Zo’n ganschen onnozelen dag binnen, veel droom ik er en fantaseer en dub over het leven. Ik volg ieder loop rondom mij en heb mijn konklusies over de verscheidene karakters. Ik vind het verder dat het leven niet al te juist is. Moeder en Dillie komen ’s avonds. Om 7 uur bezoek geëindigd.”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

27 September 1938 “Dinsdag. Vertrek naar Pamel. 6 uur ’s nachts aankomst. Wat is me dat ’n nachtje. Die kamions op, dat doelloze rijden in den pikdonkere nacht. Aankomst op een hoekje, we waren moe en slaperig, slapen in een brouwerij!”

29 September 1938 “Donderdag. In Pamel. Het is me wat, de auto’s staan houden, de bidons soep erin en maar rijden. We hebben hier een rare Hollandse en die voorspelt dat we rap naar huis zullen gaan nopens overeenkomst tussen de landen – Laatste dag!”

30 September 1938 “Vrijdag. We kramen op. We hopen dat die mizerie voor goed van de wereld is al staat het me niet aan. Daar waar rook is, is er ook vuur! Aankomst te Hekelgem met kamion.”

Na de ondertekening van de akkoorden van Munchen op 30 september 1938 wordt de demobilisatie afgekondigd.

4 Oktober 1938 “Dinsdag. Antwerpen. Het is voor die zaak van mijn horloge. Ik zag het bij een oefening te Kathelijne-Waver en het pakte me. Ik riep sergeant Theuns. Zo begon ook het verhoor bij de Luitenant, daarna het hoofd van de gendarmerie. Ook historie van den aansteker. Zo is het op een rechtspraak uitgelopen. 7 ½ uur, Dillie mee! We horen gerechtspraak, dan kinema…”

Frans heeft een vroegere kamergenoot betrapt die zijn verdwenen horloge rond de pols had en gaf die aan. Loontje komt om zijn boontje.

21 Oktober 1938 “Vrijdag. Verlof. We gaan naar Peper en Lam. Daar vind ik steeds iets weer van gemoedelijkheid en openhartigheid bij die vriend die me altijd zo ongestoord die vijf frank in de hand stompt. ´Hou je goed, Frans` zegt die wijze, brave man. We hebben een goede avond.”

15 December 1938 “Donderdag. Verlof. En zo gaan de dagen…”