Oorlog doet veel mensen pijn zou er op deze aarde een plaats zonder verdriet zijn laat me weten waar die zou moeten zijn op de kaart kan ik hem niet vinden is die dan zo klein?
Ik sta te wachten tot je uit school komt Ja! daar is hij Maar je loopt me voorbij je kijkt niet eens Ik roep: Tijn! Tijn! Maar je loopt gewoon langs me heen
Ik zie je naar een grasveldje lopen je plukt een madeliefje keert je om en loopt met een uitgestrekt handje maar daarin het madeliefje naar me toe Je zegt: Voor jou Oma!
Je bent angstig angstig om opnieuw te beginnen Een nieuwe start te maken met een leeg gevoel van binnen Een ander huis,ander werk een nieuwe omgeving en nieuwe mensen om je heen Het is een uitdaging een enorme stap die je zet En in het begin is het allemaal nog zo vreemd Je verlaat iets waarin je ent opgegroeid Jouw stad, waar je bent opgebloeid Je breekt iets wat je hebt opgbouwd wat je met liefde hebt vertrouwd Je vrienden die je achter laat dat doet pijn Maar toch,je gaat.
Elke dag zon elke dag luieren elke dag lachen elke dag erop uit nooit iets anders dan je lievelingseten nooit anders dan aardige mensen om je heen.
Elke dag rust elke dag vrede elke dag winnen elke dag prijs nooit iets of iemand waarvoor je je best moet doen nooit een probleem dat om een oplossing vraagt.
Zou er geluk bestaan als er niets was om te overwinnen? Zou je er van genieten als je ,t elke dag had.
Gisteren keken we elkaar in de ogen Gisteren hebben we elkaar gekust Gisteren was onze ruzie definitief voorbij en is het niet over tussen jou en mij Een mooi einde aan al die pijn De pijn is nu voorbij Mijn tranen zijn gedroogd en mijn geluk overstroomt net zoals mijn liefde voor jou en dat allemaal omdat ik zoveel van je hou
Ik zal ze nooit snappen ze zeggen vreemde dingen en lopen raar te zingen Als ik moet huilen lopen ze met me te zeulen Og vragen heb je het in je broek gedaan? moet je een boertje laten? O,nee daar komt er weer zo een die me aan gaat zitten gapen Dan moet ik weer naar bed Ik wil niet het zijn hun wensen Ik zal ze nooit snappen die grote mensen
Samen alleen Jij en ik jij mist jouw kameraad Ik mis nog meer jij word mager ik ben het al jij huilt zachtjes ik huil hard jouw vacht is warm mijn lijf is koud jij houdt van mij en ik van jou jij en ik samen alleen.
Geluk zit in kleine dingen die het leven zo vaak geeft De zon waarin vogels zingen de regen die het leven geeft Soms zijn er ook wel donkere dagen met veel zorg en pijn Waarop je dan jezelf kunt vragen zal ik ooit nog gelukkig zijn? Maar gelof me , ,t zal gebeuren want na regen komt zonneschijn
Het was het blauw van je ogen dat ik destijds het eerst zag Later die kuiltjes in je wangen en die warme gulle lach ,t blauw en ,t licht zijn allang verdwenen je huid is nu een rimpelig geheel Maar die lach,die lach is gebleven en ik hou nog steeds van je heeeeel veel.
Tijd gaf je lange benen die op zich zelf willen staan maar geluk laat zich voegen in een steeds korter moment jouw hand in de mijne wanneer je uit gespeeld bent.
Achter de eindeloze horizon stond een mooie regenboog te schitteren als een schilderstuk een voor mijn oog Zoiets krijgt een schilder zijn levenlang niet klaar al mijn lievelings kleuren vloeiden in elkaar Ik zal hem nooit vergeten al word ik nog zo oud deze mooie kleuren die ik in mijn gedachten houd En als ik ooit ga reizen en mijn ziel gaat omhoog ben ik vast besloten dan ga ik naar mijn regenboog.
Geboren in de kortste nacht iets eerder dan verwacht Daar ligt op jou borst een kind dat zich eeuwig met je verbindt Het mooiste moment van je leven Om voor het eerst je kind te voelen Je kind uit je schoot beleven Dat kan men alleen met moederschap bedoelen ,,Een meisje,,zei je verrast Terwjl ze op je buik plast O, klein wonder dat me alles doet Mooi en vertederend aan je borst Wanneer het zich met jou liefde voedt Moeder en kind,liggend zo voldaan Dit beeld zal mij nooit meer ontgaan Moeder en kind een prachtig gezicht Aan mijn schoondochter monique opgedragen dit gedicht.
