De Britse troonopvolger, prins Charles (57) en zijn vrouw Camilla (58) zijn in de legendarische Londense ,,Reform Club'' opgenomen. Ze werden beiden benoemd tot ereleden, zo heeft het Britse koningshuis meegedeeld.

 

De in 1830 opgerichte privé-club behoort tot de oudste Gentlemen’s Clubs. Onder de meest bekende leden van de club bevinden zich de vroegere eerste minister Winston Churchill en de geestelijke vader van Sherlock Holmes, Arthur Conan Doyle.
Sedert 1981 kunnen ook vrouwen toetreden tot het genootschap. De club verwierf ook bekendheid met de klassieker "Reis om de wereld in tachtig dagen'' van Jules Verne. In het verhaal is het clubhuis in hartje Londen zowel het begin- als het eindpunt van de reis.
Aanleiding voor het avontuur is een weddenschap die clublid Phileas Fogg met enkele collega’s afsloot.(ZijOnline)

Ursula Andress, de eerste Bondgirl, heeft haar 70ste verjaardag gevierd aan boord van het jacht Britannia in de Schotse hoofdstad Edinburgh.
Een honderdtal genodigden, onder wie heel wat filmsterren en politici, vierde mee.

 

Andress droeg een outfit van Dior van de hand van ontwerper John Galliano. Ze arriveerde in stijl op haar verjaardagsfeest aan boord van een Aston Martin DB5, dezelfde wagen die te zien is in de Bondfilm.(ZijOnline)

De vijf Finse monsters, de Metal Band Lordi, wonnen het 51ste festival in Griece(zelen).

Heb ik niet gezegd dat het een droomavond voor fotografen was. 

Hoe was de titel weer van hun muzikaal nummer?

Fin speelt ook bijna in alle speelfilms mee... Allé heel vroeger toch.

Hier het grootste passagiersvliegtuig, de Airbus A380, ter wereld. Het maakte zijn eerste landing, nabij Londen op de Heathrow Airport op 18 mei 2006.

The Da Vinci Code opende het filmfestival. In de haven was een pyramide voor de after-première-party voor de filmsterren: Tom Hanks, Audrey Tautou, Sir Ian McKellen, Paul Bettany en Jean Reno.
Ik had mij laten verontschuldigen.

Amerikanen zijn niet altijd gek. Zelfs dikwijls stapelgek. Hier onderandere een kuswedstrijd voor honden en partner.

En de winnaars voor dit jaar zijn: Susan Freed en haar twee en een half jaar jonge Italiaanse greyhond Romeo.
Deze kuskesdans ging door in Bethesda, Maryland en je ziet dat ze thuis al ferm geoefend hebben.
Kiss me quick, was the begeleidende song.

 Prins Charles, Prince of Wales, en de zonen Prins William met versgepoetste tanden en spontane glimlach en Prins Harry " met Hallo I have you see last night ", wonen ter hunner attentie het dertigste prinselijk concert bij dat doorging vanaf de toren van Londen op zaterdag 20 mei 2006. En zie ik daar Camilla ook niet?

Producent en muzikant Sir Elton John (R) en zijn echtgenoot, producer David Furnish, poseren hier even voor de camera om de film "It's a Boy Girl thing".  Hopelijk heeft hij zijn ladyshave niet vergeten. Hoe dan ook "haar" moet men hebben.(Gi)

Volgens een verklaring van de filmdistributeur Columbia startte de film in het voorbije weekend over heel de wereld en verzamelde maar even 200 miljoen euro's in de pocket.  Of  8 miljard oude BF. Met deze financiële score komt The Code op de tweede beste plaats in de filmgeschiedenis. Alleen Episode III, tiende epizode van Star Wars deed het in 2005 beter met 210 miljoen euro.

Zowel Nederland als Vlaanderen beginnen stilaan te beseffen dat het Eurosongfestival niets meer te maken heeft met "zingen" en eerder een (N)euro"show"festival van dansen en acrobatie is geworden en dan nog met previlegies voor de (4) grootsten en het Oostblok onder mekaar. Het westen staat volledig voor schut en mag gewoon als sieraad (zonder trots) deelnemen om de naam Europees in stand te houden en de taal hoofdzakelijk in het Engels te brouwen.
Dat de politieke Europese eenheid daar eens even gaat kijken hoe hun toekomst er ooit zal uit zien.
Individualisten met buren!
Gelukkig voor onze deelnemers van de allerkleinste landjes dat ze niet meer aan deze finale mochten deelnemen. Ook daar zouden ze nooit bij de eerste tien terechtgekomen zijn. De waarde van het lied, waarrond het uiteindelijk moet gaan, stond hier op de laatste plaats.
En vermits ons land met zijn dubbele cultuur het nog moeilijker kan krijgen als ze mekaar de vinger kunnen wijzen van selectie. Met of zonder pré.

 

Het affront om ergens midden of onderaan te eindigen met uiteindelijk ook nog het zelfverwijt dat het nummer slecht zou zijn, werden hun gelukkig gespaard gebleven met een punteloze uitsluiting die nog altijd meer waarde heeft dan een inhoudloze lage score. De 2 of drie landen die nu op 0 eindigden zullen veel meer pijn voelen en ook zo in de muziekgeschiedenisboeken terecht komen, terwijl de luttele puntjes van het "derderangscoiffeuzeke" dat Frankrijk ergens vanuit een parochiezaal naar Griekenland stuurde moet ook bij de Europese groten de ogen openen. Zelfs een vlot Duits countrynummertje met een mix van countryritme en Eurosong kreeg niet eens wat het verdiende. Een geslaagde en gedurfde uitdaging. 
Griekenland werd gefeliciteerd door de buurvriendjes met de organisatie van het carnavaleske in de flitsende arena met de show op de middenstip. De mooie songs als Zweden of Ierland verdronken in een tweederangsrol. Het gevecht werd immers geleverd door de opvallende tegenspelers: monsters tegen sarcasten. De Finnen als Noormannen die nog eens Europa mochten veroveren en de onbegrepen Litouwers die met hun "We are the winners" de nagel op de hersenloze koppen sloegen. Als meezinger zal dit laatste nummer nog het meeste te horen zijn en in de oren blijven hangen, terwijl de huidspecialisten langer werk zullen hebben met het faceliften van de Finnen terwijl hun barbarenlied al binnen enkele weken in het Poolijs zal wegsmelten.
Dit 51ste festival zal de geschiedenis in gaan als een groots opgezette feestelijke teloorgang waarop meer vuurwerk de lucht werd ingesputterd dan op de 50 voorgaande jaren. Een vuurwerk dat meestal een finale moest zijn van een feestelijkheid, werd nu een constant opbranden zonder hoogtepunten. Kortgekleed in eentonigheid. Op enkele uitzonderingen na. Zelfs de presentatie, regie... allemaal niet belangrijk meer, gevuld met heel wat schoonheidsfoutjes. Oversausd met een massa valse klanken die niet meer gehoord werden in een overdonderend flitsend vertoon in het midden van de hypodroom. De 51ste volksspelen zijn weer voorbij en het laatste woord is hierover nog niet geschreven. De fotografen konden hun hartje uitflitsen, want voor hen was er afwisseling genoeg. Om er een prachtig boek mee te vullen... zonder woorden. Batterijen had men er evenmin nodig. Duizenden lux hebben dit terrein uren... overschaduwd door hun overvloed. Te veel! Is ook een "te".
Hopelijk houden België en Nederland dit keer het been stijf, want het is niet de eerste keer dat ze dreigen en blijven ze ook volgend jaar vinden dat elke Euro voor deze song onder elke mat van de politiek getinte toonladders verdwijnt.
Een goede raad: doen wat ze al zo dikwijls gezegd hebben: wegblijven is de meest eervolle steun om de  "muziek" in het algemeen te bewaren. Dit is het enige opvallen waarin de kleintjes sterk kunnen uitblinken. Ook al waren ze bij de start in 1956, kunnen ze misschien nu de aanleiding zijn van het uit mekaar vallen van dit muzikale - vooral kaal met weinig om het lijf -  Europa dat er nu al geen meer is.
Maar hier lopen er nog teveel met de ogen dicht.
Naast het foto's trekken, geluiden opnemen, muziek afspelen, TV-kijken, tekstjes doorsturen, spelletjes spelen en vooral meedoen met allerhande geldverslindende spelletjes is de GSM er uiteindelijk om te telefoneren. Dacht men toch ooit in het begin van de GSM-schepping.
En zo verliep het met Eurosong ook. Het speelgoed van de volwassenen vroeger mét de GSM als belangrijkste wapen vandaag. En dan de muziekwereld maar klagen over hun eigen teloorgang waarvan ze maar enkel de schuldige kunnen aanwijzen als ze in de spiegel kijken.
En tenslotte de eeuwige grijns van de oumoppige Yasmine met het oeroude "I love Kate Ryan"op haar scoreblaadje  leek mij eerder een vingerwijzing naar eigen huis waar dit jaar geld nog moeite werden gespaard om te krijgen wat ze vooraf al wisten. Met Bertje incluis die nog wist te vertellen dat deze Eurotoelage slechts 1/3000ste bedrag uitmaakt van het jaarlijkse totaal van een cultuurbudget. 
Vergeet niet, de volgende grote big-bang volgt in oktober tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.
Thank you all for reading this text and now give your points please!
Wright or wrong... The beasts go on.(Gi)

 01| Zwitserland: six4one - If we all give a little
02| Moldavië: Arsenium en Natalia Gordienco - Loca
03| Israël: Eddie Butler - Ze Hazman
04| Letland: Cosmos - I hear your heart
05| Noorwegen: Christine Guldbrandsen - Alvedansen
06| Spanje: Las Ketchup - Un Blodymary
07| Malta: Fabrizio Faniello - I do
08| Duitsland: Texas Lightning - No no never
09| Denemarken: Sidsel Ben Semmane -Twist of Love
10| Rusland: Dima Bilan (foto) - Never let you go
11| VJR Macedonië: Elena Risteska - Ninanajna
12| Roemenië: Mihai Traistariu - Tornerò
13| Bosnië & Herzegovina: Hari Mata Hari - Lejla
14| Litouwen: LT United - We are the winners
15| Groot-Brittanië: Daz Sampson - Teenage life
16| Griekenland: Anna Vissi - Everything
17| Finland: Lordi - Hardrock hallelujah
18| Oekraïne: Tina Karol - Show me your love
19| Frankrijk: Virginie - Il était temps
20| Kroatië: Severina - Moja Stikla
21| Ierland: Brian Kennedy - Every song is a cry for love
22| Zweden: Carola - Invincible
23| Turkije: Sibel Tüzün - Süper star
24| Armenië: Andre - Without your love

Gokken we op de Zweden, Finnen of het te gekke, maar werkelijke nummer van Litouwen: We are the winners?
Een Engelstalig nummer zal het zeker worden meen ik?

Cat Stevens maakt een nieuwe plaat. De zanger, die zichzelf tegenwoordig Yusuf Islam noemt, wil daarmee de kloof overbruggen tussen de islam en het Westen. Dat meldt persbureau Reuters woensdag. De laatste plaat die van de zanger verscheen, was 'Back to Earth' uit 1978.

Ook rapper Ali B houdt van het Nederlands Elftal. Hij heeft een rapversie gemaakt van voetbalklassieker Wij Houden van Oranje van André Hazes.

Foto: EPA

Het is onze Kate Ryan met "je t'adore" en de drie zangeressen van Treble, Djem, Niña en Caroline, niet gelukt om met hun lied ‘Amambanda’ de finale in te dansen van het 51ste Eurovisie Songfestival in Athene.  Te weinig bloot, te weinig act, te weinig oosters...? Onze dames kregen onvoldoende steun van zo'n 150 miljoen Oost-Europese kijkers om bij de top tien in de halve finale van gisteren te mogen horen. Al tipten men hen bij de allereersten.
 Ook al streden er maar 23 van de 24 voorziene landen voor dit dolle circus waar stem en muziek op de laatste plaats kwamen. Elk van de 23 deelnemers had wel ergens een onverstaanbare stemuitschuiver die dikwijls vergeten verdween in het ritmisch gewoel, voor zover de techniek het nog kon volgen. Over zijn geheel was het alvast een ondermaatse slordige vertoning van wat toch de slagroom op de taart van een muziekprogramma zou moeten zijn.
Het had een verzuurd rabarbersmaakte. 

"We zijn natuurlijk teleurgesteld maar ook blij dat we hier zijn geweest”, aldus de Nederlandse Caroline, die aangeeft dat buiten het optreden om er veel stress is geweest de afgelopen dagen.
Ook heel Tessenderlo stond op stelten, werd de wolken ingestuwd en hoopte! Het bleek een bizarre valse hoop te zijn, alhoewel Kate zelf de zaak vrij nuchter en realistisch bekijkt en al tevreden was dat ze heeft kunnen meeproeven van de Griekse sfeer en het succes rond dit festival en toch van de reclame errond heeft mogen meepikken.


en de kniezwendel werd vergeten

 Kate Ryan huurde Engelse dansers en Zweedse backing-vocals in voor haar “Je t´adore”. Jammer van de ERT-regie dat na talloze repetities toch weer de schoenen van de cameraman in beeld kwamen tijdens haar nummer.  
“Ik ben uiteraard zeer blij met alle lof maar ik heb geleerd met beide voeten op de grond te blijven staan.”, wist Kate Ryan te vertellen in een reactie op alle gelukwensen die ze ontving. 

Outfit Kate Ryan kost 14.000 Euro
Kate Ryan droeg tijdens de halve finale van het Eurovisiesongfestival in Athene een outfit van 14.000 euro.
Haar jurk is ontworpen door Art of Vanity en heeft een waarde van 7.500 euro. Er is ongeveer 150 uur aan gewerkt.
Haar schoenen, met een hak van 11 centimeter, zijn handgemaakt. Ze hebben een waarde van 750 euro.
Speciaal voor de gelegenheid werden ook oorbellen ontworpen. Die hebben een waarde van 5.000 à 6.000 euro.

Het werd weer een Oost-Europees feestje én een bewijs dat het festival uitgroeit tot een wedstrijd voor de vreemdste act. Zowel Macedonië, Armenië, Bosnië-Herzegovina en Rusland mochten door net als Finland, met de monsters van Lordi. Door naar de finale zijn verder Ierland, Zweden, Turkije, Litouwen en Oekraïne. Voor de drie Nederlandse Trebles is er wel de schrale troost dat zij hun internationale carrière een duw in de goede richting hebben kunnen geven met veel belangstelling van de buitenlandse pers. Zo waren zij gisteren uitgebreid op de Griekse tv te bewonderen en zijn zij ook vanmorgen weer in het best bekeken ontbijtprogramma van het organiserende land te zien. 

Kritiek op Songfestival jurering
Een veel gehoorde kritiek op het Eurovisie Songfestival is de jurering.
Sinds 1997 beslissen niet langer jury's uit een mix van vakmensen en leken over de liedjes, maar de kijkers thuis per televoting.

'zero points'
Zowel de Belgen als de Nederlanders moeten niet onderdoen voor elkaar in het krijgen van nul punten tijdens het Eurovisie Songfestival. Het moet gezegd: het is wel een tijdje geleden.
Zowel de Vlamingen als de Walen staan op het lijstje van de eeuwige 'zero points' roem. We moeten wel heel ver terug in de tijd gaan toen Lize Marke (1965) geen punten scoorde met “Als het weer lente is” en Fud Leclerc (1962) met “Ton nom”.
Voor Nederland werd ooit Annie Palmen (1963) teleurgesteld met “Een speeldoos” en de De Spelbrekers (1962) met “Katinka”.
Lang geleden dat een land geen punten kreeg is het niet. In 2003 ging Jemini naar huis voor Engeland zonder punten voor haar “Cry baby”.

Ik denk dat het wel klopt dat de uitslagen drastisch veranderd zijn nu er geen vakjury meer is. En denk ook wel dat het voor alle landen een eerlijker competitie kregen als die jury in ere zou worden hersteld zodat eigenlijk alle kansen voor iedereen gelijk zijn zonder televoting. Want de kleine landjes zijn in elk geval in het nadeel voor fanatieke landen. Zeker in een Europa waar iedereen nog zijn vaderland fanatiek bemind en het grote Europa enkel gebruikt als voordeelhaven.
Echter is er nog wel iets dat ik niet begrijp... Er is geen enkele wedstrijd waarin je je finaleplaats kan "kopen" door middel van geldschieters of de vier grootste landen  zoals  Spanje, Frankrijk, Duitsland of Engeland.
Dit is toch vreemd, als je een liedjeswedstrijd houdt laat dan gewoon de bestscorende landen van het vorige jaar doorgaan naar de finale en elk ander land meedoen met een halve finale.Verder vindt ik dat er dan gewoon de winnaars van de halve finale moeten kunnen doorgaan en dat dan de finale bestaat uit precies 24 of 25 landen. Beide jureringen moeten gebeuren op dezelfde wijze door gecombineerde vak- en publiekjury. Uiteindelijk maakt men een keuze uit 37 of 38 landen, waarvan de culturen niet te tegenstrijdig zijn om te kunnen vergelijken en waarvan reeds de bestgeklasseerden van het jaar voordien een zekerheid krijgen en de bijkomende selecties dienen afgedwongen in een préselectie. Het is in elk geval geen Spaanse dolle Arena waarin men de artiesten en de daaraan verbonden risico's  enkel voor de spelen gooit. Dan had de VRT nog andere troeven in handen... Als ze het tenminste beseffen om bezorgd en mùenselijk over te zijn in dit soaptijdperk. Geen Johnny Logan en andere glazenbollen-faces voor "eigen in beeld" bezorgen de kleinste meerwaarde om kritiek te spuwen op de inzet van elke deelnemer die start met een vooropgestelde hoop. Geen Belle, Barbara of Petra houden, naast Kate, op deze manier de schijn van ons kleine landje hoog. De kansen zijn zo goed als nihil... en de poll's waardeloze ontgoochelscheppers.

  Telefoontarief verschilt enorm

 
 
 Als de miljoenen kijkers van het Eurovisie Songfestival willen stemmen,
 geldt niet voor iedereen hetzelfde tarief voor een SMS of een telefoonoproep.
 Een Nederlandse beller betaalt 0,35 euro terwijl de Belgen 0,50 euro per oproep betalen.
 Belgen betalen dus bijna 4 maal zo veel als de Duitsers die slechts 0,12 euro moeten betalen.
 In Frankrijk moeten de bellers 0,56 euro per oproep betalen.
 Organiserend land Griekenland rekent, samen met Roemenië, de duurste tarieven aan: 1,18 euro per oproep.
 
 De prijzen voor een SMS vertonen dezelfde verschillen in de Europese landen.
 
 Volgende landen gaan door naar de finale:
 
 Rusland - Dima Bilan - Never Let You Go
 Macedonië - Elena Risteska - Ninanajna
 Bosnië & Herzegovina - Hari Mata Hari - Lejla
 Litouwen - LT United - We Are The Winners
 Finland - Lordi - Hard Rock Hallelujah
 Oekraïne - Tina Karol - Show Me Your Love
 Ierland - Brian Kennedy - Every Song Is A Cry For Love
 Zweden - Carola - Invincible
 Turkije - Sibel Tüzün - Süper Star
 Armenië - Andre - Without Your Love
 
 Ik vermoed dat de finale nu zaterdag door heel wat minder Lage Landers zal gevolgd en bekeken worden. Zeker Vlaanderen zal de 1,1 miljoen kijkers niet meer halen en de 1,5 Nederlandse kijkers zullen eveneens een merkelijke vermageringskuur hebben ondergaan. 
Enkel Ierland springt als West-Europeër uit deze lijst voor zaterdag als bijkomende deelnemer aan de finale en zie ik als enig west-Europees land ergens in de top. De andere prégeselecteerde 9 landen behoren allemaal tot Noord- of Oost-Europa waar dan ook de punten naartoe zullen gaan.
 Na valse hoop is het ongeloof natuurlijk erg hoog. Vooral de geloofwaardigheid in een gelijkwaardige toekomst lijdt eronder en voor diegenen die toch kijken, houdt de gekende uitspraak in ere en ore: The show must go on to the end! Wacht maar even op de kritieken in de maandagkranten. Zowel voor Vlaanderen als Nederland. Nu nog even de show en z'n nationale zenders sparen en een kansje geven. Maar niet voor alle media zullen deze Euromillions zomaar in rook opgaan. In elk geval volgend jaar zijnwe dit weer allemaal vergeten.
Xandee werd in 2004 voor Vlaanderen ook de hemel in geprezen. Wie is Xandee weer?(Gi)

De scheiding met Heather Mills kost Paul McCartney 313 miljoen euro. Na vier jaar tergen maakte de ex-Beatle een einde aan het huwelijk met het eenbenige ex-model. McCartney verliet afgelopen weekend hun verblijf als een dief in de nacht, in een helikopter. McCartney pikt intussen de verwijten niet dat Mills uit is op zijn fortuin. Zijn dochter Stella reageert alvast opgelucht en is blij dat pa "verlost is van het serpent".

Het Duitse München staat klaar voor de komende wereldcup en het is niet altijd voetbal dat de klok slaat.
Modellen poseren hier in de officiële Duitse cup-kledij 2006 voor de "Dirndl" in de nationale kleuren in het centrum van de stad.

Zuster Mary Michael, van Lincoln in Engeland, startte een protestactie tegen het controversionele verfilmd boek "Da Vinci Code" dat deze week op het festival van Cannes in première ging.
Zuster, hoe dikwijls moeten we het nog zeggen: Het is een fiction boek. Maar betere reclame dan zo kan men niet krijgen. En dan nog gratis!

Nu zondag 21 mei is Chantal Câlin de centrale gast in Klaveren 3 te Kasterlee tijdens de wekelijkse Kempenshow. Uiteraard zal ze vertellen en zingen over haar passie voor het repertoire van Piaf, over haar optredens in onvergetelijke romantische Parijs en waar ook ter wereld o.a. in de Emiraten en de plannen voor Quebec. Want Chantal heeft al een heel stuk van de wereld gezien. Maar kan er niet genoeg van krijgen. Ze zal ook uitleg geven over enkele grote optredens in het najaar. Maar Chantal zal vooral bewijzen dat Câlin niet enkel de Chansons van Piaf zijn en dat doet ze met een Chanson dat Charles Dumont heel speciaal voor haar schreef. Charles Dumont, de componist van 'Non je ne regrette rien'. Dat ze eveneens erg véél houdt van het repertoire van Brel zal ze bewijzen met een chanson van Brel en haar optreden afsluiten met enkele grootse successen van een andere overbekende wereldartiest: Mireille Mathieu. Dus zeker niet te missen en zorg dat je het vierde blaadje van Klaveren Drie uitstraalt !  Houtum 58, 2460 Kasterlee.   De show begint stipt om 15 uur, de deuren gaan open om 13.30 uur. Meer info:  Tel.: 014/85 10 88 - Fax: 014/81 67 42 - Gsm: 0475/74 55 28 of www.klaverendrie.be/ Website Chantal Câlin: http://www.chantalcalin.be/ Chantal Câlin toert Vlaanderen rond met haar nieuwste show 2006 VAN PIAF TOT CALIN met pianist Jo Nicolai, Contrebas Tonny Appermont, toetsen Marc Steenbergen en Accordeon Ludo Marien. (Gi)

Yoko Ono komt naar Antwerpen, niet als muzikante, maar als artieste om er haar allereerste solotentoonstelling in België te openen. Dat gebeurt op 15 juni in galerie M3 op de Vlaamsekaai.

Voor Yoko Ono in 1969 met John Lennon trouwde, had ze naam gemaakt in de New-Yorkse kunst-scene met performances en experimentele films. De laatste jaren bestaat er een hernieuwde belangstelling voor het plastische oeuvre van de Japanese bankiersdochter die de rijkste weduwe uit de muziekgeschiedenis werd.
Het werk van Ono was in België al in overzichtstentoonstellingen te zien, maar nog nooit op een solo-show. De expositie bij M3 in Antwerpen wordt een primeur en is speciaal voor de galerie gemaakt.
Wél grijpt Ono terug naar vroegere aanzetten en installaties.
Het publiek wordt steeds uitgenodigd om deel te nemen aan de acties.
Een van de getoonde werken heet Wake, een knipoog naar James Joyce, en bevat stadskaarten van Antwerpen waarop het woord 'wake' - dat zowel dodenwake, kielzog als ontwaking) betekent - kan worden gestempeld. Yoko Ono ziet de straten van de stad als bloedvaten van het lichaam.
Het werk We're all water bestaat uit 118 flessen water met een persoonsnaam op het etiket. De bezoekers mogen er nog enkele aan toevoegen. Hetzelfde principe geldt voor Wish tree, een boom waarin wenskaartjes komen te hangen. Bij de expo horen ook filmvoorstellingen en afiches, die buiten de galerie verspreid zullen worden.(ZijOnline)

The Independent verscheen vandaag in het rood met Bono als gastschrijver. U2-zanger Bono is namelijk hoofdredacteur  voor één dag van de Britse krant The Independent. De krant verscheen helemaal in het rood. De helft van de inkomsten van die speciale uitgave gaat naar de strijd tegen aids in Afrika.

Met Bono aan het roer bracht The Independent dinsdag dan ook veel aandacht aan de ontwikkeling in Afrika. Als columnist kon de 46-jarige Ier onder meer de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice strikken. De Independent is het eerste mediabedrijf dat meewerkt aan het zogenaamde Red-initiatief.(ZijOnline)