Vrijgekomen verkrachter moet ver weg van Fatima gaan wonen

ANTWERPEN (HOBOKEN)

De Antwerpse kortgedingrechter verplichtte dinsdag een pervert die zich jarenlang vergreep aan zijn schoonzus Fatima (33) en haar zevenjarige dochtertje, te verhuizen en sprak een straatverbod uit binnen een straal van 2,5 kilometer. Rechter Lambrechts oordeelde dat Hamid B. (46) het grondwettelijk recht op veilig wonen heeft geschonden, door na zijn gevangenisstraf provocerend op enkele deuren van zijn slachtoffers te gaan wonen. De rechter riep het gebied met een straal 2,5 km rond het huis van de slachtoffers uit tot verboden gebied voor de zedendelinquent. Telkens als hij zich in die verboden zone waagt, moet hij een dwangsom van 1.000 euro betalen.

Hamid werd in 2003 tot vier jaar effectieve celstraf veroordeeld voor de meervoudige en gewelddadige verkrachting van zijn schoonzus Fatima en haar minderjarige dochtertje. De dader woonde op enkele deuren van zijn slachtoffers, in de Steynstraat in Hoboken. Telkens Hamid wist dat de man des huizes afwezig was, drong hij binnen en dwong hij Fatima en haar dochtertje tot de meest gruwelijke en pijnlijke seksuele handelingen.

Impliciete verplichting om te verhuizen

Hamid B. zat zijn celstraf volledig uit. In oktober 2006 kwam hij vrij. Meteen vestigde hij zich in dezelfde Steynstraat, op zes huisdeuren van zijn slachtoffers. Hij staat ze de hele dag in de deur aan te staren wanneer ze voorbij komen. Sinds hij opnieuw in de buurt woont, leeft het hele gezin in angst. En Fatima vreest dat haar man en broer de dader iets zullen aandoen. Als zij 's ochtends haar dochtertje naar school brengt, staat hij ze aan zijn deur op te wachten. Moeder en dochter doen elke dag een hele omweg om niet voorbij zijn deur te moeten lopen.

Hugo Coveliers en Liliane Verjauw, de advocaten van de slachtoffers, waren naar de kortgedingrechter gestapt in een ultieme poging om verkrachter Hamid B. te verplichten om te verhuizen. Met succes. "In de grondwet staat dat iedereen het recht heeft om veilig en rustig te wonen. We hebben geargumenteerd dat dat grondwettelijke recht van de slachtoffers is geschonden door het feit dat de dader zo dicht in hun buurt is komen wonen", zegt Coveliers. De rechter volgde hem in die redenering. De dader mag zijn straf dan wel volledig hebben uitgezeten, op burgerlijk vlak is hij immers nog steeds verantwoordelijk voor de gevolgen van zijn daden. De rechter verplicht hem impliciet om te verhuizen.

Hiaat in de wet

In 2003 kregen de slachtoffers fikse schadevergoedingen toegekend, onder meer omdat de ‘huwelijkskansen’ van het Marokkaanse dochtertje in het gedrang kwamen. Maar ze hadden aan de rechter in de eerste plaats gevraagd om de man te verbieden nog in de buurt van zijn slachtoffers te komen, laat staan er te komen wonen. Dat kon niet omdat iemand die zijn straf volledig uitgezeten heeft geen beperkende voorwaarden kan opgelegd krijgen, heette het toen nog.

Om deze hiaat in de wet te omzeilen baseerde Coveliers zich in een procedure voor de civiele rechter op het grondwettelijk recht op wonen van zijn cliënten, een recht dat aangetast wordt door de aanwezigheid van hun kwelduivel. “Evident is deze procedure niet, en ik ken geen voorgaanden”, zegde Coveliers. “Maar er moet altijd iemand de eerste zijn, en wat je niet vraagt, krijg je niet”.