ik bedank de lieve mensen die mij een riem onder het hart komen steken want mijn verdriet is groot,het is zoals je iemand verliest het is een knagende pijn,het is nu vijf dagen geleden dat ik nog iets gehoord heb nog van de zoon of de schoondochter,maar dinsdag aan de telefoon was ze nog zeker van haar zaak ze gaat weg de zoon laat ook niets horen want ook hij heeft verdriet ik weet dat hij gesmeekt heeft hun relatie nog een kans te geven maar ja tevergeefs zo hoor ik.Ikzelf ga ook niet bellen want ik durf het niet mischien zou dat de zaak geen goed doen alhoewel.Gisteren heb ik mijn ventje zo stilletjes het een en ander verteld want ook hij moet het weten,maar het fijne vind ik moeten ze zelf komen zeggen want tot nu toe ben ik de enige die er van weet en dat is zwaar om dragen,nu ja we zien wel wat de toekomst brengt.
Reacties op bericht (3)
09-01-2007
***
ben nog eens komen lezen, ziet er niet te best uit, nog veel sterkte, hier dan afbeelding van button, liefs Nicole, code is per email verzonden...
09-01-2007 om 22:16
geschreven door nida1952
*
Zonder dank lieve noyo, het is spijtig genoeg al wat we kunnen doen. Een luisterend oor zijn, een troostend woord neerpennen. Maar dat doen we dan uit ons volle hart. En inderdaad, hopelijk gebruiken de ouders hun verstand, en vergeten ze niet dat ze dan wel geen partners meer willen zijn, maar dat ze altijd ouders zullen blijven van kind, en dat dit kind hun beide nodig en lief heeft.
09-01-2007 om 02:58
geschreven door huismusje/troubadoerke
08-01-2007
Hallo
Kwam even voorbijwandelen en las over je groot verdriet... ach je kinderen blijven steeds en altijd je zorg... als het hen slecht gaat trek je het je meer aan dan als het jezelf overkomt... ik ken dat gevoel maar al te goed... moed houden meisje... er komt misschien nog een oplossing... Myette34
