Omdat de Smokkelroute 2007 ons zo bevallen was keken we gans de winter uit naar het vervolg. Wanneer we op 2 maart 2008 een mailtje kregen van de inrichters dat men reeds kon inschrijven voor de editie 2008, werd er ook niet lang getwijfeld. Onze vrienden, Mon en Erna, besloten om ons te vergezellen in hun witte Spider 850.
Op zondag 1 juni was het dan zo ver. Rond 09.00 uur reden we naar de startplaats te Brasschaat. Wanneer we een half uurtje later de parking van Schrauwen sanitair en verwarming opdraaiden was deze reeds voor de helft gevuld met pareltjes uit Torino. 
Net zoals het vorige jaar werden we ontvangen met een kop koffie en lekkere koffiekoeken naar believen. Aan de inschrijvingsdesk kregen we een roadbook en een grote tas met nuttige "smokkelwaar". 
De start was voorzien rond 10.30 uur. We moesten echter even wachten op enkele Fiatisti die het zuiden kwijt waren.
Het viel mij onmiddellijk op dat de 26 deelnemers van vorig jaar ruim overschreden werden. Ik telde om en bij de 40 Fiats van allerlei pluimage. Zo zag ik een zeer mooie Fiat 1200 cabrio; een Fiat Dino; 1¼ Fiat 600 en niet minder dan 4 Sport Spiders 850 die, bij andere gelegenheden zoals de nationale meeting vorige week (+ 2000 oldtimers) of Lac de Madine (2500 oldtimers), zelden of nooit te zien zijn. 
De rit situeerde zich dit jaar niet zozeer in de grensstreek maar meer in een gebied bestaande uit een halve cirkel, met een straal van ± 25 kilometer, ten oosten van Brasschaat.  Via kleinere wegen, soms zelfs onverhard, trokken we via Wommelgem en Vremde naar Lier. In het Abarth works museum van Guy Moerenhout werden twee broodjes als lunch geserveerd. Bovendien konden we ons, net als vorig jaar met de VANK-rally, nog eens vergapen aan allerlei "speciallekes" die in zijn atelier en toonzaal te bewonderen zijn.
Na het middagmaal reden we verder via Broechem naar Oelegem. Vermoedelijk waren we iets te vroeg vertrokken want het roodbook maakte, ter hoogte van het Fort van Oelegem gewag van een fotoshoot. Bij onze passage was er echter nog geen fotograaf te bespeuren.
We vervolgden dan maar onze weg over Schilde en Sint-Antonius naar Brecht, waar we een pitstop hadden bij "De Witte". Als allereerste bereikten we dit punt en vlijden we ons meteen neer op een terrasstoel.
Stilaan begonnen onze magen weer te knorren en begonnen we aan de barbeque te denken die in Kalmthout op ons stond te wachten. Wij dus terug in de startblokken. Aan het gemeentehuis in Wuustwezel en wat verder aan het monument in de buurt van Moleneind, losten we de vragen drie en vier op, nadat we voorheen ook de eerste twee reeds correct beantwoord hadden. Maar alles ging te vlot en even verder gingen we totaal de mist in. Na 500 meter op de N111 stuurde het roadbook ons schuin links zonder vermelding van een straatnaam. Op korte afstand van elkaar (een 500 heeft geen dagteller) had je keuze uit: de Witgoorsebaan en de Duinenstraat. Eerst kozen we de Witgoorsebaan en nadien wijzigden we onze route naar de Duinenstraat en dat was een flater van formaat. We probeerden ons nog te oriënteren naar Klein Heiken, dat wat verder op de roadbook voorkwam, maar spijtig genoeg is er in Kapellen ook een Klein Heiken en zo raakten we, tot overmaat van ramp, daar dan nog vast in een soort braderij. Na, in Kapellen, een extra kapelletje te hebben aangedaan besloten we om dan maar linea recta naar het terrein van korfbalclub Fortunis te rijden. We zouden hierbij dan wel de vijfde vraag missen en een oplossing uit onze mouw moeten schudden. Maar ja, nood breekt wet.
Bovendien bleek de starter van de Spider de aard te hebben naar zijn baaske, want .... hij bleef plakken. Allez: Spider in gang duwen en wij weg, opnieuw langs de braderij in Kapellen.
Tot overmaat van ramp was de Warandelei, langs de kant waar wij ze wilden inrijden, opengebroken. We zagen ons satéke, ribbeke en bbq-worst al aan onze neus passeren.
We hoefden echter niet te panikeren want de ravitaillering was goed voorbereid en er was meer dan genoeg te bikken. En het was weer "af".
Prijs met de zoektocht hadden we niet, maar volgend jaar misschien beter. Want terugkeren doen we zeker. Ik heb het die dag meermaals horen zeggen: "Wie dit eenmaal meedoet komt gezwind terug".