moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
07-06-2006
overnachten aan het Orakel van Dodone
07/06/2006 De mobilhome heeft een klein nazicht nodig. Iets buiten Ioannina is er een Fiat garage. Ze helpen ons direkt tegen een deftige prijs. Nu kunnen we gerust verder rijden . Onze route brengt ons naar Dodone, de eerste archeologische site die we gaan bezoeken. Vlak voor de site vinden we een parking, maar voor we uitstappen begint het hevig te regenen. Het dondert en bliksemt. We hebben tot hier toe wel veel regen gehad, dus hopen we dat het nu toch langzaam beter wordt. Het bezoek aan de site moeten we tot morgen uitstellen. Later op de avond krijg ik van Omaha, iemand van de chatclub, een smske dat Pahopperke gisterenavond gestorven is. Is me dat schrikken, ik heb in Kastoria nog met hem gechat. Ik ben er echt niet goed van, dat het zo vlug kan gaan. "Pahopperke het ga je goed, daar waar je nu bent".
06/06/2006 De was is nog niet droog, dus moeten we hier nog een dagje blijven. Spijtig dat het centrum zo ver van de camping ligt. We willen de citadel van Ali Pasja wel bezoeken maar een autobus nemen kunnen we niet want we hebben Amber bij. Dus nemen we nog een rust- en leesdag. Dat kan altijd. René bakt wat pannenkoeken en Amber kijkt gespannen toe. Het is alsof ze hem controleerd. Tot haar spijt krijgt ze geen stukje, maar ik smul er wel van.
05/06/2006 We overleggen met ons twee wat we vandaag gaan doen. We hebben nood aan water en proviand. We hadden nog graag de bergdorpen in de buurt een bezoekje gebracht, maar nood breekt de wet, dus rijden we verder. Er is een camping in Ioannina en een supermarkt zullen we ook wel tegenkomen. Dus vertrekken we van hier met de belofte terug te komen. Bij het binnenrijden van het stadje zien we een supermarkt en we gaan met een lijstje in ons hand boodschappen doen. We laden onze karretje vol met eten en drank. Het valt ons op de het hier duurder is dan in Kroatië. De prijzen liggen op dezelfde lijn als bij ons, alleen het vlees is goedkoper en zeer lekker en mals. In Ioannina gaan we op zoek naar de citadel maar het is hier zo druk dat we geen mogelijkheid zien om te parkeren. Dan maar naar de camping. We tanken er eerst water en gaan dan op zoek naar een goed plaatske. Ik zet mij op het gras tussen twee Fransen mobilhomes. Ik sta nog maar pas of een meute Fransen komt aangelopen. Met veel lawaai roepen ze dat we hier niet mogen staan want het is de plaats van hun vrienden. Ik schrik want ik denk dat ik ergens tegenaan gereden ben. Zo een hoop onbeleefde mensen heb ik nog nooit gezien. Ik begrijp dat als je met elkaar reist je ook bij elkaar wil staan maar een beetje beleefdheid mag toch. Of anders moeten ze de plek als bezet aanduiden. Dus gaat René op zoek naar een ander plaatske en nu staan we tussen een Griek en een Fransman,die het allemaal heeft gezien en zich verontschuldigd voor zijn landgenoten. We staan nu goed en René gaat enkele flessen met water vullen en kijken of er hier de mogelijkheid is om te wassen. Er staan twee wasmachines. Ik sorteer de was en hij vertrekt met twee zakken. Het klinkt misschien eigenaardig maar René doet dat graag, dus laat ik hem maar doen. Vanavond kijken we rustig naar tv. We hopen dat morgen de was droog is en we verder kunnen trekken.
04/06/2006 We trekken onze wandelschoenen aan , nemen onze wandelstokken en gaan op stap. We laten ons deze keer niet afschrikken door de wolken. De tocht begint achter de kerk. Daar staat het kleine bruine hondje, waarmee Amber al kennis heeft gemaakt. Nu lopen ze beide spelend achter elkaar aan maar van ons heeft het hondje bang. Als wij dichterbij komen loopt ze weg. Na een tijdje durft ze ons voorbij lopen, vooral als we onze stok dicht bij ons houden. Zo we stappen dan met 4 naar beneden in de kloof. René heeft voor haar een naam gevonden "Smalle".Het gaat hier zeer steil naar beneden en onderweg rusten we uit om wat op adem te komen. We eten onze meegebrachte lunch op en de twee hondjes krijgen ieder hun deel. Beneden aan de Voidhomatis-rivier gekomen springt Amber in het water maar Smalle gaat alleen wat drinken. Iets verder liggen wat jongeren in het water te plonzen, voor ons is het wat te koud. Dus zetten wij onze tocht verder, maar na een klein uurtje wordt het donker boven ons en verwachten we een fikse bui. Het einde van de kloof ligt in Vikos,een ander bergdorpje. We beslissen om op onze stappen terug te keren want er wacht ons nog een steile klim naar Monodendri.
Amber en Smalle genieten samen van de tocht. Ze lopen beiden voor ons uit. Soms komen ze allebei zien waar ik blijf. Smalle kijkt mij dan met haar reeënoogjes aan. Ze heeft op enkele uurtjes tijd al vertrouwen in ons gekregen. Als we boven komen richten we onze stappen naar een taverne. Een natje en een droogje zal wel smaken. We nemen ieder een Griekse salade en een koffie. Nadat dit ons goed gesmaakt heeft wandelen we rustig terug naar de mobilhome. Smalle laten we achter, want ergens zal ze wel een baasje hebben, die op haar wacht. Het is een fijne dag geweest, met lief gezelschap en mooie natuur. Gelukkig is de regenbui overgewaaid en komen we droog aan.
03/06/2006 Het heeft deze nacht weer geregend. Onze wandeling door de Vikos-kloof valt letterlijk in het water. Dan maar een rustdag ingelast. Ik ruim en poets de mobilhome van binnen op en we kijken op tv naar een tennismatch van Kim. Later klaart het op en ik neem van op de parking enkele foto's van het dal. Het is een prachtig zicht, het witte dorpje in het ruige landschap. We hopen op beter weer, want zo stil zitten is feitelijk niets voor ons.
02/06/2006 We hebben ons overslapen. De horloge wijst op 9.45h als we wakker worden. Zelfs Amber ligt nog gelukzalig te slapen. De zon staat al hoog aan de hemel en haar warme stralen nodigen ons uit om vlug op te staan. Na het ontbijt zet ik de mobilhome naast een muurtje en; René klimt op het dak om de satelliet te veranderen maar hij kan het beeld van TV één niet verbeteren. Het is wel eigenaardig dat de Nederlandse zenders wel op het scherm komen. Gelukkig zendt Ned.2 ook veel sport uit. We rijden na de middag verder door het Pindus gebergte naar de Zagoria-dorpen en de Vikos-kloof. Het is een smalle, bochtige weg dwars door de bergen. We rijden langs de dorpjes Pendalafos, Eptachori, Konista en Kalpaki. Dan neem ik de afslag naar links, het hooggebergte in. Ons eindpunt vandaag is Monodendri. We staan nu op een parking met het zicht op het dorpje, dat tegen de berg gebouwd is. We strekken onze beentjes en wandelen naar het dorpje, dat vooral bekend is bij bergbeklimmers en wandelaars. Winkels vindt je hier niet, maar wel enkele hotels en privé-huizen, die kamers aanbieden om te overnachten. Amber maakt kennis met enkele loslopende honden. Ze zijn volgens mij niet gevaarlijk, maar je weet natuurlijk nooit hoe ze reageren. Er is een klein bruin hondje bij,dat met haar staartje tussen haar pootjes naar Amber loopt, maar na wat gesnuffel gaan zeieder hun eigen weg. Terug aan ons rijdend huisje gekomen is het tijd om te eten en nog wat te lezen over de streek.
01/06/2006 Het is een rustige nacht geweest. Nu rijden we verder naar Kastoria, een stadje met 54 kerken, welke tussen de 10de en 14de eeuw gebouwd zijn. In Kastoria vinden we een parking aan het meer, wel betalend vanaf 17h. Het is nu 14h (Griekse tijd) dus kunnen we hier 3 uur rondwandelen. Na een forse klim komen we boven aan de kathedraal. Deze is versiert met mooie fresco's. We slenteren door de straten en waar je ook kijkt zie je een kerkje staan. Sommige ervan zijn echt prachtige exemplaren. Het is hier wel een doolhof van staatjes, zoals ze in het boekje hebben vermeldt. Plots zie ik een internet-café en ik stap binnen. Ik ga eens proberen kontakt te krijgen met het Seniorennet en de chatters. De uitbater moet mij wel helpen, want dat Griekse schrift is wel latijn voor mij. Na een tijdje zit ik op het net en in de chatbox. Wat doet dat vreemd aan, zo ver van huis en dan kunnen chatten met MP, Framboos, Lore en Paphopperke. Het is wel moeilijk typen want het is een Quertyklavier en dat ben ik niet gewoon. Ik probeer ook kontact te krijgen met Diny, onze jongste dochter. Ook dat lukt maar ik ben zo zenuwachtig dat ik bijna niets kan schrijven.Na mijn vraag hoeveel ik moet betalen, zegt de jongen dat het gratis is. Dat kan ik echter niet aanvaarden, het is toch zijn inkomen en ik leg 2 euro op de toog.Ik ben tevreden, ik heb van uit het buitenland kontact gehad met het thuisfront. We zien dat het bijna 17h en haasten ons terug naar de mobilhome. Dat is wel vlugger gezegd dan gedaan. We zijn verdwaald, we komen uit aan de andere kant van de heuvel. Kastoria ligt op een heuvel en wordt langs drie zijden omringt door water. We lopen terug en vragen aan een Griek de weg naar de parking. Hij probeert het uit te leggen en besluit dan om ons tot aan de parking te begeleiden. Gelukkig, want alleen hadden we het nooit terug gevonden. Wij bedanken hem en hij legt zijn hand op zijn hart, als om te zeggen dat zijn hulp uit zijn hart komt. Vriendelijke mensen, die Grieken.
Het wordt tijd om op zoek te gaan naar Miavrochorri, een dorpje waar we kunnen overnachten. Het ligt aan een klein meer, aan de overkant van Kastoria. Hier kunnen we uitrusten van onze eerste dag Griekenland.
31/05/2006 We naderen de grens van de Federal Republic Macedonië met Griekenland. Hier zijn de douane- en politiebeambten veel vriendelijker. Zonder problemen rijden we Griekenland binnen. We zijn allebei heel nieuwsgierig naar dit land. Hier heb ik nu al jaren opgewacht. We nemen de baan naar Florina en dan gaat het richting Kastoria. Onderweg vinden we een plekje om te overnachten. Wanneer ik de satelliet uitschuif en de tv aanzet, blijkt het dat we de zenders TV één en Eurosport niet meer kunnen nemen. René zal op het dak moeten klimmen om de satelliet anders de richten, maar we hebben geen ladder bij. Dus zullen we morgen iets moeten zoeken om op het dak te geraken. We zijn allebei moe en gaan vroeg slapen.
Ik heb tijdens onze reis door het vasteland van Griekenland een dagboek bijgehouden. Zo lees je hier mijn verslag van één van de mooiste reizen, welke we ooit met de mobilhome gemaakt hebben. We hebben enkele van de grootste archeologische sites van het Oude Griekenland, dat toch de bakermat van onze kultuur is, bezocht. We zijn door de bergen getrokken en hebben genoten van de rust aan de kust. Ik kan niet zeggen wat het meeste indruk op mij gemaakt heeft maar wel dat ik van dit land ben gaan houden en dat ik er alle dagen aan terug denk. Ik wens jullie veel kijk- en leesplezier. (al de foto's,ook van de zijkanten, zijn aanklikbaar)
