Het was 305 km van St. Amand-Montrond naar Laguiole. Zonder vrachtverkeer was het behoorlijk druk op de autoweg van Parijs naar Montpellier. Blijkbaar zijn er nog toeristen die, zoals wij, na 15 augustus vertrekken. Het verkeer stropte af en toe en dat gaf gevaarlijke toestanden, zeker als je met een span rijdt, want dan is de remafstand altijd een beetje langer. In St. Flour konden we eindelijk van de drukke weg voor het laatste stuk van 50 km. En dan werd het stijgen naar 1000 meter hoogte. Opeens was alle verkeer verdwenen.

Om 13 uur kwamen we aan in de gemeentelijke camping van Laguiole. We werden duidelijk verwacht, want er hing een naambordje op de plaats, die de gemeentebediende voor ons klaargemaakt heeft. De camping is volzet met enkel toeristen uit alle streken van Frankrijk. Geen Nederlander, Duitser, Belg of Engelsman is te bespeuren. En wij staan nu als enige buitenlander op perceel nr. 30. De prijs: 10 euro voor de standplaats van 150 m² plus 2 euro voor 16 ampère stroom: een belachelijk lage prijs. Dat komt omdat de gemeente Laguiole bijzondere inspanningen levert om het toerisme te bevorderen. Wij kunnen er maar goed mee zijn. Er is geen wifi, maar in het office de tourisme, op 2 kilometertjes stappen, kunnen we zoveel wifiën als we willen. Het onthaal door de gemeentebediende was hartelijk. Het weer daarentegen iets minder, maar we zitten op 1000 meter hoogte en dan kan het al wat kouder zijn. Het belooft een weekje rust en trektochten te worden. En het al goed toeven hier op de camping municipal van Laguiole: iedereen spreekt met elkaar. Mijn buurman kampeerder is een man van 87 jaar uit de Gévaudan, de oude benaming van het departement Lozère. Hij reist door gans Frankrijk met zijn motorhome. Nu gaat hij het wat rustiger doen door minder grote afstanden af te leggen.