eindelijk weer even tijd om iets te schrijven,het is een beetje een hecthise week geweest,mijn schoonma bezoeken ,mijn vriendin ook in de kliniek ook geopereerd dus van de ene bij de andere.Woensdag dan met de kleindochter twee naar de nieuwe film met de naam PLOP in de STAD,dat was natuurlijk dolle pret voor haar maar ik moet eerlijk zijn zelf heb ik er ook wel een beetje van genoten die kinderlijke pret werkt aanstekelig vooral als er liedjes gezongen worden en zij een danspasje deed.Vandaag de gewone dingen van elke vrijdag, poetsen en boodschapen doen.Morgen is het ventje zijn dag want hij is verzot op boeken en er is bij ons in gent morgen flanders expo een heus boeken festijn,ieder diertje zijn pleziertje dus ga ik ook mee om daar wat rond te snuisteren,je vind er van alles wat zowel romans als hobby, koken,kinder en doe boeken dus daar zijn we weer een paar uur zoet mee.
de ene dag is inderdaad de andere niet men mag niet te veel zeggen, als men aan mij vraagt hoe gaat het met u en ik antwoord goed dan mag je er zeker van zijn dat er de derde dag nadien iets gebeurd waar ik niet blij om ben en droevig ,maar zoals sommige bloggertjes zeggen moet men maar kracht putten uit de mooie dingen en die zijn er natuurlijk ook,zoals de geboorten van de kleinkinderen en de feestjes op school voor de grootouders en nog andere dingen zoals gezond proberen te blijven en lief zijn voor elkaar, dat is voor mij geen kerst gedachte want ik doe mijn best om het hele jaar door zo aangenaam mogelijk te zijn voor iedereen al word dat ook soms niet in dank afgenomen maar wie het niet wil zien doet er toch maar zichzelf kwaad mee,en daarmee is het nog maar eens gezegd!
Als ik zo even mijn blog bekijk vind ik dat ik weer niet zo happy ben maar hoe kan het ook anders,het gaat naar het einde van het jaar en daar zijn de problemen weer zo gaat het nu al een hele tijd met ups en downs,ik weet het t'is niet bij mij alleen maar k'zou het toch eens anders willen.
wij van het zwakke geslacht hoe durven ze het zeggen!Ik ga nu even de vrouwen op een voetstuk zetten want ik vind dat wij als vrouw zijnde heel hard zijn niet in spieren maar van gestel ,ik vind dat we veel aan kunnen,we moeten wel, we kunnen drie vier dingen tegelijk,vooral geestelijk moeten we sterk zijn want we moeten zowat alles opvangen, kleine zorgen en ook groote zorgen door alles moeten we heen ,ik zeg niet dat er geen mannen zijn die dat ook hebben ,maar toch.ZOals ik vandaag weer even moet slikken er is weer onweer op komst in de familie niet tussen ventje en mij maar met de kinderen en dat is zowat erg voor mij want dat alles is mij heilig maar bij sommige dingen moeten we ons neer leggen er zit niets anders op,ik hoop op het beste en zal het wel horen als het iets ernstig is,maar het moest me even van het hart.
Weer even tijd om iets te schrijven het is al een drukke week geweest de dagen vliegen voorbij hoe ouder men word hoe sneller alles gaat en dat vind ik niet zo plezant maar ja het is nu eenmaal zo,maandag schoonma naar de kliniek gedaan daar na al de papperasen die er aan verbonden zijn in orde gebracht naar de sociodienst om dan na de kliniek een herstelkuur te reserveren na dat we thuis waren een telefoontje van de schoondochter ze stond aan droomland om de sinterklaas op te halen voor de kinderen,oma heb je even tijd?ze was met de brommer en kon de dozen niet vervoerd krijgen of we even tijd hadden om ze op te halen dus wij naar daar,en dan naar huis om wat eten klaar te maken want de innerlijke mens moet ook gesterkt worden nietwaar?Dinsdag voor de eerste maal op bezoek bij ventje zijn ma,wat drinken geven een beetje troosten want van de verdoving een beetje weemoed maar verder was alles goed gegaan en dat was ook een opluchting,Woensdag is de sint dan ook bij opa en oma op bezoek geweest dus de kindjes van school halen en bij thuiskomst was het dolle pret want de kinderen begonnen spontaan sinterliedjes te zingen en zo was weer een dag voorbij hè hèhè!!!!
ze zeggen als je in pensioen gaat zie dat je niet in een zwart gat valt awel ik moet zeggen sinds mijn ventje op pensioen is heb ik daar nog niet veel van gemerkt,wel andersom,soms zijn de dagen nog tekort,zaterdag telefoon van de zoon of ik het niet erg zou vinden dat kleindochter twee de dag bij ons doorbrengt want het vrouwtje en hij moeten werken,voor mij niet, dus wat vroeger opgestaan om de spruit op te vangen en dan wel leterlijk want ze kwam binnen en sprong in mijn armen en gaf een dikke knuffel gevolgd met de vraag of ik weet hoe veel keer ze nog moet slapen eer de sint komt,want nu word ze wel heel ongeduldig,na de middag weer telefoon van de zoon of ze mag blijven slapen want zij zouden graag eens naar de cinema gaan geen probleem voor opa en oma,maar ze moeten ze wel komen halen zondag om 9uur want het is wandeldag,we zijn zondag gaan wandelen in weer en wind,het was opboksen tegen de rukwinden en regen met als gevolg op het einde twee kapot gewaaide paraplu's.Maar we zijn heelhuids terug.Vandaag dan moesten we ventje zijn ma naar de kliniek doen want ze word geopereerd om een nieuwe schouder,dus deze week wat geloop naar de kliniek om te zien of alles goed gaat.Dus vervelen doen we ons niet.
Toen mijn vader opgenomen was bleef ons ma met de schulden en het verdriet achter ze ging werken van s'morgens vroeg tot s'avonds laat ikzelf ging dus als meisje van veertien ook verder met het werken op de fabriek om mee de schulden af te betalen.Wanneer ons ma op bezoek ging moest ze soms een heel eind te voet omdat er geen geld meer over was op het einde van de maand,ik heb nog geweten dat ze met het bloed in haar schoenen thuis kwam, maar toch heeft ze hem niet in de steek gelaten en deed ze er alles voor om mijn zus en mij toch nog een beetje komfort te geven.Ik had liever gehad dat mijn pa niet zo veel schulden had gemaakt om ons bijvoorbeeld een sinterklaas te geven waar gans de familie ogen voor opentrok,maar als kind wist je niet beter dan dat het zo was, met alle gevolgen vandien,maar een mens trekt daar wel lessen uit want als ik grooter werd heb ik alles niet zo van zelf sprekend gevonden en heb er dan ook naar gehandeld
We zijn vrijdag naar de mosselsouper geweest van het rode kruis ,eerst had ik er niet zo veel zin in,maar daar het ventje bloedgever is kon ik er niet van uit,wel ik moet zeggen ik heb mij vergist het was er best gezellig en aangenaam we kwamen er nog mensen tegen van wie we een tijdje niet gehoord hadden en zo konden we nog wat bij praten en de avond was voorbij zonder ik er erg in had,heel lang zijn we niet gebleven daar de zondag wandeldag is,het was in zingem ik dacht tegen de vlaamse ardennen het zal goed zijn wat bossen en veldwegen ,wel dat is pas tegen gevallen het was door de bewoonde wijken dus veel macadam en geen bos of heuvel maar we hebben toch onze 15KM uitgedaan s'avonds was ik wel uitgeteld de spiertjes en gevrichten deden wat pijn van de harde ondergrond,maar na een lekkere douche en wat zalf en een pijnstiller toch nog een fijne avond in de luie zetel voor t.v.
We zijn vrijdag naar de mosselsouper geweest van het rode kruis ,eerst had ik er niet zo veel zin in,maar daar het ventje bloedgever is kon ik er niet van uit,wel ik moet zeggen ik heb mij vergist het was er best gezellig en aangenaam we kwamen er nog mensen tegen van wie we een tijdje niet gehoord hadden en zo konden we nog wat bij praten en de avond was voorbij zonder ik er erg in had,heel lang zijn we niet gebleven daar de zondag wandeldag is,het was in zingem ik dacht tegen de vlaamse ardennen het zal goed zijn wat bossen en veldwegen ,wel dat is pas tegen gevallen het was door de bewoonde wijken dus veel macadam en geen bos of heuvel maar we hebben toch onze 15KM uitgedaan s'avonds was ik wel uitgeteld de spiertjes en gevrichten deden wat pijn van de harde ondergrond,maar na een lekkere douche en wat zalf en een pijnstiller toch nog een fijne avond in de luie zetel voor t.v.
vanavond gaan we naar de mosselsouper van het rode kruis want ventje is er bloedgever!ik niet want ik denk dat ik zou flauwvallen,ben een flauwe trezebees!!!!
En ik wens aan allen een fijn weekend!
Toen ik zo een jaar meewerkte op de fabriek begon voor ons ma een andere lijdensweg,onze pa had zoveel schulden gemaakt dat hij er ziek van werd,hij begon zowat van alles in zijn hoofd te steken en werd er zenuwziek van het werd zo erg dat hij voor een periode moest opgenomen worden,na een tijdje ging het weer beter met hem maar genezen was hij niet ,het begon toen met zelfmoord neiging als ons ma even niet oplette liep hij naar het water tot ons moe hem ging halen,zo ging het van kwaad naar erger,toen we allen thuis waren zette hij de gaskraan open,sliep met een mes onder zijn kussen,hij ging een strop aan de trap,nooit deed hij iets alleen maar alles klaar maken,tot het zo niet meer kon en hij gedwongen werd opgenomen in een gesticht van zelzate,voor hem was het voorbij maar voor ons begon het nog maar.
Even iets over mijn jeugd,ma en pa waren fabrieksarbeiders,dus ze werkten in twee ploegen, wij mijn zus en ik gingen naar school en werden na school opgevangen door onze grootouders, toen ik 14jaar was en dus niet meer school plichtig moest ik om pa en ma financieel te helpen mee naar de fabriek, dat was geen lachertje want het was als we de vroege hadden opstaan om 4.30u.en dan toch wel een half uur te voet om naar het werk te gaan,met de slaapers nog in mijn ogen om dan te werken tot twee uur s'middags,ik zeg niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb maar het zijn zo van die dingen waar je als je ouder word meer en meer begint na te denken,ook omdat we zien hoe fijn onze kleinkinderen het hebben,het moet nu zo niet meer zijn en ik ben blij dat het onze kinderen bespaart blijft.en ze iets beter van hun leven kunnen maken.
gisteren was het wandeldag,verleden week niet kunnen gaan wegens bronchitis,dus zijn we opgestaan om 8uur want ventje gaat de zondag voor we vertrekken om picoloos om mee te nemen,ik beleg ze dan met wat tomaat en komkomer ,wat prèpare en kaas om die dan s'middags op te eten op de kontrolepost met een soepje,de wandeling ging door in BEERNEM bij de club (de moedigewandelaars van Beernem) het was een heel mooie wandeling bijna volledig door bossen en dreven in volle herfsttooi, het mooiste van West-Vlaanderen.Het decor van het feuilleton de Bossen van Vlaanderen,dat een tijdje geleden opgenomen is voor t.v.en ook uitgezonden op tv1,dat om maar te zeggen dat het fijn was,het weer dat ze voor zondag voorspeld hadden is gelukkig niet uit gekomen want het was een heel zonnige dag en de buitenlucht heeft ons goed gedaan we hebben geslapen als twee roosjes.
nu even tijd, vrijdag was het grootouder feest op kleinkind nr,2haar school opa en oma moesten er zijn om twee uur, we stonden natuurlijk al om 1.30u.al aan de schoolpoort om zeker niet te laat te komen,mama had s'morgens gebeld naar ons alsdat ze al waker was om 6uur en riep mama vandaag is het feest voor oma en opa,om twee uur stipt begon het de opa's en oma's zaten allemaal paraat om de kleintjes toe te juichen,zo fier als wat kwamen ze op het toneel in de kleuren van de regenboog en aan elke kleur was een mooi verhaal verbonden, ons kleintje keek met groote ogen rond en zag ons zitten op de eerste rij en haar ogen begonnen te blinken als sterretjes.DAN was het moment om het kleurenfeestlied te zingen en dat gaat als volgt.
OMA enOPA jij zorgt zo goed voor mij daarom heb ik een sterretje bij!.OMA en OPA jij speelt zo leuk met mij daarom heb ik een hartje bij!,met oma en opa naar'tbos of naar de zee dat valt altijd reuze goed mee!Voor elk verhaal een hele dikke zoen!ROOD,GEEL,EN BLAUW en zeg met al die kleuren hoeveel ik van je hou!!het verdriet van konijntje valt al bij al nog mee want het is nu een sterretje die ze elke avond een kushandje werpt!!!
ik heb vandaag dankzij prullemieke iets gedaan waarvan ik dacht dat het nooit zou lukken maar zie!!! het kan toch en daar ben ik heel blij om zoals ik al gezegd heb zo blij als een vogeltje dat pas kan vliegen,en zo leert een mens altijd maar bij,zo mijn moeder zij je bent nooit te oud om te leren,en zo gaat het weer beter net zoals met mijn bronchitis de pillen doen nu pas hun werk en maar goed ook want morgen moeten ventje en ik naar school want het is grootouder feest ik zie er nu al naar uit!
ze is er niet goed van mijn kleine poppemie,ze treurt om haar konijntje,mama zegt dat ze niet goed geslapen heeft nogal onder de indruk zo te horen,op school heeft de juf zoals belooft een kaarsje doen branden en daar waren de traantjes weer,maar de juf zegt dat het goed is zo om het te verwerken, maar ik vind het toch zielig dat z'on kleine meid al verdriet moet hebben waar ze niks zelf aan kan doen, en ikzelf mijn hart breekt als ik hoor hoe verdrietig ze is nu al maar ja de dood staat bij het leven zowel van mens of dier en we moeten proberen het een pslaats te geven ook al is dat moeilijk!
de eerste dag dat ik me wat beter voel de medicatie begint haar werk te doen.Daarjuist de kleindochter van 4j. op bezoek gehad, wat was ze droevig,zodra ze binnen was vertelde ze dat haar konijntje dood was en ze had de hele dag geweend op school,'k heb haar een dikke knuffel gegeven maar dat was geen groote troost voor haar,ze gaat nu als ze thuis was een tekening maken en de juf heeft gezegd dat ze er een mooie strik moet rond doen en terug meebrengen naar school ze gaan er dan een kaarsje doen branden,voor nijntje haar piep klein konijntje want zo noemde ze haar konijntje,en nu zij ze ik wil er geen meer want het worden toch allemaal sterretjes die zijn wel mooi maar je kan ze niet vastnemen en zoentjes geven,ik ben wel blij dat ze er op school ook aandcht aan geven,want groot of klein,mens of dier niemand laat dat onaangeroerd als je ze moet afgeven.
Ik was een paar dagen niet actief,ik voelde mij niet in mijn hum,en ja hoor ik naar de dokter en het verdict een bronchitis, dus antibiotica siroop en binnen blijven, we zijn nu een paar dagen verder en de werking van de medicatie is nog niet te voelen ik hoest en bas me de longen bijna uit het lichaam maar met een beetje geduld komt het wel in orde.Anders is zondag voor ons wandeldag maar nu zondag is het thuis blijven geblazen zo kan ik de straat niet op,en dus zal ik braaf doen wat de dokter zegt en uitzieken.
Moest het leven er uitzien zoals op de reclame.....het perfecte gezin met vader,moeder en bijna altijd twee kinderen,allen tevree netjes aan tafel om te eten nooit ruzie ,van ik wil daar of dat en alles met de glimlach,moeder nooit boos als er eens gemorst word vader die altijd op tijd en met de glimlach de kinderen naar school brengt.......Zo zit het leven nu eenmaal niet in elkaar,kinderen mogen nog een moeder en vader hebben ze kunnen ook ongelukkig zijn,en droevig!Het geval is dat een kind moeilijk onder woorden weet te brengen waarom het zich zo voelt,en als oma of opa weet je niet altijd de juiste vraag te stellen,en stel je de vraag dan nog is het moeilijk voor het kind om er op te antwoorden want ze is waarschijnlijk bang om iemand te kwetsen, dan is de grote vraag wat kan ik er aan doen en dan weet niemand het antwoord!!!!
