Nieuwsjes allerlei Een aaneenschakeling van kleine
dingen maakt een groot leven !
25-04-2008
Ik wou dat ik nog eens een kind was.
, Ik wou dat ik nog eens in een helder beekje kon gaan plonsen,
of er stekelbaarsjes kon gaan vangen,
of dozen vol meikevers,
of schrik hebben van de haan op de boerderij, of eens mogen op de rug van een boerenpaard zitten, of mogen kattekwaad uithalen met de katten,
of met mijn maatjes knikkeren en ruziën over vals spelen...
Maar waar vinden kinderen nu nog een helder beekje? Waar zijn er nog stekelbaarsjes of meikevers? Hoeveel kinderen hebben al een boerderij van dichtbij gezien, laat staan op de rug van een paard gezeten ? Hoeveel kinderen vinden nog plezier om met katjes te ravotten? Bestaat het knikkerspel nog wel?
Wel, al die dingen heb ik als kind mogen beleven en hoeveel vooruitgang de wereld ook heeft gemaakt met al zijn comfort : heel veel kinderen weten niet wat ze missen, en misschien is het wel goed dat ze dat niet beseffen want al die eenvoudige dingen die de pure natuur ons vroeger verschafte zijn schaarse artikelen geworden op deze wereld.
Ik zal mijn wens om terug eens een kind te zijn maar laten varen : ik heb het gehad en ben tevreden. Een gevoel van tevredenheid is een goede basis voor een goede gezondheid. En dat het nog lang zo moge blijven !
Tijdens ons winterverblijf in Andalucia wandelden we door een park waar duiven, eenden, konijnen, kippen enzomeer vrij rondliepen. Opeens bemerkten we een piepklein kuikentje dat zijn moeder kwijt was ; die scharrelde wat hogerop langs een grasheuvel met de rest van haar kroost. Het arme kuikentje bewoog nog amper en leek alle moed verloren te hebben.
Ik naderde voorzichtig het beestje en duwde zachtjes met mijn hand tegen zijn poepke, en ja ...het sukkelde enkele centimeters vooruit. Dat gaf me moed en telkens kreeg ik het kuikentje opnieuw wat dichter in de richting van zijn moeder.
Na een zestal tikjes kwam het zo kort bij zijn moeder dat deze het bemerkte en haar pluimen als een wijde mantel openspreidde. Als door een magneet aangetrokken schoot het kleintje vooruit en verdween onder de veilige moedervleugels.
Ik voelde een golf van blijdschap over mij heenkomen : ik had misschien een pril leven gered.
Nadien twijfelde ik of de natuur wel wou wat ik gedaan heb : natuurlijke selectie die zwakken uitschakelt, weet je wel ! Maar dan stelde ik mij in de plaats van dat wezentje en dacht dat ik toch ook liever zou gered worden.
Was de asperges eerst goed schoon en schil ze met een dunschiller, maar gooi de schillen NIET weg : kook de schillen van één of twee bussels in twee liter kippenbouillon (van 4 blokjes) gedurende ongeveer één uur op matig vuur. Giet dan alles door een zeef : de bouillon in een grote kom, de schillen nu bij het (organisch) huisvuil. Na afkoeling vries je deze bouillon in om later een lekker soepje te maken.
Onderaan de asperges wordt meestal (afhankelijk van kwaliteit en versheid) een stuk van ca. 2 cm. afgesneden en wegens "hardheid" weggegooid. Gooi dit echter niet weg, enkel de onderste paar millimeter, en de rest snij je in blokjes van ongeveer een halve cm. en je vriest al die stukjes in. Als het aspergeseizoen wat verder gevorderd is en je hebt enkele keren van dat witte goud genoten, heb je een aardig pakje "voetstukjes" kunnen invriezen.
Dan het moment van soep bereiden :
Koop een op dat moment meestal goedkoper geworden aspergebussel, schil ze, snij de koppen met een stukje stengel van een paar cm. af en hou deze apart. De stengels zelf snij je in stukjes van min of meer 1 cm.. Stoof in een grote kookpan het in stukken gesneden wit van 2 preien, 2 stelen van bleekselder (ontdaan van de vezels en eveneens kleingesneden), een paar geschilde aardappelen in schijfjes, de vroeger ingevroren "aspergevoetjes" en de zojuist versneden aspergestengels. Overgiet alles met de vooraf ontdooide aspergebouillon (zie eerste papagraaf). Laat een uurtje zachtjes koken. Nu alles goed mixen en naar smaak bijkruiden met peper en zout. Voeg dan de apart gehouden "kopjes" bij en laat nog een vijftal minuutjes verder koken. Voeg (van het vuur) nu 20 cl. room toe en roer goed dooreen. Bij het opdienen garneer je met fijngehakte peterselie.
Echte smulpapen mengen eerst nog een eierdooier door de room !
Met deze selectie uit foto's van onze laatste wintervakantie wil ik aantonen dat, met een beetje stappen, met een bus of een lokaal treintje, Andalucia meer biedt dan de rumoerige strandplaatsjes en druk vertier :
Het authentieke bergdorpje ALORA : *****************************
Het nieuwe BATTERY-PARK in Torremolinos : *************************************
Het witte dorpje FRIGILIANA : *************************
De botanische tuin LA CONCEPTION in Malaga : ***************************************
NERJA, het balkon van Europa : *************************
De prachtige botanische tuin LOS MOLINOS in Torremolinos : ***********************************
(in het bericht hiervoor "foto's bij het artikel over cataract" vind je 3 foto's)
Op foto 1 zie je de werking van het oog :net als bij een fototoestel valt het licht door de lens en projecteert het beeld op het netvlies (bij een fototoestel op de film).
Als de lens van uw fototoestel door bv. vervuiling troebel geworden is, kan geen enkele scherpstelling het beeld nog verbeteren. Evenzo kan een troebel geworden ooglens (bv. door veroudering) geen helder en scherp beeld meer doorlaten en helpen geen sterkere brilglazen meer. Meestal zal de diagnose van de oogarts luiden : cataract (ook wel eens grijze staar genoemd).
2.Hoe verloopt zo een operatie ??
(op onderstaande website van het oogcentrum te Hasselt vind je gedetailleerde uitleg en foto's over dit onderwerp)
(zie ook foto 2 in bericht "foto's bij het artikel over cataract)
Vooraf onderga je een grondig oogonderzoek om na te gaan of een cataract-operatie met goed resultaat kan worden uitgevoerd en ook om nauwkeurig te meten welke lenzen voor jou gepast zijn.
Je hebt ook de keuze : ofwel ver zien zonder bril, maar dan wel een leesbril ; ofwel ver zien met bril en lezen zonder bril. Ik koos voor ver zien met bril omdat ik reeds vele jaren z'on bril draag en de meeste patienten kiezen op dezelfde manier.
De dag van de operatie worden een aantal druppels in het te opereren oog gedaan (ontsmetting en vergroten van de pupil). Na een twintigtal minuten komt de oogchirurg je halen : in de operatiekamer wordt je gelaat afgedekt behalve het te opereren oog; je krijgt opnieuw druppeltjes in je oog, ditmaal als verdoving en na enige ogenblikken begint de chirurg een minuscuul openingetje in je oog te maken en brengt daarin een fijn buisje waardoor een soort staafje gaat dat door trillingen de troebele lens verbrijzelt, afzuigt en wegspoelt. Zeer vlug injecteert men een nieuwe soepele lens in je oog en het hele proces is in een kwartiertje afgehandeld. Je kan dan reeds gewoon terug naar huis. (zie foto 3)
En wonderbaarlijk : je voelde geen enkele pijn !!!
Vanaf dan moet je meerdere malen per dag druppels in je ogen doen of laten doen; deze indruppeling wordt in ongeveer een maand afgebouwd.
De volgende dag zie je al redelijk goed en kom je voor controle bij de oogarts. Elke dag verbetert je zicht en volgen er nog een paar controlemomenten.
Reeds één week na de ingreep op één oog komt op dezelfde manier het andere oog aan de beurt.
En geloof me: er is niets om bang voor te zijn. De gestelde diagnose negeren is echter eerder iets om bang voor te zijn.
Een uitgebreide informatie over oogkwalen en cataract in het bijzonder vind je op www.oogcentrumhasselt.be .
Met dank aan dokter M.C. Linsen voor de snelle, pijnloze en doeltreffende ingreep die mij een klaardere kijk op de wereld teruggaf.
Ik begon te roken rond mijn dertigste omdat ik dacht dat het een sociaal gebeuren was. Eerst afwisselend sigaren en sigaretten, later de pijp. Mijn vader stierf aan longkanker (hij was een verstokte roker) maar ik maakte mezelf wijs dat, als ik niet inhaleerde, mij niets kon overkomen. De pijp was ook een uitstekend middel om bij het vissen (mijn toenmalige hobby) de muggen van me weg te houden.
En ik rookte maar pijpen : één in de mond en een ander lag af te koelen, maar na enkele jaren van mezelf wat wijs te maken kreeg ik opzij van mijn tong een witte aanslag die nogal ruw aanvoelde en waarin ik in mijn slaap beet en redelijk pijn deed. Toen de tandarts dit zag gaf hij de raad een stomatoloog (een specialist in mondziekten) te raadplegen.
Het heeft dan nog geduurd tot de tandarts mij via mijn echtgenote schrik aanjoeg voor de mogelijke gevolgen en dat ik de stap naar de stomatoloog zette.
Daar viel het verdict : leukoplakie, wat kan ontaarden tot kanker ! Schrikwekkende foto's van deze kwaal in een verder stadium gaven mij de doorslag.
Binnen de twee dagen ging ik onder het mes : een jaap in mijn tong van 4 cm.lang en bijna 1 cm. diep, vervolgens met veel draad dichtnaaien en dan bang afwachten of het al dan niet kwaadaardig zou zijn. Als de verdoving van de tong uitgewerkt was kreeg ik hevige pijn en pijnstillers slikken met water was al een foltering die ik voelde tot in de slokdarm. Twee weken lang ging enkel vloeibaar eten met veel moeite naar binnen.
Dan kwam het verlossende nieuws : "niet kwaadaardig!".
En mijn twee pijpen ? Ze lagen nog lange tijd voor mijn ogen op een kast, samen met een pakje tabak. NOOIT kreeg ik nog zin om te roken.
Het enige leuke aan leukoplakie is dat ik verlost ben van het roken, met als gevolg : eten en drinken smaakt beter, ik stink niet meer naar tabaksrook, mijn vrouwke is blij dat plafond en gordijnen langer netjes blijven en misschien leef ik langer en gelukkig.
Wil jij ook eens de sensatie beleven van bijna vermoord ? Zoek dan in het mooie stadje DURBUY de slagerij zoals je ze op onderstaande foto ziet. Uw reisgezel(lin) zal je fotograferen als je naast het slagershakblok staat. De slagersvrouw zorgt voor een mooie fotoscene ! Veel geluk !!!
of dozen vol meikevers, 
of met mijn maatjes knikkeren en ruziën over vals spelen...
Het resultaat van geduldig tuinieren.
Dan (ook geduldig) schillen .
Nadien : het geduld beloond !
ANDALUCIA (Zuid-Spanje)
foto 2 : de operatie
foto 3 : een paar minuutjes na de ingreep
