De levenswandel van een Fiat 500. Welkom aan de bezoekers van Nobi's Cinquecento.
Op deze pagina zul je het wel en wee kunnen volgen van een kleine rode Fiat 500.
Door op de begeleidende foto's te klikken kom je in diverse fotoalbums terecht.
13-05-2012
27 - 29/04/2012 Spa Italia
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. Langs de ene kant sprak het ons steeds geweldig aan, doch als tegenpool was er tevens een soort afkerige houding en wel om twee redenen: ten eerste vonden we ons piepklein oudje niet echt passen tussen het hedendaagse italiaanse geweld, zeker niet op een bloedmooi en razendsnel circuit dat Francorchamps wel is; ten tweede waren de, toch wel, redelijke entreegelden ook een struikelblok. Dit jaar was het anders. Met meer dan 30 PK onder de motorkap kregen we plots moed en misschien wat grootheidswaanzin en de inkomprijs namen we er dan maar bij. Ten slotte zijn we beiden niet-rokers, daar spaar je wel een centje mee uit dat je ergens anders kan investeren. Enfin we besloten om ons in te schrijven en om bovendien deel te nemen aan één van de vier "Grande Parades". Zo'n "Grande Parade", dat moest wel lukken. Het is tenslotte geen race ... Op voorhand ook eens geïnformeerd bij voorzitter Ivo die toch wel enige ervaring heeft met dit gebeuren op en rond het circuit, en wel over: waar we best konden gaan staan met de camper en of er eventueel een mogelijkheid was om binnen het circuit te overnachten. Ivo stelde voor dat we ons zouden engageren als medewerker tijdens het weekend en dan was het geen enkel probleem om ons "huisje op wielen" binnen de poorten te plaatsen. Als tegenprestatie moesten we dan wel de clubstand mee opzetten en nadien weer afbreken en ook toezicht houden op de Fiats die, tijdens de twee dagen, gebruik zouden maken van de voorziene parking van Fiat Club Belgio. Zeg maar fungeren als een soort parkeerwachter. Zo gezegd, zo gedaan. Op vrijdag 27 april plaatsen we de 500 op de remorque en omstreeks 15.00 uur trokken we richting Luik. Zoals gebruikelijk rond dit uur verliep de trip niet zonder fileleed. Rond 17.30 uur waren we in de buurt. Ivo, die ons stond op te wachten op de parking "kant Ster", wist ons te vertellen dat er de dag voordien een grondverzakking was geweest en dat we moesten rondrijden om, via Blanchimont Gate, binnen te geraken. Campers en vrachtwagens kunnen namelijk enkel via deze ingang de Paddock bereiken. Iets later dus, samen met de voorzitter, richting ingang gereden. Na een halfuurtje wachttijd; verschillende telefoontjes en drukpogingen op de parlefoon, ging de slagboom eindelijk omhoog en konden we het Walhallah van de racerij betreden. Onmiddellijk beide campers opgesteld en, bij het avondmaal, een kasteelwijntje gekraakt. Op zaterdagmorgen, na een verkwikkende douche en een stevig ontbijt, met z'n beiden begonnen met de clubstand op te zetten en met het aanbrengen van de nodige signalisatie zodat de clubleden en andere Fiatisti ons makkelijk zouden vinden. Stilaan begon er ook leven te komen op de andere standen zoals Lancia; Ferrari; Abarth enz... Voor mijzelf begon meteen ook de voorbereiding tot hetgeen het summum van het weekend zou worden: de Grande Parade. Omdat ik op voorhand ingeschreven had, plaatste de organisatie mij in GP1. Dit wil zeggen op zaterdag tussen 10.00 en 11.00 uur. Net op dat ogenblik arriveerden ook Tom & Jamie met hun camper aan de ingang. Ook zij zouden fungeren als helpers op de FCB-stand. Ze stonden echter ook voor een gesloten slagboom en dienden noodgedwongen even te wachten tot mijn rondjes gereden waren alvorens ik hun de inkomtickets kon bezorgen. Mijn optreden in de Grande Parade 1 is te volgen via deze link: http://youtu.be/IMszQXdh1WE Let op de witte camper in de bocht "Paul Frère", rechts naast achter het hek. Daar staan Tom en Jamie naar het gebeuren te kijken. Al snel bleek de Grande Parade weinig gemeen te hebben met een parade. Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud. Na deze unieke ervaring onze twee extra helpers binnen geholpen en mij verder van mijn taak gekweten. Alhoewel de voorspellingen het ergste deden verwachten waren de weergoden ons zeer gunstig gezind. 's Avonds waren het aangezicht en de onderarmen redelijk rood gekleurd. Wanneer na 18.00 uur de laatste Fiat Coupé van het parcours verdwenen was en het geluid van de brullende motoren stilaan uitstierf, konden wij onze beentjes onder tafel zetten en bij een overheerlijke bbq een volgend flesje kraken. Alhoewel Ivo ons verteld had over de nachtelijke rust in deze omgeving, werden we, iets na middernacht toch plots opgeschrikt. Uit de luidsprekers klonk plotseling zeer luide muziek over de paddock. Op dat tijdstip hadden we niet echt meer zin om onze beentjes nog eens uit te zwieren, bovendien was de songkeuze ook niet meteen je dat waar we wild van werden. Nadien hebben we gehoord dat er blijkbaar een storing zou zijn opgetreden waardoor dit alles toch meer dan een halfuur geduurd heeft. Tegen de morgen aan begon het dan ook nog te regenen, al was het maar een beperkte bui. Zondagmorgen dezelfde routine als de dag voordien. Alhoewel de weersomstandigheden een ietsje minder waren, zou er toch meer volk over de vloer komen dan de dag voordien. Zo maakte ook Ronny Van Roosenbroek zijn opwachting op onze parking en wel met zijn perfect gerestaureerde Fiat Abarth 750 Zagato (double bubble). Meteen een ferme blikvanger voor de talrijke bezoekers. Ook Ronny zou, om 15.00 uur, nog een uurtje rondtoeren op het snelle asfalt. Wijzelf hadden, door de grotere opkomst, iets meer problemen met de inrichting van de parking. Ivo kweet zich van zijn taak als PR-man door de gasten van spijs en drank te voorzien en, met de nodige sympathie, aan te sporen om een lidkaartje te tekenen. En ik denk dat dit redelijk geslaagd mag genoemd worden. Eigenlijk waren we een "dreamteam". Ook op zondag kwam er om 18.00 uur een einde aan de festiviteiten en konden we beginnen met alles op te ruimen. Een uurtje later stonden we gepakt en gezakt klaar en namen we afscheid van Ivo, Tom en Jamie. Zij keerden terug naar huis. Wij zouden nog een ommetje maken naar de afdamming van de Vesder in Eupen. Tenslotte was het, voor Liliane en mezelf, nog weekend tot woensdag. Eindbeschouwing: Spa Italia was een unieke ervaring die ik aan elke bezitter van een bolide afkomstig uit de laars, kan aanraden. Ik zal volgend jaar in elk geval terug van de partij zijn, tenzij de werkverplichtingen er anders over beslissen.
13-05-2012 om 19:32
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. Kort nadat we die blauwe bussen hadden aangekocht kwamen er echter gelijkaardige op de markt die voorzien waren van een veer en die dus beter pasten in het geheel. En omdat we hier toch keuze hadden uit verschillende kleuren, dan maar ineens voor de rode tint gegaan. Normaal was het voorzien om alles te plaatsen nadat er een 2000 kilometer waren afgehaspeld met de volledige Panda 30 set doch aangezien we, op een goed jaar tijd, nog maar 800 kilometer asfalt onder ons hadden zien passeren, werd besloten om, op zaterdag 10 maart 2012, onze vijfhonderd bij garage Van Roosenbroek af te leveren. Op enkele dagen tijd had Ronny alles in elkaar gepuzzeld inclusief het plaatsen van de andere sportuitlaat type CSC Giannini style. Ook had hij het klokje ingebouwd dat we ons in juni 2011, tijdens de meeting "Lac de Madine", hadden aangeschaft, en had hij de bladveer eens goed doorgesmeerd. Zaterdag 17 maart 2012, één week later dus, wagentje opgehaald en getest. Meteen viel onze mond open. De reactie op het gas en de overgang tussen de versnellingen verliep vlotter en beter dan ooit tevoren. Bij het vertrek aan een stoplicht is er geen verschil meer te merken tussen ons 42 jarige oudje en de moderne wagens. En van olie in het motorcompartiment is er ook geen sprake meer.. tenzij daar waar het dan moet zitten. Wat betreft de topsnelheid blijft het voorlopig nog gissen. Eerst wat roderen hé...
02-05-2012 om 18:09
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette. Het was de bedoeling om van vrijdag op zaterdag te overnachten op de camperplaats aan de afdamming van de Gileppe. Wegens asfalteringswerken aan de parking was deze ontoegankelijk. Daarom weken we iets uit naar de afdamming van de Vesder (Weser) in Eupen. Daar was plaats genoeg. Na een fikse wandeling langs de boorden van het meer kropen we onder de wol om 's anderendaags vroeg te vertrekken. Bij onze aankomst in Francorchamps, op zaterdagmorgen, installeerden we ons op de parking achter het circuit.Het Fiatje had direct wat beziens van de andere aanwezige kampeerders waaronder onze buren: twee echte duitsers. 's Zaterdags was het schitterend weer en nadat we onze ogen de kost hadden gegeven op en in de onmiddellijke omgeving van het circuit, werd er besloten om er helemaal rond te wandelen. Dit blijkt best een avontuur te zijn. Het was niet altijd even gemakkelijk om de juiste weg te vinden en enkele keren moesten we op onze stappen terugkeren wanneer we plots vóór een gesloten hek stonden of wanneer er plots geen pad meer was. Gelukkig hadden we uit het verleden geleerd dat je op dit evenement het best voorzien bent van oorstoppen, dit om ernstige gehoorschade te voorkomen. Eens terug aan de camper en nadat de laatste racegeluiden uitgestorven waren besloten we om de bbq aan te steken. Dit lukte ons weliswaar beter dan bij onze buren. Al vlug kwamen deze verbroederen en, na het uitwisselen van drank, boden wij hen, tussen twee stukken vlees in, een hoekje van onze barbeceu aan. Binnen de korste keren lag ons vlees aan de zijkant en maakten beide heerschappen vlot gebruik van ons beste vuur om hun "wursten" te bakken. Alhoewel beiden zeer diep in het glas hadden gekeken zagen ze er op zondagmorgen nog betrekkelijk goed uit. In de namiddag keerden we terug naar huis want op maandag is het weer "werkendag".
26-04-2012 om 15:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Nadat de inrichters van de Geitenrally er, na 22 jaren, in 2008 mee gestopt waren, besloten ze om op 7 augustus 2011 opnieuw aan te knopen met het verleden. Het jaarlijkse evenement zou echter een nieuwe naam krijgen. Voortaan zal men spreken van het Oldtimertreffen Wilrijk. Samen met Mon & Erna die, voor de gelgenheid een knalrode MG geleend hadden van hun schoonbroer, trokken we die zondag naar het centrum van Wilrijk. Dit jaar zou er geen zoektocht verbonden zijn aan de rondrit(ten). De dag werd ingedeeld in een voormiddag- en een namiddagrit. Dit met de bedoeling om de prachtige oldtimers zo veel mogelijk in het Wilrijkse straatbeeld te houden. Vanaf 10.30 uur kon men vrij vertrekken voor een korte rit van ongeveer 15 kilometer door het district, meer bepaald omgeving Middelheim en Schoonselhof. Bij onze terugkomst aan het nieuwe districtshuis van Wilrijk genoten we van een heerlijke barbecue op de Bist waar tevens de nodige animatie en muziek voorzien was. Rond 13.30 uur werd dan het startschot gegeven voor een grotere toer van een 40 kilometer en dit door de Rupelstreek (ons zeer wel gekend). Omstreeks 17.00 uur werd het treffen afgesloten met een drink in het districtshuis en kreeg iedere deelnemer een certificaat en mocht je een zak met relatiegeschenken nemen waarin: een rugzak - een strandbal - een ijskrabber - een CD etui - een zaklampje - sleutelhanger en stylo. In sommige van de zakjes zat er zelfs een speciale prijs verstopt. Ook werden er enkele kunstwerken uitgereikt aan de deelnemers die werden verkozen voor de publieksprijs. Deze eer viel ons jammer genoeg niet te beurt, maar niet getreurd, het was weer een aangename dag geweest.
23-04-2012 om 22:47
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het weekend van vrijdag 17 juni 2012 tot zondag 19 juni 2011 hadden we weer een afspraak met één van de mooiste jaarlijkse meetings op ±330 km afstand, namelijk de bijeenkomst aan de boorden van het meer van Madine (F). De Fiat op de ambulance gezet en wij naar ginder. Onze buren Jozef & Sandra zouden we daar treffen met hun Renault Estafette bouwjaar 1978. Bij onze aankomst ter plaatse, rond 16.00 uur, kenden we onmiddellijk een klein probleempje. Alhoewel het in 2010 geen enkel probleem was, kregen we dit jaar geen toegang tot het terrein met onze camper bouwjaar 1999. De 500 mochten we uitstallen voor het publiek doch onze "woning" moest geparkeerd worden op een parking 500 meter verder buiten het domein. Na lang onderhandelen met de hulp van Jozef en nadat we zelfs overwogen hadden om, met "hebben en houden", terug huiswaarts te keren en omdat er blijkbaar reeds andere "niet-oldtimers" op de weide stonden, kregen we uiteindelijk toch de toegang. Van kop tot teen vol met stress dan maar onze vaste stek opgezocht op het heuveltje aan de rand van het meer. Nadat onze uitschuifbare partytent geïnstalleerd was kwamen we weer wat tot rust en maakten we een eerste rondgang over het terrein om al wat foto's van de aanwezige bolides te schieten. Na de maaltijd en enkele versnaperingen werd er nog wat nagekaart met de buren en kropen we moe onder de veren. Die nacht stak er echter plots zulke verschrikkelijke wind op dat we, bij het ochtendkrieken, moesten vaststellen dat we de partytent voor de laatste maal hadden moeten opzetten. Vóór onze camper lag een hoop verwrongen aluminium profielen, lichtjes overdekt met een wapperend zeil. De hele boel was gewoon in elkaar gezakt. Gelukkig was de tent goed verankerd met extra stormriemen. Ik mag er niet aan denken welke schade een losgeslagen frame kan aanrichten aan de peperdure oldtimers die ons kamp omringden. Ons eerste werk was dus het zooitje opruimen en bij de afvalcontainer deponeren. Daarna konden we gaan douchen, ontbijten en verder genieten van het evenement. De aanblik van de honderden blinkende beauties deed ons alles weer snel vergeten. We hebben dan ook nog twee dagen rondgeslenterd over de onderdelenmarkt en tussen de aanwezige oldies. En het weer: dat was erg wisselvallig. Gelukkig bleef de stormwind van vrijdagnacht achterwege voor de rest van het weekend. Zondag in de vroege namiddag ons bolleke, zonder accidenten, weer op de ambulance gezet onder het toeziend oog van talloze toeschouwers. En van het ogenblik dat we een gaatje zagen in de aanschuivende wagens die plots allemaal ineens het terrein wilden verlaten, waren we weg richting heimat. Onze buren bleven nog een nachtje en zouden pas maandag terugkeren.
23-04-2012 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vandaag, zondag 22 mei 2011, werd er in het bedevaartsoord Scherpenheuvel een italiaanse dag georganiseerd. De plaats van het gebeuren: de Noordervest, zeg maar de toegangspoort tot deze druk bezochte stad. En wat was er dan allemaal wel te doen? Op het verkeersvrije plein stonden kraampjes met italiaanse passie en smaken en natuurlijk mochten de mechanische pareltjes uit de "groen-wit-rode laars" niet ontbreken. Zo konden de talloze wandelaars zich vergapen aan verschillende auto's; scooters en motorfietsen. Buiten dit alles werd er voor deze voertuigen ook een individuele rondrit uitgestippeld van een slordige 60 kilometer. Doordat we, na een nachtshift, nog wat slaap dienden in te halen konden we er niet bij zijn van bij de aanvang om 10.00 uur. Wel besloten we om, rond de middag, met ons "bolleke", richting Scherpenheuvel te karren. Bij onze aankomst ter plaatse hadden we amper de tijd om ons bolideke tussen de andere oldies te parkeren of we werden aangesproken door talrijk aanwezige bewonderaars en Italfanaten. Na enkele aangename gesprekken over onze gezamelijke interesse, mocht ik, uit handen van de voorzitter van de Fiat Club Belgio, een prachtige gepersonaliseerde sleutelhanger ontvangen. Een uniek stuk dat, speciaal voor de leden, ontworpen is naar aanleiding van het vijfentwintigjarig bestaan van onze vereniging. Nadat ons in brassierie "Het Molenhuis" twee pannenkoeken werden aangeboden, raakten we in gesprek met Paul Theunissen. Dit is de huidige eigenaar van de witte 850 Sport Spider waar onze vrienden Mon & Erna nog korte tijd met rond gereden hebben. Omstreeks 16.30 uur werd het stilaan tijd om de drukte de rug toe te keren en om stilaan de heimat op te zoeken. Eerst nog even stoppen op de Diestsesteenweg te Rillaar om enkele beeldjes te schieten van een verkommerde 850 die we al verschillende jaren onbewogen op de parking vóór huisnummer 169 weten staan. Het duurde niet lang of de eigenaar verscheen ten tonele om nog een kwartiertje een babbel te slaan over Fiat, Ferrari en Porsche. Zo vernamen we dat de rode 850 eigenlijk een "special" was, voorzien van polyester wielkasten met echte Abarthvelgen en dat de motor nu, na tien jaar stilstand, vermoedelijk wel "vast" zal zitten. En ook dat er nog heeeeel veeeeel werk aan was om hem terug in piekfijne staat en rijvaardig te maken. Maar dat was dus een publiek geheim.
22-05-2011 om 20:10
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 17 april 2011 organiseerden Domenico en Fabio van de Fiatclub Oldtimer uit Maasmechelen, onder het vaandel van de Fiat Club Belgio, de Maaslandrit. Voor de deelnemers uit het Antwerpse was het verzamelen geblazen op de parking van het benzinestation langs de E313 te Ranst en dit om 08.30 uur. Bij onze aankomst aldaar werden we reeds opgewacht door een rode 500 van een koppeltje uit Zoersel. Even later arriveerde ook Ivo met zijn witte 500. Met z'n drieën ging het in een gezapig tempo richting Limburg. Voor ons was het meteen een eerste grote test van de getunede motor. In Heusden-Zolder pikte een rode Topolino zijn wagonnetje aan en zo ging het verder richting Maasmechelen. Goed op tijd voor het ontbijt draaiden we, onder de vertrek- en aankomstboog, het kerkplein op aan de Kastanjelaan. Buiten een waaier van verschillende types uit Torino zagen we ook twee Unimogs; een Mercedes; een BMW; een Austin Healy en een Volkswagen T3 op het plein verzamelen. Aan de inschrijvingstafel in het Grand Café Casino kregen we bonnetjes die we de rest van de dag konden bezigen en ook een mooie rallyplaat. Nadat het innerlijke van de mens wat versterkt was en de deelnemers de plaat op het bolide hadden bevestigd, werd er, in volgorde van inschrijving, gestart voor het eerste deel van de rit. Het roadbook bracht ons langs de Maas in Kotem naar Boorsem en Uikhoven. In Oud Rekem trokken we door het historische stadsgedeelte. Vervolgens werden we via Neerharen naar Lanaken geleid en dan " de schreve" over, het centrum van Maastricht binnen. Langs de Cannerweg en de brug over het Albertkanaal belandden we aan het oorlogskerkofje van Kanne om dan een kleine col vol haarspeldbochten aan te vallen om, over Zichen-Zussen-Bolder, Riemst te veroveren. In restaurant-gasthof Delizia werd de lunch geserveerd. De bediening en het eten waren perfect, en omstreeks 14.30 uur kregen we op de parking deel 2 van het roadbook overhandigd. Door akkers en velden ging het eerst naar Vlijtingen; Rosmeer en dan naar Mopertingen. Wanneer we nogmaals het Albertkanaal gekruist waren, kwam Gellik reeds in het vizier. Via de bossen van Zutendaal en daarna Opgrimbie maakten we de cirkel rond en arriveerden we terug in onze vertrekplaats: Maasmechelen. De tocht werd beëindigd in de Koningin Astridlaan aan café Paddock, waar werken aan de voetpaden wat roet in het eten strooiden voor een mooie groepsfoto. Dit "roet" beperkte zich echter tot het figuurlijke want van uit de tuin van het café kwam de heerlijke geur van barbecuevlees ons reeds tegemoet. Nadat onze magen voor de derde maal gevuld waren trokken we omstreeks 18.15 uur terug huiswaarts in gezelschap van de Fiatleden uit Zoersel en Ivo. Te 19.45 uur parkeerden we onze cinquecento in zijn stalling met 322 kilometer extra op de teller.
15-05-2011 om 19:14
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Gisteren, op zaterdag 29 januari 2011, was het zo ver: onze rode bolide was voorzien van een opgevoerde motor op basis van een duitse Fiat 126P met de technologie van een Fiat Panda 30. Het hele geval zou nu een dertigtal paardjes moeten kunnen uitbraken tegenover de achttien, die een oorspronkelijke Fiat 500, en de vierentwintig die een Fiat 500 voorzien van een 126P-motor, in de schaal kunnen werpen. Welke wijzigingen zijn er nu juist allemaal gebeurd? Wel de motor, die al enige jaartjes, ons Fiatje liet voortbewegen werd gewoon integraal gedemonteerd en vervangen door een gelijkaardige bron, maar dan afkomstig uit een Fiat 126 Personal van duitse makelij. Zoals reeds eerder vermeld verschilt deze, uiterlijk, van de gewone 126P-motor door de vorm aan de rechterzijde. De beplating van het koelhuis is hier rechthoekig, wat de montage van de Pandakop vereenvoudigt. De duitse motor werd eerst opgekuist en vervolgens voorzien van: een cilinderkop van een Fiat Panda 30; een dubbelkanaals inlaatspruitstuk Panda 30; een carburator Weber 30DGF; een tuimelaar Panda 30 (= hefboom nokkenas-cilinderklep); een snelle nokkenas 40/80; verstelbare aluminium stoterstangbussen; een lichter vliegwiel; een lichtgewicht distributieset; een elektronische onsteking van Abarth; een aluminium bovenzijde van het koelhuis Abarth; een aluminium kleppendeksel Abarth; een aluminium carter Abarth (3,5 liter) en een aangepaste luchtfilter van Nanni. Dit alles werd, in de bestuurdersruimte, dan nog aangevuld met een Abarth-dashboard. In verband met het lichtere vliegwiel willen we nog even verduidelijken dat dit een origineel vliegwiel van 7,3 kilogram betreft dat is afgedraaid tot 6 kilogram. Momenteel zijn er racevliegwielen op de markt van 4,4 en zelfs van 2,5 kilogram. De, van de Fiat Panda 30 afkomstige, ontsteking van Magneti Marelli werd dus niet gebruikt maar vervangen door de splinternieuwe elektronische ontsteking van Abarth (zie foto). Gezien over dit onderdeel zeer weinig te vernemen valt op het internet, hebben we zo'n flauw vermoeden dat het een zeldzaam item betreft. Ook moeten we nog vermelden dat, bij het demonteren van de duitse motor, bleek dat het er één van de eerste serie was en dus slechts een longinhoud had van 600 cc in plaats van de beoogde 652 cc. Om die reden moesten we bijkomend dan nog een cilinderset van 652 cc aanschaffen en het onderblok laten uithonen. Wat betreft de prestaties van onze huidge combinatie kan ik nog niet veel kwijt gezien het geheel dus nog moet ingereden worden. Eén ding kan ik wel zeggen: het geluid is heel anders dan dit wat we gewoon zijn. Hij klinkt veel meer "volwassen" en "pakt beter op" tussen de versnellingen (lees: heeft meer koppel). En dan hebben we hier nog ergens een uitlaat "Giannini style" liggen. Plus dat we recentelijk ook nog een dubbele Solex 35 PHH op de kop hebben kunnen tikken. We houden U op de hoogte... We wensen onze lezers dan nog even te waarschuwen voor de praktijken van een handelaar in de buurt van Rotterdam (NL) die denkt dat hij met die "domme Belgen" alles kan doen wat hem belieft en die bovendien op zijn website nog het Webshop Keurmerk heeft staan.
30-01-2011 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 20 juni 2010, voor de negende keer reeds, bliezen de oldtimers verzamelen te Kontich op het Sint-Martinusplein. En ook dit jaar waren we weer van de partij, samen met onze vrienden Sandra & Jozef en ook met collega David, Wendy en dochter Mirthe die speciaal voor deze gelegenheid het verre Koersel achter zich hadden gelaten. Voor de verandering reden Sandra & Jozef dit jaar niet met hun Renault Estafette, maar wel met hun tweede juweeltje: de Renault R4. Voor David & Wendy is het een ander verhaal: ter gelegenheid van hun trouw werden ze indertijd rondgereden in een kleine rode Fiat 500 als bruidswagen. Na de geboorte van hun dochter Mirthe en wanneer deze baby eerst een kleuter en dan stillaan een grote meid begon te worden en ze de trouwfoto's en gelijkaardige film te zien kreeg, was ze gewoon verknocht aan het kleine rode bolletje, zodanig dat vader David zelf een 500 besloot aan te schaffen. Omdat de oorspronkelijke kleur niet was wat het moest zijn werd de Fiat, op vraag van dochterlief, speciaal in een felrode kleur herspoten. De uitgestippelde rondrit van deze editie was voor ons niet zo spectaculair als anders. En wel omdat ze zich grotendeels afspeelde in onze achtertuin en het parcours voor ons dus geen verrassingen in petto had. Voor de rest was alles echter weer tot in de puntjes geregeld met een grote surplus er boven op: de volledige toer stond, op kaart, weergegeven op de site van de VANK-rally. Dit maakte dat het een makkie was om de rit over te zetten op GPS (kwestie van niet verloren te rijden in onze achtertuin hé). Vertrekplaats zoals steeds Kontich-centrum en dan via de Groeningenlei; de Doornstraat; over de Campus van de U.I.A. en rond Fort VI, tot aan het park Den Brandt. Dan door de tunnel onder de A12 over het Valaar naar Hoboken alwaar er een rondje werd gereden in de omgeving van de Kioskplaats. Voordien moesten we ook al een vraag beantwoorden op de begraafplaats van het Schoonselhof. Ook in het Heemmuseum aan de Broydenborglaan (vroegere Medisch Centrum) moesten enkele vragen en opdrachten opgelost/uitgevoerd worden en werd er ook een bezoek gebracht aan een restaurateur van oude wagens diens werkplaats verstopt zit achter zijn woning aan de Van Amstelstraat. Langs de oude scheepswerven van Cockerill en via de site van Umicore ging het dan richting Hemiksem en zo naar Schelle en Niel. In taverne "d'Aa Statie" hielden we een pitstop. Na een droogje en een natje en onder goedkeurend oog van de waard, werden de motoren opnieuw gestart om het laatste deel van onze rit af te haspelen over volgend traject: Matenstaat - Pierstraat - 's Herenbaan en dan richting Aarstelaar. Langs de oever naar de Keizershoek en dan de groene omgeving in van de Moorstraat. Via rijksweg N1 kwamen we terug in het centrum van Kontich en was de cirkel rond. Zoals gebruikelijk moesten er nog vragen opgelost worden in de winkelstraten van Kontich zelf. En zoals gewoonlijk hadden wij daar te weinig tijd voor, zodanig dat ons antwoordformulier weer eens ergens in een vuilnisbak belandde. Niet getreurd echter: we hadden ons weer eens goed geamuseerd en zoals David instemmend knikte en zei: "Dit is voor herhaling vatbaar.", en toen met zijn drie oogappels terug richting Limburg trok.
24-10-2010 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na een jaartje te hebben gepast voor deze prachtige meeting in Noord-Frankrijk, besloten we om van 11 tot en met 13 juni 2010 terug af te zakken naar ons plaatsje op de heuvel langs de oever van het Lac de Madine. Door de aankoop van een camperbus (oktober 2009) werd de reisformule lichtjes aangepast. In plaats van de slordige 330 kilometer met ons klein rood Fiatje af te haspelen kozen we om hem op de ambulance te zetten en moest zijn grotere groene neef het sjouwwerk maar uitvoeren. Meteen hadden we dan ook ons bedje bij en mocht de iglotent naar het museum verdwijnen. De buren Sandra en Jozef, die duidelijk meer verlof hebben dan de gewone werkmens , waren enkele dagen vroeger reeds richting Metz getrokken met de Estafette en konden dus bijgevolg onze vaste stek reserveren. De belangstelling was dit jaar ook weer enorm. Dit succesverhaal blijft van jaar tot jaar verder groeien. Gelukkig is het domein rond het meer ook zo uitgestrekt. Van de weersomstandigheden hadden we dit jaar zeker niet te klagen. Een kleine fractie van de aanwezig pareltjes werd, door ons, op de gevoelige plaat vastgelegd (klik op bijgevoegd foto voor de bewijzen). Ook de populariteit van ons bolleke is nog niet verminderd. Toch misschien eens overwegen om voor elke foto die van ons troetelkind genomen wordt een kleine bijdrage te vragen . Zo moesten we een ganse franse familie echt teleurstellen door hen mede te delen dat bolleke niet te koop is. En nog bleef vader nog aandringen: "Eh bien. Tu n'a pas un autre?" Zondag in de late namiddag kwam de lichtgrijze Simca, verdiend en met glans, als winnaar uit het concours d'elegance. Net vóór de grote uittocht van de enkele duizenden oldies die plots allemaal tegelijk hun thuishaven willen opzoeken, samen met Jozef ons bolleke goed vastgesjord op de aanhangwagen, en dan de pist in. Ik moet natuurlijk niet vertellen dat Sandra & Jozef nog van de bijlange niet naar huis keerden omdat ... zie hoger. De duisternis was reeds ingevallen toen we in de heimat arriveerden, en minuten later bleek het dat we enorm geluk hadden gekend. De 500 stond nog maar pas met de vier wielen op de begane grond en de dubbelasser moest nog in de stalling geduwd worden. Tijdens dit maneuver viel er gewoon een wiel, van de remorque, in de struiken. Diagnose: beide wiellagers stukgedraaid. Uit nazicht van de andere lagers zou blijken dat ze allemaal hun beste tijd gekend hadden en werden ze ineens alle acht vervangen. Eind goed, al goed pffff!!!
Wensen ook nog te vermelden dat op 21 mei 2010, de vrijdag vóór Pasen, de laatste onderdelen werden aangekocht teneinde de Abarth-motor af te werken en te laten plaatsen. De verwachte 30 PK komen dichterbij...
24-10-2010 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag 11 oktober 2009: de Fiatclub richt de Maas-Mijnroute in. Programma: Bijeenkomst op de openbare parking langs de E314 te Zolder en dit om 11.00 uur. In groep naar Maasmechelen (zaal Concordia), waar de Fiatjes zullen gekeurd worden door Ferrari-liefhebbers; hapje; drankje gevolgd door rondrit. Dit leek ons wel iets. Op voorhand deelname bevestigd; Bolleke de dag voordien een grondige wasbeurt gegeven en de dag zelf om 09.15 uur richting Limburg getuft. (Tuffen zoals in "rustig rijden" en niet zoals het limburgse "spuwen"). Wanneer we in Zolder arriveerden stond Marc met zijn "Tijger" reeds te wachten met in zijn gezelschap een familie met enkele kinderen. Ik vond het wel raar dat ik slechts één 500 zag staan en een zevental mensen erbij. Ge kunt niet alle leden kennen, en misschien lagen ze wel opgestapeld tijdens de heenrit, de beleefdheid gebied mij om iedereen dan ook te begroeten. Bleken het, op Marc na, allemaal bewonderaars te zijn van de rode cinquecento. En plots stonden er twee naast elkaar. Ze wisten niet waar eerst kijken. Stilaan kwam er nog meer Fiatmoois aangereden. Iets na elven, toen iedereen ter plaatse was, ging het in kolonne richting Maasmechelen. Aan zaal Concordia, gevestigd op de Oude Baan, was een deel van de parking speciaal voor ons gereserveerd. In totaal telde ik 14 Fiats van verschillend pluimage. De grootste was een 132; de kleinste was één van de acht aanwezige 500's. Dit exotisch gezelschap werd gekruid met een 850; een 126P; een 1500 cabrio; een 128 Sport en als toetje een Autobianchi A112 (gebouwd onder licentie van Fiat). De Ferrarifanaten verdrongen zich rond al dat moois. We hoorden vele Italiaans getinte kreten van bewondering. Na de keuring schoven we de beentjes onder tafel. We mochten, als een soort eregasten, plaatsnemen op het podium. Op het menu stond penne/bolognaise. Omstreeks 14.30 uur had iedereen zijn buikje rond gegeten en kregen we een roadbook toegestopt. Eigenlijk leek dit niet zo belangrijk want de tocht werd "in groep" aangevat. Toch bleek het aangewezen om op papier te volgen want een misstapje is vlug gebeurd. Ondertussen waren de hemelsluizen opengegaan en werd al het gepoets tot "nutteloos" herleid. Na een zevenentwintigtal kilometer stonden we een klein uurtje later terug aan zaal Concordia. Onderweg waren we een oude mijnsite en Maasmechelen Village gepasseerd. Verder was de rit een mengeling van rust en drukte. Bij het napraten aan de zaal bleek wel dat de talrijke verkeersdrempels een storend element waren bij het gros van de deelnemers. Om halfvijf besloten we om stilaan huiswaarts te keren. We haspelden de 114 kilometer grotendeels af in het gezelschap van Marc de Herdt met zijn gele cabrio en van Jacky De Metz met de witte L die 's zaterdags pas voorzien was van een splinternieuwe motor.
12-10-2009 om 20:42
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Van 25 tot en met 27 september 2009 gingen in Spa-Francorchamps de jaarlijkse "Classic Car Races" door. De Belgische Federatie voor Oude Voertuigen was ook weer met een stand aanwezig op dit evenement en, voor de derde maal op rij, waren alle oldtimertjes meer dan welkom en werden de eigenaars weer eens extra in de watten gelegd. We vonden dat het, na onze eerste aanwezigheid in 2007, in ons programma paste om er een mooi weekendje van te maken. Mon & Erna wilden ons vergezellen, zij het zonder hun witte Spider 850, omdat die inmiddels werd doorverkocht. Zonder dralen reserveerden we, vijf weken op voorhand, twee kamers in "Aparthotel Dry Les Courtis" te Robertville. De goede ervaring die we daar, twee jaar geleden, hadden opgedaan leerde ons dat we niet verder moesten zoeken. Op woensdag 23 september vernam ik echter dat, de dag voordien, een uitspraak van de rechtbank beslist had om het circuit van Francorchamps, met onmiddellijke ingang te sluiten. Deze uitspraak van het Hof zou berusten op een vijf jaar oude klacht wegens lawaai-overlast. Er zou echter onmiddellijk, in Kortgeding, gereageerd zijn door de bestuurders, zodat er nog een waterkansje was dat de "6 Uren" toch zou doorgaan. Donderdagmorgen te 10.42 uur kreeg ik dan toch, per mail, van de BFOV het verlossende bericht dat alles zou doorgaan zoals gepland. De dag nadien vertrokken we te 15.00 uur richting Ardennen. Omstreeks 17.30 uur arriveerden we aan ons hotel. Na een korte wandeling door het centrum van Robertville ondervonden we dat veel van de horecazaken stonden "over te nemen". Bijgevolg werd het avondmaal genuttigd in het hotel zelf. Daarna vroeg onder de wol want 's anderendaags zou het een vermoeiende dag worden. Het grootste deel van de zaterdag brachten we door op het circuit. Aan de stand van de BFOV werd ons een koffie aangeboden en werden we bovendien bedacht met een rugzak en een t-shirt. Verder kuierden we rond tussen de marktkraampjes en de paddockstands en volgden we ook enkele races. Het goede weer bracht mee dat er in de buurt van de eetkraampjes een ware wespenplaag heerste. In de late namiddag had mijn gezelschap wel genoeg van het gebulder van de oude racewagens, van de benzinedampen en van de geur van verbrande olie. Er werd geopperd om, vóór sluitingstijd van de winkels, nog een bezoekje te brengen aan Malmedy. En zo geschiedde. De volgende morgen rekenden we, na het ontbijt, af met onze gastheer. Het bleef enkel bij het betalen van onze rekening. Omdat we weer tevreden waren van de service, was er zeker geen sprake van enig fysiek geweld, zoals het begin van deze alinea U wel zou kunnen laten vermoeden. Omdat we toch niemand kenden van de deelnemers (het waren, net zoals 2 jaar voorheen, toch weer hoofdzakelijk engelse piloten), lieten we een zondags bezoek aan het circuit aan ons voorbij gaan. Grotendeels via binnenwegen reden we terug richting Noordwesten. In Tessenderlo bezochten we "De Zwarte Markt" en nadien keerden we huiswaarts om ons weekendje af te sluiten bij Mon & Erna met een heerlijk supergrote pizza en een glaasje wijn.
12-10-2009 om 18:13
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Marc & Bea organiseerden, in samenwerking met de Fiat Club Belgio, op zondag 16 augustus 2009 een toeristische tocht door de Vlaamse Ardennen. Op het programma stond: een voormiddagrit met bezoek aan een biologische waterkerskwekerij; een middagmaal en een namiddagrit met zoektocht. Het leek ons eens wat anders en met de pracht van de Vlaamse Ardennen in ons achterhoofd, besloten we om ons in te schrijven voor dit evenement. Thuis op tijd vertrokken en dan, binnendoor langs prachtige streken richting Zwalmstreek. Omstreeks 09.15 uur meldden we ons aan in jeugdherberg "Den Tsjoilder", Huttegemstraat 15 te 9630 Zwalm. Terwijl wij reeds onze dorst lesten, liep de parking aan de Parkkloosterstraat stilaan vol. In totaal waren er een twintig auto's van de Fiat-familie aanwezig. Volg de link naar een filmpje: http://www.garagetv.be/video-galerij/avskioskvlardennen/Kiosk_Vlaamse_Ardennen_20090818_Rondrit_Fiat_oldtimers_wmv.aspx Na een korte briefing en nadat onze voorzitter geïnterviewd werd door KIOSK de Vlaamse Ardennen TV werden de bolides gestart en werd ons een roadbook overhandigd. We draaiden en keerden door de natuur die de Zwalmstreek rijk is. Een driekwartier later arriveerden we op het domein van de waterkersplantage. Het leek alsof we kilometers verwijderd waren van de startplaats, maar wie opmerkzaam was geweest bij het aanrijden naar "Den Tsjoilder", wist dat we slechts een boogscheut ervan verwijderd waren. Op het domein van Karel & Myriam Van De Velde kregen we een uitgebreide rondleiding. Het was de eigenaar zelf die ons gidste. Wat wij van zijn uitleg begrepen hebben is dat: hij het niet zo heeft op rokers en op dokters; dat hij een echte Belg is bij het invullen van zijn belastingsaangifte en dat waterkers quasi alle kwalen kan genezen. Tot slot mochten we nog van een waterkersextract proeven en kregen we ook nog een waterkersaperitief geserveerd. Omstreeks 13.00 uur reden we dan het hoekje om en werden we in de jeugdherberg vergast op een ferme koude schotel. Een uurtje later gingen we dan opnieuw van start voor een tocht van 45 kilometer door de natuur. Onderweg dienden we tien foto's in de juiste volgorde te plaatsen zoals ze voorkwamen tijdens onze trip en moesten er een negental vragen, liefst juist, beantwoord worden. Rekelberg; Boembekestraat; Elverenberg; Toerkapelstraat; Burreken; Bosgatstraat en Boekelbaan waren plaatsen die we onder onze wieltjes zagen passeren. Wanneer we rond 17.00 uur rond waren, moest er eerst nog een schiftingsvraag opgelost worden. Daarna ging de jury koortsig op zoek naar de winnaar(s). Uiteindelijk eindigden er een drietal teams gelijk met 35/40. Het was de schiftingsvraag die de balans in onze richting deed overhellen en dus mochten wij ons als eerste naar de prachtige prijzentafel begeven. En even later waren we een vierdelige reiskofferset rijker. Onder een stralend avondzonnetje keerden we voldaan huiswaarts. Bedankt aan de inrichters en de sponsors!!! Tot de volgende.
28-09-2009 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Door uiteenlopende redenen (aankoop van een camper - meer motorritten - Mon & Erna verkopen hun Spider - ...) is, dit jaar, het oldtimergebeuren wat naar de achtergrond verschoven. Nochtans verkeert ons "Bolleke" nog in uitstekende conditie. De jaarlijkse meeting in Kontich-centrum wilden we echter niet missen en daarom trokken we op midzomerzondag 21 juni 2009, in het gezelschap van onze buren Sandra & Jozef (Renault Estafette 1978) naar het Sint-Martinusplein. Dat de VANK-Rally jaarlijks aan populariteit wint kan aangetoond worden door het feit dat er liefst 194 voertuigen waren inschreven voor een deelname aan het gebeuren. Aan de inschrijvingstafel kregen we onze roadbook; een mooie rallyplaat en enkele relatiegeschenken. Daar bovenop mocht iedere aanwezige deelnemer ook nog een waardebon van 5 euro in ontvangst nemen. Deze bon kon je vrij spenderen bij de deelnemende winkeliers in Kontich. En we zetten het nogmaals extra in de verf: dit alles kost je welgeteld 0 (nul-nada-rien-nikske-noppes) euro aan inschrijvingsgeld. Aan de vertrekplaats had ik dan nog even de gelegenheid om met de voeten van mijn nicht Diane te spelen. Getooid met zonnebril en baseballpet en nadat ze mij gedurende twintig jaar niet meer ontmoet had, duurde het toch wel even eer ze doorhad wie er vóór haar stond. Zij was in het gezelschap van een koppel uit Kontich met een zwarte OPEL REKORD. Dat de man niet voor een grap verlegen zat bleek uit het verhaal dat bij de OPEL hoorde: "De wagen was van zijn grootvader geweest. Deze man behandelde de auto met de grootste zorg. Aan het kleinkind (de verteller van het verhaal) werd beloofd dat die ooit de OPEL zou krijgen. Op zeker ogenblik was de OPEL verdwenen en het kleinkind was boos op zijn grootvader. Toen de grootvader nadien kwam te overlijden werd de wagen, in een schuur, teruggevonden onder een doek. Het voertuig verkeerde in uitstekende staat en werd aan de verteller van het verhaal gegeven. Het is hij die nu de wagen met de grootste liefde behandelt zoals zijn grootvader hem dit altijd had voorgedaan." Waarop de echtgenote van de OPEL-driver aanvulde met: "Ik sta niet in voor de echtheid van dit verhaal, zenne." Dus ......, dan weet ge het wel zeker? Allé, tijd om te vertrekken. Het eerste deel van de rit ging over Hove en Boechout richting Wommelgem en dit over een afstand van 16,8 kilometer. Daar was er een tussenstop bij LMB Racing http://www.lmbracing.be/. Dit betreft een unieke werkplaats/showroom van oldtimer-racewagens. Gewoonweg prachtig wat er daar allemaal binnenstak. Onze aandacht ging echter vooral naar een Fiat 500 C Topolino die nog deel had genomen aan de 1000 Miglia-rally. Van LMB Racing ging de rit verder naar de Grote Markt in Lier. Vooralleer hier, in de gereserveerde verkeersvrije zone, onze bolides te parkeren, was er eerst nog een passage langs over het Begijnhof te Lier, waar de wagens, door een professional, gefotografeerd werden. Een kleine wandeling naar het Zimmerplein; het uitzoeken van een geschikt terrasje en het versterken van de innerlijke mens, stonden nadien op ons programma. Nadien kon je kiezen: ofwel kon je een grote toer van 100 kilometer maken door het Neteland en dus kiezen voor de bewegwijzerde Pallieterlandroute; ofwel kon je opnieuw via Boechout en Hove terugkeren naar het feestgebeuren in Kontich (12,8 km). Wij kozen voor de tweede optie. Na de défilé langs de hoofdtribune plaatsten we onze oogappel terug op het Sint-Martinusplein en besloten we om de winkels af te schuimen. Onze waardebon werd besteed aan een campercatalogus bij de Standaardboekhandel. Aangezien we onderweg geen behoefte hadden om de vragenreeks trachten op te lossen, bleven we ook niet wachten op bijhorende prijsuitreiking. We keerden terug richting Hemiksem en werden, door de buren, uitgenodigd om in hun tuin een flesje wijn te kraken en, onder een stralend zonnetje, nog wat na te kaarten over de voorbije dag.
25-08-2009 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vrijdag 08/08/08 was de ideale datum voor ontelbare verliefde koppels om elkaar het ja-woord te geven. Zo was dit ook voor Patrizia en Raoul. Omdat Patrizia Italiaanse roots heeft, is ze stapel van de Fiat 500, de Bambino, zoals ze zelf zegt. Bijgevolg waren Rolls Royces; Mercedessen of Jaguars niet welkom als bruidswagen. Om 11.30 uur moesten we op de afspraak zijn in Zichem. Daar we, vorige zondag tijdens de Little Woodstock, 's morgens en 's avonds met startproblemen gekampt zaten, waren we op maandag naar garage Van Roosenbroek gereden. Daar stelde men vast dat ons Fiatje een slechte aarding had en werd dit gecorrigeerd. Alles werkte perfect tot op het ogenblik dat we, in Zichem, de oprit waren opgereden en ons wagentje wilden keren. Daar sloeg de Wet van Murphy toe. De vader van de bruid kon, vanaf onze aankomst, al beginnen om zijn mouwen op te stropen om ons in gang te duwen. Dit zou gans de dag doorgaan. Gelukkig voor de man werd er een soort beurtrol ingelast waardoor alle druk niet op zijn schouders terecht kwam. Enfin, op onze verplaatsingen tussen de ouderlijke woning van de bruid; het gemeentehuis; de abdij van Averbode; de ouderlijke woonst van de bruidegom; de kerk en de feestzaal, hebben we getracht om zoveel als mogelijk onze plan te trekken en te zorgen dat het bruidspaar, op deze heuglijke dag, niet teveel hinder ondervond van de "kuren" van ons Bolleke. De Schepen van Burgerlijke Stand van de gemeente Laakdal zat voor geen grapje verlegen en hield de "ambiance" er vlotjes in tijdens de plechtigheid. In de Abdij van Averbode waren er dan weer vriendelijke en minder vriendelijke mensen. Minder vriendelijk omdat hij welgeteld één minuutje moest wachten alvorens hij de, door de drie Italiaanse bolides, geblokkeerde ingangspoort kon passeren. Toen we rond 18.30 uur weer thuiskwamen vond ons koppig Italiaantje dat het welletjes was geweest en besloot hij terug aan te slaan op elk sein van onze contactsleutel. Het was een toffe dag. Patrizia, Raoul, nogmaals proficiat en het ga jullie goed in het leven.
13-08-2008 om 09:36
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 3 augustus 2008 stond de tweede editie van Little Woodstock op ons programma. Dit is een rit, van een negentigtal kilometer, in de streek van Dendermonde. Het vertrek was pas voorzien te 13.00 uur. Omdat de rit samen ging met Boonwijkkermis gingen wij ervan uit dat er vóór 13.00 uur ook wel iets zou te zien zijn en zorgden we dat we iets na 12.00 uur op post waren. Bij onze aankomst stonden er al een handvol oldtimers geparkeerd in de Botermelkstraat, maar voor de rest was er niks te zien. Als overmaat van ramp begon het nog te regenen ook. Achter de hoek vonden we een tent waar men volop bezig was om mosselen te serveren, maar..., wij hadden niet gereserveerd, dus ook geen mosselen voor ons... Achter de volgende hoek vonden we dan café Bareelke, waar men, in een aangrenzende tent steak/fritten aan het opdienen was. Omdat we toch niet gereserveerd hadden deden we al geen moeite meer en hielden we het bij een koffie. Om 13.00 uur wij terug naar onze wagens. De straat raakte stilaan vol. Er waren 52 deelnemers ingeschreven en aanwezig. We stelden vast dat we een weide waren voorbij gelopen waar een derde tent stond, en daar was het te doen. We kregen een rallyplaat en een tas met inhoud (snoep; schrijfgerief; autopolish; deodorant voor de airco; zondagskrant; pet en sjaaltje), vier consumptiebonnen en een roadbook. Het begin van de toer ging door het centrum van Dendermonde, maar omdat mijn convoyeur, het roadbooklezen wat verleerd was, zagen we een zevental keer hetzelfde rond punt (waar we eigenlijk zelfs niet moesten zijn). Uiteindelijk uit de knoop geraakt en wij op weg. Van Dendermonde-centrum reden we over Moerzeke en Hamme naar Grembergen. In de Dijkstraat, na 24,5 kilometer draaien en keren, stopten we aan taverne Den Anker. We hadden nog niet gegeten hé. De Flandria-rijders, die ons blindelings waren gevolgd, wisten niet wat er gebeurde. Ze dachten dat we verkeerd gereden waren, tot we hen aan het verstand brachten dat ze, ofwel mee naar binnen moesten ofwel er alleen voorstonden om verder te rijden. Ze kozen voor de tweede mogelijkheid en verdwenen aan de horizon. Tijdens het middagmaal in de tuin van voornoemde instelling, ging het er geanimeerd aan toe, want onze reisgenoten hadden, door de achterruit van Bolleke, gezien dat er hevig gediscussieërd was bij onze avonturen aan het rond punt in Dendermonde. Na het maal en het geanimeerde gesprek reden we verder naar Zele; Berlare; Schoonaarde; Lede en Wichelen. In de Watermolenweg was er een tussenstop voorzien in American Bar & Steakhouse "The Boondocks". De inrichting van dit etablissement was volledig naar mijn goesting. Je wist echt niet waar eerst kijken. Over Serskamp en Smetlede ging het nadien verder richting Oordegem. Omdat we in tijdnood leken te geraken werd het tempo wat opgedreven. We reden verder over Vlierzele naar Impe; Lede en Hofstade, om via Gijzegem; Wieze en Denderbelle opnieuw in de Boonwijk terecht te komen. Daar kregen we tien vragen voorgeschoteld waarvan er slechts een tweetal met de rit te maken hadden. Het werd dus meer een gokronde... Jozef & Ria hadden 2/10; Mon & Erna hadden 3/10 en wij hadden 4/10. Dit was echter niet genoeg om de hoofdprijs weg te kapen. De winnaars, ook bezitters van een Fiat 500, wonnen, met 7/10, een airo. Als zij passagiers op de achterbank moesten vervoeren, zullen ze problemen gehad hebben met het transport van dit toestel. Onze zondagse uitstap werd afgesloten in café De Linde te Hemiksem.
12-08-2008 om 17:57
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag27 juli 2008, het jaarlijks verlof zit er weeral op. Toch lijkt het een mooie dag te worden. Er werd geen planning gemaakt, dus bellen we, omstreeks 10.30 uur, maar eens naar de Mon. Onmiddellijk stelt hij voor om een ritje te maken met de oldtimers, en spreekt hierbij van Holland... Wij dus achter onze PC om een route uit te stippelen. Als, wij Antwerpenaren, aan Holland denken en het mag niet te ver zijn, dan gaan onze gedachten naar Hulst. Ik denk dan ook direct aan de fietsroute die we, als veertien- vijftienjarigen elk weekend deden naar Stekene. Omdat er echter geen wagens toegelaten zijn op de overzet Hemiksem-Bazel, moeten we eerst in deze Oostvlaamse gemeente zien te geraken. Via de Rupelgemeenten Schelle en Niel kiezen we om, langs Boom, naar Ruisbroek te rijden en vervolgens verder naar Eikevliet, Wintam en Hingene. Daar gaan we de rijksweg op en, over de brug van Temse, slaan we rechtsaf richting Bazel. Omdat het ondertussen reeds namiddag is, besluiten we om aldaar een snack te nemen op het terras van "De Gulden Sleutels", naast de kerk. Nadat het innerlijke in de mens wat versterkt was, trokken we werder via de Kerkstraat en de Beekstraat naar Haasdonk. Aan recreatiedomein "De Ster" staken we de Grote Baan over richting Nieuwkerken-Waas en zo naar Sint-Gillis-Waas. Daar moesten we de Expressweg onderdoor om, via De Klinge in Nederlands Clinge te geraken. Dan nog even rechtdoor, tot net vóór Zandberg om aan de Vlaamsche Kreek en de Rotte Kreek, linksaf te slaan richting Hulst. De wagens werden geparkeerd op het Marktplein en zelf maakten we een ommetje door de winkelstraat. In een doe-het-zelf-zaak kocht Mon een veeeeel te grote pet en Jozef twee cijferslotjes die hij, zonder gebruiksaanwijzing, niet kon bedienen. Daar de vrouwen weer kloegen van een droge mond trakteerden we hen op een frisdrank boven aan de wal. Nadat iedereen tevreden was werden de motoren weer gestart. Via Absdale en Heikant kwamen we in de Hellestraat terecht. Dan via een lus over de Expressweg en zo naar het centrum van Stekene. Door Puivelde en Belsele naar Waasmunster en dan richting Tielrode, waar de Pif (ex-ruitenwasser van Hemiksem en ex-doelman van Hemiksem en Daghet), momenteel als cafébaas door het leven gaat. Allé, wij naar café Breughel. Geen Pif aanwezig wegens dartsverplichtingen op verplaatsing in Eikevliet of Ruisbroek. Wij dan maar weer verder richting thuishaven waar ons "Toerke Hulst" beëindigd werd op het terras van café De Linde. Neen, ik zou liegen: na het bezoek aan De Linde had iedereen weeral honger en werden nog 6 plaatsen gereserveerd op het terras van Pita Tuba te Aartselaar.
12-08-2008 om 16:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De 7° Kontichse VANK-rally ging door op zondag 22 juni 2008. Te 09.30 uur waren we afgesproken met hetgeen ondetussen onze vaste oldtimerkring kan genoemd worden: Jozef & Sandra (Renault Estafette); Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) en Jozef & Ria (Apal Buggy). Met z'n vieren trokken we richting KONTICH-centrum, meerbepaald naar het Sint-Martinusplein. Alhoewel het evenement pas te 10.00 uur van start zou gaan, was de parking toch al aardig volgelopen en was de vierde, en laatste rij, de enige mogelijkheid om nog met z'n allen naast elkaar te staan. Uiteindelijk zouden er meer dan 200 voertuigen deelnemen. Na de nodige administratieve rompslomp, die ik eigenlijk niet moest doorlopen omdat ik vroeger reeds had deelgenomen, maar die ik dan weer wel moest doorlopen omdat de Mon zijn bril niet bij zich had, werden we uitvoerig bedacht met fruitsap; tonic; koekjes; snoep; schoenpoets; lanyard; vrouwenmagazines en allerlei kortingsbonnen. We kregen tevens een roadbook en een programma/reglement in de handen gestopt. Na het nemen van de nodige kiekjes werd de tocht, onder een stralende zon, aangevat. De route was bepijld met een systeem dat nieuw was voor ons: een bol = naar links; een vierkant = naar rechts en een driehoek = rechtdoor. Geen slecht systeem zo bleek naderhand doch, ofwel waren er aanwijzingsborden tekort geplaatst en/of verdwenen; ofwel waren we nog niet goed wakker. Eén ding stond echter als een paal boven water: de borden waren niet erg opvallend (of niet altijd even opvallend geplaatst). Toch raakten we zonder problemen, via Reet en Terhagen op de Kaai te Boom, waar er een eerste stop werd ingelast. Ondertussen hadden we ook reeds ontdekt dat er een dertiental vragen moesten opgelost worden. De eerste hadden we gemist en bij de tweede vraag, aan de kerk van Reet, beslisten we om af te zien van deelname aan deze vragenwedstrijd. We wilden het vandaag liever ontspannen houden. Vanuit Boom ging de rit naar Puurs; Eikevliet en Hingene, waar we een tweede stop inlasten. Door het reeds gevorderde uur, was het de bedoeling om er ook te eten doch door het onvriendelijke gedrag van de waard en door de summiere spijskaart, werd besloten om, na één consumptie, door te rijden naar de Weert. Daar namen we een uitstekende lunch in "De Groenen Dijk". De tijd vloog echter snel. Het was ondertussen reeds 14.45 uur en we zaten nog maar halfweg onze 80 kilometer. Er werd besloten om de rit dan wat in te korten. Ik vond dit redelijk jammer en besloot, als alternatief, om het gaspedaal een ietsje dieper in te drukken (geen onwettige snelheden natuurlijk). Uiteindelijk belandden we op de Linkeroever en moest het richting Konijnepijp gaan en zo terug naar de rechteroever. Aan een verkeerslicht kwam Jozef (Estafette) plots naar voren gesprint en deelde ons mede dat hij met zijn gevaarte (2800 kg) niet door de Konijnepijp mocht. Daarom besloten we snel om te kiezen voor de Kennedytunnel en zo toch nog iets in te korten richting Kontich. We hielden het mooi en reden langs het Nachtegalenpark naar de Prins Boudewijnlaan en zo, via rijksweg N171 en de Helenaveldstraat naar de Antwerpsesteenweg. Het parcours d'elégance liep tot 16.00 uur en ik denk dat we, als laatsten, met de hakken over de sloot voorreden aan het podium. De commentaar van de speaker met dienst was lovend. Na een verfrissing "In de Fortuin" hoorden we dat de Buick Riviera, die ook al verdiend met de oppergaai ging lopen bij onze slechte ervaring op Rick's Cruise anno 2007, weer als "best of the show" werd verkozen. De aanwezige Siata 850 Spring, een zeer zeldzaam wagentje, kreeg de originaliteitsprijs toegekend. Nadat de koek volledig verdeeld was trokken we verder de Mechelsesteenweg op en deden we ons tegoed aan enkele sangria's en een bord overheerlijke paella bij traiteur Van Rooy. De standhouders waren reeds aan het afbreken toen we terugwandelden naar onze voertuigen en voldaan richting Hemiksem reden. Bij het verlaten van het Gemeenteplein botsten we nog op Erwin Oburdin die nog vlug enkele beelden van ons, op de gevoelige plaat, vastlegde. Afscheid van elkaar namen we op het terras van café De Witte in Hemiksem. Het was weer goed geweest en ons "bolleke" had de 100 kilometer goed verteerd.
26-06-2008 om 23:02
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Onze tweede trip naar Lac de Madine (F) zouden we niet vlug vergeten. Misschien had het wel iets te maken met de datum... Op vrijdag 13 juni 2008 vertrokken we te 14.00 uur vanuit onze thuisbasis naar het hogervernoemde meer in Frankrijk, zijnde de plaats waar jaarlijks een oldtimermeeting doorgaat met meer dan 2000 voertuigen. Onze buren, Jozef en Sandra, waren driekwartier vroeger vertrokken met hun gepensioneerde camper, een Renault Estafette, geboortejaar 1978. Aangezien hun gemiddelde snelheid behoorlijk lager ligt dan deze van onze 500, zouden we elkaar onderweg, op de tocht van 330 kilometer, wel ontmoeten. Omstreeks 18.30 uur stonden we te tanken op een vijftal kilometer van onze eindbestemming toen we plots onze buren zagen verschijnen. Nadat Jozef de tank van de Estafette gevuld had, reden we het laatste stukje, naar ingang 1 van het Lac, samen. Op het ogenblik dat de slagboom voor ons geopend werd en wij aanstalten maakten om binnen te rijden, sloeg het noodlot toe. De 500 braakte plots, achteraan, een rauw en hels lawaai uit. Eerst leek het of er iets aan de achtervering scheelde, doch we hadden snel door dat het geluid stopte bij een ingedrukte koppeling. Even later nog maar eens voorzichtig geprobeerd, maar het baatte niets: het verschikkelijke geluid bleef weerklinken. Zodus bleef er maar één oplossing: samen met echtgenote en vrienden de Fiat 200 meter duwen naar onze kampplaats. Zelfs tijdens deze verplaatsing weerklonk het schurend geluid. Nadat Jozef zijn camper geïnstalleerd had en wij ons 3 seconden-tentje uitgeworpen hadden, besloten we om ons wagentje achteraan eens op te krikken en aan een onderzoek te onderwerpen. Nu was het wel zo dat hij, de laatste tijd, links achteraan, tussen achteras en versnellingsbak, abnormaal olie lekte. Dit euvel hadden we twee weken voordien nog laten nazien. Toen was gebleken dat de linkermof, die anderhalf jaar geleden vervangen was, onderaan verhard was en toch al enkele scheurtjes vertoonde en de toestand nauwlettend moest opgevolgd worden. Nu namen we het zekere voor het onzekere, en we telefoneerden naar het thuisfront en vroegen kameraad Mon of hij het zag zitten om, thuis, onze auto-ambulance op te pikken en om ons zondagmorgen te komen depanneren. Vervolgens maakten we er die avond het beste van en trachtten we om ons leed te vergeten. Gelukkig waren we op onze plaats van bestemming geraakt en stonden we niet ergens in "niemandsland" langs de kant. Zaterdagmorgen werden we om 06.00 uur reeds gewekt door enkele lawaaimakers die uitgingen van het principe: Ik wakker, iedereen wakker". Na de verkwikkende douche gingen we dan maar naar de inschrijvingstafel. Daar ontdekten we een dubbele DVD van het gebeuren van de vorige editie. De kaft was getooid met vijf foto's waaronder één van ons juweeltje dat, vorig jaar, bij de schoonheidswedstrijd mooi achtste was geëindigd. Toen we dit vertelden aan een inrichtster wist ze meteen over welke auto het ging: Degene die gisteren met zoveel lawaai het terrein was opgereden. Het weer was niet zo ideaal als vorig jaar en dit leek zijn weerslag te hebben op het aantal deelnemers. Stilaan raakte het terrein toch gevuld en, tijdens ons ontbijt, verschenen ook onze "buren" van vorig jaar: eerst de bordeaux Simca 1000 en iets later de lichtblauwe Renault Dauphine. Toen we hen op de hoogte brachten van onze pech zeiden ze ons dat ook zij in de brokken hadden gedeeld. De Simca verloor zijn remolie en de Dauphine was onderweg zonder brandstof gevallen. De ganse zaterdag hielden we ons bezig met een uitgebreid bezoek aan de onderdelenmarkt en het fotograferen van de prachtige bolides. Deze bezigheid werd een tweetal keren onderbroken door een regenbui, en dienden we noodgedwongen te schuilen in de camper van onze echte buren. Tegen de avond werd het weer toch wat zachter en konden we ons verlekkeren aan een heerlijke barbeque. Na de maaltijd gingen we om beurten wat hout sprokkelen en maakten we van de bbq een waar kampvuurtje. Zondagmorgen, bij het krieken van de dag, verscheen daar plots, als een geschenk uit de hemel, depannage Mon. Wanneer we de Fiat op de aanhangwagen duwden hoorden we geen schurend geluid meer. Met drie zware riemen werd onze kleine verankerd en namen we afscheid in mineur. Jozef en Sandra zouden blijven staan tot maandag. Nadien wisten ze ons te zeggen dat de Dauphine, op prachtige wijze, onze eer had verdedigd en derde was geëindigd in de "Concours d'elegance". Wijzelf brachten de 500 direct naar garage Van Roosenbroek en lieten hem daar achter. Een testrit op maandag 16 juni zou geen klaarheid brengen. Er was niets meer te horen. De olie uit de boite werd vervangen (er werden geen metaalresten aangetroffen); de beide rubberen afdekkappen werden vervangen door originele exemplaren van Fiat; en de rechterachteras, die blijkbaar droog stond, werd opnieuw ingevet. En rijden dat hij doet: zo goed als nieuw. Eigenaardige zaak toch.... niet? Volgende week volgt een eerste test tijdens de VANK.
25-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Omdat de Smokkelroute 2007 ons zo bevallen was keken we gans de winter uit naar het vervolg. Wanneer we op 2 maart 2008 een mailtje kregen van de inrichters dat men reeds kon inschrijven voor de editie 2008, werd er ook niet lang getwijfeld. Onze vrienden, Mon en Erna, besloten om ons te vergezellen in hun witte Spider 850. Op zondag 1 juni was het dan zo ver. Rond 09.00 uur reden we naar de startplaats te Brasschaat. Wanneer we een half uurtje later de parking van Schrauwen sanitair en verwarming opdraaiden was deze reeds voor de helft gevuld met pareltjes uit Torino. Net zoals het vorige jaar werden we ontvangen met een kop koffie en lekkere koffiekoeken naar believen. Aan de inschrijvingsdesk kregen we een roadbook en een grote tas met nuttige "smokkelwaar". De start was voorzien rond 10.30 uur. We moesten echter even wachten op enkele Fiatisti die het zuiden kwijt waren. Het viel mij onmiddellijk op dat de 26 deelnemers van vorig jaar ruim overschreden werden. Ik telde om en bij de 40 Fiats van allerlei pluimage. Zo zag ik een zeer mooie Fiat 1200 cabrio; een Fiat Dino; 1¼ Fiat 600 en niet minder dan 4 Sport Spiders 850 die, bij andere gelegenheden zoals de nationale meeting vorige week (+ 2000 oldtimers) of Lac de Madine (2500 oldtimers), zelden of nooit te zien zijn. De rit situeerde zich dit jaar niet zozeer in de grensstreek maar meer in een gebied bestaande uit een halve cirkel, met een straal van ± 25 kilometer, ten oosten van Brasschaat. Via kleinere wegen, soms zelfs onverhard, trokken we via Wommelgem en Vremde naar Lier. In het Abarth works museum van Guy Moerenhout werden twee broodjes als lunch geserveerd. Bovendien konden we ons, net als vorig jaar met de VANK-rally, nog eens vergapen aan allerlei "speciallekes" die in zijn atelier en toonzaal te bewonderen zijn. Na het middagmaal reden we verder via Broechem naar Oelegem. Vermoedelijk waren we iets te vroeg vertrokken want het roodbook maakte, ter hoogte van het Fort van Oelegem gewag van een fotoshoot. Bij onze passage was er echter nog geen fotograaf te bespeuren. We vervolgden dan maar onze weg over Schilde en Sint-Antonius naar Brecht, waar we een pitstop hadden bij "De Witte". Als allereerste bereikten we dit punt en vlijden we ons meteen neer op een terrasstoel. Stilaan begonnen onze magen weer te knorren en begonnen we aan de barbeque te denken die in Kalmthout op ons stond te wachten. Wij dus terug in de startblokken. Aan het gemeentehuis in Wuustwezel en wat verder aan het monument in de buurt van Moleneind, losten we de vragen drie en vier op, nadat we voorheen ook de eerste twee reeds correct beantwoord hadden. Maar alles ging te vlot en even verder gingen we totaal de mist in. Na 500 meter op de N111 stuurde het roadbook ons schuin links zonder vermelding van een straatnaam. Op korte afstand van elkaar (een 500 heeft geen dagteller) had je keuze uit: de Witgoorsebaan en de Duinenstraat. Eerst kozen we de Witgoorsebaan en nadien wijzigden we onze route naar de Duinenstraat en dat was een flater van formaat. We probeerden ons nog te oriënteren naar Klein Heiken, dat wat verder op de roadbook voorkwam, maar spijtig genoeg is er in Kapellen ook een Klein Heiken en zo raakten we, tot overmaat van ramp, daar dan nog vast in een soort braderij. Na, in Kapellen, een extra kapelletje te hebben aangedaan besloten we om dan maar linea recta naar het terrein van korfbalclub Fortunis te rijden. We zouden hierbij dan wel de vijfde vraag missen en een oplossing uit onze mouw moeten schudden. Maar ja, nood breekt wet. Bovendien bleek de starter van de Spider de aard te hebben naar zijn baaske, want .... hij bleef plakken. Allez: Spider in gang duwen en wij weg, opnieuw langs de braderij in Kapellen. Tot overmaat van ramp was de Warandelei, langs de kant waar wij ze wilden inrijden, opengebroken. We zagen ons satéke, ribbeke en bbq-worst al aan onze neus passeren. We hoefden echter niet te panikeren want de ravitaillering was goed voorbereid en er was meer dan genoeg te bikken. En het was weer "af". Prijs met de zoektocht hadden we niet, maar volgend jaar misschien beter. Want terugkeren doen we zeker. Ik heb het die dag meermaals horen zeggen: "Wie dit eenmaal meedoet komt gezwind terug".
02-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. 
kregen we plots moed en misschien wat grootheidswaanzin en de inkomprijs namen we er dan maar bij. Ten slotte zijn we beiden niet-rokers, daar spaar je wel een centje mee uit dat je ergens anders kan investeren.
Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud.
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. 
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette.
en dus mochten wij ons als eerste naar de prachtige prijzentafel begeven. En even later waren we een vierdelige reiskofferset rijker.
