kampeerreis via omwegen naar Provence en Zwarte Woud
14-09-2014
Een zondag in de Jura
De dag begint met het ontbijt. En zoals je ziet, krijgt elkeen zijn deel. De voortent is opgeborgen om morgen weer opgesteld te worden in Duitsland. Deze dag is er verder een van opruimen, caravan wat opkuisen, een dweiltje hanteren en wat chillen en nog verder nagenieten van de nazomer. We zijn klaar voor onze verplaatsing naar het buurland Duitsland. De rit gaat over Lons-Le-Saunier, Besançon, Mulhouse, Freiburg naar Titisee, Schwarzwald.
Vandaag is er niets speciaals te melden. Overdag is het broeiend heet in de zon, en deze warmte is moeilijker te verdragen dan in de Provence, vreemd. Ik wil een boek lezen aan mijn voortent, maar slaag er niet in twee bladzijden na elkaar te lezen. Iedereen komt hier voorbij en we raken aan de klap in het Frans, Nederlands, Duits of Engels… “we zijn een landje met vier regeringen, twee koningen en drie koninginnen, ja dat is België, maar gelukkig dat onze echte samenleving zich afspeelt in Vlaanderen.” Iedere keer probeer ik dat uit te leggen. De verwondering is groot wanneer ik stel dat wij meer belang hechten aan ons dierbaar Vlaanderen dan aan het conglomeraat van België. “L’union fait la farce!”
Bea en ik zijn ’s middags iets gaan eten in een restaurant in St-Claude: een entrecôte met streekchampignons.
Dan krijg je hier nog wat impressies van de camping en ons leven hier op Le Martinet. Overmorgen, maandag, krassen we op en trekken we naar Duitsland!
De rustende verpleegster rust niet. Zij gaat op zoek naar braambessen om confituur te maken. Mocht ik dit ook beginnen doen, dan zou ik wellicht transformeren in een wandelende confituurpot.
De tocht naar de Cascade du Flumen werd voorgesteld als moeilijk en gevaarlijk. Maar we zijn ondertussen wel wat gewoon en als beloning kregen we het zicht op de wondermooie waterval, de cascade, die afgebeeld wordt op de ansichtkaarten van Saint-Claude.
Om het beeld van de dag aan te vullen, zet ik hier ook nog een foto van onze mooie stek op camping Le Martinet.
Gisterennamiddag was het broeiend heet en vochtig. Rond 17 uur zagen de wolken zwart en onze nieuwe voortent heeft zijn doop gehad. Bakken hemelwater spoelden de camping Le Martinet. Deze morgen hing er nog wat mist in de bergen, maar rond 9 uur verdween het rookgordijn.
We hebben nu wifi vanop de kampeerplaats, al is het signaal niet sterk en Cyber-t hotspot is niet van de rapste. Het signaal moet ook door de tentwand van onze super mooie en sterke deeltent raken en dat is een Nederlandse tent van Bax, een Unico, en die Nederlander laat niet zomaar iets door.
Rond de camping liggen twee witte draden gespannen. ’s Nachts staat er elektrische spanning op en het moet dienen om de everzwijnen op afstand te houden. Moesten ze toegang hebben tot de kampeerpercelen, dan zouden ze nogal wat ravage aanrichten: pelouses omgewoeld en vuilbakken open getrokken en vernield.
Vandaag kon ik het “musée de la pipe” bezoeken. Saint-Claude is vermaard om de fabricatie van pijpen en diamant. Vermits ik nog een studentenkaart kon voorleggen, mocht ik binnen aan halve prijs: twee euro i.p.v. vier. En de Tacon blijft maar door de stad stromen, mooi!
Deze morgen leek het of de dag verknoeid was. Dikke wolken bleven in de bergen rondom ons steken. Maar al gauw klaarde het op. De auto bleef staan en ik trok dus naar de stad Saint-Claude, een drietal kilometerjes vanaf de camping Le Martinet. Saint-Claude is een mooie stad met prettige winkeltjes. Na een gezellige babbel met de dame van het bureau de toerisme ben ik gewapend met de kennis van de wandel- en trekpaden in de omgeving. De stafkaart gaf me een duidelijk zicht op wat kan en wat niet kan. Er zijn paden vernield door de overvloedige regen, en ook het talud aan de hoofdweg moest er aan geloven (zie foto).
De stapschoenen konden terug gebruikt worden voor een tripje naar de "queue de l'âne", de staart van de ezel: een van de vele watervallen. Het pad was redelijk lastig. Later doen we nog een meer indrukwekkende waterval: de "queue du cheval".
Deze morgen zijn we rond 08.30 uur vertrokken uit Faucon, Vaison-La-Romaine. Doeiii, Hollanders! Na 5 uur rijden en 350 kilometers zijn we op de camping Le Martinet in Saint-Claude, in de Jura, aangeland. Het is een mooie camping aan de rivier Tacon, omgeven tussen bergen. Morgen gaan we een stafkaart kopen en het belooft goed weer te worden. Maar na de installatie is het wat beginnen regenen. Dit is niet verwonderlijk in dit vochtrijk gebied. Het zal wat anders worden dan de dorre en hete Provence.
Vermits het nog steeds geen weer is om een klop uit te steken en omdat we morgen toch verdwijnen om ons te verplaatsen naar meer frisse oorden, beperk ik mij tot een korte technische beschrijving van onze camping de l’Ayguette te Faucon tegen Vaison-La-Romaine.
We hebben hier een perceel van zowat 100 m². Niet alle percelen zijn gelijk en ze liggen op verschillende hoogte. Vele trekauto’s zijn niet sterk genoeg om een caravan op de het perceel te krijgen. Daarom zet de campingbeheerder de installatie op de voorziene plaats met een tractor. Met mijn Kia heb ik geen probleem om mijn 1.500 kilo wegende Fendt te verplaatsen. We hebben hier 10 ampère, wat comfortabel is. Er zijn twee sanitaire blokken, waarvan een met een afvoerinstallatie voor het chemisch toilet van de caravan. Verder zijn hier stacaravans en chalets te huur en verblijven hier zowat 200 tot 300 mensen, waarvan 90% met een gele nummerplaat. De Noord-Nederlandse taal blijft onze oren gonzen. Wifi hebben we in het centraal gebouw. De camping is open van half april tot het voorlaatste weekend van september.
