De maïs die meestal aan de waterkant wordt gebruikt, komt rechtstreeks uit het blik. Men spreekt over maïs uit de supermarkt als zijnde knapperig (crispy) en dat wil zeggen dat hij voor ons mensen op die manier het lekkerst is. Naar mijn gevoel echter iets te hard om voor de vis als aas perfect te zijn. Invriezen is de boodschap.
Uit economische overwegingen koop ik meestal een groot blik maïs. De maïs wordt in een vergiet gegoten en met koud water afgespoeld. Ik ben geen voorstander van de zoete vloeistof die samen met de maïs (sweetcorn) in het blik zit. Het kleeft aan je handen, het kleeft aan je hengel… Na spoelen laten we het gele lekkers goed uitlekken. Persoonlijk neem ik altijd de moeite om het geheel te sorteren op grote en kleine korrels, al is dat niet strikt noodzakelijk. Vervolgens wordt de maïs in wedstrijdklare porties in diepvrieszakjes verpakt. De lucht uit het zakje drukken, goed afsluiten, de datum op het zakje schrijven en ze verdwijnen in de diepvriezer.
De avond voor de wedstrijd laten we de maïs in het zakje ontdooien en je zal zien dat de buitenkant van  de korrels zachter is geworden. Vis je met maïs, gebruik dan een voldoende grote haak met een ronde bocht (bv. Mustad Long Point Wide Gape Superpower nr.14) vissen en de punt van de haak moet altijd uit de maïs steken.

Maïs die je invriest, is heel makkelijk te flavouren. Voor je het diepvrieszakje sluit, druppel je een beetje van je favoriete geur- smaakstof over de maïs, lucht in het zakje blazen, goed schudden, lucht er uit drukken, afsluiten en invriezen.
Mijn favorieten: mapple dream of bergamot.

Maïs die langzaam zakt, bezit heel dikwijls een stuk meer aantrekkingskracht, zeker wanneer we ondiep vissen. Zet de maïs op de haak en druk het harde middengedeelte er uit. Het vel dat overblijft geeft een traag zinkend aas dat op een heel speciale manier naar beneden dwarrelt en zeker door de vis zal opgemerkt worden.

Als brasem niet echt op dreef is, hebben we de gewoonte over te schakelen op kleiner en minder aas. Met maïs is dat naar mijn gevoel juist het omgekeerde. Zet bijvoorbeeld eens vier korrels op de haak, dat wil zeggen twee op de haak een op de steel en een op de punt en twee maïskorrels die boven de haak op de lijn werden geschoven.

Maïs is een perfect combinatieaas en in combinatie met een mestpiertje een absolute winnaar. Wij hebben ook uitstekende resultaten behaald met een rode imitatiemade op de punt van de haak.

Let op wanneer je maïs bijvoert. Maïs verzadigt de vis, dus je voert best weinig maar dikwijls. Vier tot vijf korrels per keer is de maximum. Best nog afgewisseld met ofwel maden of casters in een verhouding van een keer maïs en twee keer maden.

Eindelijk de tijd om even te bloggen... zo vlak voor de verkiezingen...
Ik ben zeker niet iemand die elke dag de tijd heeft om nieuwe berichten op zijn blog te zetten. Als je van zeven tot zeven met je werk bezig bent... en het grootste deel van die uren voor het scherm van een Mac of Pc zit, dan heb je het het wel gehad.
En... in het weekeinde moet er gevist worden of krijgt de familie mijn volle aandacht.
Ondertussen zijn er al een aantal wedstrijden de revue gepasseerd en qua resultaten mogen we zeker niet klagen.
Een ding wil ik hier toch even onder de aandacht brengen...
Mijn vriend Jo met wie ik al jaren koppel vis, is een fervente aanhanger van de panieklijn (vissen met zwaar lood) en ik ben van huize uit een adept van een klassieke visserij, met "peuteren" (niet in mijn neus) als mijn ultieme uitdaging.
Kunnen beide technieken tijdens een koppelwedstrijd naast mekaar gebruikt worden:
het antwoord is ja als er "veel" vis op de stek zit (dat wil zeggen op een koppelwedstrijd van 3 x 2 uur moet er minstens 80 tot 100 kg vis gevangen kunnen worden). Is dat niet zo, dan moet er gekozen worden voor de meest productieve techniek en in veel gevallen is dat de panieklijn. Tot spijt van deze jongen die zijn perfect afgestelde lijn moet inruilen voor een lijn met een schuiflood van 10 gram.