Soms voel ik me zo vreselijk verscheurd door alles wat er in ,t verleden is gebeurd Mijn kinderen wilden zo graag bij me schuilen maar ze moesten zo vaak zonder mij schuilen.
Ik dacht mijn meisjes keurig op te kunnen voeden en wilde hen voor de slechte dingen in ,t leven behoeden. Dit lukte me niet helemaal,alles is zo anders gegaan. Best moeilijk: als alleenstaande moeder in ,t leven staan.
Nu heb ik mezelf wat beter leren kennen en hoef nu niet meer voor alles weg te rennen Inmiddels weet ik waar het fout is gegaan en kan ik weer op beiden benen staan.
De schommel in de tuin, gemaakt voor een kind beweegt nu enkel door ,n zucht van de wind Wanneer zijn de bedjes weer gevuld en is niet langer alles in een mist van tramen gehuld?
Hoe kan ik weer het vertrouwen van mijn meisjes winnen? Het is nog zo,n wonde in hun hart, diep van binnen Ik wil hen laten voelen dat ze me kunnen vertrouwen en hun verdere leven op mij kunnen bouwen.
Ik zou nog zoveel willen zeggen er is nog een lange weg af te leggen Stapje voor stapje zullen we weer naar elkaar toegroeien en zullen we na deze bittere strijd weer op kunnen bloeien
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek