Deze vond ik tussen
mijn eigen foto's.
Ook een pracht foto.
Mario was hier nog
heel jong op.
In die tijd had hij dacht 
ik verkering
zoals men dat toen  
noemde met Jeannine.

Jeannine waar ik sinds
Mario's overlijden weer
een heel fijne warme
vriendschapsband mee
heb opgebouwd..
Die ik hoop nog heel lang 
te mogen koesteren.

Ans moeder van Mario

Mario
Hij hoorde bij ons en zal
dat ook al is hij overleden
altijd blijven doen.
Je mam

23-02-2011 om 00:00 geschreven door Ans

20-02-2011 om 00:00 geschreven door Ans

Mario was hier nog heel
jong en in Militaire Dienst
in Schaarsbergen.

Meer dan een week kon
ik geen foto's erop zetten
door de uploader.
Hoop dat met deze andere
uploader de foto's niet
zo op een dag weg zijn...
Alles kan..Vr gr Ans V

20-02-2011 om 00:00 geschreven door Ans

Na lange tijd vandaag begonnen met onze extra garage op te ruimen, waar nog veel spullen van Mario zijn.
Het brengt weer vele hevige emoties teweeg.
Mooie foto's weer gevonden tussen zijn spullen.
Waar deze een ervan is. Nee de pijn van het verlies is
echt niet over naar een jaar. Het zal wat verzachten maar nooit overgaan.

Gedicht

Een miljoen woorden brengen jou niet terug.
Ik weet het ik heb ze gesproken
ook niet een miljoentranen want ik weet het
ik heb ze gehuild.

Gemaakt door
Silvia van de Wall

Gr Ans V

01-02-2011 om 00:00 geschreven door Ans

En toch telkens
weer zullen
wij je tegen komen
Zeg nooit
het is voorbij...
Slechts je lichaam
is ons afgenomen
 Niet wie je was en
ook niet wat je zei.

****

Gr Ans V 

31-01-2011 om 13:07 geschreven door Ans

Pracht foto...
maar doet toch veel verdriet...
Waarom kon het niet zo blijven.

Kijk eens naar die neuzen...
staan beide de zelfde kant op

zo vertederend zo lief..

Zo had het moeten blijven.
samen en met elkaar...

jaar na jaar.

Helaas de mens wikt, god beschikt..
Maar god kun je ook niet overal
verantwoordelijk voor stellen.
Elk mens maakt vrijwillig
of onvrijwillig zijn eigen keuzes.

Het verdriet is een ietsje
milder geworden..
maar zal nooit echt overgaan.
Daar leer je mee  leven...
het zal altijd bij ons horen.
Het ergste is het gemis...
steeds te weten nooit meer..
maar dat geld voor zovele onder ons.
Vr gr Ans V

26-01-2011 om 00:00 geschreven door Ans

Deze foto van de zaak heb ik in die tijd zelf gemaakt met een printscreen. 
Heel kunstig professioneel logo ontworpen en gemaakt 
door Tamara. Vr gr Ans V
 

24-01-2011 om 19:55 geschreven door Ans

Met veel herinneringen
Aan goede, leuke ,en minder leuke dingen.
Boy de hond die eens opgesloten zat..
op hem hadden ze geen vat...
Dieven die 's nachts door de deur heen reden
en zo alles vermeden,
doel een dure auto te bemachtigen...
niets ontziend  allerlei op de zaak te verkrachtigen.
Van te voren was alles gescreend...en bekeken
wat konden wij dan nog als leken.

Maar ook leuke dingen waren ons deel,
op Mario's computer sleet ik menige mail.
Op Zaterdagmiddag gezelligheid troef...
Het hele clubje zat dan bij elkaar...
moest kunnen en is toch niet raar.
Lekker kletsen en kwaken..
over van alles behalve zaken.
Gezelligheid was troef dat is waar.
maar ook aan alles zit een maar..
Aan alles komt een end..
Ook voor ons ....maar nu ..wat nooit meer went..
Lieve gr Ans
Met dank aan Robin en Jeannine voor de mooie website foto.

19-01-2011 om 01:29 geschreven door Ans

Een hand een woord
een gebaar doen zo goed....

Als iemand die je liefhad
verliezen moet...
De lege plek het
doet nog steeds zo'n
vreselijke  pijn..
Maar in gedachten
zul je altijd bij ons zijn.
Gr Mam Ans

19-12-2010 om 00:00 geschreven door Ans

10-12-2010 om 00:00 geschreven door Ans

29-11-2010 om 21:50 geschreven door Ans

Hoe meer je greep probeert
te krijgen op het leven,
hoe meer het leven je
de boodschap zal geven
Dat het niet in de hand
te houden valt.
***

bron onbekend

24-11-2010 om 00:00 geschreven door Ans

24-11-2010 om 00:00 geschreven door Ans

07-11-2010 om 00:00 geschreven door Ans

  
2007
Indya als baby, toen 2 of 3 mnd oud.
nu 3 jaartjes .

Bij Oma kijk je vaak aan tafel naar de
foto aan de muur en vertelt
dat is papa  daar was hij nog niet in de hemel..
Je kijkt naar Oma weet en voelt dit doet verdriet..
maar echt zelf beseffen doe je het gelukkig niet.
Met papa ging je naar de speeltuin spelen
dat weet je nog heel goed..Op het hobbelpaard
de wip en schommel alles was goed. Papa zou trots op je zijn..je bent een mooi en lief meisje.
Dan is er de vraag...
Misschien kan hij je zien opgroeien (vanuit de hemel)...
dat wilde hij zo graag.
Knuffeltjes van Oma Ans

07-11-2010 om 00:00 geschreven door Ans

Allerheiligen-Allerzielen

Nooit zal ik onze gesprekken het laatste jaar vergeten..zo intensief.`...maar gelukkig
weer zo open en lief. Hoe het ook zei je vertelde mij alles. Je dromen je ziekte je narigheid
en gekkigheid. ;-)) en je lief.
Veel zal ik in mijn hart bewaren..zodat de storm hopelijk wat kan bedaren.
Zo vlug ging je zomaar van ons heen.
waarheen dat weet er geen een...Nooit zal dit de bedoeling zijn geweest...
maar ook  jij wist al lang het leven is niet alle dagen feest.
Mario lieve zoon rest ons  nog zoveel te zeggen konden  we nog maar even bij je zijn.
Hopelijk heb je de rust gevonden.
We houden van je...maar dat wist je allang dat zal zolang we leven nooit ophouden. Van jou te houden.
Pap en je Mam
Vandaag is de herdenkingsmis van alle overledene afgelopen jaar in s-Heerenberg.
Wij hebben een schrijven van de kerk gehad. Noah neemt het kruisje in ontvangst in de kerk.
Ans en Henk Visser ouders van Mario

01-11-2010 om 00:00 geschreven door Ans

Soms zie ik iets bekends
Of voel ik wat vertrouwds
Dan is het weer net zoals vanouds
Je bent er niet meer...
Toch zal ik met je praten en je groeten
Je elke dag weer vele malen ontmoeten
Je handen je ogen en je ontwapende lach
Je bent bij ons nog iedere dag.

**** 
Ans V

30-10-2010 om 00:42 geschreven door Ans

23-10-2010 om 00:00 geschreven door Ans

Deze foto is al van ettelijke jaartjes geleden.
En in gelukkiger tijden.

Nog even en dan alweer bijna een jaar geleden, dat we jou Mario moesten missen. Voor ons nog steeds elke dag heel moeilijk mee om te gaan.
Nog altijd is het voor ons onvoorstelbaar ...nooit meer..
Houden van zal altijd blijven...ook al ben je dan niet meer lijfelijk aanwezig.

Zie hieronder :
Mooi geschreven en een echte waarheid..door een lotgenote die ook een kind verloor..

 De rest van je leven ------
Het gemis blijft, je komt nooit over het verlies van je kind heen. In plaats daarvan vindt je een manier om, ondanks je verlies, je leven weer op te bouwen. Je blijft je kind vasthouden in je gedachten. Je vindt mensen met wie je over je kind kunt praten. Je besluit al je gevoelens toe te laten en alles te accepteren zoals het komt. Je doorstaat de slechte dagen, omdat je hebt gemerkt dat ze voorbij gaan. Je steekt energie in wat belangrijk is en laat de rest los. Je wordt sterker, sterker dan je ooit had gedacht, sterker dan je ooit had willen zijn. ----
Uit: Het zwaarste verlies, Barbera D. Rosof

13-10-2010 om 00:00 geschreven door Ans

 Indya en Jhinty

06-10-2010 om 23:43 geschreven door Ans