Vandaag hebben wij weer mooi weer gehad maar in de polders stonk het verschrikkelijk. Er wordt weer gespoten, de grond moet verrijkt worden want er moet binnenkort gezaaid en geplant worden. De mest wordt uitgestrooid en wij moeten er mee leven, ons wordt niets gevraagd. Grote bomen worden gekapt maar jonge sprieten geklemd tussen twee houten stokken zien het licht en moeten binnen een tiental jaren al deze grote mooie bomen vervangen. Binnenkort staat alles weer in bloei en kunnen we weer genieten van onze wandelingen. De ellende is zo snel vergeten. Dus nog even geduld want de tijd staat niet stil en ze neemt haar tijd. Morgen is er weer een dag als wij het deze nacht halen.