Het is nu alweer 4 jaar geleden je had hard gewerkt, moe gestreden. Wij weten dat jij hebt geleden in jou dappere strijd. Maar Pappa Als mijn tranen een trap konden bouwen een herinnering een brug Dan klom ik hoog naar de hemel en nam je gewoon mee terug.
Al is ,t donker, met slechts regen Problemen , vaak in overvloed. Zijn daar m,n kinderen, mijn zegen Bij hun verdriet, m,n hart dat bloedt. Ik roep zo vaak: daar leef ik voor Wat heerlijk toch om trots te zijn Wij komen er wel door. Want , mamma zal ik altijd voor ze zijn Wat heerlijk om te mogen troosten Bij vreugde lach ik me hen mee Ik zou er elke dag op willen toosten Ik leef m,n leven voor die twee M,n armen om hen heen geslagen Die op een dag weer open zullen gaan Ik zal dat dapper dragen Wanneer ze op eigen benen zullen staan ,t is maar zo kort die kinder jaren Ik geniet van ieder klein moment probeer de fijne dingen te vergaren Voor als je oud en eenzaam bent zo blij met kleine dingen Wanneer verdriet je blijft om ringen hou moed , met opgerichte kin.
Je bent angstig angstig om opnieuw te beginnen Een nieuwe start te maken met een leeg gevoel van binnen. Een ander huis ander werk een nieuwe omgeving en nieuwe mensen om je heen Het is een uitdaging een enorme stap die je zet En in het begin is he allemaal nog zo vreemd Je verlaat iets waar in je bent op gegroeid jouw stad, waar je bent op gebloeid Je breekt iets , wat je hebt op gebouwd wat je met liefde hebt vertrouwd Je vrienden die je achter laat dat doet pijn. Maar toch ,je gaat.
Elke dag zon elke dag luieren elke dag lachen elke dag er op uit nooit iets anders dan je lievelingseten nooit anders dan aardige mensen om je heen.
Elke dag rust elke dag vrede elke dag winnen elke dag prijs nooit iets of iemand waarvoor je je best moet doen nooit meer een probleem dat om een oplossing vraagt.
Zou er geluk bestaan als er niets was om te overwinnen? Zou je er van genieten als je ,t elke dag had.
Gisteren keken we elkaar in de ogen Gisteren hebben we elkaar gekust Gisteren was onze ruzie definitief voorbij en het is niet over tussen jou en mij Een mooie einde aan alle pijn Die pijn is nu voorbij Mijn tranen zijn gedroogd en mijn geluk overstroomd Net zoals mijn liefde voor jou en dat allemaal omdat ik zoveel van je hou.
ik zal ze nooit snappen ze zeggen vreemde dingen en lopen raar te zingen
Als ik moet huilen lopen ze met me te zeulen of vragen heb je ,t in je broek gedaan? moet je een boertje laten? O, nee daar komt er weer zo een die me aan gaat zitten gapen Dan moet ik weer naar bed ik wil niet het zijn hun wensen. Ik zal ze nooit snappen die grote mensen.
Samen alleen jij en ik Jij mist jou kameraad Ik mis nog meer Jij word mager ik ben het al Jij huilt zachtjes ik huil hard Jou vacht is warm mijn lijf is koud jij houd van mij en ik van jou jij en ik samen alleen.
Geluk zit in kleine dingen die het leven zo vaak geeft De zon waarin de vogels zingen de regen die het leven geeft Soms zijn er ook wel donkere dagen met veel zorg en pijn. Waarop je dan jezelf kunt vragen zal ik oot nog gelukkig zijn? Maar geloof me, ,t zal gebeuren want na regen komt zonneschijn.
Het was het blauw van je ogen dat ik destijds het eerst zag Later die kuiltjes in je wangen en die warme gulle lach Het blauw en ,t licht zijn allang verdwenen je huid is nu een rimpelig geheel Maar die lach, die lach is gebleven en ik houd nog steeds van je heel,heel,heel veel.
Tijd gaf je lange benen die op zich zelf willen staan maar geluk laat zich voegen in een steeds korter moment jou hand in de mijne waneer je uitgespeeld bent.
Achter de eindeloze horizon stond een mooie regenboog te schitteren als een schilderstuk een voor mijn oog Zoiets krijgt een schilder zijn leven lang niet klaar al mijn lievelingskleuren vloeien in elkaar ik zal hem nooit vergeten al word ik nog zo oud deze mooie kleuren die ik in mijn gedachten houd En als ik ooit ga reizen en mijn ziel gaat omhoog ben ik vast besloten dan ga ik naar mijn regenboog.
Het regent zachtjes en achter de wolken verschuilt zich de zon als ik kijk naar die vrouw met haar kinderlijk wezen waarin, lang geleden mijn leven begon.
Soms ben ik de oudste en zij is het kind soms noem ik haar,,Moeder" als ik herkenning vind Nu glimlacht ze zachtjes en ik zit naast haar neer ik zoek in haar ogen maar het regent alweer.
Je kunt geluk lief meisje niet grijpen met je hand niet zetten in een lijstje niet binden in een band.
Je kunt het zelf niet maken van hout of steen of zand niet breien en niet haken niet knippen uit een krant.
Je maakt het niet van aarde ook niet van gips of hooi en omdat je het niet maken kan is geluk zo mooi. Het is een ongeschreven liedje de vogels zingen het uit het woont in hoge hemelen en diep onder je huid
