Mijn zoon is een gedetineerde…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik kan niet meer,

Ik vrees dat dit niet lang meer duren kan

Ik wacht op nieuws,

Ik smeek de telefoon

Ik kus de hoorn

Want daaruit komt zijn stem

Mijn moede benen

Lopen vanzelf naar zijn spoor…

Mijn stok laat ik thuis

Als ik naar hem toe strompel soms;

Mijn hart bloedt

Want ik zie hem niet.

Ik zou kruipen

Als het moest

Om hem even te zien

De poorten negerend, de deuren op slot,

De formaliteiten, hoe vernederend ook

Meelijdende woorden

Maar ook cynische praat,

Onbegrip som, en dan eens een glimlach

Of vriendelijk woord van bewakers

Gevangenisdeuren gaan moeilijk open

Ook voor hun moeders.

Als ik hem zie

Dan is het om weg te gaan

En het begint alles opnieuw

Het hart van een moeder ziet het anders

Dan de rechter en de opinie

Moraalridders, rechters en burgers,

Hij is mijn zoon en mijn kind

Gebrandmerkt, veroordeeld, beoordeeld

Voor mij ligt dat anders…

(Naam van de moeder bekend -   jan.2005)