Gaan ze die polder nu verzuipen of niet ? De ene belooft veel, de ander kan er niet over zwijgen en de boeren zijn kwaad. Land dat ze op de zee gewonnen hebben wordt nu weer onder water gezet, gekker kan het echt niet. Het zijn vreemde tijden de dag van vandaag. Ik kan het echt niet volgen. Het leven zou zo eenvoudig zijn. Ik stop ermee want ik zie het niet meer zitten. Ik ga mijn vriend uitlaten en al de rest even vergeten. tot morgen
wat ik van de lente nu denk ..... niet veel, het is koud, het regent of het hagelt en de verveling doet ons eten als zovelen sterven van de honger.
Een moordenaar denkt dat hij een held is en feliciteert zich om zovele jongeren doodgeschoten te hebben. Mocht er een volgende keer komen zou hij nog beter doen.
Vier honderd jaar hebben 2 landen economische banden en vooral verdragen en toch is er iemand die liever hat gewild dat de bezoeker thuis was gebleven.
Wat ik ervan denk ..... niet veel en voor de rest zie ik morgen wel.
Sinds vanmorgen is de zon terug. Het heeft wel de hele nacht geregend maar de merels zijn vrolijk opgestaan. Ze kennen mijn huis en mijn tuin. Ik gooi ze elke morgen een paar appels toe, een echte lekkernij. De duiven wachten mij elke morgen op want zij krijgen ook eten.
Dan wordt het tijd voor mijn hond Gilby. Elke morgen rond de zelfde tijd maken wij een lange wandeling. Tijd om te mediteren en me af te vragen wat de dag me gaat brengen.
Gaat het eindelijk lukken in Syrië? En hoe is het met het dagelijks verkeer? Wordt het weer een strijd van syndicaten en machtsvertoon?
Tijd om verder te gaan want de wereld staat niet stil en kent geen verdriet. Tot vanavond.
Ik heb vandaag mijn blog terug gevonden maar de wereld is er niet op verbeterd. Syrië telt zijn doden niet meer want de teller is op 10.000 blijven steken. We kennen nog altijd de juiste oorzaak niet van het busongeluk in Zwitserland en in Noorwegen weten ze niet of ze een moordenaar of een gek hebben die zoveel slachtoffers heeft gemaakt. In ons eigen land is geweld aan de orde van de dag. Gewoon zwaarder straffen. Waarom deze mensen geen werkstraffen in het openbaar geven gekleed in een opvallend gestreept pak en geketend zodat iedereen ze kan herkennen. In Amerika mag dat. In de gevangenis gaat het ook niet beter, in feite waar dan wel.
Het leven gaat verder en de wereld en de natuur gaan verder kapot.Ik denk er niet aan want zo lang heb ik niet meer te leven.Voor ons mensen komt na de winter geen lente en is onze reis dan hier afgelopen.
Ik ben nu sinds bijna een maand terug van vakantie. Een reis van 3 weken naar Sint Maarten. Ik ben er voor de 3de keer geweest. Het was weer puffen en zweten (44°C) en de muggen waren erger dan de vorige jaren. De mensen zijn er nog altijd even arm en nog even corrupt, het ene gaat met het ander. Wel heb ik honderden witte vlinders gezien en zoveel lelijke rupsen, hier gaat ook alles samen. Alles loopt er los, de geiten, honden, ezels en zelfs koeien en gras is er praktisch ook niet, het blijft een raadsel voor mij. Hier terug is ons klein landje is het slecht weer, water en nog eens water maar de muggen zijn weg gebleven. Ik laat de boel voor wat het is en ga even siesten. So long
Met zo veel mensen op de wereld zijn en zich toch zo alleen voelen, hoe zou dat komen. "trek je stoute schoenen aan en trek er op uit" wordt mij gezegd en ontdek de wereld en je zal vrienden vinden. Maar ik heb geen stoute schoenen en de wereld is veel te groot. Dan zit ik hier maar te zitten voor mijn scherm, te zweten zou ik eerder zeggen want buiten is het veel te warm. Ik zal dan maar de TV weer aanzetten met de hoop dat er iets fris en nieuw gaat verschijnen maar ik vrees van niet. Ik zie het wel, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
Het is weer een heel lange tijd geleden dat ik mijn blog nog eens nagelezen heb.
Midden juli, soms heel warm weer en dan weer kille regen en een zon die niet weet wat ze moet doen.
In principe is de zon in het nederlands vrouwelijk en in het Frans mannelijk, dit komt verwarrend over. Of zijn de mensen zo weinig kieskeurig.
De ronde van Frankrijk is van start gegaan en zondag komen zij, die het gehaald hebben, in parijs aan.
Het zijn krachtmensen, nietig en toch zo groot in de Alpen.
Dan heb je nog de vierdaagse waar mensen van 70 en ouder nog aan deel nemen en met .. de glimlach.
Jongere mensen, zij hebben maar weinig training nodig, hebben het moeten opgeven want je hebt nu éénmaal je voeten nodig zonder dat ze gekweld worden door blaren.
Dit weekend wordt er weer hard gereden in Hongarije, heb je nog atletiek en zwemmen op hoog niveau, je zou er zo moe van worden.
Gisteren hadden we prachtig weer, het was puffen geblazen want het was warm oh zo warm.
Maar die zelfde avond werden wij door elkaar geschud, het rommelde en rammelde en de wind ging heftig te keer.
Om 21 uur werd de lucht hier ijzig zwart en donker, even later begon het licht te flitsen in al haar schoonheid en het rammelen, ik neem aan van zware stenen, begon in al haar hevigheid.
Nu klopt een saaie regen op mijn raam. Het is hier triest en troosteloos want buiten is er niets te doen of te zien.
