kampeerreis via omwegen naar Provence en Zwarte Woud
24-08-2014
Een zondag met stapschoenen
Het zal de lezer misschien al opgevallen zijn dat wij weinig spectaculaire uitstappen ondernemen. We zijn niet erg gewonnen voor het autotoerisme. We koersen niet van stad naar stad, niet van terras naar terras, en evenmin van de ene toeristische topper naar de andere. Kilometervreten, terrassen en asfalt bewonderen is niet voor ons. We hebben het meer voor het ontdekken van de kleine merkwaardige dingen. Wie te voet is, kan langs het pad best kleine wonderen ontdekken, zoals een afgelegen kapelletje, een fraaie gevel, de rust van het platteland en de natuur in volle glorie. Het kost ook veel minder. De auto dient bij ons enkel voor de grote verplaatsingen van de caravan en de boodschappen twee maal per week. Wie meerdere weken reist als (brug)gepensioneerde, kan best rekening houden met budget en zo zijn trektochten met bergschoenen ook veel interessanter en leuker dan asfalt en terrassen.
Dus zijn we vandaag naar de Roc de Cabres getrokken, ook weer een hoogplateau van 1.130 meter hoog. We passeerden langs Montmaton, een minuscuul gehuchtje met een oud romaans kerkje en een seigneurie van de heren van Bérangers met een merkwaardige gevel. En de verpleegster op rust stapte weer stevig door berg en dal, van weide naar weide. Het was prachtig weer en na 5 uurtjes waren we terug aan de caravan.
En stilaan moeten we ons ook voorbereiden op een verplaatsing van ons basiskamp naar andere oorden. Dinsdag koppel ik de Fendt aan de Kia. Vanavond ga ik de route goed studeren op de Michelinkaart. De Gps doet dinsdag de rest.
Ik ga op reis en neem mee: mijn i-pad en mijn modelwagonnetje
Er zijn zo van die dingen die een mens in zijn leven nooit kan missen. Een publieke wifi hebben we in Laguiole rond het bureau de tourisme. Je moet er elke dag een wandelingetje voor maken en dat is goed voor de mens.
En wie dacht dat ik mijn modeltreinen volledig in de steek ging laten, zit goed fout. Mijn stokoud koelwagentje uit 1962 is mee. Het is er nog eentje uit de tijd dat het gerief nog niet zo modelgetrouw was als nu. Het koelwagentje zorgt voor het evenwicht tussen het mediterrane klimaat en de verkoeling. Het zal nog vele keren op de foto’s in een vergeten hoekje te zien zijn. Het houdt mijn hoofd koel, zorgt voor afkoeling, en is ook helemaal cool.
Een tocht van 14 kilometer met stralende zon boven ons hoofd
Vanuit Laguiole loopt het pad naar Les Abiouradous (wat een naam). Les Abiouradous geeft aan dat er sinds eeuwen een drinkplaats is voor het vee. Langs het pad vinden we de “burons”: stokoude verblijfplaatsen van de buronniers, die in de bergen verbleven om kaas te maken. Het pad gaat van 995 meter naar 1.226 meter eerst over een pad zonder schaduw en in de volle zon. Het tweede stuk gaat langs de rand van het bos van Laguiole en even later loop je door de weiden, waar ook de stevige goudbruine koebeesten liggen.
Donderdagavond kwam de fiere burgemeester Alazar met de majoor van de Gendarmerie, enkele adjoints-maires en het voltallige gemeentepersoneel van de dienst toerisme en camping ons wat vertellen over de boeiende gemeente Laguiole. Met een aperitief en een losse babbel maakten we kennis met medekampeerders en de mensen van Laguiole. Bea en ik waren er als enige buitenlanders. De “camping municipal” van Laguiole is nog een van de weinige echte gemeentecampings. De meeste campings, die vroeger in gemeentelijk beheer waren, zijn ofwel verkocht aan particulieren, ofwel in concessie gegeven. Meestal behoudt men dan nog wel de benaming “camping municipal”, ondanks dat de camping geprivatiseerd werd. De gemeente Laguiole heeft de camping nog volledig in eigen beheer en met gemeentepersoneel. Dat soort camping wordt zelfzaam in Frankrijk. Jammer.
De middenstand en de gemeentelijke ambtenaren van Laguiole doen hun uiterste best om hun klanten tevreden te stellen. Laguiole is een dorp dat leeft van landbouw, messenfabricage en toerisme. Het toerisme is gericht op wandelaars en trekkers in de zomerperiode. Pelgrims op de Via Podiensis naar Compostella zijn altijd in de buurt. In de winter is het skiën: alpine en langlauf.
Mijn buurman is een man van 86 uit de Lozère, de Gévaudan, de naburige streek waar in woud en veld sinds eeuwen en nog altijd een monster, een wolf, ronddwaalt (zie foto). La bête de Gévaudan vermoordt mens en dier en maakt de kinderen bang. De moderne versie ervan kenden we ook in het Waasland, toen er een tiental jaren geleden ook een wolf al moordend ronddwaalde. Mijn buurman kent alles van zijn streek en het is een genot om naar hem te zitten luisteren. Gezien zijn leeftijd kan bij bogen op een ruime levenservaring. Hij speelt accordeon, surft op internet, verzendt mails, brandt DVD’s van zelfgemaakte films en vertelt honderduit over de bevrijding in 1945.
Vandaag, woensdag 20 augustus, hebben we de tocht gedaan naar de Château du Bousquet. Bij de start in St.-Rémy de Bédène stond de gids al te wachten. Een slim hondje (foto) heeft ons de ganse trektocht begeleid en ons voorafgegaan bij elke wegsplitsing. Overigens was het weer niet erg zonnig, maar koud kon je het niet noemen ook al zitten we op 1000 meter hoogte. Onze Diarmuid neemt zelfs een bad in de plaatselijke wasbak. De veestapel van Aubrac is wel bijzonder. Wij gaan reeds elke dag om een steak, steak haché of saucisse bij slager Lucien en telkens zijn we verwonderd over de hoge kwaliteit.
Wie naar Composella wil op de Via Podiensis vanuit Le Puy-en-Velay, passeert Espalion. Het is een toeristisch stadje gelegen aan de Lot in een keteldal. Vandaag waren wij er ook, maar blijkbaar niet alleen. Hier een foto van een kloosterzuster als pelgrim op weg naar Compostella.
Een verpleegster op rust doet aan voettochten door berg en dal. Vandaag trokken we naar La Montarquié, een woud in Laguiole in het skigebied. De voettocht was ongeveer 10 km lang op een hoogte van 1.310 meter. Het is de tijd dat paddenstoelen in allerlei soort en vorm de kop opsteken. Her en der ontbrak de bewegwijzering met gele streepjes aan de boomschors. Het was dus goed uitkijken en regelmatig de Garmin raadplegen.
