De levenswandel van een Fiat 500. Welkom aan de bezoekers van Nobi's Cinquecento.
Op deze pagina zul je het wel en wee kunnen volgen van een kleine rode Fiat 500.
Door op de begeleidende foto's te klikken kom je in diverse fotoalbums terecht.
12-08-2008
Little Woodstock 2008
Op zondag 3 augustus 2008 stond de tweede editie van Little Woodstock op ons programma. Dit is een rit, van een negentigtal kilometer, in de streek van Dendermonde. Het vertrek was pas voorzien te 13.00 uur. Omdat de rit samen ging met Boonwijkkermis gingen wij ervan uit dat er vóór 13.00 uur ook wel iets zou te zien zijn en zorgden we dat we iets na 12.00 uur op post waren. Bij onze aankomst stonden er al een handvol oldtimers geparkeerd in de Botermelkstraat, maar voor de rest was er niks te zien. Als overmaat van ramp begon het nog te regenen ook. Achter de hoek vonden we een tent waar men volop bezig was om mosselen te serveren, maar..., wij hadden niet gereserveerd, dus ook geen mosselen voor ons... Achter de volgende hoek vonden we dan café Bareelke, waar men, in een aangrenzende tent steak/fritten aan het opdienen was. Omdat we toch niet gereserveerd hadden deden we al geen moeite meer en hielden we het bij een koffie. Om 13.00 uur wij terug naar onze wagens. De straat raakte stilaan vol. Er waren 52 deelnemers ingeschreven en aanwezig. We stelden vast dat we een weide waren voorbij gelopen waar een derde tent stond, en daar was het te doen. We kregen een rallyplaat en een tas met inhoud (snoep; schrijfgerief; autopolish; deodorant voor de airco; zondagskrant; pet en sjaaltje), vier consumptiebonnen en een roadbook. Het begin van de toer ging door het centrum van Dendermonde, maar omdat mijn convoyeur, het roadbooklezen wat verleerd was, zagen we een zevental keer hetzelfde rond punt (waar we eigenlijk zelfs niet moesten zijn). Uiteindelijk uit de knoop geraakt en wij op weg. Van Dendermonde-centrum reden we over Moerzeke en Hamme naar Grembergen. In de Dijkstraat, na 24,5 kilometer draaien en keren, stopten we aan taverne Den Anker. We hadden nog niet gegeten hé. De Flandria-rijders, die ons blindelings waren gevolgd, wisten niet wat er gebeurde. Ze dachten dat we verkeerd gereden waren, tot we hen aan het verstand brachten dat ze, ofwel mee naar binnen moesten ofwel er alleen voorstonden om verder te rijden. Ze kozen voor de tweede mogelijkheid en verdwenen aan de horizon. Tijdens het middagmaal in de tuin van voornoemde instelling, ging het er geanimeerd aan toe, want onze reisgenoten hadden, door de achterruit van Bolleke, gezien dat er hevig gediscussieërd was bij onze avonturen aan het rond punt in Dendermonde. Na het maal en het geanimeerde gesprek reden we verder naar Zele; Berlare; Schoonaarde; Lede en Wichelen. In de Watermolenweg was er een tussenstop voorzien in American Bar & Steakhouse "The Boondocks". De inrichting van dit etablissement was volledig naar mijn goesting. Je wist echt niet waar eerst kijken. Over Serskamp en Smetlede ging het nadien verder richting Oordegem. Omdat we in tijdnood leken te geraken werd het tempo wat opgedreven. We reden verder over Vlierzele naar Impe; Lede en Hofstade, om via Gijzegem; Wieze en Denderbelle opnieuw in de Boonwijk terecht te komen. Daar kregen we tien vragen voorgeschoteld waarvan er slechts een tweetal met de rit te maken hadden. Het werd dus meer een gokronde... Jozef & Ria hadden 2/10; Mon & Erna hadden 3/10 en wij hadden 4/10. Dit was echter niet genoeg om de hoofdprijs weg te kapen. De winnaars, ook bezitters van een Fiat 500, wonnen, met 7/10, een airo. Als zij passagiers op de achterbank moesten vervoeren, zullen ze problemen gehad hebben met het transport van dit toestel. Onze zondagse uitstap werd afgesloten in café De Linde te Hemiksem.
12-08-2008 om 17:57
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag27 juli 2008, het jaarlijks verlof zit er weeral op. Toch lijkt het een mooie dag te worden. Er werd geen planning gemaakt, dus bellen we, omstreeks 10.30 uur, maar eens naar de Mon. Onmiddellijk stelt hij voor om een ritje te maken met de oldtimers, en spreekt hierbij van Holland... Wij dus achter onze PC om een route uit te stippelen. Als, wij Antwerpenaren, aan Holland denken en het mag niet te ver zijn, dan gaan onze gedachten naar Hulst. Ik denk dan ook direct aan de fietsroute die we, als veertien- vijftienjarigen elk weekend deden naar Stekene. Omdat er echter geen wagens toegelaten zijn op de overzet Hemiksem-Bazel, moeten we eerst in deze Oostvlaamse gemeente zien te geraken. Via de Rupelgemeenten Schelle en Niel kiezen we om, langs Boom, naar Ruisbroek te rijden en vervolgens verder naar Eikevliet, Wintam en Hingene. Daar gaan we de rijksweg op en, over de brug van Temse, slaan we rechtsaf richting Bazel. Omdat het ondertussen reeds namiddag is, besluiten we om aldaar een snack te nemen op het terras van "De Gulden Sleutels", naast de kerk. Nadat het innerlijke in de mens wat versterkt was, trokken we werder via de Kerkstraat en de Beekstraat naar Haasdonk. Aan recreatiedomein "De Ster" staken we de Grote Baan over richting Nieuwkerken-Waas en zo naar Sint-Gillis-Waas. Daar moesten we de Expressweg onderdoor om, via De Klinge in Nederlands Clinge te geraken. Dan nog even rechtdoor, tot net vóór Zandberg om aan de Vlaamsche Kreek en de Rotte Kreek, linksaf te slaan richting Hulst. De wagens werden geparkeerd op het Marktplein en zelf maakten we een ommetje door de winkelstraat. In een doe-het-zelf-zaak kocht Mon een veeeeel te grote pet en Jozef twee cijferslotjes die hij, zonder gebruiksaanwijzing, niet kon bedienen. Daar de vrouwen weer kloegen van een droge mond trakteerden we hen op een frisdrank boven aan de wal. Nadat iedereen tevreden was werden de motoren weer gestart. Via Absdale en Heikant kwamen we in de Hellestraat terecht. Dan via een lus over de Expressweg en zo naar het centrum van Stekene. Door Puivelde en Belsele naar Waasmunster en dan richting Tielrode, waar de Pif (ex-ruitenwasser van Hemiksem en ex-doelman van Hemiksem en Daghet), momenteel als cafébaas door het leven gaat. Allé, wij naar café Breughel. Geen Pif aanwezig wegens dartsverplichtingen op verplaatsing in Eikevliet of Ruisbroek. Wij dan maar weer verder richting thuishaven waar ons "Toerke Hulst" beëindigd werd op het terras van café De Linde. Neen, ik zou liegen: na het bezoek aan De Linde had iedereen weeral honger en werden nog 6 plaatsen gereserveerd op het terras van Pita Tuba te Aartselaar.
12-08-2008 om 16:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De 7° Kontichse VANK-rally ging door op zondag 22 juni 2008. Te 09.30 uur waren we afgesproken met hetgeen ondetussen onze vaste oldtimerkring kan genoemd worden: Jozef & Sandra (Renault Estafette); Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) en Jozef & Ria (Apal Buggy). Met z'n vieren trokken we richting KONTICH-centrum, meerbepaald naar het Sint-Martinusplein. Alhoewel het evenement pas te 10.00 uur van start zou gaan, was de parking toch al aardig volgelopen en was de vierde, en laatste rij, de enige mogelijkheid om nog met z'n allen naast elkaar te staan. Uiteindelijk zouden er meer dan 200 voertuigen deelnemen. Na de nodige administratieve rompslomp, die ik eigenlijk niet moest doorlopen omdat ik vroeger reeds had deelgenomen, maar die ik dan weer wel moest doorlopen omdat de Mon zijn bril niet bij zich had, werden we uitvoerig bedacht met fruitsap; tonic; koekjes; snoep; schoenpoets; lanyard; vrouwenmagazines en allerlei kortingsbonnen. We kregen tevens een roadbook en een programma/reglement in de handen gestopt. Na het nemen van de nodige kiekjes werd de tocht, onder een stralende zon, aangevat. De route was bepijld met een systeem dat nieuw was voor ons: een bol = naar links; een vierkant = naar rechts en een driehoek = rechtdoor. Geen slecht systeem zo bleek naderhand doch, ofwel waren er aanwijzingsborden tekort geplaatst en/of verdwenen; ofwel waren we nog niet goed wakker. Eén ding stond echter als een paal boven water: de borden waren niet erg opvallend (of niet altijd even opvallend geplaatst). Toch raakten we zonder problemen, via Reet en Terhagen op de Kaai te Boom, waar er een eerste stop werd ingelast. Ondertussen hadden we ook reeds ontdekt dat er een dertiental vragen moesten opgelost worden. De eerste hadden we gemist en bij de tweede vraag, aan de kerk van Reet, beslisten we om af te zien van deelname aan deze vragenwedstrijd. We wilden het vandaag liever ontspannen houden. Vanuit Boom ging de rit naar Puurs; Eikevliet en Hingene, waar we een tweede stop inlasten. Door het reeds gevorderde uur, was het de bedoeling om er ook te eten doch door het onvriendelijke gedrag van de waard en door de summiere spijskaart, werd besloten om, na één consumptie, door te rijden naar de Weert. Daar namen we een uitstekende lunch in "De Groenen Dijk". De tijd vloog echter snel. Het was ondertussen reeds 14.45 uur en we zaten nog maar halfweg onze 80 kilometer. Er werd besloten om de rit dan wat in te korten. Ik vond dit redelijk jammer en besloot, als alternatief, om het gaspedaal een ietsje dieper in te drukken (geen onwettige snelheden natuurlijk). Uiteindelijk belandden we op de Linkeroever en moest het richting Konijnepijp gaan en zo terug naar de rechteroever. Aan een verkeerslicht kwam Jozef (Estafette) plots naar voren gesprint en deelde ons mede dat hij met zijn gevaarte (2800 kg) niet door de Konijnepijp mocht. Daarom besloten we snel om te kiezen voor de Kennedytunnel en zo toch nog iets in te korten richting Kontich. We hielden het mooi en reden langs het Nachtegalenpark naar de Prins Boudewijnlaan en zo, via rijksweg N171 en de Helenaveldstraat naar de Antwerpsesteenweg. Het parcours d'elégance liep tot 16.00 uur en ik denk dat we, als laatsten, met de hakken over de sloot voorreden aan het podium. De commentaar van de speaker met dienst was lovend. Na een verfrissing "In de Fortuin" hoorden we dat de Buick Riviera, die ook al verdiend met de oppergaai ging lopen bij onze slechte ervaring op Rick's Cruise anno 2007, weer als "best of the show" werd verkozen. De aanwezige Siata 850 Spring, een zeer zeldzaam wagentje, kreeg de originaliteitsprijs toegekend. Nadat de koek volledig verdeeld was trokken we verder de Mechelsesteenweg op en deden we ons tegoed aan enkele sangria's en een bord overheerlijke paella bij traiteur Van Rooy. De standhouders waren reeds aan het afbreken toen we terugwandelden naar onze voertuigen en voldaan richting Hemiksem reden. Bij het verlaten van het Gemeenteplein botsten we nog op Erwin Oburdin die nog vlug enkele beelden van ons, op de gevoelige plaat, vastlegde. Afscheid van elkaar namen we op het terras van café De Witte in Hemiksem. Het was weer goed geweest en ons "bolleke" had de 100 kilometer goed verteerd.
26-06-2008 om 23:02
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Onze tweede trip naar Lac de Madine (F) zouden we niet vlug vergeten. Misschien had het wel iets te maken met de datum... Op vrijdag 13 juni 2008 vertrokken we te 14.00 uur vanuit onze thuisbasis naar het hogervernoemde meer in Frankrijk, zijnde de plaats waar jaarlijks een oldtimermeeting doorgaat met meer dan 2000 voertuigen. Onze buren, Jozef en Sandra, waren driekwartier vroeger vertrokken met hun gepensioneerde camper, een Renault Estafette, geboortejaar 1978. Aangezien hun gemiddelde snelheid behoorlijk lager ligt dan deze van onze 500, zouden we elkaar onderweg, op de tocht van 330 kilometer, wel ontmoeten. Omstreeks 18.30 uur stonden we te tanken op een vijftal kilometer van onze eindbestemming toen we plots onze buren zagen verschijnen. Nadat Jozef de tank van de Estafette gevuld had, reden we het laatste stukje, naar ingang 1 van het Lac, samen. Op het ogenblik dat de slagboom voor ons geopend werd en wij aanstalten maakten om binnen te rijden, sloeg het noodlot toe. De 500 braakte plots, achteraan, een rauw en hels lawaai uit. Eerst leek het of er iets aan de achtervering scheelde, doch we hadden snel door dat het geluid stopte bij een ingedrukte koppeling. Even later nog maar eens voorzichtig geprobeerd, maar het baatte niets: het verschikkelijke geluid bleef weerklinken. Zodus bleef er maar één oplossing: samen met echtgenote en vrienden de Fiat 200 meter duwen naar onze kampplaats. Zelfs tijdens deze verplaatsing weerklonk het schurend geluid. Nadat Jozef zijn camper geïnstalleerd had en wij ons 3 seconden-tentje uitgeworpen hadden, besloten we om ons wagentje achteraan eens op te krikken en aan een onderzoek te onderwerpen. Nu was het wel zo dat hij, de laatste tijd, links achteraan, tussen achteras en versnellingsbak, abnormaal olie lekte. Dit euvel hadden we twee weken voordien nog laten nazien. Toen was gebleken dat de linkermof, die anderhalf jaar geleden vervangen was, onderaan verhard was en toch al enkele scheurtjes vertoonde en de toestand nauwlettend moest opgevolgd worden. Nu namen we het zekere voor het onzekere, en we telefoneerden naar het thuisfront en vroegen kameraad Mon of hij het zag zitten om, thuis, onze auto-ambulance op te pikken en om ons zondagmorgen te komen depanneren. Vervolgens maakten we er die avond het beste van en trachtten we om ons leed te vergeten. Gelukkig waren we op onze plaats van bestemming geraakt en stonden we niet ergens in "niemandsland" langs de kant. Zaterdagmorgen werden we om 06.00 uur reeds gewekt door enkele lawaaimakers die uitgingen van het principe: Ik wakker, iedereen wakker". Na de verkwikkende douche gingen we dan maar naar de inschrijvingstafel. Daar ontdekten we een dubbele DVD van het gebeuren van de vorige editie. De kaft was getooid met vijf foto's waaronder één van ons juweeltje dat, vorig jaar, bij de schoonheidswedstrijd mooi achtste was geëindigd. Toen we dit vertelden aan een inrichtster wist ze meteen over welke auto het ging: Degene die gisteren met zoveel lawaai het terrein was opgereden. Het weer was niet zo ideaal als vorig jaar en dit leek zijn weerslag te hebben op het aantal deelnemers. Stilaan raakte het terrein toch gevuld en, tijdens ons ontbijt, verschenen ook onze "buren" van vorig jaar: eerst de bordeaux Simca 1000 en iets later de lichtblauwe Renault Dauphine. Toen we hen op de hoogte brachten van onze pech zeiden ze ons dat ook zij in de brokken hadden gedeeld. De Simca verloor zijn remolie en de Dauphine was onderweg zonder brandstof gevallen. De ganse zaterdag hielden we ons bezig met een uitgebreid bezoek aan de onderdelenmarkt en het fotograferen van de prachtige bolides. Deze bezigheid werd een tweetal keren onderbroken door een regenbui, en dienden we noodgedwongen te schuilen in de camper van onze echte buren. Tegen de avond werd het weer toch wat zachter en konden we ons verlekkeren aan een heerlijke barbeque. Na de maaltijd gingen we om beurten wat hout sprokkelen en maakten we van de bbq een waar kampvuurtje. Zondagmorgen, bij het krieken van de dag, verscheen daar plots, als een geschenk uit de hemel, depannage Mon. Wanneer we de Fiat op de aanhangwagen duwden hoorden we geen schurend geluid meer. Met drie zware riemen werd onze kleine verankerd en namen we afscheid in mineur. Jozef en Sandra zouden blijven staan tot maandag. Nadien wisten ze ons te zeggen dat de Dauphine, op prachtige wijze, onze eer had verdedigd en derde was geëindigd in de "Concours d'elegance". Wijzelf brachten de 500 direct naar garage Van Roosenbroek en lieten hem daar achter. Een testrit op maandag 16 juni zou geen klaarheid brengen. Er was niets meer te horen. De olie uit de boite werd vervangen (er werden geen metaalresten aangetroffen); de beide rubberen afdekkappen werden vervangen door originele exemplaren van Fiat; en de rechterachteras, die blijkbaar droog stond, werd opnieuw ingevet. En rijden dat hij doet: zo goed als nieuw. Eigenaardige zaak toch.... niet? Volgende week volgt een eerste test tijdens de VANK.
25-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Omdat de Smokkelroute 2007 ons zo bevallen was keken we gans de winter uit naar het vervolg. Wanneer we op 2 maart 2008 een mailtje kregen van de inrichters dat men reeds kon inschrijven voor de editie 2008, werd er ook niet lang getwijfeld. Onze vrienden, Mon en Erna, besloten om ons te vergezellen in hun witte Spider 850. Op zondag 1 juni was het dan zo ver. Rond 09.00 uur reden we naar de startplaats te Brasschaat. Wanneer we een half uurtje later de parking van Schrauwen sanitair en verwarming opdraaiden was deze reeds voor de helft gevuld met pareltjes uit Torino. Net zoals het vorige jaar werden we ontvangen met een kop koffie en lekkere koffiekoeken naar believen. Aan de inschrijvingsdesk kregen we een roadbook en een grote tas met nuttige "smokkelwaar". De start was voorzien rond 10.30 uur. We moesten echter even wachten op enkele Fiatisti die het zuiden kwijt waren. Het viel mij onmiddellijk op dat de 26 deelnemers van vorig jaar ruim overschreden werden. Ik telde om en bij de 40 Fiats van allerlei pluimage. Zo zag ik een zeer mooie Fiat 1200 cabrio; een Fiat Dino; 1¼ Fiat 600 en niet minder dan 4 Sport Spiders 850 die, bij andere gelegenheden zoals de nationale meeting vorige week (+ 2000 oldtimers) of Lac de Madine (2500 oldtimers), zelden of nooit te zien zijn. De rit situeerde zich dit jaar niet zozeer in de grensstreek maar meer in een gebied bestaande uit een halve cirkel, met een straal van ± 25 kilometer, ten oosten van Brasschaat. Via kleinere wegen, soms zelfs onverhard, trokken we via Wommelgem en Vremde naar Lier. In het Abarth works museum van Guy Moerenhout werden twee broodjes als lunch geserveerd. Bovendien konden we ons, net als vorig jaar met de VANK-rally, nog eens vergapen aan allerlei "speciallekes" die in zijn atelier en toonzaal te bewonderen zijn. Na het middagmaal reden we verder via Broechem naar Oelegem. Vermoedelijk waren we iets te vroeg vertrokken want het roodbook maakte, ter hoogte van het Fort van Oelegem gewag van een fotoshoot. Bij onze passage was er echter nog geen fotograaf te bespeuren. We vervolgden dan maar onze weg over Schilde en Sint-Antonius naar Brecht, waar we een pitstop hadden bij "De Witte". Als allereerste bereikten we dit punt en vlijden we ons meteen neer op een terrasstoel. Stilaan begonnen onze magen weer te knorren en begonnen we aan de barbeque te denken die in Kalmthout op ons stond te wachten. Wij dus terug in de startblokken. Aan het gemeentehuis in Wuustwezel en wat verder aan het monument in de buurt van Moleneind, losten we de vragen drie en vier op, nadat we voorheen ook de eerste twee reeds correct beantwoord hadden. Maar alles ging te vlot en even verder gingen we totaal de mist in. Na 500 meter op de N111 stuurde het roadbook ons schuin links zonder vermelding van een straatnaam. Op korte afstand van elkaar (een 500 heeft geen dagteller) had je keuze uit: de Witgoorsebaan en de Duinenstraat. Eerst kozen we de Witgoorsebaan en nadien wijzigden we onze route naar de Duinenstraat en dat was een flater van formaat. We probeerden ons nog te oriënteren naar Klein Heiken, dat wat verder op de roadbook voorkwam, maar spijtig genoeg is er in Kapellen ook een Klein Heiken en zo raakten we, tot overmaat van ramp, daar dan nog vast in een soort braderij. Na, in Kapellen, een extra kapelletje te hebben aangedaan besloten we om dan maar linea recta naar het terrein van korfbalclub Fortunis te rijden. We zouden hierbij dan wel de vijfde vraag missen en een oplossing uit onze mouw moeten schudden. Maar ja, nood breekt wet. Bovendien bleek de starter van de Spider de aard te hebben naar zijn baaske, want .... hij bleef plakken. Allez: Spider in gang duwen en wij weg, opnieuw langs de braderij in Kapellen. Tot overmaat van ramp was de Warandelei, langs de kant waar wij ze wilden inrijden, opengebroken. We zagen ons satéke, ribbeke en bbq-worst al aan onze neus passeren. We hoefden echter niet te panikeren want de ravitaillering was goed voorbereid en er was meer dan genoeg te bikken. En het was weer "af". Prijs met de zoektocht hadden we niet, maar volgend jaar misschien beter. Want terugkeren doen we zeker. Ik heb het die dag meermaals horen zeggen: "Wie dit eenmaal meedoet komt gezwind terug".
02-06-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De Belgische Federatie van Oude Voertuigen organiseerde vorige weekend, op zondag 25 mei 2008, te Brussel op de Heizelvlakte, een nationale meeting voor oldtimers. Het was ondertussen reeds van Beauvechain 2005 geleden dat zulk evenement nog eens had plaatsgevonden. Reden tot deze bijeenkomst was de vijftigste verjaardag van Expo 1958. Het gebeuren vond dan ook plaats om en rond het Atomium. Vóór 10 april diende men in te schrijven. Deelname in de kosten: 10 euro per bestuurder en 7 euro per passagier. Verschillende Carestel en AC restaurants langs onze autostrades fungeerden wederom als vertrekpunt. De inrichters mikten naar 1958 oldtimers (idem als het jaartal van de Expo), maar raakten uiteindelijk voorbij de 2000 deelnemers. Samen met de Spider van Mon & Erna en de Estafette van Jozef & Sandra kozen we Waarloos als plaats van vertrek. Tegen 10 uur boden we ons hier aan. Het was duidelijk dat we niet de enigen waren want de rij naar het bijhorende ontbijt was redelijk lang. Ter plaatse kregen we ook een omslag met roadbook; rallyplaat; twee lanyards; een herdenkingspin en kortingsbons. Na het ontbijt startten we onze motoren. De parking was stilaan leeg aan het geraken. Via Rumst; Terhagen en Boom kwamen we op de A12 terecht. Via de afrit aan het fort van Breendonk reden we richting Dendermonde. In Lippelo verlieten we deze rijksweg en ging het verder richting Malderen; Steenhuffel en Buggenhout. En zo naar Lebbeke; Opwijk en Merchtem. Als we Wolvertem zagen staan wisten we dat we dicht in de buurt van onze bestemming waren. Het laatste stuk, op de N276, was echter een ware chaos. Meer dan één uur deden we over de laatste kilometer. De drukte werd niet alleen veroorzaakt door de, uit alle richtingen, toekomende oldtimers, maar ook door het andere, gebruikelijke, verkeer. Niet iedereen bleek evenveel geduld uit te oefenen en hierdoor raakten de gemoederen wel eens verhit tijdens deze aanschuifsessie. Uiteindelijk raakten Mon en ikzelf tussen 13.00 en 13.30 uur op de laan die was voorbehouden voor "Italy" en Jozef bij de wagens uit "France". Ondertussen hadden we, tijdens het aanschuiven, ook de leden ontmoet van de Fiat Club Belgio, waar Ivo t'Jampens momenteel de taak van voorzitter op zich heeft genomen. Een reden te meer om de spons te wissen over het verleden en om opnieuw aan te knopen met ons lidmaatschap. De clubleden, en ook wij als clubleden in-spe, werden bedacht met een mooi blauwgrijs t-shirt. Kwestie om wat op te vallen tussen de menigte. De lanen en het park rond het Atomium stonden vol met oldtimers van allerlei pluimage. Her en der stonden drank- en eetkraampjes. Een jazzband luisterde het gebeuren wat op. We gaven de komende uren dan ook onze ogen de kost en lieten de fototoestellen ononderbroken klikken. Het einde van de happening was voorzien om 18 uur. Om de drukte wat te vermijden besloten we om een halfuurtje vroeger te vertrekken. We keerden terug naar Hemiksem via Klein-Willebroek waar we eerst nog gingen dineren bij Swa, de uitbater van RYAC, aan de plaatselijke jachthaven. De dag werd besloten met een pousse-café in de tuin van Jozef en Sandra, en dan weer op naar de volgende...., en dat zal dan volgende week zijn ter ere van de Smokkelroute.
28-05-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De afgelopen winter zijn we gestart met het "project Panda". Wat houdt dit nu juist in? Voor de Italiaanse markt maakte Fiat ooit een Fiat Panda met een tweecilinder van 652 cc. Deze motor,voorzien van een Weber 30 mm carburator, ontwikkelde 30,4 PK tegen 5500 tpm. Mits enkele kleine aanpassingen kan een Fiat 500, met een motor van een Fiat 126P, voorzien worden van een cilinderkop, carburator en inlaatspruitstuk van deze Fiat Panda. De normale 24 PK van de Fiat 126P-motor wordt dan opgedreven naar meer dan 30 PK. Op een wagentje van 550 kilogram moet dit verschil duidelijk te voelen zijn. Op ebay kochten we van 1000tcr, uit Duitsland, een set bestaande uit: een Pandakop; een inlaatspruitstuk; een carburator Weber 30; een tuimelaar; een ontsteking en een ventieldeksel. Op de gepubliceerde foto's zag de set er mooi opgekuist uit (zie bijgevoegde foto's). We betaalden voor de set 483 euro (verzending inbegrepen). Dit leek ons een redelijke prijs. Toen het pakket werd afgeleverd bleek de set niet in dezelfde staat als ons werd voorgehouden. Alle onderdelen waren zeer vuil en volledig aangekoekt met zwarte smurrie. Het kleppendeksel, dat op bijgevoegde foto's, mooi blonk, was klaar voor de vuilnisbak. Het opkuiswerk kon dus beginnen. Bovendien bleek de carburator, met een originele inlaatspruitstuk in een schuine positie te staan. Op bepaalde forums konden we lezen dat de motor, met een schuin geplaatste carburator, mogelijk niet mooi draait. Onze specialist, Ronny Van Roosenbroek, deelde ons mede dat hij zich nog nooit had gewaagd aan een tuningproject met een Pandakop, maar wist ons ook te vertellen dat er nog wat meer kwam bij kijken. Zo sprak hij van een snelle nokkenas; verstelbare stoterbuizen en een andere luchtfilter. Bovendien vond hij het jammer dat we zouden gaan experimenteren met ook goed draaiend 126P-blokje en wist hij te vertellen dat het slakkenhuis van een 126P-motor niet compatibel was met een Pandakop en men, bij plaatsing van deze rechthoekige cilinderkop, dus geen verwarming meer zou hebben. De oplossing voor dit laatste probleem was het vinden van een duitse 126P-motor. Om door de TUV-keuring te geraken had Fiat, indertijd, deze motor voor de duitse markt moeten aanpassen, waardoor de vorm van het slakkenhuis redelijk rechthoekig is in plaats van afgerond. In Ekeren vonden we een tweedehands 126P-motor van duitse makelij. Hij zag er eigenlijk niet echt schitterend uit, maar mits enig opkuiswerk komt dit wel in orde. In april 2008 bestelden we bij Van Der Laan uit Krimpen aan den IJssel een snelle nokkenas; verstelbare stoterbuizen; een aangepast inlaatspruitstuk; de nodige pakkingen en ook een hoofdremcilinder, die ondertussen de geest had gegeven. Kostprijs: 470 euro. Via ebay tikten we ook nog een electrische starter op de kop omdat de manuele ook zijn beste tijd had gekend. De starter en de hoofdremcilinder werden ondertussen reeds vervangen gezien hoogdringendheid. De, bij sjoemelaar 1000tcr, aangekochte onderdelen werden ondertussen proper opgekuist. Wat we nog nodig hebben is een andere luchtfilter (van Nanni) en om de zaak optisch af te ronden: een Abarth kleppendeksel en een Abarth carter. Als we alle onderdelen in ons bezit hebben en de duitse motor is opgekuist, wordt alles afgeleverd bij Van Roosenbroek, en zal hij overgaan tot assemblage en kan de opgedreven motor geplaatst worden zonder dat er moet geraakt worden aan het huidige hart van onze 500. Van het ogenblik dat het project afgerond is zullen we hiervan opnieuw verslag uitbrengen.
28-05-2008 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Via een mail, ontvangen van de Belgische Federatie voor Oude Voertuigen, werden we op de hoogte gesteld dat, op 5-6 en 7 oktober 2007, te Francorchamps, verschillende oldtimerraces werden gereden, waaronder, op zaterdag, de 6 uren endurance. Tevens mochten we een pakket ontvangen met verschillende kortingsbons in. Dit leek ons wel wat. We wilden er zelfs een tweedaagse van maken. Ook Mon en Erna wilden mee. Om de afstand met hun Spider af te leggen was het nog wat vroeg, daarom zouden ze met hun splinternieuwe Opel Corsa rijden. Ik dacht om even vlug, in de buurt van het circuit, een hotelkamertje of twee te reserveren. Dit kon toch geen probleem zijn met zoveel horeca in de buurt. Wel, ik kan U vertellen: simpel was anders. Alles was volzet. Geen van de gecontacteerde zaken kon ons nog helpen. Mijn perimeter breidde zich al uit tot 33 kilometer rond Francorchamps, tot ik toevallig, op slechts 18 kilometer, toch nog iets vond. In aparthotel Dry les Courtis gelegen in Robertville, vond ik nog een studio voor twee personen en een kamer voor twee personen. Nadat ik geboekt had, was ook dit etablissement volzet. Op zaterdagmorgen, omstreeks 08.00 uur, vertrokken we richting Ardennen. Het GPS-toestel gaf als snelste weg de E313 aan. De afstand bedroeg een slordige 180 kilometer. Omstreeks 10.30 uur arriveerden we aan ons hotel. We vroegen de uitbater tot hoe laat we de sleutel konden ophalen omdat we gans de dag op het circuit zouden verblijven. De man was zeer bereidwillig, overhandigde ons onmiddellijk de sleutels en toonde ons de kamers die gelegen waren in een recent gerenoveerde blok. Alles viel zeer goed mee. De kamers waren zeer ruim en uitzonderlijk proper. De man deelde ons mede dat de keuken tot 21.00 uur open bleef. Vervolgens kropen we met z'n vieren in de 500 en reden we naar de omloop. Ons toegangsbewijs (met oldtimer) droeg het nummer 239. De parking stond dus al goed vol en we begonnen met het fotograferen van de beauties. Ondertussen raasden bejaarde bolides beneden over het asfalt. Nadat we onze dorst gelest hadden bezochten we, aan de paddock, de talrijke kraampjes en gingen op verkenning tussen de racewagens. Daar ontmoetten we Erwin Oburdin, de bezieler van de VANK-rally te KONTICH. Omdat we, net als 529 andere oldtimerbezitters, waren ingeschreven om, net vóór de start van de 6 uren, welgeteld één ronde te rijden over het prachtige asfaltlint, inclusief Raidillon, moesten we, om 14.00 uur verzamelen op de parking. De vrouwen namen plaats op een tribune en zouden ons filmen terwijl wij voorbij snorden. Het duurde en het bleef duren, iedereen werd al wat zenuwachtig, maar het lange wachten werd uiteindelijk toch beloond met een unieke ervaring. Na ons rondje zagen we dat toch niet iedereen van dit unieke moment had kunnen proeven. Minstens 100 wagens waren, door de inrichters, geweigerd, vermoedelijk wegens tijdsgebrek. Bij deze ongelukkigen was ook den Erwin. Na ons optreden begaven we ons naar het dakterras. Van dit punt had je een uitstekend zicht op de endurance race, die ondertussen, met 55 minuten vertraging begonnen was. De duisternis begon stilaan aan te breken toen we besloten om terug te keren naar ons hotel en daar het avondmaal te nuttigen. Drie kozen er voor een dagmenu met varkensgebraad en eentje koos iets met vis. En alles was even voortreffelijk en zeker niet duur. Na de maaltijd bood de patron ons zelfs nog iets aan van het huis. Waarna we moe en voldaan onder de veren doken. Alhoewel we 's anderendaag nog toegang hadden tot het raceparours, besloten we toch om, na een zeer uitgebreid ontbijt, stilaan terug huiswaarts te keren. Ditmaal kozen we niet voor de autostrade, maar via prachtige binnenwegen reden we naar het westen, naar de abdij van Maredsous, waar we, bij een lekker donker trappistenbiertje, een dubbele boterham met abdijkaas naar binnen werkten. Dit is pas genieten.... Dan was het tijd om nog wat verder te trekken. Via Yvoir; Wierde; Orp-Jauche en Opheylissem reden we naar Tienen. Dan ging het over Lubbeek; Werchter; Tremelo en Putte naar Duffel. In restaurant 'De Nethe' stortten we ons alle vier op een grote portie mosselen, die binnen de korste keren soldaat werden gemaakt. We leken wel uitgehongerd. Na het avondmaal reden we naar ons stulpje. Op maandag was het weer werkendag. Het was een aangenaam weekend en naar hotel Dry les Courtis keren we zeker nog terug. Totaal afgelegde afstand: 617 kilometer.
12-10-2007 om 19:24
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het weekend van 22 en 23 september 2007 werd er mooi weer voorspeld. De Mon stelde voor om, wat misschien één van de laatste keren dit jaar kon zijn, nog eens een ritje te maken. Als bestemming werd Bergen-op-Zoom (NL) uitgekozen. We zouden de trip maken op zaterdag 22 september, omdat dan de winkels open waren. Kwestie van de vrouwen ook eens te plezieren. Den deze terug achter zijne computer om een aangenaam en rustig parcours uit te stippelen. Die zaterdag was het inderdaad mooi weer. We vertrokken over Hoboken, dan via de Scheldekaaien naar het Eilandje, en vervolgens via de Noorderlaan de haven van Antwerpen in. Daar hadden we ontmoeting met enkele Alfa-liefhebbers die net een rit aan het verkennen waren. Die rit zou de volgende dag plaatsvinden. Na de gebruikelijke babbel en nadat we elkaars auto's op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zetten we onze trip verder. We reden achtereenvolgens door Berendrecht; Zandvliet; Ossendrecht en Hoogerheide om uiteindelijk op onze eindbestemming aan te komen. De auto's werden geparkeerd in de omgeving van de brandweerkazerne en wij trokken de stad in. Het toeval wilde dat er in Bergen-op-Zoom net een soort fanfarefestival plaatsvond. Op elke pleintje stond er een podium en fanfares uit verschillende hoeken van het land stapten, al trommelend en al trompettend, van het ene podium naar het andere om daar hun beste beentje voor te zetten bij de terrasjesbezoekers. Ik moet zeggen: we hebben er verschillende zien optreden, maar onze voorkeur ging toch uit naar een discoband, waarvan de groepsfoto gevoegd is in bijlage. Ze waren prima uitgedost en eens de eerste tonen weerklonken was ambiance troef. Ondertussen was het voor de vrouwen winkelen geblazen. Op zeker ogenblik kregen we ook nog het gezelschap van Jozef en Ria in hun rode Apal-buggy, die ook wel een bezoekje aan deze nederlandse stad zagen zitten. Het was rond 16.00 uur dat we de motoren opnieuw leven inbliezen. Door een bosrijk gebied, aan de rand van de stad, reden we verder naar Heerle; Wouw en Roosendaal. Dan ging het richting Rucphen; Zundert; Wuustwezel; Brecht en Sint-Antonius-Zoersel. Daar stopten we aan restaurant 'Het Waterhuis' om enkele sabels met vlees en/of vis (naar keuze) te verorberen. Na de maaltijd namen we alweer afscheid van Jozef en Ria die dringend naar de luchthaven van Zaventem moesten om een familielid op te halen. Wijzelf maakten de trip af langs Schilde; Oelegem; Ranst; Vremde; Boechout; Hove en Edegem. Daar deden we nog één kapelleke aan, namelijk 'De Specht' op de hoek van de Prins Boudewijnlaan en de Drie Eikenstraat. Het was weer al donker toe we thuis arriveerden met 156 kilometer extra op de kilometerteller van ons oldtimerke.
04-10-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Naar aanleiding van een artikel over de 'Fortengordel rond Antwerpen', verschenen in Gazet van Antwerpen op zaterdag 23 september 2006, had ik, vorige winter, een GPS-route uitgetekend. Deze route is eigenlijk bestemd om af te leggen per motorfiets en wel omdat er, om de verbinding te maken tussen de rechter- en linkeroever van de Schelde, een overzetboot moet genomen worden in Hemiksem. Daar onze Spidervrienden, op zondag 16 september 2007, een uitstapje wilden maken, leek het mij aangeraden om het Oostelijk deel (rechteroever), met de Fiatjes te rijden. Vanuit onze woonplaats Hemiksem reden we langs de N1 naar de startplaats aan het fort van Sint-Katelijne-Waver. Van daar bracht ik onze vrienden achtereenvolgens langs de forten van Koningshooikt; Lier; Kessel; Broechem; Oelegem en 's Gravenwezel. Aan dit laatste fort namen we een pauze op het terras van de taverne gelegen op de hoek van de Moerhoflaan en de Fortsesteenweg. Vervolgens trokken we verder langs het fort van Brasschaat, het anti-tankkanaal en via de Guyotdreef, waar Carmen handtekeningen stond uit te delen aan de ingang van hun villa, naar Kapellen en Putte. Daar, pal op de grens, volgde er een tweede stop. De uitbater van restaurant 'De Drie Zwaantjes', heeft er trouwens een zeldzame derivaat van de Volkswagen Kever vóór zijn deur staan. (zie bijgevoegde foto's) Het fort van Stabroek, dat normaal ook op de route ligt, lieten we links (in dit geval rechts) liggen omdat de uitgestippelde verbindingsweg, halverwege, geblokkeerd is met betonblokken type New-Jersey. Met de motorfiets is het te doen..., met een 500 misschien ook nog. Maar een Spider geraakt er zeker niet tussen. Via Hoevenen ging het over Ekeren en zo naar Merksem. Het plaatselijke fort werd ook slechts op enkele honderden meter gepasseerd omdat het verstopt ligt achter het kerkhof. Van daar reden we dan richting Deurne. Over de Bisschoppenhoflaan kozen we de richting van het shoppingcenter omdat net daar vroeger Fort 1 stond. Dan volgden de nummers der forten elkander op tot en met 8. Dit laatste fort staat in Hoboken. Aan de zoom van fort 7 in Wilrijk hadden we eerst nog een ontmoeting met een broer of zus van ons 'bolleke'. Deze aangename tocht werd afgesloten bij ons thuis. De duisternis was dan ook reeds ingetreden toen Mon & Erna hun bedstee gingen opzoeken.
03-10-2007 om 21:01
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag na het huwelijksfeest, we zijn dan zondag 19 augustus 2007, stonden er twee interessante oldtimermeetings op de kalender. Eén in Wervik en één in Grembergen bij Hamme. Deze laatste werd ingericht door twee manspersonen uit de struik van de familie Nobels. Als je weet dat mijn grootvader afkomstig is van het naburige Kastel en mijn overgrootvader daar nog veerman was op de overzet naar Baasrode, begrijp je wel welke van de twee mijn voorkeur genoot. Stilletjes hoopte ik op een ontmoeting met verre, onbekende, familieleden. Allé, wij, samen met onze Spidervrienden, naar ginder. Om eerlijk te zijn: het was niet veel soeps. In het centrum van Grembergen stonden een viertal kermisattracties. Eén, redelijk lange, straat was verkeersvrij gemaakt en daar kon je naar willekeur een plaats uitkiezen om je oldtimer te parkeren. Veel volk was er niet te bespeuren, veel oldtimers evenmin, tenzij je de tractoren en de vrachtwagens meerekent die verder naar het einde van de straat stonden uitgestald. De weinige aanwezigen toonden wel direct interesse voor onze beide Italiaantjes. Dit was wel tof. Misschien was het nog wat vroeg? Nadat we eerst de aanwezig personenwagens en bromfietsen bewonderd en vastgelegd hadden op de gevoelige plaat, namen we plaats op het terrasje van het enige dorpscafé. Een half uurtje later trokken we dan verder de verkeersvrije straat in. Daar troffen we dus de reeds vernoemde tractoren en de vrachtwagens. We dronken dan nog maar een koffie in het mobiele koffiehuis alvorens terug in te stijgen en te vertrekken. Van de familie Nobels geen spoor. Via Elversele, Tielrode,Temse, Hingene, Wintam, Eikevliet en Ruisbroek reden we naar de Yachtclub van Klein-Willebroek. Het chalet daar wordt uitgebaat door een kameraad van weleer: de Swa. We besloten om daar een kleinigheid te eten en dan weer stilletjes huiswaarts te keren.
27-09-2007 om 19:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zaterdag 18 augustus 2007 stapten Jessy en Anders, uit Schoten, in het huwelijksbootje. Jessy, zelf Fiat 500-fanate in hart en nieren, had de wens om, die dag, samen met het gevolg, te worden vervoerd in enkele van deze Italiaanse beauties. Daarom boden we haar onze diensten aan. Reeds de avond voordien hadden we ons bolleke zijn bruidskostuum aangepast. De dag zelf dan belden we, iets na negen, aan bij de ouderlijke woonst. We waren zelfs eerst en werden erg vriendelijk ontvangen. Druppelsgewijs arriveerden de getuigen, familieleden en vrienden en ook de bruidegom op de vertrekplaats. Na een klein ontbijt waarbij het witte kleed van Jessy versierd werd met rode krieken, en nadat de zitplaatsen verdeeld waren, trokken we in stoet naar het distriktshuis. Daar werd het koppel-in-spe opgewacht door een nog grotere schare vrienden en kennissen. Normaal moeten bruidswagens aan de overkant parkeren doch de beperkte afmetingen van onze bolides liet de ceremoniemeester beslissen dat ze vóór de ingang konden blijven staan. Tijdens het officiële gedeelte, dat zich natuurlijk binnen afspeelde, hadden wij net de tijd om de volgorde van onze wagentjes te veranderen en om enkele kiekjes te nemen. Na een twintigtal minuten toonde het kersverse paar zich, onder luid applaus in het openbaar. Nadat ze wat rijst kregen toegeworpen zodat ze 's anderendaags toch iets te eten hadden (op zondag zijn de winkels gesloten), stapten ze terug in de auto's. Dan reed de Fiatstoet verder naar taverne Den Trol alwaar de receptie zou plaatsvinden. Op de bovenste verdieping van dit etablissement is er een verrassend aangename feestruimte ingericht. Door het nieuwe echtpaar en hun ouders werden we uitgenodigd om mee te toasten op het geluk van het jonge paar. De champagne vloeide rijkelijk en constant werden er nieuwe tapas opgediend. Een half uurtje later namen we afscheid en lieten we de genodigden verder feesten. En bolleke....., die ging terug op stal. Jessy, Anders, nog veel geluk in jullie verdere leven. Benny.
27-09-2007 om 18:08
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 12 augustus 2007 werd, voor de éénentwintigste maal reeds, de Geitenrally georganiseerd. Door de aangename ervaring die wij hadden opgedaan bij onze vorige deelname in 2003, schreven we ons terug in. Ook bij dit evenement werden we vergezeld van Spidermon en Spiderna. Nazicht van hun wagentje, na de motorproblemen tijdens de vorige rit, bracht aan het licht dat de carburateur vol met vuil stak. Vuil vermoedelijk afkomstig van de binnenkant van de benzinetank. Bij de start op de Bist in Wilrijk werden we begroet door mijn vriend en collega Rudy die, met de fiets, net naar de bakker reed. Aan de inschrijvingstafel kregen we een roadbook en een rallyplaat. De oldtimers waren weer in grote getale aanwezig. Na het startschot haastten wij ons naar de start en vertrokken als één van de eersten. Door de Sint-Bavostraat werden we, via Mortsel; Borsbeek en Wommelgem, naar Ranst geleid. Daar dienden we de eerste serie vragen op te lossen. Vervolgens deden we Oelegem; Zandhoven; Pulderbos; Wechelderzande; Lille; Vorselaar en Grobbendonk aan. In elke gemeente moesten we op zoek gaan naar de antwoorden op de vragen die gesteld werden. Gemakkelijk was het zeker niet. Nooit heb ik te voet zoveel kilometers afgelegd in Pulderbos dan deze keer. Op zeker ogenblik bleek bovendien dat een groot aantal deelnemers, waaronder wij, een blad, waarop een stuk van de reisweg en 6 vragen, mankeerden. Door de inrichters werden wij opgevangen aan een taverne op de baan Grobbendonk-Viersel. Er werd ons gezegd dat de vragen 31 tot en met 39 geannuleerd werden. Opnieuw via Ranst en Mortsel keerden we terug naar de Bist in Wilrijk. Aldaar werden we, omsteeks 16.00 uur, vergast op een heerlijke barbeque. Nog vlug een laatste vraag oplossen en ook nog de schiftingsvraag en dan de antwoordformulieren afgeven in het cultureel centrum De Kern. Iets na 18.00 uur ging hier de prijsuitreiking door. We bleken 29 van de 31 antwoorden correct te hebben ingevuld. Mon, die gans de dag, tijdens de stops, pinten had gepakt en van ons had afgeschreven, zat met de schiftingsvraag iets dichter tegen het juiste antwoord. Dit maakte dat hij op een zeventwintigste plaats eindigde en wij, er net achter, op de achtentwintigste stek strandden. Toch weer geen slecht resultaat op 110 deelnemers.
19-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 04 augustus 2007 maakten we samen met onze vrienden Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) een uitstapje naar Terneuzen. We werden vergezeld van Jozef & Ria in hun rode Apal-buggy. Door de Kennedytunnel ging het naar Kallo en dan over, het om te verdwijnen gedoemde, Doel met zijn prachtige molen, via zeer landelijke wegen, naar Emmadorp; Paal en via de zeedijk naar Kloosterzande. Vervolgens trokken we verder naar Terneuzen waar we onmiddellijk onze dorst gingen lessen en onze honger gingen stillen in café "De Vriendschap". De uitbater bleek zeer veel zin voor humor te bezitten, want met een gezicht als een lijkbidder nam hij Mon deftig bij de neus toen deze: 'voor mij hetzelfde' bestelde..... Nadat we de winkelstraat eens doorgeslenterd waren en de dames dus ook hun pleziertje hadden gegund, werden de motoren opnieuw gestart. De rit ging dan verder via Axel; Hulst; Sint-Jansteen en Heikant, naar Kemzeke. In Sint-Niklaas was het dan de beurt aan Mon om te lachen want den deze werd er uitgekozen door een ijverige agent. Na een grondige controle van alle boordbescheiden mochten we onze tocht verder zetten. We trokken naar Temse alwaar wij ons, op de kade, in het Mosselhuis dan ook tegoed deden aan een heerlijke portie Zeeuwse mosselen. Via Wintam; Eikevliet en Ruisbroek ging het dan terug naar de Rupelstreek en naar onze heimat.
18-09-2007 om 12:07
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds sedert een tweetal jaren werd ik steeds weer aangetrokken door de Kempen Historic. Dit kwam vermoedelijk door hun fris ogende website: www.kempenhistoric.be . Eindelijk kwam het er dan van. Samen met Spidermon waren we ingeschreven voor de twaalfde editie. De weergoden konden we op zondag 5 augustus niets verwijten. Toch kwam er al vlug een andere kink in de kabel. Bij een snelheid van tussen de 80 en de 90 kilometer per uur begon de Spider last te krijgen van gesputter gevolgd door luide knallen. Uit veiligheidsoverwegingen besloten Mon & Erna dan maar om, aan het rond punt van Wommelgem, om af te haken en weer huiswaarts te keren. Wij dus alleen verder, niet omdat wij egoïstisch zijn, maar wel omdat er, op voorhand, was ingeschreven en gestort. Als wij ook forfait gaven, waren we zeker beiden onze inschrijvingsgelden kwijt. Bij onze aankomst in Mol-Millegem waren de oldtimers reeds talrijk vertegenwoordigd. Aan de inschrijvingstafel maakte men er totaal geen probleem van dat onze vrienden waren uitgevallen met motorproblemen en men betaalde onmiddellijk hun 36 euro terug. Nu wat betreft de Kempen Historic zelf: deze bestond uit een voormiddagrit en een namiddagrit. Het middagmaal werd genuttigd in zaal Miloheem waar ook de startplaats is. Het juiste aantal deelnemers kunnen we niet inschatten. Ons inschrijvingsnummer, dat ook vermeld is op de rallyplaat, was 124. Door het schitterende weer hadden de inrichters zich blijkbaar wat misrekend want ik zag regelmatig een deelnemer die een papieren copij van zulke rallyplaat voerde. Het één voor één passeren onder de startboog is wel leuk, maar als je bedenkt dat je meer dan een uur, in je wagentje zonder airco, moet wachten voor het jouw beurt is, dan wordt dit eerder als een marteling dan als een leuke ervaring bestempeld. De voormiddagrit beperkte zich tot een toertje rond enkele kerktorens en door enkele woonwijken in de directe omgeving van de startplaats. Dikwijls reed je dan ook bumper-aan-bumper met andere oude juweeltjes. Tijdens de middagpauze werd er dan weer een heerlijke maaltijd geserveerd in zaal Miloheem. Ondertussen kon je reeds, op een groot scherm, de foto's van de start bekijken. Bij de start van de namiddagrit diende weer iedereen onder de boog te passeren. Gelukkig ging het deze keer wat vlotter, of anders stonden we verder vooraan op de startgrit. Dit gedeelte van het uitgestippelde parcours (bolleke/pijltje) was veel meer uitgestrekt dan dit van de voormiddag. De minder drukke en meer landelijke wegen spraken dan ook veel meer tot onze verbeelding. Rond 18.00 uur zat onze Kempen Historic er op. We zijn weer een ervaring rijker, hebben weer nieuwe mensen leren kennen die dezelfde hobby koesteren, doch vermoedelijk zullen we de komende editie liever iets anders doen. Mogelijks wordt het een zelf uitgestippelde rit zoals gisteren naar Terneuzen. Die was veel plezanter, en volgens mijn co-pilote, veel ontspannender. Voor haar was het namelijk een bijkomend nadeel dat men het roadbook pas kreeg toegestopt onder de boog en zij dus totaal onvoorbereid de tocht moest navigeren.
18-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag nadien waren we weeral weg. Via mijn motorclub 'Touring Wheels' http://www.touringwheels.be/, had ik een flyer ter hand gekregen van een treffen aan het truckerscafé 'Rick's Place' in Sint-Katelijne-Waver. Dit treffen, voor oldtimers, customs, us-cars en bikes, werd, voor de achtste maal reeds ingericht door het BSCA. Door het slechte weer in Zeeland, de dag voordien, was ik genoodzaakt om, 's zondags, wat vroeger uit de veren te springen om ons bolleke een grondige poetsbeurt te geven. Vanaf 13.00 uur werden de deelnemers verwacht op de parking van Rick's Place. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan de Mon (de broer van Hugo, die mij vergezelde op de VANK-rally 2007) en die zelf, op vrijdag 22 juni 2007 de trotse eigenaar was geworden van een, in sublieme staat verkerende, Fiat 850 Sport Spider (waarover later nog verhalen zullen volgen). Te 13.05 uur draaiden we de parking op. Omdat we zo klein zijn vonden we nog een prima plaatsje. Kort daarop werd de parking gesloten en dienden de andere deelnemers zich te parkeren op de Fortsesteenweg die, voor deze gelegenheid, was afgesloten voor het verkeer. Voor BSCA-leden was dit gebeuren gratis. Wij dienden 5 euro op te hoesten maar kregen in ruil wel een plastiek zak met talloze flyers; een prachtig geïllustreerde kalender van 2008; een stylo; een notebloc; een sleutelhanger van Euro Millions; een staal autoshampoo; een staal anti-rimpelcrème; een t-shirt maat XXXXXS (afmeting: 11 cm x 20 cm); een Bronson omnibus met vier pikante westernverhalen en exemplaar n° 56 van Oldtimer- en Dreamcarmagazine uitgave juli 1993. Ik zou het bijna nog vergeten: we kregen ook twee bonnetjes voor een sangria of fruitsap (naar keuze). Met onze 'fruitsap' in de hand begonnen we onze rondgang. Het viel ons meteen op: 95 % van de aanwezige voertuigen waren enorme, uitgebouwde, Amerikaanse bakken met een cilinderinhoud die zich situeert tussen de 2800 en de 6600 cc, zeg maar 'customs'. In de categorie 'oldtimers', zagen we enkel een Mini Cooper; een Opel Kadett en een Opel Rekord. Dat zat dus wel snor. Toen we terug aan onze wagen kwamen zagen we dat een kleine jongen zijn trapauto naast onze lieveling geparkeerd had. Net of zijn vader wilde zeggen:'Die van ons is toch kleiner'. Ondertussen bewerkte Johnny Banaan, vanop het podium, door zijn micro, het publiek met talloze grappen en grollen (meestal over Nederlanders). Iets na 16.00 uur werd de start gegeven van een optocht door de gemeenten Sint-Katelijne-Waver, Putte, Elzestraat en Duffel. De toer, die zo'n dertig kilometer lang moest zijn, werd op een goed uurtje afgehaspeld. Door het slechte weer werd de belangstelling beperkt tot een toevallige voorbijganger of tot een blik vanachter het raam. Na de rit werden de wagens terug op de parking van Rick's geplaatst. Dan was het ogenblik van de vier- of vijfkoppige jury aangebroken om de auto's te keuren. Plots werden de hemelsluizen volledig opengetrokken. De meeste deelnemers waren dan reeds huiswaarts gekeerd, vermoedelijk omdat ze de vorige zeven edities hadden meegemaakt en reeds wisten hoe het uiteindelijk ging uitdraaien. Naïef als wij zijn haalden wij ons regenscherm te voorschijn uit de Fiat en wachtten geduldig af. Johnny Banaan bleef maar doorratelen. Omstreeks 18.30 uur werd uiteindelijk bekend gemaakt wie, in elke reeks, de trofeeën met bijhorende geldprijs, in ontvangst zou mogen nemen. Toen we hoorden dat de Chevrolet pick-up, met zo'n slordige 3800 cc onder de kap, derde werd in onze reeks, kwam het besef dat het niet voor vandaag zou zijn. Eerste in onze reeks (gewone oldtimers) werd een Ford T met 3200 cc aan boord ??? Als 'Best of the Show' werd de tweekleurige Buick Riviera, 6600 cc, terecht trouwens, uitgekozen. Johnny Banaan kwam ook nog met een trofee voor de pinnen die, naar wat hij noemde, voor 'de sympathiekste en kleinste auto van dit treffen' was voorbestemd. En plots kregen we terug hoop... Onze hoop werd echter onmiddellijk de grond ingestampt toen bleek dat de trapauto, die net ontsnapt was uit het speelgoedmuseum van Mechelen, met deze prijs ging lopen. Het werd ons dan ook duidelijk wij hier niet thuishoren en dat je, indien je op dit gebeuren een prijs wil winnen, best lid word van BSCA; ofwel een enorme Amerikaanse slee moet kopen; ofwel met je verzameling Matchbox uit de jaren '60 moet deelnemen. Verliezen moet kunnen, het hoort erbij. Maar dit is er net ietsje over. Gaat de 'Show & shine', zoals ze het zo mooi uitdrukken, over voertuigen of over speelgoed? Mij zien ze, met de volgende editie, in ieder geval niet meer terug. Ik ga liever wat lezen in mijn Oldtimer- en Dreamcarmagazine uit 1993.....
05-07-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Via 'De Vriendenkring van Dwergauto's' hadden we ons ingeschreven voor de 30° Walcherenrit in Zeeland (NL). Deze rit, met als vertrek- en aankomstplaats Vlissingen, zou doorgaan op zaterdag 23 juni 2007. De rit stond in het kader van de herdenking 400 jaar Michiel Adriaenszoon De Ruyter. Omstreeks 07.20 uur vertrokken we in Hemiksem om te 08.35 uur de dijk van Vlissingen op te draaien. Nog vlug aanmelden aan de inschrijvingstafel van restaurant 'Solskin' om onze deelname te betalen (25 euro p/p), waarna we een tas kregen met 2 mooie drinkbekers; een aantal consumptiebonnen en tickets voor de lunch; een brood; twee doosjes boterbabbelaars; zonnecrème; schrijfgerief; balonnen; pepermuntjes; een zaklampje; een rugzak; fietskaarten; allerhande toeristische magazines en tot slot een rallyplaat. Vlug de rallyplaat gemonteerd op de Fiat en na een kopje koffie werd ons gevraagd om in te stijgen. We kozen vlug een plaatsje in de rij achter Martin, Alex, Ivan en Eddy. Onder een enorme publieke belangstelling werd de start gegeven door een replica Michiel de Ruyter. Eerst een toertje door Vlissingen en vervolgens passeerden we in Oost-Sousburg - Ritthem - Nieuw en Sint-Joosland en Arnemuiden (waar we tevergeefs zochten naar de bekende klok). De Wolphaartsdijk werd een heel eind opgereden om halt te houden op het parkeerterrein van restaurant 'De Meerkoet'. Daar werd appelgebak met koffie geserveerd. We hadden dan ook ineens een puike gelegenheid om de meeste deelnemende wagens op de gevoelige plaat vast te leggen. Omstreeks 11.15 uur werd onze toch hervat. Opnieuw over de Wolphaatsdijk ging het over Kleverskerke - Middelburg - Veere - Vrouwenpolder - Oostkapelle zo naar Domburg. Daar was de hoofdstraat volledig verkeersvrij gemaakt en konden we onze beauty's gewoon op de rijbaan parkeren. In het 'Badhotel' namen we de lunch. We konden naar believen kiezen uit een uitgebreid buffet. Niet alleen was het eten voortreffelijk, ook de bediening was vriendelijk en tot in de puntjes verzorgd. Omstreeks 14.00 uur trokken we verder naar Westkapelle - Zoutelande en Dishoek, om uiteindelijk terug in Vlissingen te belanden. Alvorens de voertuigen op het grasveld van het Bellamypark werden geplaatst, hielden we eerst nog een serieuze optocht door de stad. Tijdens de ganse dag hadden we ook verschillende juryleden opgemerkt. Zij namen de voertuigen van de deelnemers nauwlettend onder de loupe. Te 17.30 uur viel dan het verdict. In café 'Parc Central' werden de winnaars in de bloemetjes gezet. Van onze groep waren het Ivan (Glas Goggomobil) en Alex (Messerschmitt Kabinenroller) die in de prijzen vielen. Iets na 18 uur keerden we moe en voldaan huiswaarts. Dit treffen is zeker voor herhaling vatbaar: proficiat aan de 'Werkgroep Oldtimerrit' van de 'Stichting Vlissings Aktiviteitenfonds'.
28-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag 17 juni 2007 was de datum dat de VANK-rally voor de zesde keer werd ingericht. Stuwende kracht achter dit gebeuren was zoals steeds Erwin Obourdin. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan Hugo Peeters, die al lang zot stond van een ritje met de Fiat. Om 09.30 uur verscheen hij dan ook stipt op de afspraak. Tegen 10.00 uur meldden we ons aan op het Sint-Martinusplein. Buiten een roadbook kregen we een plastiek tasje met enkele verzorgingsprodukten; vezelkoeken; een drankje en wat kortingsbonnen. Het eerste deel van het parcours ging via Hove en Boechout tot in Lier. In het Abarth-works museum van Guy Moerenhout hielden we een eerste tussenstop. Omdat het merk Fiat hier hoog in het vaandel staat, namen we uitgebreid onze tijd voor een rondgang en gaven we onze ogen en oren de kost. Na dit interessante bezoek schakelden we over op de verkorte Pallieterlandroute, een trip van 40 kilometer. Samen met de rit van en naar Kontich zouden we zo'n 70 kilometer afmalen. De verkorte Pallieterlandroute loopt van Lier naar Vremde, over Broechem, Oelegem en Zandhoven, naar Pulderbos en tot in Grobbendonk. Daar splitst ze zich van de volledige route. Hugo bleek een voortreffelijke convoyeur. Hij loodste de Fiat zonder problemen voorbij alle moeilijke punten en door elke wegomlegging. We hadden vooraf wel afgesproken om het 'ontspannend' te houden en dus niet te veel stress te veroorzaken door mee te dingen naar de zoektochtprijzen. Via Bouwel gaat het dan naar Herenthout, waar we te 12.30 uur ons middagmaal namen in taverne 't Kamereyck. Vermoedelijk was de zaak net geopend want, op dat uur, waren wij het einige kliënteel. Zelfs de deur van de toiletten was nog slotvast. Toch is het een aanrader om daar iets te gaan verbruiken: mooi tuinterras; goede bediening en lekkere kost. Nadat de magen gevuld waren hervatten we de tocht. Van Herenthout trokken we naar Berlaar, dan naar Kessel en zo naar Lier. Tot dan hadden we er een stevig tempo op na gehouden. Omdat we anders te vlug zouden rond zijn, besloten we om in de schaduw van de Zimmertoren even een terrasje aan te doen. We kozen voor De Fagoempel. Alhoewel het weer er 's morgens niet zo schitterend uitzag, trok de hemel toch gedeeltelijk open zodat Laura er regelmatig goed kon doorpriemen. Gans de dag hebben we dan ook met het kapje open gereden. Na de break in Lier reden we terug richting Boechout. Over Hove ging het dan terug naar Kontich waar we, via de Antwerpsesteenweg, het Gemeenteplein opzochten. Onze timing bleek voortreffelijk. De inrichters gingen net starten met de concours d'elegance. Enkel de hemelsblauwe Ford Thunderbird stond, als eerste, klaar om vóór te rijden. Wij passeerden dus als tweede. Daarna plaatsten we ons terug op het Sint-Martinusplein en zochten we onze heil in de Bits & Bites. Rond 17.15 uur eerst nog de prijsuitreiking bijgewoond van het concours. Jammer genoeg was het deze maal geen roos. De Volkswagen T1 bus ging met de oppergaai lopen. Verdiend zou ik zo zeggen. Ik denk dat Hugo zich geamuseerd heeft. Volgende week zaterdag rijd ik naar Vlissingen en zondagnamiddag is er een rit in Sint-Katelijne-Waver. Bij deze laatste neemt Hugo's broer, de Mon, plaats op de passagierszetel.
19-06-2007 om 19:53
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het afgelopen weekend hebben we deelgenomen aan een meeting aan het Lac de Madine te Nonsard (Frankrijk). De afstand vanuit onze thuisbasis bedraagt zo'n slordige 330 kilometer. De laatse weken was onze Fiat reeds uitgebreid getest. Het moest en zou dus lukken. Donderdagavond hadden we onze 'rode broodtrommel' al volgepropt met alle zaken die we ginder nodig zouden hebben: een tent; een luchtmatras; twee stoelen; een tafeltje; twee slaapzakken; een reistas met kleding; twee hoofdkussens en de nodige proviand. Volgens onze buren, Jozef en Sandra, die deze meeting vorig jaar hadden meegedaan met hun Renault Estafette, maar nu ons niet konden vergezellen wegens werkverplichtingen, was dit laatste zeker een noodzakelijk ingredient. In de wijde omgeving van het recreatiedomein, wat Lac de Madine eigenlijk is,is er namelijk geen winkel te bespeuren. C'est la France, tu sais...! Om 15.00 uur vertrokken we in Hemiksem. Door een plotse plaag van de processierups in Aartselaar en wegenwerken in Schelle, hadden we de eerste twintig minuten zo'n 5 kilometer afgelegd. Tegen dit tempo zouden we 's anderendaags op de middag nog niet op onze bestemming zijn. Gelukkig ging het even beter ...., tot we in onze hoofdstad arriveerden. Daar zat het verkeer ook deftig in een knoop. Eens we het Vierarmenkruispunt gepasseerd waren ging het echt vlot. We hielden een snelheid aan van 100 kilometer per uur (op de snelheidmeter). Dit is ± 90 echte kilometers per uur. De vrachtwagens die we tegenkwamen moesten er in elk geval aan geloven. De zon werkte tot op dat ogenblik vlotjes mee. We reden met het kapje open. Dit was echter te vroeg victorie gekraaid. Plots vielen de eerste druppels. Gelukkig was er een kilometertje verder een afrit waar we van profiteerden om de kap te sluiten. Tegen 100 km per uur zo'n kap sluiten.... dat zou niet goed komen. De hemelsluizen werden massaal opengetrokken. De regenbui werd een ware storm inclusief donder & bliksem. De tempo moest noodgedwongen wat omlaag. In Wanlin lesten we de dorst van ons karretje. Net vóór Arlon (afrit 29) lieten we de autosnelweg voor wat hij was. Via N-wegen ging het richting Virton en zo Frankrijk binnen. Het viel op dat dit de juiste keuze was. Met een grote boog omzeilden we het onweer. Indien we hadden doorgereden tot Metz zouden we er zo goed niet vanaf gekomen zijn. Omstreeks 20.00 uur reden we het domein van Lac de Madine op. Onmiddellijk viel het op dat het hier om een wondermooi natuurgebied gaat, bestaande uit bossen; grasperken en natuurlijk het meer met zijn jachthaventje. Er waren reeds een zeventigtal oldtimers aanwezig. Omdat we zo vroeg waren hadden we de kans om een mooi plekje uit te zoeken. We kozen voor een strategische plaats op een kleine heuvelrug op 15 meter van het water. Van hieruit waren we in de gelegenheid om gans de weide te overzien en van op elke plaats zagen we ook onze tent en onze lieveling staan. Alhoewel er die nacht nog weinig kampeerders waren werd het ons toch niet gemakkelijk gemaakt. 'Als het bier is in de man is de wijsheid in de kan', is hier wel van toepassing. Roepen en tieren ging tesamen met 'La Cucaracha' en 'Bridge over the river Kwai' uit de bergclaxons. Van enige nachtrust kwam dus weinig in huis tenzij je de periode tussen 05.00 en 07.30 uur nachtrust kunt noemen. Vanaf 08.00 uur begon het terrein goed vol te lopen. Links van ons kregen we een Frans koppel met kind. Ze verplaatsten zich met een rode Simca 1000 en vroegen beleefd of het niet 'derangeerde'. Kort daarop verschenen zij die onze buren zouden worden aan de rechterkant. Het was een Frans echtpaar met twee kinderen. Deze familie reed met een lichtblauwe Renault Dauphine voorzien van een éénwielige aanhangwagen. Dit voertuig verkeerde werkelijk in sublieme staat. We hebben de eigenaar dan ook twee dagen zien wrijven en poetsen. Kort na de middag verscheen er plots een man aan onze tent. Op zijn borst droeg hij een badge. Hij vroeg vriendelijk wie de eigenaar was van de Fiat 500. Nadat we hem hadden ingelicht dat het voertuig ons toebehoort, vroeg hij ons of we tot zondag bleven zodat we konden meedingen naar de eerste prijs van een 'concours d'élégance'. Hij zei ons dat hij, als jurylid, de taak had om een preselectie uit te voeren tussen de deelnemers. Hij voegde er nog aan toe: 'Vous avez une voiture exceptionnel, monsieur.' Op dat ogenblik was het deelnemersveld reeds aangegroeid van 70 tot 750. Daarna vertrokken we op verkenningstocht met twee fototoestellen in aanslag. Op gans het weekend zouden we 193 foto's maken. Wanneer we 's avonds, moe van de vele kilometers over het domein, terug aan het tentje kwamen werden we door onze buren ingelicht dat onze rode bolide gans de dag, door talloze bezoekers, gefotografeerd was. Het aantal deelemende auto's was dan al opgelopen tot 1200. Zaterdagnacht was het weer van dat. Ditmaal was er een animatieavond ingericht door de organisatie. Dit duurde tot 02.00 uur waarna de 'legerkolonne' overpakte met 'heavy metal'. Bennyke had er echter geen last van want na een flesje rode kasteelwijn slaap je redelijk vast. Tegen de ochtend werd ik wel gewekt door een Duitse vloek. Onze twee achterburen (zware bikers) die kampeerden zonder dak boven het hoofd kwamen plots tot de konstatatie dat het was beginnen regenen. Geen nood, in plaats van een pyama deden ze hun lederen pakken aan en ze sliepen verder hun roes uit. (Hun foto zit bij in het album). Zondagmorgen moesten de deelnemers aan de 'concours d' élégance' hun wagens parkeren vóór het podium. Ook dan bleef het aan de inschrijvingstafel een heksenketel. De rallyplaten waren op en ze moesten er laten bijdrukken. Uiteindelijk zou de teller stoppen op 2500. Het bleek dat er, uit gans deze hoop, 27 deelnemers geselecteerd waren. 10 van hen zouden naar huis gaan met een trofee. In de namiddag kwam de jury, bestaande uit vier à vijf mannen van het inrichtend comité, de auto's van binnen en van buiten keuren. Omstreeks 15.30 uur werd de uitslag bekendgemaakt op het podium. Het ganse protocol werd gefilmd door een locale TV-zender. De lichtblauwe Panhard cabrio, wat een zeldzaamheid is, werd tiende. Iets later werden wij beloond met de achtste plaats. De trofee werd ons overhandigd door de man die ons geselecteerd had. Hij voegde er nog aan toe dat we misschien op de eerste plaats gehoopt hadden, maar dat ze niet aan iedereen de eerste plaats kunnen toekennen. Die eerste plaats was uiteindelijk voor een groene Citroën Traction Avant cabrio. Na de prijsuitreiking vlug vlug het tentje afbreken en alles weer inladen. We hadden tenslotte nog een tochtje van 330 kilometer voor de boeg. Eerst nog wel even afscheid nemen van onze symathieke buren en ineens afspreken voor volgend jaar: même temps, même place.
11-06-2007 om 22:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Voor zondag, 3 juni 2007, waren we ingeschreven om deel te nemen aan de 3° Smokkelroute (http://www.smokkelroute.tk/). Deze rit ingericht door de vier Fiat-fanaten, Walter, Fons, Patrick en Deborah, ging van start omstreeks 11 uur op de parking van Schrauwen Sanitair en Verwarming te Brasschaat, Kapelsesteenweg, 80. Rond 09.45 uur trokken we dus richting Brasschaat. Daar aangekomen kregen we een rallyplaat met startnummer 10. Dat zat dus snor. Als voormalig voetballer speelde ik liefst op de positie n° 10. Tegelijk kregen we ook een plastiek zak die goed gevuld was met 'smokkelwaar' (stopcontact met dimmer - baseballcap - zakmes - muismat - verschillende stylo's - speelkaarten - aansteker - twee t-shirts en een roadbook). Onmiddellijk konden we ons vergasten op koffie met koffiekoeken en dit naar believen. Ondertussen raakte de parking goed gevuld met deelnemers. Uiteindelijk zouden er 26 Fiats meerijden. Net vóór de gebruikelijke groepsfoto kwam de inrichter nog met een verrassing voor de pinnen. Twee jonge autoliefhebbers mochten elk een Fiat uitkiezen die zij 'de tofste' vonden. De eigenaars van die twee voertuigen werden dan beloond met een fles van anderhalve liter rode Bordeaux 'Barons de Rothschild 2003'. En jawel, het rugnummer 10 bracht blijkbaar geluk. Bedankt jongens en .... Proost!! Kort daarna werden de motoren gestart en kwamen de eerste bolides in beweging. Wijzelf zouden de ganse rit in het gezelschap blijven van de gele 500 cabrio van Marc De Herdt; de witte 500 L van Jacky De Metz en de okerrode 500 L van Karel Boonen. Eerst trokken we richting Kapellen en vervolgens passeerden we de Luithagen. Via de Noorderlaan ging het verder naar de Oosterweelsesteenweg en de gelijknamige brug. Net vóór het dorpje Oosterweel, waar spijtig genoeg alleen nog de kerk van terug te vinden is, sloegen we rechts de Kastelweg in. Het schoolvoorbeeld van wat een slechte weg is. Zo erg zelfs dat de onderdelen van onze 500 (slotje van het klapraampje) in het rond vlogen. Steeds dieper reden we het havengebied in. Via de Boudewijnbrug en de Scheldelaan trokken we verder richting Berendrecht en Zandvliet. Op de Brabantse Wal hielden we een eerste stop in café 'De Leeuw van Vlaanderen'. Na een natje en een droogje (het was ondertussen al namiddag geworden), trokken we verder door de landelijke gebieden, steeds flirtend met de grensscheiding tussen België en Nederland. Langs Kalmthout en vlakbij de grensovergang te Meer, ging het verder richting Wuustwezel. Op de Bredabaan werd er een tweede stop gehouden in taverne Wesalia. Het laatste deel van de etappe ging terug richting Kalmthout naar de terreinen van korfbalclub Fortunis. Daar waren de bbq-vuren reeds ontstoken en konden we ons te goed doen aan een kippenbout; een hamburger en een bbq-worst. Samen met de drie consumptiebonnen en de zak 'smokkelwaar' bleek 15 Euro inschrijving per persoon dus zeker niet overdreven. Na het eten werden nog vier deelnemers bedacht met een mooie prijs omdat zij de vijf vragen, die onderweg moesten opgelost worden, het beste beantwoord hadden. Iets voor 19 uur keerden we dan huiswaarts, zij het met een omweggetje langs de Kastelweg, om daar ons raamslotje effe op te halen. Niet dat zo'n slotje 100 Euro kost, maar wel omdat we ons 'bolleke', volgende weekend, in Frankrijk, niet 'open' willen laten overnachten. Nogmaals dank aan de inrichters en C-U next year!!
05-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
