De levenswandel van een Fiat 500. Welkom aan de bezoekers van Nobi's Cinquecento.
Op deze pagina zul je het wel en wee kunnen volgen van een kleine rode Fiat 500.
Door op de begeleidende foto's te klikken kom je in diverse fotoalbums terecht.
04-10-2007
Bergen-op-Zoom (NL) 22/09/07
Het weekend van 22 en 23 september 2007 werd er mooi weer voorspeld. De Mon stelde voor om, wat misschien één van de laatste keren dit jaar kon zijn, nog eens een ritje te maken. Als bestemming werd Bergen-op-Zoom (NL) uitgekozen. We zouden de trip maken op zaterdag 22 september, omdat dan de winkels open waren. Kwestie van de vrouwen ook eens te plezieren. Den deze terug achter zijne computer om een aangenaam en rustig parcours uit te stippelen. Die zaterdag was het inderdaad mooi weer. We vertrokken over Hoboken, dan via de Scheldekaaien naar het Eilandje, en vervolgens via de Noorderlaan de haven van Antwerpen in. Daar hadden we ontmoeting met enkele Alfa-liefhebbers die net een rit aan het verkennen waren. Die rit zou de volgende dag plaatsvinden. Na de gebruikelijke babbel en nadat we elkaars auto's op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zetten we onze trip verder. We reden achtereenvolgens door Berendrecht; Zandvliet; Ossendrecht en Hoogerheide om uiteindelijk op onze eindbestemming aan te komen. De auto's werden geparkeerd in de omgeving van de brandweerkazerne en wij trokken de stad in. Het toeval wilde dat er in Bergen-op-Zoom net een soort fanfarefestival plaatsvond. Op elke pleintje stond er een podium en fanfares uit verschillende hoeken van het land stapten, al trommelend en al trompettend, van het ene podium naar het andere om daar hun beste beentje voor te zetten bij de terrasjesbezoekers. Ik moet zeggen: we hebben er verschillende zien optreden, maar onze voorkeur ging toch uit naar een discoband, waarvan de groepsfoto gevoegd is in bijlage. Ze waren prima uitgedost en eens de eerste tonen weerklonken was ambiance troef. Ondertussen was het voor de vrouwen winkelen geblazen. Op zeker ogenblik kregen we ook nog het gezelschap van Jozef en Ria in hun rode Apal-buggy, die ook wel een bezoekje aan deze nederlandse stad zagen zitten. Het was rond 16.00 uur dat we de motoren opnieuw leven inbliezen. Door een bosrijk gebied, aan de rand van de stad, reden we verder naar Heerle; Wouw en Roosendaal. Dan ging het richting Rucphen; Zundert; Wuustwezel; Brecht en Sint-Antonius-Zoersel. Daar stopten we aan restaurant 'Het Waterhuis' om enkele sabels met vlees en/of vis (naar keuze) te verorberen. Na de maaltijd namen we alweer afscheid van Jozef en Ria die dringend naar de luchthaven van Zaventem moesten om een familielid op te halen. Wijzelf maakten de trip af langs Schilde; Oelegem; Ranst; Vremde; Boechout; Hove en Edegem. Daar deden we nog één kapelleke aan, namelijk 'De Specht' op de hoek van de Prins Boudewijnlaan en de Drie Eikenstraat. Het was weer al donker toe we thuis arriveerden met 156 kilometer extra op de kilometerteller van ons oldtimerke.
04-10-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Naar aanleiding van een artikel over de 'Fortengordel rond Antwerpen', verschenen in Gazet van Antwerpen op zaterdag 23 september 2006, had ik, vorige winter, een GPS-route uitgetekend. Deze route is eigenlijk bestemd om af te leggen per motorfiets en wel omdat er, om de verbinding te maken tussen de rechter- en linkeroever van de Schelde, een overzetboot moet genomen worden in Hemiksem. Daar onze Spidervrienden, op zondag 16 september 2007, een uitstapje wilden maken, leek het mij aangeraden om het Oostelijk deel (rechteroever), met de Fiatjes te rijden. Vanuit onze woonplaats Hemiksem reden we langs de N1 naar de startplaats aan het fort van Sint-Katelijne-Waver. Van daar bracht ik onze vrienden achtereenvolgens langs de forten van Koningshooikt; Lier; Kessel; Broechem; Oelegem en 's Gravenwezel. Aan dit laatste fort namen we een pauze op het terras van de taverne gelegen op de hoek van de Moerhoflaan en de Fortsesteenweg. Vervolgens trokken we verder langs het fort van Brasschaat, het anti-tankkanaal en via de Guyotdreef, waar Carmen handtekeningen stond uit te delen aan de ingang van hun villa, naar Kapellen en Putte. Daar, pal op de grens, volgde er een tweede stop. De uitbater van restaurant 'De Drie Zwaantjes', heeft er trouwens een zeldzame derivaat van de Volkswagen Kever vóór zijn deur staan. (zie bijgevoegde foto's) Het fort van Stabroek, dat normaal ook op de route ligt, lieten we links (in dit geval rechts) liggen omdat de uitgestippelde verbindingsweg, halverwege, geblokkeerd is met betonblokken type New-Jersey. Met de motorfiets is het te doen..., met een 500 misschien ook nog. Maar een Spider geraakt er zeker niet tussen. Via Hoevenen ging het over Ekeren en zo naar Merksem. Het plaatselijke fort werd ook slechts op enkele honderden meter gepasseerd omdat het verstopt ligt achter het kerkhof. Van daar reden we dan richting Deurne. Over de Bisschoppenhoflaan kozen we de richting van het shoppingcenter omdat net daar vroeger Fort 1 stond. Dan volgden de nummers der forten elkander op tot en met 8. Dit laatste fort staat in Hoboken. Aan de zoom van fort 7 in Wilrijk hadden we eerst nog een ontmoeting met een broer of zus van ons 'bolleke'. Deze aangename tocht werd afgesloten bij ons thuis. De duisternis was dan ook reeds ingetreden toen Mon & Erna hun bedstee gingen opzoeken.
03-10-2007 om 21:01
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag na het huwelijksfeest, we zijn dan zondag 19 augustus 2007, stonden er twee interessante oldtimermeetings op de kalender. Eén in Wervik en één in Grembergen bij Hamme. Deze laatste werd ingericht door twee manspersonen uit de struik van de familie Nobels. Als je weet dat mijn grootvader afkomstig is van het naburige Kastel en mijn overgrootvader daar nog veerman was op de overzet naar Baasrode, begrijp je wel welke van de twee mijn voorkeur genoot. Stilletjes hoopte ik op een ontmoeting met verre, onbekende, familieleden. Allé, wij, samen met onze Spidervrienden, naar ginder. Om eerlijk te zijn: het was niet veel soeps. In het centrum van Grembergen stonden een viertal kermisattracties. Eén, redelijk lange, straat was verkeersvrij gemaakt en daar kon je naar willekeur een plaats uitkiezen om je oldtimer te parkeren. Veel volk was er niet te bespeuren, veel oldtimers evenmin, tenzij je de tractoren en de vrachtwagens meerekent die verder naar het einde van de straat stonden uitgestald. De weinige aanwezigen toonden wel direct interesse voor onze beide Italiaantjes. Dit was wel tof. Misschien was het nog wat vroeg? Nadat we eerst de aanwezig personenwagens en bromfietsen bewonderd en vastgelegd hadden op de gevoelige plaat, namen we plaats op het terrasje van het enige dorpscafé. Een half uurtje later trokken we dan verder de verkeersvrije straat in. Daar troffen we dus de reeds vernoemde tractoren en de vrachtwagens. We dronken dan nog maar een koffie in het mobiele koffiehuis alvorens terug in te stijgen en te vertrekken. Van de familie Nobels geen spoor. Via Elversele, Tielrode,Temse, Hingene, Wintam, Eikevliet en Ruisbroek reden we naar de Yachtclub van Klein-Willebroek. Het chalet daar wordt uitgebaat door een kameraad van weleer: de Swa. We besloten om daar een kleinigheid te eten en dan weer stilletjes huiswaarts te keren.
27-09-2007 om 19:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zaterdag 18 augustus 2007 stapten Jessy en Anders, uit Schoten, in het huwelijksbootje. Jessy, zelf Fiat 500-fanate in hart en nieren, had de wens om, die dag, samen met het gevolg, te worden vervoerd in enkele van deze Italiaanse beauties. Daarom boden we haar onze diensten aan. Reeds de avond voordien hadden we ons bolleke zijn bruidskostuum aangepast. De dag zelf dan belden we, iets na negen, aan bij de ouderlijke woonst. We waren zelfs eerst en werden erg vriendelijk ontvangen. Druppelsgewijs arriveerden de getuigen, familieleden en vrienden en ook de bruidegom op de vertrekplaats. Na een klein ontbijt waarbij het witte kleed van Jessy versierd werd met rode krieken, en nadat de zitplaatsen verdeeld waren, trokken we in stoet naar het distriktshuis. Daar werd het koppel-in-spe opgewacht door een nog grotere schare vrienden en kennissen. Normaal moeten bruidswagens aan de overkant parkeren doch de beperkte afmetingen van onze bolides liet de ceremoniemeester beslissen dat ze vóór de ingang konden blijven staan. Tijdens het officiële gedeelte, dat zich natuurlijk binnen afspeelde, hadden wij net de tijd om de volgorde van onze wagentjes te veranderen en om enkele kiekjes te nemen. Na een twintigtal minuten toonde het kersverse paar zich, onder luid applaus in het openbaar. Nadat ze wat rijst kregen toegeworpen zodat ze 's anderendaags toch iets te eten hadden (op zondag zijn de winkels gesloten), stapten ze terug in de auto's. Dan reed de Fiatstoet verder naar taverne Den Trol alwaar de receptie zou plaatsvinden. Op de bovenste verdieping van dit etablissement is er een verrassend aangename feestruimte ingericht. Door het nieuwe echtpaar en hun ouders werden we uitgenodigd om mee te toasten op het geluk van het jonge paar. De champagne vloeide rijkelijk en constant werden er nieuwe tapas opgediend. Een half uurtje later namen we afscheid en lieten we de genodigden verder feesten. En bolleke....., die ging terug op stal. Jessy, Anders, nog veel geluk in jullie verdere leven. Benny.
27-09-2007 om 18:08
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op 12 augustus 2007 werd, voor de éénentwintigste maal reeds, de Geitenrally georganiseerd. Door de aangename ervaring die wij hadden opgedaan bij onze vorige deelname in 2003, schreven we ons terug in. Ook bij dit evenement werden we vergezeld van Spidermon en Spiderna. Nazicht van hun wagentje, na de motorproblemen tijdens de vorige rit, bracht aan het licht dat de carburateur vol met vuil stak. Vuil vermoedelijk afkomstig van de binnenkant van de benzinetank. Bij de start op de Bist in Wilrijk werden we begroet door mijn vriend en collega Rudy die, met de fiets, net naar de bakker reed. Aan de inschrijvingstafel kregen we een roadbook en een rallyplaat. De oldtimers waren weer in grote getale aanwezig. Na het startschot haastten wij ons naar de start en vertrokken als één van de eersten. Door de Sint-Bavostraat werden we, via Mortsel; Borsbeek en Wommelgem, naar Ranst geleid. Daar dienden we de eerste serie vragen op te lossen. Vervolgens deden we Oelegem; Zandhoven; Pulderbos; Wechelderzande; Lille; Vorselaar en Grobbendonk aan. In elke gemeente moesten we op zoek gaan naar de antwoorden op de vragen die gesteld werden. Gemakkelijk was het zeker niet. Nooit heb ik te voet zoveel kilometers afgelegd in Pulderbos dan deze keer. Op zeker ogenblik bleek bovendien dat een groot aantal deelnemers, waaronder wij, een blad, waarop een stuk van de reisweg en 6 vragen, mankeerden. Door de inrichters werden wij opgevangen aan een taverne op de baan Grobbendonk-Viersel. Er werd ons gezegd dat de vragen 31 tot en met 39 geannuleerd werden. Opnieuw via Ranst en Mortsel keerden we terug naar de Bist in Wilrijk. Aldaar werden we, omsteeks 16.00 uur, vergast op een heerlijke barbeque. Nog vlug een laatste vraag oplossen en ook nog de schiftingsvraag en dan de antwoordformulieren afgeven in het cultureel centrum De Kern. Iets na 18.00 uur ging hier de prijsuitreiking door. We bleken 29 van de 31 antwoorden correct te hebben ingevuld. Mon, die gans de dag, tijdens de stops, pinten had gepakt en van ons had afgeschreven, zat met de schiftingsvraag iets dichter tegen het juiste antwoord. Dit maakte dat hij op een zeventwintigste plaats eindigde en wij, er net achter, op de achtentwintigste stek strandden. Toch weer geen slecht resultaat op 110 deelnemers.
19-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 04 augustus 2007 maakten we samen met onze vrienden Mon & Erna (Fiat 850 Sport Spider) een uitstapje naar Terneuzen. We werden vergezeld van Jozef & Ria in hun rode Apal-buggy. Door de Kennedytunnel ging het naar Kallo en dan over, het om te verdwijnen gedoemde, Doel met zijn prachtige molen, via zeer landelijke wegen, naar Emmadorp; Paal en via de zeedijk naar Kloosterzande. Vervolgens trokken we verder naar Terneuzen waar we onmiddellijk onze dorst gingen lessen en onze honger gingen stillen in café "De Vriendschap". De uitbater bleek zeer veel zin voor humor te bezitten, want met een gezicht als een lijkbidder nam hij Mon deftig bij de neus toen deze: 'voor mij hetzelfde' bestelde..... Nadat we de winkelstraat eens doorgeslenterd waren en de dames dus ook hun pleziertje hadden gegund, werden de motoren opnieuw gestart. De rit ging dan verder via Axel; Hulst; Sint-Jansteen en Heikant, naar Kemzeke. In Sint-Niklaas was het dan de beurt aan Mon om te lachen want den deze werd er uitgekozen door een ijverige agent. Na een grondige controle van alle boordbescheiden mochten we onze tocht verder zetten. We trokken naar Temse alwaar wij ons, op de kade, in het Mosselhuis dan ook tegoed deden aan een heerlijke portie Zeeuwse mosselen. Via Wintam; Eikevliet en Ruisbroek ging het dan terug naar de Rupelstreek en naar onze heimat.
18-09-2007 om 12:07
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds sedert een tweetal jaren werd ik steeds weer aangetrokken door de Kempen Historic. Dit kwam vermoedelijk door hun fris ogende website: www.kempenhistoric.be . Eindelijk kwam het er dan van. Samen met Spidermon waren we ingeschreven voor de twaalfde editie. De weergoden konden we op zondag 5 augustus niets verwijten. Toch kwam er al vlug een andere kink in de kabel. Bij een snelheid van tussen de 80 en de 90 kilometer per uur begon de Spider last te krijgen van gesputter gevolgd door luide knallen. Uit veiligheidsoverwegingen besloten Mon & Erna dan maar om, aan het rond punt van Wommelgem, om af te haken en weer huiswaarts te keren. Wij dus alleen verder, niet omdat wij egoïstisch zijn, maar wel omdat er, op voorhand, was ingeschreven en gestort. Als wij ook forfait gaven, waren we zeker beiden onze inschrijvingsgelden kwijt. Bij onze aankomst in Mol-Millegem waren de oldtimers reeds talrijk vertegenwoordigd. Aan de inschrijvingstafel maakte men er totaal geen probleem van dat onze vrienden waren uitgevallen met motorproblemen en men betaalde onmiddellijk hun 36 euro terug. Nu wat betreft de Kempen Historic zelf: deze bestond uit een voormiddagrit en een namiddagrit. Het middagmaal werd genuttigd in zaal Miloheem waar ook de startplaats is. Het juiste aantal deelnemers kunnen we niet inschatten. Ons inschrijvingsnummer, dat ook vermeld is op de rallyplaat, was 124. Door het schitterende weer hadden de inrichters zich blijkbaar wat misrekend want ik zag regelmatig een deelnemer die een papieren copij van zulke rallyplaat voerde. Het één voor één passeren onder de startboog is wel leuk, maar als je bedenkt dat je meer dan een uur, in je wagentje zonder airco, moet wachten voor het jouw beurt is, dan wordt dit eerder als een marteling dan als een leuke ervaring bestempeld. De voormiddagrit beperkte zich tot een toertje rond enkele kerktorens en door enkele woonwijken in de directe omgeving van de startplaats. Dikwijls reed je dan ook bumper-aan-bumper met andere oude juweeltjes. Tijdens de middagpauze werd er dan weer een heerlijke maaltijd geserveerd in zaal Miloheem. Ondertussen kon je reeds, op een groot scherm, de foto's van de start bekijken. Bij de start van de namiddagrit diende weer iedereen onder de boog te passeren. Gelukkig ging het deze keer wat vlotter, of anders stonden we verder vooraan op de startgrit. Dit gedeelte van het uitgestippelde parcours (bolleke/pijltje) was veel meer uitgestrekt dan dit van de voormiddag. De minder drukke en meer landelijke wegen spraken dan ook veel meer tot onze verbeelding. Rond 18.00 uur zat onze Kempen Historic er op. We zijn weer een ervaring rijker, hebben weer nieuwe mensen leren kennen die dezelfde hobby koesteren, doch vermoedelijk zullen we de komende editie liever iets anders doen. Mogelijks wordt het een zelf uitgestippelde rit zoals gisteren naar Terneuzen. Die was veel plezanter, en volgens mijn co-pilote, veel ontspannender. Voor haar was het namelijk een bijkomend nadeel dat men het roadbook pas kreeg toegestopt onder de boog en zij dus totaal onvoorbereid de tocht moest navigeren.
18-09-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
De dag nadien waren we weeral weg. Via mijn motorclub 'Touring Wheels' http://www.touringwheels.be/, had ik een flyer ter hand gekregen van een treffen aan het truckerscafé 'Rick's Place' in Sint-Katelijne-Waver. Dit treffen, voor oldtimers, customs, us-cars en bikes, werd, voor de achtste maal reeds ingericht door het BSCA. Door het slechte weer in Zeeland, de dag voordien, was ik genoodzaakt om, 's zondags, wat vroeger uit de veren te springen om ons bolleke een grondige poetsbeurt te geven. Vanaf 13.00 uur werden de deelnemers verwacht op de parking van Rick's Place. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan de Mon (de broer van Hugo, die mij vergezelde op de VANK-rally 2007) en die zelf, op vrijdag 22 juni 2007 de trotse eigenaar was geworden van een, in sublieme staat verkerende, Fiat 850 Sport Spider (waarover later nog verhalen zullen volgen). Te 13.05 uur draaiden we de parking op. Omdat we zo klein zijn vonden we nog een prima plaatsje. Kort daarop werd de parking gesloten en dienden de andere deelnemers zich te parkeren op de Fortsesteenweg die, voor deze gelegenheid, was afgesloten voor het verkeer. Voor BSCA-leden was dit gebeuren gratis. Wij dienden 5 euro op te hoesten maar kregen in ruil wel een plastiek zak met talloze flyers; een prachtig geïllustreerde kalender van 2008; een stylo; een notebloc; een sleutelhanger van Euro Millions; een staal autoshampoo; een staal anti-rimpelcrème; een t-shirt maat XXXXXS (afmeting: 11 cm x 20 cm); een Bronson omnibus met vier pikante westernverhalen en exemplaar n° 56 van Oldtimer- en Dreamcarmagazine uitgave juli 1993. Ik zou het bijna nog vergeten: we kregen ook twee bonnetjes voor een sangria of fruitsap (naar keuze). Met onze 'fruitsap' in de hand begonnen we onze rondgang. Het viel ons meteen op: 95 % van de aanwezige voertuigen waren enorme, uitgebouwde, Amerikaanse bakken met een cilinderinhoud die zich situeert tussen de 2800 en de 6600 cc, zeg maar 'customs'. In de categorie 'oldtimers', zagen we enkel een Mini Cooper; een Opel Kadett en een Opel Rekord. Dat zat dus wel snor. Toen we terug aan onze wagen kwamen zagen we dat een kleine jongen zijn trapauto naast onze lieveling geparkeerd had. Net of zijn vader wilde zeggen:'Die van ons is toch kleiner'. Ondertussen bewerkte Johnny Banaan, vanop het podium, door zijn micro, het publiek met talloze grappen en grollen (meestal over Nederlanders). Iets na 16.00 uur werd de start gegeven van een optocht door de gemeenten Sint-Katelijne-Waver, Putte, Elzestraat en Duffel. De toer, die zo'n dertig kilometer lang moest zijn, werd op een goed uurtje afgehaspeld. Door het slechte weer werd de belangstelling beperkt tot een toevallige voorbijganger of tot een blik vanachter het raam. Na de rit werden de wagens terug op de parking van Rick's geplaatst. Dan was het ogenblik van de vier- of vijfkoppige jury aangebroken om de auto's te keuren. Plots werden de hemelsluizen volledig opengetrokken. De meeste deelnemers waren dan reeds huiswaarts gekeerd, vermoedelijk omdat ze de vorige zeven edities hadden meegemaakt en reeds wisten hoe het uiteindelijk ging uitdraaien. Naïef als wij zijn haalden wij ons regenscherm te voorschijn uit de Fiat en wachtten geduldig af. Johnny Banaan bleef maar doorratelen. Omstreeks 18.30 uur werd uiteindelijk bekend gemaakt wie, in elke reeks, de trofeeën met bijhorende geldprijs, in ontvangst zou mogen nemen. Toen we hoorden dat de Chevrolet pick-up, met zo'n slordige 3800 cc onder de kap, derde werd in onze reeks, kwam het besef dat het niet voor vandaag zou zijn. Eerste in onze reeks (gewone oldtimers) werd een Ford T met 3200 cc aan boord ??? Als 'Best of the Show' werd de tweekleurige Buick Riviera, 6600 cc, terecht trouwens, uitgekozen. Johnny Banaan kwam ook nog met een trofee voor de pinnen die, naar wat hij noemde, voor 'de sympathiekste en kleinste auto van dit treffen' was voorbestemd. En plots kregen we terug hoop... Onze hoop werd echter onmiddellijk de grond ingestampt toen bleek dat de trapauto, die net ontsnapt was uit het speelgoedmuseum van Mechelen, met deze prijs ging lopen. Het werd ons dan ook duidelijk wij hier niet thuishoren en dat je, indien je op dit gebeuren een prijs wil winnen, best lid word van BSCA; ofwel een enorme Amerikaanse slee moet kopen; ofwel met je verzameling Matchbox uit de jaren '60 moet deelnemen. Verliezen moet kunnen, het hoort erbij. Maar dit is er net ietsje over. Gaat de 'Show & shine', zoals ze het zo mooi uitdrukken, over voertuigen of over speelgoed? Mij zien ze, met de volgende editie, in ieder geval niet meer terug. Ik ga liever wat lezen in mijn Oldtimer- en Dreamcarmagazine uit 1993.....
05-07-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Via 'De Vriendenkring van Dwergauto's' hadden we ons ingeschreven voor de 30° Walcherenrit in Zeeland (NL). Deze rit, met als vertrek- en aankomstplaats Vlissingen, zou doorgaan op zaterdag 23 juni 2007. De rit stond in het kader van de herdenking 400 jaar Michiel Adriaenszoon De Ruyter. Omstreeks 07.20 uur vertrokken we in Hemiksem om te 08.35 uur de dijk van Vlissingen op te draaien. Nog vlug aanmelden aan de inschrijvingstafel van restaurant 'Solskin' om onze deelname te betalen (25 euro p/p), waarna we een tas kregen met 2 mooie drinkbekers; een aantal consumptiebonnen en tickets voor de lunch; een brood; twee doosjes boterbabbelaars; zonnecrème; schrijfgerief; balonnen; pepermuntjes; een zaklampje; een rugzak; fietskaarten; allerhande toeristische magazines en tot slot een rallyplaat. Vlug de rallyplaat gemonteerd op de Fiat en na een kopje koffie werd ons gevraagd om in te stijgen. We kozen vlug een plaatsje in de rij achter Martin, Alex, Ivan en Eddy. Onder een enorme publieke belangstelling werd de start gegeven door een replica Michiel de Ruyter. Eerst een toertje door Vlissingen en vervolgens passeerden we in Oost-Sousburg - Ritthem - Nieuw en Sint-Joosland en Arnemuiden (waar we tevergeefs zochten naar de bekende klok). De Wolphaartsdijk werd een heel eind opgereden om halt te houden op het parkeerterrein van restaurant 'De Meerkoet'. Daar werd appelgebak met koffie geserveerd. We hadden dan ook ineens een puike gelegenheid om de meeste deelnemende wagens op de gevoelige plaat vast te leggen. Omstreeks 11.15 uur werd onze toch hervat. Opnieuw over de Wolphaatsdijk ging het over Kleverskerke - Middelburg - Veere - Vrouwenpolder - Oostkapelle zo naar Domburg. Daar was de hoofdstraat volledig verkeersvrij gemaakt en konden we onze beauty's gewoon op de rijbaan parkeren. In het 'Badhotel' namen we de lunch. We konden naar believen kiezen uit een uitgebreid buffet. Niet alleen was het eten voortreffelijk, ook de bediening was vriendelijk en tot in de puntjes verzorgd. Omstreeks 14.00 uur trokken we verder naar Westkapelle - Zoutelande en Dishoek, om uiteindelijk terug in Vlissingen te belanden. Alvorens de voertuigen op het grasveld van het Bellamypark werden geplaatst, hielden we eerst nog een serieuze optocht door de stad. Tijdens de ganse dag hadden we ook verschillende juryleden opgemerkt. Zij namen de voertuigen van de deelnemers nauwlettend onder de loupe. Te 17.30 uur viel dan het verdict. In café 'Parc Central' werden de winnaars in de bloemetjes gezet. Van onze groep waren het Ivan (Glas Goggomobil) en Alex (Messerschmitt Kabinenroller) die in de prijzen vielen. Iets na 18 uur keerden we moe en voldaan huiswaarts. Dit treffen is zeker voor herhaling vatbaar: proficiat aan de 'Werkgroep Oldtimerrit' van de 'Stichting Vlissings Aktiviteitenfonds'.
28-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zondag 17 juni 2007 was de datum dat de VANK-rally voor de zesde keer werd ingericht. Stuwende kracht achter dit gebeuren was zoals steeds Erwin Obourdin. Ons Liliane had haar plaats afgestaan aan Hugo Peeters, die al lang zot stond van een ritje met de Fiat. Om 09.30 uur verscheen hij dan ook stipt op de afspraak. Tegen 10.00 uur meldden we ons aan op het Sint-Martinusplein. Buiten een roadbook kregen we een plastiek tasje met enkele verzorgingsprodukten; vezelkoeken; een drankje en wat kortingsbonnen. Het eerste deel van het parcours ging via Hove en Boechout tot in Lier. In het Abarth-works museum van Guy Moerenhout hielden we een eerste tussenstop. Omdat het merk Fiat hier hoog in het vaandel staat, namen we uitgebreid onze tijd voor een rondgang en gaven we onze ogen en oren de kost. Na dit interessante bezoek schakelden we over op de verkorte Pallieterlandroute, een trip van 40 kilometer. Samen met de rit van en naar Kontich zouden we zo'n 70 kilometer afmalen. De verkorte Pallieterlandroute loopt van Lier naar Vremde, over Broechem, Oelegem en Zandhoven, naar Pulderbos en tot in Grobbendonk. Daar splitst ze zich van de volledige route. Hugo bleek een voortreffelijke convoyeur. Hij loodste de Fiat zonder problemen voorbij alle moeilijke punten en door elke wegomlegging. We hadden vooraf wel afgesproken om het 'ontspannend' te houden en dus niet te veel stress te veroorzaken door mee te dingen naar de zoektochtprijzen. Via Bouwel gaat het dan naar Herenthout, waar we te 12.30 uur ons middagmaal namen in taverne 't Kamereyck. Vermoedelijk was de zaak net geopend want, op dat uur, waren wij het einige kliënteel. Zelfs de deur van de toiletten was nog slotvast. Toch is het een aanrader om daar iets te gaan verbruiken: mooi tuinterras; goede bediening en lekkere kost. Nadat de magen gevuld waren hervatten we de tocht. Van Herenthout trokken we naar Berlaar, dan naar Kessel en zo naar Lier. Tot dan hadden we er een stevig tempo op na gehouden. Omdat we anders te vlug zouden rond zijn, besloten we om in de schaduw van de Zimmertoren even een terrasje aan te doen. We kozen voor De Fagoempel. Alhoewel het weer er 's morgens niet zo schitterend uitzag, trok de hemel toch gedeeltelijk open zodat Laura er regelmatig goed kon doorpriemen. Gans de dag hebben we dan ook met het kapje open gereden. Na de break in Lier reden we terug richting Boechout. Over Hove ging het dan terug naar Kontich waar we, via de Antwerpsesteenweg, het Gemeenteplein opzochten. Onze timing bleek voortreffelijk. De inrichters gingen net starten met de concours d'elegance. Enkel de hemelsblauwe Ford Thunderbird stond, als eerste, klaar om vóór te rijden. Wij passeerden dus als tweede. Daarna plaatsten we ons terug op het Sint-Martinusplein en zochten we onze heil in de Bits & Bites. Rond 17.15 uur eerst nog de prijsuitreiking bijgewoond van het concours. Jammer genoeg was het deze maal geen roos. De Volkswagen T1 bus ging met de oppergaai lopen. Verdiend zou ik zo zeggen. Ik denk dat Hugo zich geamuseerd heeft. Volgende week zaterdag rijd ik naar Vlissingen en zondagnamiddag is er een rit in Sint-Katelijne-Waver. Bij deze laatste neemt Hugo's broer, de Mon, plaats op de passagierszetel.
19-06-2007 om 19:53
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het afgelopen weekend hebben we deelgenomen aan een meeting aan het Lac de Madine te Nonsard (Frankrijk). De afstand vanuit onze thuisbasis bedraagt zo'n slordige 330 kilometer. De laatse weken was onze Fiat reeds uitgebreid getest. Het moest en zou dus lukken. Donderdagavond hadden we onze 'rode broodtrommel' al volgepropt met alle zaken die we ginder nodig zouden hebben: een tent; een luchtmatras; twee stoelen; een tafeltje; twee slaapzakken; een reistas met kleding; twee hoofdkussens en de nodige proviand. Volgens onze buren, Jozef en Sandra, die deze meeting vorig jaar hadden meegedaan met hun Renault Estafette, maar nu ons niet konden vergezellen wegens werkverplichtingen, was dit laatste zeker een noodzakelijk ingredient. In de wijde omgeving van het recreatiedomein, wat Lac de Madine eigenlijk is,is er namelijk geen winkel te bespeuren. C'est la France, tu sais...! Om 15.00 uur vertrokken we in Hemiksem. Door een plotse plaag van de processierups in Aartselaar en wegenwerken in Schelle, hadden we de eerste twintig minuten zo'n 5 kilometer afgelegd. Tegen dit tempo zouden we 's anderendaags op de middag nog niet op onze bestemming zijn. Gelukkig ging het even beter ...., tot we in onze hoofdstad arriveerden. Daar zat het verkeer ook deftig in een knoop. Eens we het Vierarmenkruispunt gepasseerd waren ging het echt vlot. We hielden een snelheid aan van 100 kilometer per uur (op de snelheidmeter). Dit is ± 90 echte kilometers per uur. De vrachtwagens die we tegenkwamen moesten er in elk geval aan geloven. De zon werkte tot op dat ogenblik vlotjes mee. We reden met het kapje open. Dit was echter te vroeg victorie gekraaid. Plots vielen de eerste druppels. Gelukkig was er een kilometertje verder een afrit waar we van profiteerden om de kap te sluiten. Tegen 100 km per uur zo'n kap sluiten.... dat zou niet goed komen. De hemelsluizen werden massaal opengetrokken. De regenbui werd een ware storm inclusief donder & bliksem. De tempo moest noodgedwongen wat omlaag. In Wanlin lesten we de dorst van ons karretje. Net vóór Arlon (afrit 29) lieten we de autosnelweg voor wat hij was. Via N-wegen ging het richting Virton en zo Frankrijk binnen. Het viel op dat dit de juiste keuze was. Met een grote boog omzeilden we het onweer. Indien we hadden doorgereden tot Metz zouden we er zo goed niet vanaf gekomen zijn. Omstreeks 20.00 uur reden we het domein van Lac de Madine op. Onmiddellijk viel het op dat het hier om een wondermooi natuurgebied gaat, bestaande uit bossen; grasperken en natuurlijk het meer met zijn jachthaventje. Er waren reeds een zeventigtal oldtimers aanwezig. Omdat we zo vroeg waren hadden we de kans om een mooi plekje uit te zoeken. We kozen voor een strategische plaats op een kleine heuvelrug op 15 meter van het water. Van hieruit waren we in de gelegenheid om gans de weide te overzien en van op elke plaats zagen we ook onze tent en onze lieveling staan. Alhoewel er die nacht nog weinig kampeerders waren werd het ons toch niet gemakkelijk gemaakt. 'Als het bier is in de man is de wijsheid in de kan', is hier wel van toepassing. Roepen en tieren ging tesamen met 'La Cucaracha' en 'Bridge over the river Kwai' uit de bergclaxons. Van enige nachtrust kwam dus weinig in huis tenzij je de periode tussen 05.00 en 07.30 uur nachtrust kunt noemen. Vanaf 08.00 uur begon het terrein goed vol te lopen. Links van ons kregen we een Frans koppel met kind. Ze verplaatsten zich met een rode Simca 1000 en vroegen beleefd of het niet 'derangeerde'. Kort daarop verschenen zij die onze buren zouden worden aan de rechterkant. Het was een Frans echtpaar met twee kinderen. Deze familie reed met een lichtblauwe Renault Dauphine voorzien van een éénwielige aanhangwagen. Dit voertuig verkeerde werkelijk in sublieme staat. We hebben de eigenaar dan ook twee dagen zien wrijven en poetsen. Kort na de middag verscheen er plots een man aan onze tent. Op zijn borst droeg hij een badge. Hij vroeg vriendelijk wie de eigenaar was van de Fiat 500. Nadat we hem hadden ingelicht dat het voertuig ons toebehoort, vroeg hij ons of we tot zondag bleven zodat we konden meedingen naar de eerste prijs van een 'concours d'élégance'. Hij zei ons dat hij, als jurylid, de taak had om een preselectie uit te voeren tussen de deelnemers. Hij voegde er nog aan toe: 'Vous avez une voiture exceptionnel, monsieur.' Op dat ogenblik was het deelnemersveld reeds aangegroeid van 70 tot 750. Daarna vertrokken we op verkenningstocht met twee fototoestellen in aanslag. Op gans het weekend zouden we 193 foto's maken. Wanneer we 's avonds, moe van de vele kilometers over het domein, terug aan het tentje kwamen werden we door onze buren ingelicht dat onze rode bolide gans de dag, door talloze bezoekers, gefotografeerd was. Het aantal deelemende auto's was dan al opgelopen tot 1200. Zaterdagnacht was het weer van dat. Ditmaal was er een animatieavond ingericht door de organisatie. Dit duurde tot 02.00 uur waarna de 'legerkolonne' overpakte met 'heavy metal'. Bennyke had er echter geen last van want na een flesje rode kasteelwijn slaap je redelijk vast. Tegen de ochtend werd ik wel gewekt door een Duitse vloek. Onze twee achterburen (zware bikers) die kampeerden zonder dak boven het hoofd kwamen plots tot de konstatatie dat het was beginnen regenen. Geen nood, in plaats van een pyama deden ze hun lederen pakken aan en ze sliepen verder hun roes uit. (Hun foto zit bij in het album). Zondagmorgen moesten de deelnemers aan de 'concours d' élégance' hun wagens parkeren vóór het podium. Ook dan bleef het aan de inschrijvingstafel een heksenketel. De rallyplaten waren op en ze moesten er laten bijdrukken. Uiteindelijk zou de teller stoppen op 2500. Het bleek dat er, uit gans deze hoop, 27 deelnemers geselecteerd waren. 10 van hen zouden naar huis gaan met een trofee. In de namiddag kwam de jury, bestaande uit vier à vijf mannen van het inrichtend comité, de auto's van binnen en van buiten keuren. Omstreeks 15.30 uur werd de uitslag bekendgemaakt op het podium. Het ganse protocol werd gefilmd door een locale TV-zender. De lichtblauwe Panhard cabrio, wat een zeldzaamheid is, werd tiende. Iets later werden wij beloond met de achtste plaats. De trofee werd ons overhandigd door de man die ons geselecteerd had. Hij voegde er nog aan toe dat we misschien op de eerste plaats gehoopt hadden, maar dat ze niet aan iedereen de eerste plaats kunnen toekennen. Die eerste plaats was uiteindelijk voor een groene Citroën Traction Avant cabrio. Na de prijsuitreiking vlug vlug het tentje afbreken en alles weer inladen. We hadden tenslotte nog een tochtje van 330 kilometer voor de boeg. Eerst nog wel even afscheid nemen van onze symathieke buren en ineens afspreken voor volgend jaar: même temps, même place.
11-06-2007 om 22:43
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Voor zondag, 3 juni 2007, waren we ingeschreven om deel te nemen aan de 3° Smokkelroute (http://www.smokkelroute.tk/). Deze rit ingericht door de vier Fiat-fanaten, Walter, Fons, Patrick en Deborah, ging van start omstreeks 11 uur op de parking van Schrauwen Sanitair en Verwarming te Brasschaat, Kapelsesteenweg, 80. Rond 09.45 uur trokken we dus richting Brasschaat. Daar aangekomen kregen we een rallyplaat met startnummer 10. Dat zat dus snor. Als voormalig voetballer speelde ik liefst op de positie n° 10. Tegelijk kregen we ook een plastiek zak die goed gevuld was met 'smokkelwaar' (stopcontact met dimmer - baseballcap - zakmes - muismat - verschillende stylo's - speelkaarten - aansteker - twee t-shirts en een roadbook). Onmiddellijk konden we ons vergasten op koffie met koffiekoeken en dit naar believen. Ondertussen raakte de parking goed gevuld met deelnemers. Uiteindelijk zouden er 26 Fiats meerijden. Net vóór de gebruikelijke groepsfoto kwam de inrichter nog met een verrassing voor de pinnen. Twee jonge autoliefhebbers mochten elk een Fiat uitkiezen die zij 'de tofste' vonden. De eigenaars van die twee voertuigen werden dan beloond met een fles van anderhalve liter rode Bordeaux 'Barons de Rothschild 2003'. En jawel, het rugnummer 10 bracht blijkbaar geluk. Bedankt jongens en .... Proost!! Kort daarna werden de motoren gestart en kwamen de eerste bolides in beweging. Wijzelf zouden de ganse rit in het gezelschap blijven van de gele 500 cabrio van Marc De Herdt; de witte 500 L van Jacky De Metz en de okerrode 500 L van Karel Boonen. Eerst trokken we richting Kapellen en vervolgens passeerden we de Luithagen. Via de Noorderlaan ging het verder naar de Oosterweelsesteenweg en de gelijknamige brug. Net vóór het dorpje Oosterweel, waar spijtig genoeg alleen nog de kerk van terug te vinden is, sloegen we rechts de Kastelweg in. Het schoolvoorbeeld van wat een slechte weg is. Zo erg zelfs dat de onderdelen van onze 500 (slotje van het klapraampje) in het rond vlogen. Steeds dieper reden we het havengebied in. Via de Boudewijnbrug en de Scheldelaan trokken we verder richting Berendrecht en Zandvliet. Op de Brabantse Wal hielden we een eerste stop in café 'De Leeuw van Vlaanderen'. Na een natje en een droogje (het was ondertussen al namiddag geworden), trokken we verder door de landelijke gebieden, steeds flirtend met de grensscheiding tussen België en Nederland. Langs Kalmthout en vlakbij de grensovergang te Meer, ging het verder richting Wuustwezel. Op de Bredabaan werd er een tweede stop gehouden in taverne Wesalia. Het laatste deel van de etappe ging terug richting Kalmthout naar de terreinen van korfbalclub Fortunis. Daar waren de bbq-vuren reeds ontstoken en konden we ons te goed doen aan een kippenbout; een hamburger en een bbq-worst. Samen met de drie consumptiebonnen en de zak 'smokkelwaar' bleek 15 Euro inschrijving per persoon dus zeker niet overdreven. Na het eten werden nog vier deelnemers bedacht met een mooie prijs omdat zij de vijf vragen, die onderweg moesten opgelost worden, het beste beantwoord hadden. Iets voor 19 uur keerden we dan huiswaarts, zij het met een omweggetje langs de Kastelweg, om daar ons raamslotje effe op te halen. Niet dat zo'n slotje 100 Euro kost, maar wel omdat we ons 'bolleke', volgende weekend, in Frankrijk, niet 'open' willen laten overnachten. Nogmaals dank aan de inrichters en C-U next year!!
05-06-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 19 mei 2007 zouden we de eerste Aarbeirit te Melsele meerijden. De weersvoorspellingen en het weer van de afgelopen dagen beloofden niet veel goeds. Toch zagen we de kans om ons 'bolleke' op vrijdag 18 mei (brugdag) nog eens stevig onder handen te nemen, zodanig dat hij blonk als een spiegel. Die avond begon het echter te regenen in Hemiksem. De volgende ochtend zag er veelbelovend uit: een blauwe wolkenloze lucht en een priemend voorjaarszonnetje. Omdat de rit pas in de vroege namiddag van start ging, was de temperatuur reeds fors gestegen tegen de tijd dat we richting Waasland trokken. Bij onze aankomst ter plekke waren er reeds een twintigtal voertuigen present. Door een steward kregen we, aan de ingang van de feesttent, een klein plekje, waar we net in pasten, toegewezen. Onmiddellijk zetten we ons fototoestel in aanslag en gingen we op verkenning. Op dat ogenblik begonnen de deelnemers toe te stromen. In een oogwenk was de memorycard van ons toestel vol en moesten we, genoodzaakt, de foto's van de mindere exemplaren wissen. Van een inrichter hoorde ik dat er een dikke zeventigtal oldtimers ingeschreven waren en dat er zich, op dat moment, al een zes- à zevental deelnemers had aangeboden die niet vooraf gereserveerd hadden. Aan de inschrijvingstafel kregen we een plastiek tas met enkele nuttige zaken waaronder een roadbook en ook drie consumptiebonnetjes per inzittende. Na een korte briefing werd, iets na 13.00 uur, het startsein gegeven. Alle deelnemers waren gehaast om de rit aan te vatten. De cabrio's hadden eerst nog wat werk om hun kappen te verwijderen. Bij ons ging dit veel sneller. Het eerste deel van de rit liep vooral langs landelijke wegen richting Vrasene en zo verder naar Nieuwkerken-Waas (domein De Ster) en dan naar Temse. Via de Scheldebrug ging het dan richting 'Buitenland' waar een eerste tussenstop werd gehouden in taverne 'De Gouwe Luzze'. Alle voertuigen kregen een parkeerplaats toegewezen op de ruime parking. We werden ter plaatse ook bedacht met een heerlijk bakje sappige aardbeien. Na de pitsstop trokken we verder richting Haasdonk, Bazel, Kruibeke en Burcht. Waarna we richting Antwerpen-Linkeroever gestuurd werden. Ondertussen hadden we ontdekt dat, tijdens de rit, de sleutel van de motorkap van onze sleutelhanger gegleden was. In de Club Cabane was er een vrije tussenstop voorzien. We maakten hier dan ook dankbaar gebruik van, onderandere om naar de verloren geraakte sleutel te zoeken. Het werd een zoektocht zonder reslultaat. Na pitsstop nummer 2 reden we, over Zwijndrecht, terug naar het centrum van Melsele. Aan de feesttent heerste er reeds een drukte van jewelste. Met onze matchbox slalomden we echter tussen de geparkeerde voertuigen, de zitbanken en de boompjes, tot recht tegenover de ingang van de tent. Tot op een parkeerplaatsje, iets groter dan een bollekeszakdoek, dat ik bij het vertrek van de rit reeds in de gaten had. Tijdens de prijsuitreiking ( 2 DVD-spelers en 1 GPS-toestel) waarvoor we spijtig genoeg niet in aanmerking kwamen, raakten we in gesprek met een collega 500-bezitter. Hier konden we weeral wat nuttige informatie opsteken. Rond halfzeven besloten we om stilaan huiswaarts te keren, zij het eerst nog via een passage langs 'De Gouwe Luzze' om daar de parking aan een doorgedreven onderzoek te onderwerpen. Wie weet vonden we daar geen sleutel . En jawel, na enkele minuten waren we terug in het bezit van het instrument om het motorcompartiment te openen. Alhoewel ik zelf de sleutel vond, wens ik toch de uitbater van de taverne te bedanken die, eens hij het probleem vernomen had, onmiddellijk alles liet vallen om mee te komen zoeken. Allé: eind goed, al goed. De rit ging over een afstand van ongeveer een 95 kilometer en we hebben ons weeral goed geamuseerd.
21-05-2007 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vandaag, zondag 25 maart 2007, hebben we, onder een stralend zonnetje, de Pajotse Parelroute gereden. Deze rit ging uit van Het Koninklijk Atheneum Vijverbeek, in samenwerking met de Vriendenkring van Dwergauto's (http://www.dwergautos.be/). Rond 10.45 uur draaiden we, samen met een Trabant en enkele 2 PK's het schoolterrein op. We dienden wel even te zoeken naar de plaats waar we ons moesten aanbieden, maar eens de rode Goggo van Yvan Vertongen aan de schoolgebouwen verscheen, werd alles vlug duidelijk. We kregen meteen ook een bakje koffie aangeboden. Het vertrek, aan de school, was gepland omstreeks 11.30 uur. Volgens de inrichters waren er een 28 of 29 oldtimers ingeschreven. De rit zelf ging van Asse naar Affligem, over Ternat en Sint-Katherina-Lombeek, Hollebeek en Liedekerke. Vervolgens reden we verder naar Roosdaal, Eizeringen en dan richting Gooik. Daar kregen we een geleid bezoek aan de windmolen die we allen kennen uit de feuilletons van Kapitein Zeppos. Nadat we weeral wat slimmer geworden waren, werden de motoren opnieuw gestart en ging het, over Strijland, richting Gemeenschapscentrum De Cam. In deze volksherberg, ook gekend uit het VRT-programma 'De Rechtvaardige Rechters', werd ons middagmaal geserveerd. Met gevulde magen ging onze tocht verder naar Elingen en Gaasbeek, alwaar we even afstapten in hoeve Waterhof. De zoetekauwen onder ons konden zich vergasten op zelfgemaakt hoeveijs. Het laatste stukje van de rit ging via Schepdaal, Dilbeek en Sint-Martens-Bodegem, opnieuw naar het vertrekpunt in Asse. In het Atheneum was de opendeurdag ondertussen vlot op gang gekomen. Onze bolides werden dan ook 'in the picture' gezet op de speelplaats. Omdat we, tijdens de tussenstops, van de gelegenheid gebruik hadden gemaakt om de 'Vriendenkring van de Dwergauto's' wat beter te leter kennen, en het reeds vlug bleek dat het ook een echte vriendenkring is, besloten we om, bij deze oldtimerliefhebbers, een lidmaatschap aan te gaan. Na nog een laatste koffietje, ditmaal opgediend met een pannenkoek, bemerkten we plots dat het reeds 18.00 uur geworden was en het dus hoog tijd was om huiswaarts te keren. De tijd was simpelweg voorbij gevlogen. Het was een aangename en vooral ook leerrijke ervaring.
26-03-2007 om 09:17
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zondag 25 februari 2007 kropen we, met z'n vieren in ons rood rugzakje en trokken we naar de 'koekestad'. We parkeerden ons Fiatje, als rijdend reklamebord, vóór het beste Italiaans restaurant van Antwerpen: 'La Gondola', dat wordt uitgebaat door Alessandro. Al meteen kende deze stunt een enorm succes bij de toeristen en andere bezoekers die zich, via deze straat, een toegang verschaften tot de oude binnenstad. Op de verkeersinformatie bij Q-Music sprak men direct van filevorming op de Suikerrui. Niemand die aan 'La Gondola' voorbij wilde gaan zonder even een korte of een lange blik te werpen op ons karretje. We merkten zelfs een Japanner op die blijkbaar elk onderdeel van het koetswerk moest kunnen aaien. Nog nooit was de voorgevel van het restaurant zoveel vastgelegd op de gevoelige plaat. Alessandro was in zijn nopjes. Hij nam het zelfs in overweging om, in de toekomst, zelf een Fiat 500 aan te schaffen. Zelf besloten we om het miezerige weer toch maar te trotseren en, te voet, een ommetje te maken door het oude stadsgedeelte. Toen we enkele uurtjes later terug aan 'La Gondola' kwamen, bleek de belangstelling nog niet geluwd. Zelfs nadat de duisternis zijn intrede had gemaakt zagen we nog, met de regelmaat van de klok, lichtflitsen weerkaatsen. En naar mijn weten staan er nog steeds geen snelheidscamera's opgesteld op de Suikerrui. Terwijl we dit verhaal aan het neerpennen zijn circuleren er meer dan waarschijnlijk reeds foto's van ons Fiatje in Oud-Turnhout; Nederland en Japan. Omstreeks 20.00 uur keerden we voldaan huiswaarts. Het was weer een dag vol amusement. En ik hoef het waarschijnlijk niet te vertellen, maar het eten, het drinken en de bediening bij Alessandro, waren weer voortreffelijk.
26-02-2007 om 19:57
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op woensdag 14 februari 2007 hebben we onze mini-Ferrari opgehaald in de garage. De versnellingsbak is vervangen; de achterste schokdempers zijn vervangen; het lekplaatje van de carburator is vervangen en olielekkage werd bestreden. Op zaterdag 17 februari 2007 vlug gebruik gemaakt van het schitterend weer en even een testritje gemaakt richting Waasland shoppingcenter. Hij rijdt fantastisch en er gingen vele duimen van andere weggebruikers omhoog. Vandaag hebben we dan een tweede testje gedaan en weer was het resultaat meer dan bevredigend. Volgens mij zijn we er klaar voor. Laat het goede weer maar komen!!! Op de voorlopige planning staat: - De Pajotse Parelroute van 25 maart 2007; - De Macadamrit in As op 06 mei 2007; - De Aardbeienrit in Melsele op 19 mei 2007; - Treffen Lac de Madine (F) weekend van 8 tot en met 10 juni 2007; - De VANK-rally te Kontich op 17 juni 2007; - De Kempen Historic te Mol-Millegem op 05 augustus 2007; - Meeting in Wervik op 19 augustus 2007. De ritverslagen zullen volgen. Blijven kijken is dus de boodschap........
19-02-2007 om 17:52
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na enkele testritten stak er een probleem de kop op. De versnellingsbak begon gebreken te vertonen. Wanneer de pook in de derde versnelling werd gezet sprong hij terug naar de neutrale stand. Daarom moest ons bakske, op 25 oktober 2006, amper een maand na de restauratie, terug binnen. Al vlug viel het verdict: slijtage op de boite. Bij een sympatieke Nederlander met een 500-microbe, Jeroen Pietersma, vonden we een tweedehands exemplaar tegen een betaalbare prijs. We zijn de versnellingsbak dan maar gaan ophalen in Enschede. Als bijlage dan ook een foto van Jeroens wagenpark. Bij Fiat 500 Ricambi werd dan maar ineens een pakkingset besteld, zodat de vervangboite (hopelijk) geen olie meer zal lekken. En als we dan toch weer bezig zijn laten we de achterste schokdempers ook maar vervangen. Na de schokdempertest was gebleken dat die ook hun beste tijd hadden gekend.
25-10-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Hij was nu wel dik in orde maar toch ontbrak eigenlijk nog 'the final touch'. Om dat in orde te krijgen werd er een beroep gedaan op Sven Struyf uit Hemiksem. Sven bediende ons op onze wenken, nam op 10 oktober 2006 ons wagentje onder handen, en zie hier het resultaat...
10-10-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Op zaterdag 23 september 2006, dus na een afwezigheid van ± 7 maanden, maakte ons 'bolleke' terug zijn opwachting. Hij zag er prachtig uit. De eerste vrije tijd nadat we hem, in Kontich, opgehaald hadden, werd gespendeerd aan het afwerken van de passagiersruimte. Het rode tapijt en de zwarte deur- en flankbekleding werden geplaatst. De vernieuwde zetels werden gemonteerd evenals een sportieve, korte, versnellingspook. Tenslotte werd ook de muziekinstallatie opnieuw aangesloten.
23-09-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
18 juni 2006 was een streefdatum om onze 'bolide' te kunnen tonen aan het grote publiek. Op die dag was het weer verzamelen geblazen in Kontich op het Sint-Martinusplein voor de jaarlijks VANK rally. Jammer genoeg bleek deze datum nogal scherp. Ronny kreeg hem tegen dan niet klaar. Jozef & Sandra hadden zo'n medelijden met ons dat ze ons spontaan uitnodigden om, samen met hen, de VANK te rijden in hun Renault Estafette. Zo klaarden, voor ons althans, de onweerswolken toch nog een beetje op. We waren echter genoodzaakt om de inrichters in kennis te stellen dat onze voorinschrijving diende geannuleerd te worden. Tof was het wel dat, bij de start, één van de initiatiefnemers, namelijk Erwin Obourdin, aan de Estafette even kwam informeren naar de toestand van ons Fiatje. Horende in wiens handen ons projectje was, beurde hij ons op door te zeggen dat het, in dat geval, zeker in orde zou komen. Het concept van de VANK rally was echter wat gewijzigd. Vermoedelijk omdat er deelnemers hun ongenoegen hadden laten blijken over de lange wachttijden bij het gezamelijk vertrek, had men dit jaar beslist om ieder vrij te laten vertrekken. Bovendien kon men dan ook nog kiezen uit drie afstanden: een korte plaatselijke toer; de verkorte 'Groentestreekroute' of de grote 'Groentestreekroute'. Persoonlijk vond ik dit jammer. Alhoewel er, volgens de inrichters, minstens even veel deelnemers waren als de vorige jaren, heb ik hier niet veel van gezien. Het aantal oldtimers aanwezig bij ons vertrek en bij onze aankomst op het Sint-Martinusplein, leek eerder beperkt. Was nu het feit dat wij voor de grootste toer gekozen hadden hiervan de oorzaak? Ik zou het niet weten. Onderweg dienden we enkele vragen op te lossen en ook, na de aankomst, moesten er nog vragen opgelost worden bij de handelaars in de Molenstraat en op de Mechelsesteenweg. Een feit was dat wij, mogelijks iets te laat vertrokken voor de grote toer, voor laatstgenoemde opdracht véél te weinig tijd hadden en bijgevolg ook forfait moesten geven voor de zoektocht. Dit alles mag echter zeker geen kritiek zijn op de inrichters. Het was leuk en het is en het blijft een toffe happening.
18-06-2006 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
. En jawel, na enkele minuten waren we terug in het bezit van het instrument om het motorcompartiment te openen. Alhoewel ik zelf de sleutel vond, wens ik toch de uitbater van de taverne te bedanken die, eens hij het probleem vernomen had, onmiddellijk alles liet vallen om mee te komen zoeken.
