Iedere morgen om 7u ging mijn miesteske met mij een half uurtje wandelen. ’t Was maar frisjes zo ’s morgens vroeg, maar het deed wel deugd hoor. Daarna was ik al terug zo bekaf van al dat stappen met mijn korte pootjes, dat ik maar terug zalig ging liggen slapen in de zetel ondertussen dat mijn miesteske aan ’t ontbijten was.

Daarna was het terug tijd voor een serieuze wandeling. De eerste uitstap was naar Noiseux waar we aan de oever van de Ourthe gewandeld hebben.

Van Noiseux reden we dan naar Durbuy. Daar vond ik het niet zo plezant. Ik moest daar altijd schoon naast mijn miesteske lopen, want anders liep ik tussen de mensen hun voeten, en ’t schijnt dat dat niet mag.

Dus, ik was dat wandelen daar vlug beu, en ik wou even uitrusten. Ha, mijn miesteske is dan met mij naar een terrasje gegaan en heeft daar iets gedronken. ‘k Weet niet wat het was hoor, ’t was iets lichtbruin, en er stond schuim op. Gelukkig dat ze dat aan mij niet gaf, ik kreeg mijn bakje water, en enkele snoepjes omdat ik zo flink geweest was.