 |
|
|
| Steun en info aan moeders van misbruikte kinderen |
|
|
| 06-03-2009 |
 Schandpaal voor pedofielen ook in België |
De woede van nabestaanden van de slachtoffers is begrijpelijk maar dit is geen goede oplossing.
Het is zelfs helemaal geen oplossing als daders niets meer te verliezen hebben zullen ze nog verder gaan, zelfs tot moord.
Degenen die nog te helpen zijn zullen geen hulp meer durven vragen
Ten slotte, in al deze jaren dat ik werk met moeders van incestslachtoffers merk ik hoe moelijk vrouwen soms los komen van een partner die ze graag gezien hebben en ook de slachtoffers hebben niet graag zoveel publiciteit er rond. Als de pedofiel vader is dan komt ook de naam van de slachtoffers terug naar boven. Het moet je vader, je broer of je partner maar wezen, iedereen zal weten waar hij woont of gaat wonen maar dat houdt ook in dat de mensen die in dat huis wonen niet meer de straat op durven. Niet vergeten dat Google ook al zorgt voor de vereeuwiging van criminelen, wat nefast is voor de kinderen later als ze dezelfde naam dragen in het geval van "huispedofielen"
Ten slotte als het gaat om veroordeelde pedofielen dan heeft justitie goed werk geleverd. Ik maak me meer zorgen over hen die nooit veroordeeld zijn. Een straf bovenop een straf bovenop levenslange stigmatisatie is niet bevorderlijk, voor niemand. Het kind wil dat de aanrakingen stoppen, niet de affectie. Een vriendschaps- of ouder-kindband gaat niet zomaar over, het is verwarrend en loopt door elkaar. Je hebt natuurlijk de viespeuk die van geen kind kan afblijven, het heeft dan niets te maken met affectie, maar met perversie. Als er geen ander middel is om hem van kinderen te verwijderen moet er wel een vorm van opsluiting zijn. En zeker een afstandsverbod. Daar moet meer werk aan besteed worden en ook aan de opvolging van vrijgelaten pedofielen.
De opvolging van seksuele delinkwenten moet beter. Men kan "pedofielen" vragen dat ze niet meer in de buurt komen. De meeste gevallen gebeuren echter binnen het gezin : 85% . De Vertrouwensartsencentra stellen als allereerste vraag : -"hoe gaan we de papa daarbij betrekken?" Die centra werken niet graag samen met de politie, en dan is het kalf al verdronken. De dader ontkent, hoe kan je dan bescherming van je kind afdwingen als er geen vonnis is? Weggaan lost het niet op, de dader vraagt omgangsrecht. En bekomt het meestal wel. Moet dan de hele familie geschandvlekt worden? Dat is nu al zo, de vraag aan de onschuldige ouder : "heeft u dat dan niet gezien?" of de bewering dat het misschien door de moeder uitgevonden is klinkt beschuldigend genoeg en verlamt elke kans op bescherming van het kind op voorhand.
Zelfs een aanklacht is niet genoeg, het misbruik is vaak niet te bewijzen, niet alle pedofielen zijn brutale verkrachters, ze zorgen er voor dat het kind ook affectie voelt, met cadeautjes, en te doen wat het kind graag heeft, of gewoon te luisteren, als het thuis niet zo goed vlot. Een aanklacht komt dus zelden van het kind zelf. ook niet als papa het gedaan heeft. Want dan gaat mama verdriet hebben, dat zegt de papa toch.
En nog een reden waarom een schandpaal niet helpt : men kent de daders pas als het gebeurd is, dus van preventie is er geen sprake, kwaadwillige daders gaan het nog beter verbergen.
En wat als later blijkt dat pedofilie een verslaafdheid is? Of een ziekte? Of aangeboren? Er zijn onderzoeken aan de gang, misschien kan men op die manier pedofilie indijken. Men kan echter slechts ingrijpen als er seksuele handelingen zijn. Wat in het hoofd van een potentiël pedofiel leeft kunnen we niet zien. Maar een schandpaal zal hen niet aanmoedigen op voorhand hulp in te roepen!
Men kan evengoed een schandpaal oprichten voor drugdealers, doodrijders, moordenaars, dieven en andere verkrachters, ook van volwassenen. Ik denk dat driekwart van de belgen aan die schandpaal zouden staan.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
