Fako, mijn speels lief beestje,
Elke dag met hem was een feestje.
De stilte valt nu nog meer op,
zorgt in mijn keel voor een krop.

Geen beertjes meer door het hele huis,
leeg plekje bij de verwarmingsbuis.
Geen gek gedoe waar je je toch aan verwacht,
geen geblaf of gegrom vannacht.

Leegte en kilte wegen nog harder door,
maar ook met Fako hadden we het beste voor.
Ongeneeslijke kanker en onverdraagbare pijn,
of hem bij zijn papa laten zijn.

Het idee dat Benji en Fako terug samen zijn,
dat voelt voor ons toch fijn.
Het idee dat ze samen gelukkig blijven,
dat zal ons verdriet wel verdrijven.

Vergeten zullen we ze nooit,
Misschien zien we ze terug..... ooit.




Geschreven door klein miesteske Liesbeth.