Een rimpeltje, een grijze haar zo gaat dat in het leven Maar waarom zou je door dit feit naar het volmaakte streven Het is gewoon, het hoort erbij het is een variant op wat je innerlijk beleefd Bekijk het maar van die kant.
Er valt nog zoveel over vriendschap te zeggen Je kunt haar bespreken ontleden misschien maar gek...dan verdwijnt ze is niet meer te zien Hoe kun je nu aandacht,trouw uit gaan leggen? Want wat je ook zegt het is altijd te klein Dus vrienden je moet het gewoon weg maar...zijn.
Ze is twaalf jaar lief en lomp bang en brutaal Ze is twaalf jaar ontwapend en onhandelbaar gezellig en onuitstaanbaar.
Ze is twaalf jaar gevoelig en stil weet vaak niet wat ze wil Ze is twaalf jaar soms zacht en verlegen ach, ook voor haar is ,t verwarrend zo,n opgroeiend meisjes leven
Voor jullie wil ik wat lieve woorden schrijven over jullie nog pril bestaan van nu af aan maken jullie deel uit van ons leven warmte willen wij jullie geven blijheid, liefde boven al ook vrolijkheid en licht zie nu door deze woorden neer te schrijven heb ik jullie tante diny zomaar een gedicht
Een vonkje diep van binnen word groter en groeit laat je zingen laat je dansen het borrelt hoger en hoger breekt eruit onverwoestbaar tot barstens toen
Lieve Mam van wie ik toch wel hou en die ik zo graag van alles toe vertrouw Zodat je weet wat er in mij leeft Want ik voel mam dat je toch om me geeft Daarom doet het nu zo,n pijn dat ik nog niet ben die ik nu wil zijn.
Als het regent is het net of de wereld huilt alles is even triest en grauw het enige vrolijke is dat ik van je hou en jij van mij dat maakt de dag weer blij.
ik weet dat je ergens bent en ook aan mij denkt en even is het dan of de zon weer gaat schijnen en ik kijk dan naar buiten achter de gordijnen huilt de wereld nog steeds tranen met tuiten.
Er is soms een vonkje tussen ons heel vlug Dan zie ik de dingen van mijzelf in jou terug En door die kleine dingen voel je zomaar Jij en ik mijn meisje Wij horen bij elkaar Je wordt steeds groter al ben je nu nog maar klein Ik wens dat wij Moeder en dochter altijd vriendinnen zullen zijn.
Het lijkt soms wat neutraal maar dan beleef je andermaal iets ongerijmds Heel onverwacht als iemand plotseling naar je lacht Je bent verdwaasd en het lijkt wat mal Je zit in de vrije interval en omdat je hart nu trilt en beeft voel je opeens weer dat je leeft.
Het doet zo,n zeer O, nee niet omdat ze vliegen gaan of met hun woorden slaan Nee: Het doet zo,n zeer omdat ze vallen in een gat als men hen gaat beliegen met,, wäarheden" bedriegen Zo leren ze niet vliegen O , kind wij hebben je zo lief gehad.
Dagen glijden voorbij zonder warmte en geluk nog steeds ben ik niet blij er is nog zoveel stuk de hoop doet me nog leven maar tot mijn grote spijt bedenk ik waar zijn de jaren gebleven wat jammer van alle tijd.
Geluk dat kun je delen verdriet heb je alleen Al zijn er nog zovelen Mischien is er dan een die jou de hand wilt reiken waaruit later dan zal blijken Dat het je kracht heeft gegeven en het weer fijn is om te leven.
Ik voel me in gekapseld een rups , een pop Zacht omhulsel om me heen Zo zacht, met een klein gaatje Waar ik doorheen naar buiten kijk Goh wereld ben je daar? Ik wil er ook bij horen maar wacht nog even Ik ben nog niet helemaal klaar Voorzichtig maak ik het gaatje groter Er komt wat ruimte wat vrijer ademen. Goh wereld wat ben je mooi Ben je veilig? veilig genoeg voor mij? Het is wel spannend Zal ik het gaatje meer vergroten? Ik ben er bijna kijk verbaast rondom Goh wereld neem mij op Laat me bij jou zijn Laat me bij je horen Maar neem me op in je bescherming Alleen red ik het nog niet Kijk, ik ben er al bijna en ja ik vlieg los Als een vlinder in de lucht Goh wereld hier ben ik.
Mijn vader is op leeftijd een mooie weliswaar maar dat hij nu zo van me weg glijdt maakt mij verdrietig en ,t voelt zo raar de pa, die ik mijn hele leven heb gekend waar ,k mee kon lezen en schrijven waar ik zo mee was verwend dat mocht helaas niet meer zo blijven.
Met een glimlach kan ik naar hem kijken en als dochter blijf ik hem trouw ook ontroering wil niet wijken omdat ik zo veel van hem hou.
Ik kijk naar buiten waar het wemelt van mensen die samen genieten lachen en leven Waarom kan niemand mij dat geven.
Ik lig in mijn bed gedachten die dwalen met niemand naast me om mijn liefde te delen is er iemand die mijn hart wilt stelen.
De zon maakt me wakker een nieuwe dag is begonnen aan de horizon glimlacht hoop me te gemoed misschien wordt vandaag de ware onthuld en word mijn ziel eindelijk met warmte vervuld
Leven, dat ben jij Jouw ogen, jouw horen Jouw hartslag in mij Jouw stem die in woorden mijn gedachten klaart Daar diep in je hart de zin van bewaard Jouw leven juichend Jouw liefde betuigend maakt jubelend blij Niet ik maar jij leeft in mij
Ze is twaalf jaar
