Het is al zo lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. De mooie zomer is voorbij, al wat bloeide is langzaam verdwenen, regen, wind en kou. Het is donker bij het opstaan en donker als we s'avonds aan tafel zitten. En het wordt nog erger. Ik luister graag naar het tikken van de regen tegen de ruiten, het loeien van de wind en ik kijk naar de mensen die gebukt onder een regenscherm zich naar huis haasten, dit alles maakt deel uit van het najaar, en straks de winter nog. We zouden ook tamme kastanjes binnenkort kunnen poffen maar dan moet je wel de juiste boom vinden. Ik kijk dan naar buiten en het wordt stil van binnen. Alleen een foto van mijn lievelingsdier geeft me de nodige kracht om verder te gaan. Wat zou het heerlijk zijn een vriendin of vriend te vinden om te kunnen vertellen over deze leegte die zo zwaar weegt. Je zou dan kunnen denken dat alles kan via mail en internet maar ik vrees dat het niet waar is. Ik zou zeggen tot een volgende keer dan anette
toevallig kijk ik naar mijn blog en ik zie dat er iets verkeerd is gegaan. Ik sta er wel op maar niet mijn tekst, een andere keer dan maar, nog een fijne zondag, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
sommigen hier beneden hebben meer succes dan anderen. Ik schrijf deze regels voor mezelf en ze hoeven niet gelezen te worden door sommigen die meer kritiek dan gevoel hebben. tot zolang dan maar laat het niet te lang aanslepen daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag de knarser
Onlangs heb ik een prachtige foto gezien die me echt aangesproken heeft, het straalt rust, kracht, vrede en wilskracht uit. zelf oordelen dan tot zoooooooooooooooooooooooooooo
Door een verkeerde beweging is mijn tekst weer eens verdwenen. Ik heb hier in gedachten de lammetjes die begin februari verwacht worden in de schaapskooi. Ik hoop dat ze gezond en sterk zijn. Zijn ze dat niet dan laat die "lieve" "brave" schaapsherder ze verhongeren of slaat hij ze ten pletter tegen de muur. Waarom een dierenarts vragen als die lammetjes toch niet gezond zijn, die eeuwige zeeuwse "zunigheid"...... Ze houden dan wel een open deur dag wat ook een marteling voor die jonge moeders is. Al die mensen die rond hen lopen en de kleintjes willen betasten. Ik heb het éénmaal gedaan maar nooit meer. De dieren hebben ook te weinig ruimte. Leve de lente, het jonge leven en dat ze lang en gezond moge leven.
wat is een eeuwige weduwe ? er zijn er zo veel die ronddolen op deze wereld dat je ze bijna niet meer ziet. Mensen die altijd spijt hebben over iets dat ze beter hadden kunnen doen of zeggen, mensen die de lat zo hoog stellen dat ze er niet bij kunnen, laat staan hoger komen, mensen die alles weten en beter kunnen maar ergens goed weten dat het niet zo is, mensen die nooit tevreden zijn en steeds meer en beter willen, mensen die de blauwe hemel niet meer zien, de warmte van de zon niet meer voelen en het fluiten van de vogels niet meer horen. Deze mensen moeten wakker geschud worden want het zijn levende doden. conclusie : wees gelukkig zij die niet zo zijn.
Het jaar trekt op zijn einde, langzaam en tergend maar toch zo snel. En met de jaren heb ik de indruk dat het nog sneller gaat (dit is natuurlijk een oud cliché). Het wordt dus tijd dat we opmaken hoe we dit jaar zijn rond gekomen, met vallen en opstaan, met lachen en tranen, met de hoop soms van de wanhoop. Laat ons nog van die laatste dag geniet tot volgend jaar dan
Een foto voor zij die het koud hebben in hart en ziel Voor zij die honger hebben liefde en vreugde missen Voor zij die zonder doel de uitgang zoeken Voor zij die het niet meer zien of voelen laat ons stil zijn en gewoon verder leven
Gedaan met de kerst, het vreten, drinken en vooral niet binnenblijven, samen met vrienden op stap en verder niet nadenken, het leven is toch zo kort. Nu de dagen aftellen voor het "nieuwe" jaar en daar heb ik mijn twijfels over. Wordt het niet 2008 !!!! dus beste kerstman ga dan maar een ritje in de tropen maken en ik zie je zie wel misschien.
Weg was mijn tekst toen ik probeerde een foto te versturen. Zonde want ik schrijf niet graag 2 maal dezelfde tekst.
Wat hebben we de laatste dagen kunnen genieten van sommige mooie winterse taferelen, rust, vrede en zaligheid.
Vergeten de wereld rondom ons, vergeten zij die sterven voor de vrede en wederopbouw van landen waar we niemand kennen.
Vergeten de tranen van kinderen en vrouwen die alles kwijt zijn.
Vergeten de honger van zij die niets meer hebben en dan moet je niet ver zijn.
Een vriendin, en ze woont in ons "rijk" landje, kan zich niet meer verwarmen en als ze alles betaald heeft wat ze moet betalen blijft er niet veel over. Een zakje friet met een gehakt bal is dan ook luxe.
Maar laat ons daar niet verder over praten. Velen zullen zich vol vreten en zuipen de komende dagen en hun enige zorg is dat alles met klasse gebeurd volgen hun standing. Anderen zullen dan weer tevreden zijn met de resten.......
het is al zo lang geleden dat ik naar mijn blog gekeken heb dat ik (als blog mannelijk is) hem helemaal vergeten ben. Het slechte weer moet daar de schuld van zijn. In feite hebben we de keuze, of we verzuipen of we cremeren van de warmte ....... Na de vele dopingschalen, maar wie interessert dat nog behalve de media en de geïnteresseerden, is er weinig kans dat ik nog naar sport ga kijken. Zelfs de Formule 1 met de broeder ruzie bij Mac Laren is niet meer wat het vroeger was. Ik ga er maar meer stoppen want ik zit hier met een kapotte vinger en dan kan ik moeilijk schrijven. Nog een fijne dag dan. Anette
zegt de bijbel niet dat er een tijd is van komen en van gaan. Wanneer die tijd komt weten we in principe niet, sommigen onder ons wel omdat ze zo ziek zijn dat ze willen gaan en anderen die het niet meer zien zitten weg zijn voor hun tijd. Wat kan je tegen verdriet, ziekte en alleen zijn ? Niet veel, elke dag die komt is een andere dag, maar de klok terug draaien kunnen we niet. Laat ons overspoelen door zon en blauwe lucht, onze hersenen benevelen en verder gaan. Nog een fijne dag, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
na sneeuw en hagel komt zonneschijn. mijn lieve dochter is terug van weg geweest. alles gaat dus goed ...... nog een fijne dag ....... en tot morgen daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
ik ben terug van weg geweest. Het is heerlijk warm geweest in Sint Maarten en ik heb de wind hier echt niet gemist. De valiezen zijn leeg, de souvenirs uitgedeeld en maar dromen van de volgende vacante. Nu nog een fijne zondag en de week zit er weer op maar morgen is een andere dag. daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
We zijn zondag en volgende donderdag ben ik op schiphol op weg naar de zon, het is hier maar een trieste boel, regen, koude wind en mensen die te vermoeid zijn na de einde jaarsfeesten. Ik wens me een goede reis toe en zie het wel verder, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
2 januari 2007. Ik mocht onlangs van een vriendin deze foto ontvangen. De ideale manier om door het leven te gaan en te zien en te weten wat wij willen weten. Ik hoop dat de foto niet te groot is. Wij zullen vandaag wet uitwateren en uitwaaien, nog een fijne dag, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Hij is er niet meer, de man die zovelen gedood of laten doden heeft. Hij heeft zijn eigen schoonzonen laten ombrengen die, na hun vlucht naar het westen, terug naar huis gekomen waren .....
Waarom nu, waarom vandaag ? Musulmanen vieren toch feest vandaag (of morgen) en hoeveel schapen er afgeslacht worden weet ik niet, het zijn maar dieren die op barbaarse wijze afgemaakt worden.
Hoeveel mensen zijn er niet verdronken gisteren, in hun haast om toch nog in dat bomvolle vaartuig te kunnen, hebben ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld.
We hebben nog een dag morgen voor het 2007 wordt, laat ons het glas heffen en vrolijk zijn, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
volgende week ga ik mijn zomerkleren uithalen want ik vertrek weer naar st maarten. ik vertrek op 11 januari en zal wel op 25 moeten terug komen, jammer ik zou wel blijven maar het leven gaat verder. Even alles vergeten, geen tv, radio of krant, heerlijk. deze foto is alvast een voorsmaakje daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
