Slenteren door de stad Parijs samen lepelen uit een glas ijs Wijn gedronken,stokbrood gegeten van geluk de tijd vergeten Fluisterend vraag je mij ten dans 't juicht in mijn hart ....Vive La France
Vandaag heb ik je begraven Dat doet zo,n vreselijk pijn. Ik had je nog zoveel te vragen Ik wilde nog zo graag bij je zijn Zo leeg en doelloos is nu mijn leven Ik had je nog zoveel te geven.
Twee vragende ogen een teder gezicht wat blonde pieken een onschuldig wicht een dikke tran over die bolle wang ik heb het verstaan wees maar niet bang kom in je oma,s armen ik kusje ik sus je maak je geen zorgen ik hou je geborgen langzaam moet je harden om in het leven te starten
Zij hield mijn hand in haar beiden handen en luisterde naar mijn beklag die lieve non op jaren. In het drukke verkeer op de hoek van de Ferdinand, Bol in Amsterdam
Ik zou zo graag nog even met je praten en je mijn bloementuintje laten zien. Want toen je nog op aarde was en ik je aan kon rakenzag ik jou tuintje niet maar had het druk met andere zaken
Het Leven is het materiaal waarmee we aan de slag gaan. We kunnen ons bestaan kneden tot iets moois of laten verkommeren tot iets lelijks. We hebben dat zelf in de hand.
