coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
01-11-2008
De vestiging van de Boerenrepublieken.
Ongeveer 6.000 Afrikaners namen deel aan de grote trek ( vooral zij die aan de oostgrens woonden). Ze worden voortaan "Boeren" genoemd om hen te onderscheiden van de andere Afrikaanssprekenden die in de Kaap achterbleven.
Eerst vertrokken enkele verkennersgroepen. Onder de wegbereiders bevonden zich Louis Tregardt en Hans van Rensburg. Eén groep verdween spoorloos, wellicht gedood door zwarten. Andere Voortrekkers kwamen uitgeput in Portugees gebied aan. Toch werden de boeren, die deze gevaren zeker vermoed moeten hebben, niet afgeschrikt. Ze namen hun kudde mee en trokken met ossenwagens, bespannen met 12, 14 of 16 dieren, langzaam voort. De verkenners hadden hen medegedeeld dat er in het Afrikaanse binnenland belangrijke veranderingen op til waren door de daden van een sterk herdersvolk, de Zoeloes.
Al een generatie lang was Zoeloeland overbevolkt. De weiden waren te klein geworden voor de talrijke Zoeloekudden. De nieuwe Zoeloekoning Shaka nam die gelegenheid te baat om een echte revolutie in te voeren. Hij organiseerde de Zoeloes in regimenten per leeftijd en militariseerde zijn hele rijk. De Zoeloes werden getraind om zeer grote afstanden te voet te kunnen overbruggen. Zij verschenen met hun regimenten altijd veel vlugger en talrijker dan de tegenstanders verwachtten. Shaka werd de Afrikaanse Napoleon genoemd.
Shaka voerde nog een Europese gewoonte in. De traditionele manier van ritueel vechten zonder veel bloedverlies verdween. De legers van Shaka vernietigden zonder medelijden alle tegenstanders. Ze maakten slaven van de vrouwen en kinderen en namen het vee mee. Uit angst voor de Zoeloes vluchtten allerlei zwarte volkeren in diverse richtingen: ze verscholen zich in rotsvestingen of onderwierpen zich. Tientallen zwarte volkeren spraken van de "grote uitdunning", de Mfecune. Hierdoor waren grote gebieden vruchtbare grond in het hoogveld dunbevolkt wanneer de boerentrek begon.
Een klein deel van de trekkers ging dadelijk die richting uit. De meeste boeren trokken evenwel de Drakensbergen over en kozen de Oostelijke richting, recht het Zoeloegebied binnen. De blanken noemden dit gbied NATAL, omdat het op Kerstdag ( Natalis) ontdekt werd. Met toestemming van de Zoeloes woonden daar Engelse missionarissen en handelaars. Er lag zelfs een haventje: Port Natal, het huidige Durban. De eerste trekkers vestigden zich in Natal.
Piet Retief ging met de Zoeloekoning Dingaan, Shaka's opvolger, onderhandelen om toestemming te krijgen dat de Boeren zich daar mochten vestigen. Retief kon met de koning een verdrag sluiten, maar werd tesamen met 70 ongewapende boeren tijdens de afscheidsviering door Zoeloes neergeknuppeld. Was dit omdat Hendrik Potgieter de Matabele krijgers onder leiding van Moselikatsi bij Vechtkop verslagen had? En wilde hij de blanken een lesje leren en hen afschrikken ???
In ieder geval was de positie van de Boeren in Natal alles behalve veilig na deze gebeurtenis. De Zoeloes vielen onmiddellijk de kampeerplaatsen van de groepjes voortrekkers aan. Honderden blanken en hun zwarte dienaren stierven. De redding kwam met de aankomst van Andries Pretorius. Pretorius leidde een leger van 470 Afrikaners, dat voor één keer gedisciplineerd optrad. De Afrikaners bonden hun ossenwagens aan elkaar in de vorm van een laager ( legerkamp in de vorm van een ronde ). Ze plaatsten zich op een zodanige manier aan de bloedrivier zodat de Zoeloes alleen frontaal konden aanvallen. De Zoeloes werden afgeslacht ( speren tegen geweren en kleine kanonnen ). 3.500 onder hen sneuvelden.Dit gebeurde op 16 december 1838. Na de slag bij de bloedrivier verloren de Zoeloes hun controle op dit deel van hun land. In de andere helft van Natal en rondom het Veld bleven ze evenwel nog lange tijd de baas. Na de overwinning op de Zoeloes stichtten de trekkers een eerste boerenrepubliek. Ze noemden haar Natalia.
De onafhankelijkheid van de Boeren in Natal was van korte duur. Zogezegd omdat de zwarte bevolking er slecht behandeld werd, maar in de eerste plaats uit vrees voor de invloed van de Boeren, die u over een zeehaven zouden beschikken, maakten de Britten een einde aan deze onafhankelijkheid. Natal werd eerst bij de Kaapkolonie geannexeerd en werd later een afzonderlijke Britse kolonie. Veel Boeren trokken uit Natal weg: sommigen gingen in het gebied tussen Oranje en Vaal wonen, anderen trokken over de Vaal ( grootste zijrivier van de Oranjerivier* ), in een reusachtig gebied dat zij Transvaal doopten.
* De Oranjerivier is met 1 860 km de langste riviervan Zuid-Afrika. De rivier wordt soms ook de Gariep genoemd. De rivier ontstaat in de Drakensberge op de grens tussen Zuid-Afrika en Lesotho. De Oranjerivier vloeit westwaarts op de grens van de provincie Vrystaat, dwars door de provincie Noord-Kaap en vormt uiteindelijk de zuidelijke grens tussen Zuid-Afrika en Namibië, voordat ze uitmondt in de Atlantische Oceaan bij Alexanderbaai, ongeveer halverwege tussen Walvisbaai en Kaapstad. "The great objection many of the Boers had and still have to English law is that it makes no distinction between black men and white. They felt aggrieved by their supposed losses in the emancipation for their Hottentot slaves, and determined to erect themselves into a republic, in which they might pursue without molestation, the 'proper treatment of the blacks.'
It is almost needless to add that the 'proper treatment' has always contained in it the essential element of slavery, namely, compulsory unpaid labour. " -
Extract from David Livingstone's Missionary Travels and Researches in South Africa
De beslissing om een grote trek te ondernemen werd niet zo lichtvaardig opgenomen. Waar ze uiteindelijk zouden uitkomen was minder belangrijk, als het maar ver genoeg was van de betuttelende houding van de overheid. Over de zin en de modaliteiten van de uittocht werd druk gediscussieerd en vergaderd. Eén van de grote verdedigers van het initiatief was Piet Retief. Hij schreef een manifest dat in 1837 gepubliceerd werd in de Graham's Town Journal, ondertekend door 366 Voortrekkers. Hierin verwoordde hij de grieven en de wensen van de Boeren. "Wij verlaten deze kolonie met de zekerheid dat de Engelse Overheid niets meer van ons kan eisen en dat ze ons de toestemming zal verlenen onszelf te besturen zonder zich voortaan nog met onze zaken te bemoeien".
Ons verklaar plegtig dat ons hierdie Kolonie verlaat met die begeerte, om 'n rustiger lewe te lei as wat ons tot hiertoe gedoen het. Ons sal geen volk molesteer nie en aan niemand die geringste eiendom ontneem nie; maar as ons aangeval word, sal ons ons ten volle geregverdig beskou om ons persoon en eiendom tot die uiterste te verdedig teen enige vyand. Ons verlaat die Kolonie onder die volledige versekering, dat die Engelse Regering niks meer van ons te vorder het nie en ons sonder verdere bemoeiing sal toelaat om ons in die toekoms self te bestuur. Ons vertrek nou uit ons vrugbare geboorteland, waar ons enorme skade gely het en voortdurend blootgestaan het aan ergernis, om ons te gaan vestig in 'n woeste en gevaarlike gebied; maar ons gaan met 'n vaste vertrouwe op 'n alsiend regverdige en genadige God, wat ons altoos sal vrees en in alle nederigheid zal probeer gehoorsaam.
De Britten hadden de nieuwe denkwijze van het Europa van die tijd mee gebacht, dwz klemtoon op de waarde van het individu, op de vrijheid van de burger en de gelijkwaardigheid van alle mensen.
Ditstond haaks op de calvinistische ideeën van de Afrikaners, die geloofden in de *voorbestemdheid en diein hun isolement trouw gebleven waren aan de vertuiging dat de mensen ongelijk waren.
Het Britse bestuur breidde ook de gewetens- en godsdienstvrijheid uit. Daarmee verdween de bevoorrechte positie van de Nederduits Gereformeerde Kerk. De Kaap werd opengesteld voor zendelingen. Aan het calvinistische godsdienstmonopolie kwam een einde. De Britten probeerden ook gelijke rechten aan alle mensen toe te kennen. Voor de Afrikaners kon zo iets niet. Niet-blanken en kaffers konden niet dezelfde rechten krijgen zoals zij, die volgens de bijbel het uitverkoren volk waren en al de andere minderwaardigen. De Afrikaners waren woedend dat een "hottentot" zo maar het recht kreeg om zich te klagen over de behandeling van de "meester". ( Slachtersnek) Een andere verordening verbeterde de arbeids- en leefomstandigheden van de niet-blanken gevoelig. Voortaan mochten ze vrij grond bezitten en zich vrij bewegen: dwangarbeid werd verboden en de blanke meester mocht geen lijfstraffen meer geven ( Hottentot Charter). De Afrikaners beklaagden zich erover dat hierdoor de misdadigheid en de landlopers zouden toenemen. In 1807 werd de slavenhandel afgeschaft en in 1833 werd de slavernij zelfs helemaal verboden in het Britse imperium.
De grootste tegenstanders van alle emancipatiemaatregelen waren de grensboeren. Ze hadden weinig slaven. Zij leden dan ook minder onder het verlies van goedkope arbeidskrachten. Ook hier speelde weer hun totaal onbegrip over de toegevende houding tegenover de niet-blanken een grote rol in het verzet. Vooral die boeren in het Oosten waren nog het minst over het Brits optreden te spreken. Zij waren voortdurend in geschillen met de Xhosa's verwikkeld. De overheid probeerde een grenslijn op te leggen, maar dat zinde de op expansie beluste Afrikaners niet. Naar hun mening deed men daarbij toegevingen aan de kaffers.
* voorbestemdheid = predestinatie: Het geloof in predestinatie vloeit voort uit de leer van de soevereinteit van God ( Calvijn). De positieve opvatting van de predestinatie kan ten diepste alleen plaatsvinden bij degenen, die van Godswege verzekerd zijn van hun verkiezing.
In 1795 werd de Republiek van de Verenigde Provinciën een vazalstaat van Frankrijk. Ze werden de Bataafse Republiek genoemd. Frankrijk en Engeland stonden in de periode van de eeuwwisseling herhaaldelijk tegenover elkaar. Erfstadhouder Willem V, prins van Oranje ('s Gravenshage, 8 maart 1748- Brunswijk, 9 april 1806), zocht een verblijfoord in Groot-Brittannië. Hij verstuurde vanuit Groot-Brittannië het bericht naar de kaapkolonie ( en ook de andere Nederlandse kolonieën) dat de inwoners zich aan de Britten moesten overgeven. De Bataafse Republiek ging hier niet mee akkoord. Wanneer de Britse soldaten aankwamen aan de Kaap, werden ze door de inwones van de Kaap bestreden, die de Bataafse Republiek trouw bleven. Maar de 12.000 Europeanen waren niet opgewassen tegen het geoefend Britse leger. Voor een korte periode ( van 1803 tot 1806) stonden de Britten de Kaapse kolonie weer af aan de Bataafse Republiek. Men voerde in de kaapse kolonie een vrij liberaal bewind in. Ondertussen was de VOC door algemeen verval, gemakzucht, corruptie, groei van grote Europese mogendheden en het verlies van de winstgevende handel in opium aan Engeland, failliet gegaan. Smalend werd de afkorting VOC gebruikt voor " Vergaan Onder Corruptie".
In 1806 nam Groot-Brittannië de Kaapse kolonie voorgoed in. De Bataafse Republiek was vervangen door het Franse vazalkoninkrijk Holland ( broer van Napoleon was de koning). Na de val van Napoleon werd Nederland een koninkrijk. De zoon van Willem V werd Nederlands eerste koning onder de naam Willem I. Deze breidde zijn grondgebied naar het Zuiden ( België ) uit en stond de Kaapkolonie definitief af.
De Kaap was voor de Britten in de eerste plaats van strategisch belang. Ze was een stopplaats op de scheepsroute naar Indië. Echte kolonisatieplannen hadden de Britten niet. De Nederlandse Kaapinwoners waren in het algemeen niet ontevreden over de nieuwe voogd: er werden geen nieuwe belastingen ingevoerd en de binnenlandse handel werd volledig vrij. Maar de bevolking in de grensstreek was erg onafhankelijksheidsgezind ( de vrijburgers en veeboeren). In 1795 hadden burgers van Graaf-Reinet en Swellendam zich zelfs afgescheiden om te protesteren tegen de bemoeizucht van de plaatselijke autoriteiten en tegen de politieke onmondigheid van de inwoners.
Na de komst van de Britten zouden de ontevredenen een veel vèrreikender beslissing nemen: ze wilden de Kaapkolonie verlaten en een nieuwe samenleving opbouwen voorbij de Oranjerivier. Ons beter bekend als DE GROTE TREK, een legendarische gebeurtenis in de Zuid-Afrikaanse geschiedenis.
De VOC had gezocht naar waardevolle ertsen, maar zonder enig resultaat. De landbouwopbrengsten namen steeds toe, en leidden soms tot overproductie. Het was in die tijd ginder een hard en moeilijk bestaan. De grond was niet zeer vruchtbaar en de regen liet soms erg lang op zich wachten. Qua grootte van de boederijen werd er niet op een meter gekeken. Boerderijen van 2.400 hectare waren vlug de norm.( één hectare is 10.000 m² 2.400 = 24.000.000 m². of een opervlakte van 6.000 m op 4.000 m. Nog korter: 6 km op 4 km).
Daar de Khoi's zich hadden verwijderd, schakelden veel boeren over naar veeteelt. Gezien die veel graasvlakten nodig hadden, verwijderden de veeboeren zich verder van de Kaap. Het kaapse bestuur probeerde deze trek te controleren, maar uiteindelijk bleek dit niet meer mogelijk. Deze boeren werden trekboeren, zo een beetje nomaden zoals de Khoi's, maar dan natuurlijk superieur aan hen. Ze hadden immers de bijbel onder de arm ( de meeste waren streng calvinistisch).
Deze veeboeren werden minder onafhankelijk van de overheid. Dit had een groot gevolg: de trekboeren werden geïsoleerd van de samenleving. Ze stelden hun eigen wetten en ze lieten zich leiden door de bijbel *. Dit zou later blijken toen de Britten het bestuur van de Kaap overnamen, waartegen ze zich totaal verzetten.
Ze trokken meer naar het Oosten waar ze contact maakten met de Xhosa's. Met deze verhandelden ze vee en grond. Wat niet altijd op een rechtvaardige wijze gebeurde. De blanken begonnen weer met de zwarten te onderwerpen; Voor hen waren ze minderwaardig. Ze noemden de zwarten "Kaffers", een Arabisch woord dat " ongelovigen " betekent. Deze minaching zou blijven bestaan. Oorspronkelijk was het rassenonderscheid niet groot. Huwelijken tussen blanken en zwarten kwamen regelmatig voor daar de blanke mannen in de meerderheid waren tegenover de blanke vrouwen. In 1763 waren de zwarten talrijker dan de blanken. Geleidelijk groeide de gewoonte dat wie voor een meester werkte, een gekleurde huid had. Een blanke was bijna altijd een zelfstandige. Huwelijken met niet blanke vrouwen werden vanaf het einde van de 18de eeuw niet meer aanvaard. Wel gebruikten de meesters de slavinnen of inlandse vrouwen voor hun seksueel plezier. De halfbloedkinderen zijn de voorouders van de meer dan 2,5 miljoen kleurlingen die op dit ogenblik in Zuid-Afrika leven en die voor het overgrote deel ook het Afrikaans als moedertaal gebruiken.
De kolonistenbevolking vervreemdde stilaan van het moederland. In de 17° eeuw noemden de blanke bewoners aan de Kaap zich al af en toe "Afrikaners". Geleidelijk veranderde hun Nederlands. Het werd Afrikaans. De calvinistische ingesteldheid van de Afrikaners verstevigde hun onafhankelijkheid. Dit werd met argusogen gevolgd door het koloniale bestuur.
* Volgens het boek Genesis is Noach ( de zondvloed en de ark) de stamvader van alle huidige mensen, omdat hij met zijn vrouw, zijn zonen Sem, Cham en Jafeth en hun vrouwen, als enigen de vloed overleefde. Sem ( Genesis 5 vers 32) is de oudste zoon van Noach. Zijn naam betekent roem. Abraham komt uit het nageslacht van Sem ( stamvader van de Joden). Sem is ook de voorvader van de Arabieren, Arameeërs, Assyriërs en andere volkeren in het oude Midden-Oosten. Cham, de derde zoon van Noach zou zijn vader bespot hebben toen deze zich in een dronken bui ontblootte. Hij en al zijn nakomelingen worden hiervoor vervloekt. De naam Cham is waarschijnlijk gerelateerd aan het hebreeuwse woord voor bruin: choem. Traditioneel werd onder een letterlijke interpretatie van dit verhaal verondersteld, dat alle negers van Cham afstammen. De legitimering van slavernij onder meer door Nederlanders vanaf de 17° eeuw ( en zeker de calvinisten met hun predestinatie), werd wel beargumenteerd op grond van een interpretatie van het verhaal waarin Cham zijn vader noach zou hebben bespot.
Nota van de schrijver: dit zijn feiten die verwijzen naar het gedrag van die Nederlanders en nog bestaande groeperingen die zich op de bijbel (of Koran of Toran) baseren om hun superioriteit te bevestigen. DIT WIL NIET ZEGGEN DAT IK AKKOORD GA MET DIE GEDACHTENGANG. ZE IS VERWERPELIJK EN MENSONTEREND.
In het begin verliep het opstarten van een verversingsstation niet zo vlotjes. De meeste blanken hadden geen kaas gegeten van het boeren ( werden vrijburgers of vrijgestelde boeren genoemd) en de meesten schakelden over naar een meer lucratieve bezigheid: het openen van een kroeg. Dit garandeerde een behoorlijk bestaan en schonk de Kaapkolonie een bijnaam: " de herberg aan de Kaap".
De creatie van het vrijburgerschap zorgde voor een nieuwe wending van de kolonie: van 'verversingskolonie' naar 'bevolkingskolonie'. De zelfstandige boeren breidden al snel hun grondgebied uit. De VOC verhinderde de komst van nieuwe boeren niet daar ze de economische voordelen inzag ( de migranten produceerden voor de handelsmaatschappij en betaalde belasting).
Een belangrijke stap in de ontwikkeling van de kaapkolonie werd gezet onder leiding van Simon van der Stel, die de kolonie uitbreidde en haar zelfvoorzienend maakte. Onder zijn bestuur kwam ook een groep Franse protestanten aan ( de Hugenoten). Hun eigen ideniteit en cultuur gingen geleidelijk verloren en na enkele generaties waren ze volledig vernederlandst.
Samen met de Duitse immigranten, de Nederlandse groep en enkele anderen vormden deze Hugenoeten de basis van de latere blanke "Afrikaners" aan de Kaap
De Kaapkolonie groeide maar traag. De kolonisten waren niet van de gemakkelijkste en ze overstelpten de Compagnie met protesten wanneer het een en ander niet naar hun zin was. Dat zette VOC er toe aan massa-immigratie af te remmen. In 1700 waren er ongeveer 1.300 blanken aan de Kaap en zowat 800 slaven. Vijftig jaar later waren er al meer slaven dan blanken. Van de 5.000 blanken die in 1763 aan de Kaap leefden, waren er 3.158 mannen. Dit bevorderde de seksuele omgang tussen blanke mannen en Khoi-vrouwen of slavinnen.
Bij de stichting van de Republiek der Verenigde Provinciën (1588) besloten een aantal Nederlandse handelsmaatschappijen, die hun activiteit op het Oosten gericht hadden, hun inspanningen te bundelen. Dit was een initiatief van de kapitaalkrachtige burgerij en niet, zoals vroeger in Spanje of Portugal, van de staat. Aan het hoofd stond Johan van Oldenbarnevelt ( landsadvocaat en raadpensionaris van de Staten van Holland . geboren te Amersfoort op 14 september en gestorven in Den Haag op 13 mei 1619). Zo kwam in1602 de Vereenigde Oost-Indische Compagnie tot stand. De VOC kreeg van de Staten-Generaal van de jonge republiek ( door toedoen van J. van Oldenbarnevelt) het monopolie voor de scheepvaart en de handel met het Oosten. Het bestuur van de VOC werd gevormd door de Heren XVII ( ook wel de Heeren Seventien genoemd. Was de naam voor het centrale bestuur van de VOC. De Heeren Seventien was een wisselend college dat door de bewindhebbers uit hun midden werd gekozen). De VOC kreeg een uitgebreide bevoegdheid. Zij mochten gebieden naar believen veroveren, exploiteren en besturen. De huidige staten Sri Lanka (vroeger Ceylon genoemd ) en Indonesië werden door de Compagnie veroverd. De Compagie had soldaten in dienst die voor de defensie in die gebieden zorgden; de VOC kon oorlogen voeren en verdragen sluiten; voor het bestuur werden eigen ambtenaren aangesteld.
Het hoofddoel van de Compagnie lag evenwel elders: alles was erop gericht winst te maken. De handelsmaatschappij was dan ook enkel bereid om een initiatief te nemen wanneer dat zo weinig mogelijk zou kosten en onmiddellijk voordeel opleverde. Door het verslag van schipbreukelingen werd de VOC van het nut van een vestiging aan de Kaap overtuigd. Die hadden van hun gedwongen verblijf gebruik gemaakt om de streek te verkennen. Na te zijn opgepikt door een retourvloot, deelden Leendert Jansz en M. Proot hun oordeel mee aan de VOC-bestuurders. Voordelen: aangenaam klimaat, voldoende vlees en vis en er waren groenten in overvloed.
In 1651 werd Jan van Riebeeck aan boord van de Dromedans door VOC uitgestuurd om aan de Kaap een verversingsstation op te richten.Was zeker geen eenvoudige opdracht.Onbekwame werklui, malfide personen en slecht betaald worden, zorgden voor vele kopzorgen voor van Riebeeck. Oplichterij en diefstallen waren schering en inslag.
Al direct kwam van Riebeeck in contact met de plaatselijke bevolking, de Khoi's. In het begin waren er geen problemen daar de Khoi's dachten dat het verblijf van die blanken maar tijdelijk was. Maar toen ze zagen dat ze zich daar wilden vestigen, probeerden ze zich daartegen te verzetten.
Toen de koloisten zelf vee begonnen te kweken en het nomadenleven van de khoi's wilden inperken, groeide de vijandigheid. De Khoi's moesten zich aan de blanken onderwerpen. Sommigen bleven aan de Kaap wonen en traden in dienst van de " nieuwkomers", anderen trokken met hun kudden weg. De Khoi bevolking zou verder uitdunnen, omdat ze niet bestand was tegen Europese ziektes. De Khoi's zjn nu nog in Namibië te vinden.
Als werkkrachten gebruikten de blanke niet enkel Khoi's, die trouwens niet zo gewillig waren. Aan de Compagnie werd om slaven gevraagd. Na nauwelijks 5 jaar aanwezigheid aan de Kaap voerden de Nederlanders al zwarte slaven in. Deze slaven kwamen uit Afrika en Maleisië. De slaven werden menselijk behandeld, daar ze geld kosten en niet als buit konden veroverd worden. Met de slavinnen gingen de meesters ook naar bed, zoals dat in andere kolonies gebeurde. Halfbloedkinderen werden meestal voor de huisdienst opgeleid.
Eindelijk is de droom werkelijkheid geworden. De zolang verwachte dag is aangebroken. VRIJDAG 10 OKTOBER 2008.
Vertrek naar Johannesburg via London Heathrow.
Om 13H00 worden we op de luchthaven van Zaventem opgewacht om dan in te checken voor de vlucht naar Londen. BD 150 ( British Midlands) die om 15H30 vertrekt. Gezien het een uur vroeger is in Engeland komen we om 15H40 lokale tijd aan.
Ondertussen kennis gemaakt met Freddy en Liliane en Walter en Lieve. 5 anderen zijn ons al voorgegaan om de Victoria watervallen te gaan bezoeken en we zullen ze in Jo'Burg oppikken.
Enkele uren in Londen luchthaven doorgebracht. Hebben wat gegeten en gedronken.
Om 19H55 was onze vlucht naar Jo'Burg, de SA 235. Was op tijd en we zijn 's morgens om 07H10, zaterdag 11 oktober aangekomen.
Daar wachtten de gids, Frank De Graaf, onze chauffeur Sam en onze 5 medereizigers ons op.
De eerste Europeanen die voet aan wal zetten aan de kaap, waren de Portugese zeelui onder leiding van Bartolomeus Dias in 1488. Hij is er nooit in geslaagd de Kaap rond te varen op weg naar Indië.
In 1497 meerde Vasco da Gama aan in de baai van de Kaap en vaarde door naar Indië.
De Nederlanders bereikten voor de eerste keer inAugustus 1595 de Kaap.
De Nederlandse Oost-Indische Compagnie gaf in 1652 Jan Van Riebeeck de opdracht om een proviandstation op te richten voor de schepen om zich voor hun tocht naar Indië te bevoorraden. Hij kwam daar op 6 april 1652 aan.
In 1688 vestigden enkele honderden Hugenoten zich in de omgeving van de Kaap. Ze waren hun thuisland Frankrijk ontvlucht gezien hun protestantse overtuiging.
Op 11 juni 1795 bezetten de Engelsen de Kaap. Het kwam tot een ongelijke strijd tussen de Nederlanders en de Engelsen. De Kaap kwam onder Engels bewind.
Op 21 februari 1803 gaf Engeland de Kaap terug aan Nederland.
Op januari 1806 kwam de Kaap terug onder Engels bewind. Het bleef een Britse kolonie tot 1910, de stichting van Zuid-Afrika. Vanaf 1961 werd Zuid-Arika een republiek.
Het was al een oude droom van Karoline, mijn vrouw, en mezelf om op reis te gaan naar Zuid-Afrika.
Eindelijk heeft zich de kans voorgedaan om deze droom te verwerkelijken.
Na lang zoeken en navragen, hebben we een forrmule gevonden die ons aanspraak. Een rondreis door Zuid-Afrika met overnachtingen bij de mensen ter plaatse.
Het zou een 19 dagen durende rondreis worden startende van Johannesburg, via Krügerpark, Swaziland, Zulu, Lesotho, Drakensberg, Sint-Lucia, de bloemenroute en zo naar Kaapstad. 5.000 km.
Deze blog is aangemaakt om deze reis te beschrijven en ook als gids en herinnering aan al onze medereizigers.
We waren met 11, onszelf inbegrepen. Een fantastische groep. Als onbekenden elkaar leren kennen, als vrienden afscheid genomen drie weken later.
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
Ongeveer 6.000 Afrikaners namen deel aan de grote trek ( vooral zij die aan de oostgrens woonden).
De beslissing om een grote trek te ondernemen werd niet zo lichtvaardig opgenomen. 
Bij de stichting van de Republiek der Verenigde Provinciën (1588) besloten een aantal Nederlandse handelsmaatschappijen, die hun activiteit op het Oosten gericht hadden, hun inspanningen te bundelen. Dit was een initiatief van de kapitaalkrachtige burgerij en niet, zoals vroeger in Spanje of Portugal, van de staat.
