Albert Bervoets met de Triumph Metisse tijdens zijn laatste cross in Ronquières bij de senioren BMB in 1965
Albert Leeten schreef het volgende over zijn jeugdidolen
De Kluisberg in Bolderberg was zijn oefenterrein , hij kende al de hoeken en kanten van deze unieke omloop. Albert en zijn neef ook Albert reden met een Truimph en BSA Goldstar. Als deze motoren aangetrapt werden, was ik snel met mijn fietsje daar om toch maar iets van de training te zien. Door hen ben ik in de motorsport terecht gekomen, daar ben ik fier op . Onvergetelijke tijden die jaren 60 . Door een zware knieblessure moest hij noodgedwongen stoppen. Zijn laatste cross was in Ronquières.
tekst en foto: Albert leeten
PS: De winnaar van de cross in Ronquières bij de seniors was Willy van de Walle.(Dirk Van Mele)
Albert Bervoets met de Triumph 2 cilinder tijdens een seniorcross op de moeilijke omloop van de Kemmelberg te Kemmel bij Ieper in 1965
enkele tegenstanders van Albert bij de seniors : Jackie Allemeersch , Willy Van de Walle , Frans Dewin, Alex Jennes, Jean Thiry, Henri Vromans en nog vele andere. (info Albert Leeten)
op deze foto zien we een tijdsgenoot van Albert Bervoets nml de West- Vlaming Jackie Allemeersch (in het midden) (foto Marnix Vanslembrouck)
Soms gebeurde het, en nu nog, dat er in eenzelfde familie mensen dezelfde voornaam hadden, maar dat ze dezelfde voornaam en achternaam op hun paspoort hebben staan dat is al wat straffer.
als ze dan ook nog eenzelfde sport beoefenden in ongeveer dezelfde jaren dan moet zelfs een ervaren sportliefhebber opletten het niet over de verkeerde Bervoets te hebben.
we hebben het hier over de Limburgse neven Albert Bervoets en Albert Bervoets
want inderdaad er waren in de jaren 60 twee Albert Bervoets die zich regelmatig in de kijker reden, de Albert waarover we het nu gaan hebben reed van begin de jaren 60 tot halverwege 1965, zijn neef startte in 1964 en rijd hedentendage nog altijd veteraancrossen, maar daar hebben we het andere keer wel over.
het gaat hier dus over Albert Bervoets (de eerste zullen we maar zeggen) op de foto uit 1962 en gemaakt te Namen zien we Albert Bervoets op de krachtige BSA Goldstar 500 tijdens een cross voor Junioren, Albert reed bij de BMB en van het begin af in de 500 cc klasse, later zou hij bij de senioren en de inters starten maar dat is voor morgen.
Albert Leeten van wie ik de foto kreeg schreef er de volgende tekst bij:
Albert zijn carrierre begon begin de jaren ' 60 tot halverweg ' 65 . Hij reed bij de junioren, senioren en enkele wedstrijden met de inters. Allen 500 CC. Deze sympathieke motorcrosser had een heel aparte rijstijl , was altijd gemotiveerd en gaf nooit af. Hij was veel te sterk voor zijn materiaal.( het materiaal kon Albert soms niet volgen met brokken tot gevolg)
De eerste Grand Prix in Nederland was in 1953 op het zandcircuit in Norg .
Er werd toen gereden in twee series en een finale.
Voor Nederland startte in de eerste serie Rietman, vd Mei, Koning en Turk, met Rietman als onze grootste kanshebber.
Het was een prachtige start met Stonebridge op kop en Rietman pakte de tweede plaats, wiel aan wiel kwamen ze de eerste ronden door, Hennie kon het tempo moeiteloos volgen.
In de 4e ronde kwam Stonebridge alleen door, Rietman stond met een gebroken ketting, een snelle reparatie volgde, als een razende roeland ging Rietman door het deelnemers veld en eindigde toch nog op een tiende plaats, niet goed voor een finale plaats.
De andere Nederlanders plaatsten zich mooi voor de finale, zowaar een mooi resultaat.
De tweede serie met voor Nederland Baudoin en Clynk.
De Engelsman Ward nam de leiding met daarachter Mingels en Baudoin, Mingels en Baudoin reden als aan een touwtje, Baudoin demonstreerde een grootste vorm en eindigde keurig tweede vlak achter Mingels.
De Finale ging van start met vijf Belgen vier Engelsen en zeven Nederlanders.
Het waren de Engelsen Hall en Stonebridge die de leiding namen, in de tweede ronde moest Hall afhaken, Stonebridge nam de leiding en ging in een nog hoger tempo verder gevolgd door Mingels en Baudoin.
Stonebridge nam 6sec voorsprong, toen vond Mingels het genoeg en ging versnellen, maar Baudoin bleef keurig in zijn wiel.
Beiden passeerden Stonebridge, die moest afhaken met een uitgebrande motor.
August Mingels won deze Grand Prix, maar het was Frans Baudoin die een schitterende prestatie neerzette en keurig tweede werd.
De snelste tijd in deze Finale was voor Mingels 4.39, maar Rietman reed in zijn serie toch 3 sec sneller nml. 4.36.
Mingels geheel rijdend in het wit, en op zo'n zware FN was een imposante verschijning.
naar aanleiding van het ongeval van Georges Jobé in Dubai op 7 december 2007 waarbij hij 4 rugwervels, 4 ribben en het borstbeen brak schreef Rudi Put het volgende verhaal
GEORGES JOBE, ik heb hem persoonlijk leren kennen op het trainings parcours van Zwartberg, sommige dagen was ik daar heel alleen met hem en zijn mekanieker Ludo Lambrechts, het gebeurde al eens dat hij zo lang bleef rijden dat de benzine voorraad volledig op was en dan vroeg hij om benzine te halen op de weg naar Opglabeek terwijl Ludo aan de motor sleutelde. Een handdoek op de passagiers zetel van mijn auto gelegd en zo reed hij dan mee met mij, hij sprak tegen mij altijd Vlaams, deed echt zijn best, maar soms moest je hem helpen met bepaalde moeilijke woorden, een hele sympatieke vent die mij dan vertelde hoe zijn weekend crossen waren verlopen en hoe hij het zag en wat hij dacht dat er nog verbeterd moest worden aan zijn motoren, want hij had twee zeer verschillende motoren de ene was makkelijk te besturen en was helemaal niet brutaal maar met een hoge topsnelheid (hard parcours) de andere was veel moeilijker te besturen en heel brutaal, bij de minste aanraking van het gashendel (zwaar zand parcours) Ook vroeg hij altijd wat de kranten over hem schreven hier in Limburg en hij had het soms moeilijk met sommige artikels, meestal geschreven door een in Limburg bekende motocross journalist en soms zei hij ook "nu heeft hij de waarheid geschreven"!! Ik zou het heel spijtig vinden moest Georges toch niet weer de oude worden zo zie je maar het kan zelfs de meest ervaren overkomen !!
tekst en foto's: Rudi Put
we zijn nu 12 januari 2008 en Georges Jobé is bezig met zijn zware revalidatie in het Universitair ziekenhuis in Esneux.
tijdens zijn loopbaan als prof crosser waar hij 5 maal wereldkampioen en 7 maal Belgisch kampioen werd heeft hij talrijke valpartijen meegemaakt en breuken opgelopen maar nooit zo ernstig als deze, die hij nu, tijdens een plezierritje in de woestijn van Dubai opliep. (ew)
modderige toestanden, sommigen hebben graag wat modder en slijk, anderen zijn er allergisch voor, en toch moest er gereden worden, nat of droog, koud of warm.
in 2de positie zien we Xavier Put (55) op de CZ in Vliermaalrood 1972
na lang zoeken en wikken en wegen is er eindelijk duidelijkheid in de "zaak" Namen 1968.
de foto die je ziet is al een keer op de blog gekomen maar dan onder de naam "Namen 1968" en er was ook onzekerheid over het nummer 60, was dat nu Gaston Rahier of was het Frans Slechten.
volgende info kreeg ik van onze vriend Ralf Lorber uit Duitsland als reaktie op de foto van "Namen 1968"
mail 1: dit gaat over de rijders die op de foto te zien zijn
Gaston Rahier started "only" in the Support Inter 250cc class with number #89 (CZ 250cc) in 1967.
I found your picture in the book "Motocross Rich Mixture" on page 45. Paul Friedrichs won this event.
Gaston Rahier started in the 500cc Grand Prix class at Namur for the first time in 1968. You can reed this in following books: "Motocross 69" on page 245 and "Adel in het Zadel - Part 3" on page 12. Gaston Rahier takes the 6. place overall this day.
Het was het jaar 1949, Hennie Rietman was voor de eerste keer Kampioen van Nederland geworden, dit deed hij op het merk Triumph.
Maar deze Triumph nam hij niet mee naar de Motocross des Nations in Engeland.
Deze wedstrijd werd gehouden op het uiterst snelle circuit Brands Hatch, en de KNMV had overwogen om geen team te sturen, omdat het materiaal van de Nederlanders voor deze wedstrijd gewoon te kort kwam. Maar na lang aandringen van de rijders werd besloten om een team te sturen, dit team bestond uit Rietman, Baudoin, Koning, van Heukelom en Jonkers.
Zoals gezegd Rietman had zijn Triumph niet mee genomen en melde zich bij aankomst in Engeland direct bij de BSA fabrieken om te onderhandelen over een fabrieks BSA.
Dit is niet gelukt , maar de sympathieke Engelse fabrieksrijder Bill Nichelsen stelde zijn tweede machine beschikbaar.
Op zatermiddag tijdens de training reed Hennie Rietman top tijden op dit circuit en prees de machine voor zijn gemakkelijke besturing.
De Nederlanders wisten dat ze met hun materaal niet ver zouden komen, maar nu Rietman een fabrieks BSA bereed waren de verwachtingen wat bijgesteld.
Rietman startte samen met Jonker en Van Heukelom in de eerste serie ,hij begon goed op een derde plaats, maar kreeg in de derde ronde een lekke voorband.
Maar nu demonstreerde Rietman zijn strijdlust met nog 8 ronden voor de boeg bleef hij stug doorgaan, maar met nog 100 meter te gaan begaf het voorwiel het.
Die laatste 100 meter sleepte hij zijn motor over de eindstreep en werd zevende .
Een pracht prestatie, die werd beloond met een daverend applaus van het Engelse publiek.
De eerste serie werde dus gewonnen door de Engelsman Hall, tweede werd de Belg Pairiot en Rietman zevende.
In de tweede serie plaatste alleen Koning zich voor de finale de anderen waren door pech uitgevallen, de Belg Jansen op Sarolea werd winnaar van deze serie.
Dertig man gingen in de finale van start, met twee Nederlanders te weten Rietman en Koning.
In de eerste ronde kwam Rietman als vijfde door achter Thomas, Lines, Mingels en Hall, in de vijfde ronde was Rietman opgeklommen naar de derde plaats, Mingels en Thomas moesten plaats maken voor de snelle Nederlander die nu op een derde plaats schitterend achter de beide Engelsen reed.
De Belg Jansen op zijn snelle Sarolea kwam nog langs Rietman en ging ook Hall voorbij en eindigde op de tweede plaats achter Lines, in de laatste ronde wist Rietman Hall nog te passeren en werd zodoende derde.
Rietman had hiermee aangetoond dat op goed materiaal hij met de besten van Europa meekan...
de naam "Jean Van Tongelen" de vroegere bakkenist van Leon Liekens dreigde door een ongelukkig toeval verloren te gaan voor het nageslacht. Jean Van Tongelen was de man waarmee Liekens zijn meeste overwinningen en kampioenschappen won, toch staat hij niet vermeld in het naslagwerk der naslagwerken nml de trilogie van "Adel in het zadel" dit is geen vewijt naar de auteur van dit werk, we weten allemaal dat een verkeerde naam naast een foto of een andere naam bij een titel soms niet te vermijden is. in het boek over Leon Liekens komt Van Tongelen wel degelijk voor en voor diegene die het boek niet hebben gelezen maak ik hier een korte samenvatting van de verschillende bakkenisten waarmee Liekens ooit reed. (het kan zijn dat er hier terug iemand wordt vergeten, of dat de hieronder weergegeven data en namen niet helemaal kloppen, zowel, laat het me dan weten of plaats een reaktie op de blog)
1952 - 53 - 54 - 55 - 56 met Jos Verpoorten in 1954, 1955 en 1956 werden ze kampioen van België (volgens betrouwbare bron zou in 1955 en 56 Jean Van Tongelen hier bakkenist zijn geweest)
1957 - 58 met Leon Franck in 1958 werden ze kampioen van België (volgens betrouwbare bron zou in 1957 en 58 Jean Van Tongelen hier bakkenist zijn geweest)
1959 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 met Jean Van Tongelen in 1959, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, werden ze kampioen van belgië. het seizoen 1967 waren ze tezamen gestart maar op 16 april 1967 sloeg het noodlot toe op de cross in Dilbeek Jean kwam onder het zijspan terecht met als gevolg een zwaar rugletsel wat meteen het einde betekende van de zegereeks die statte in 1959 en in mineur eindigde in 1967
door het ongeval nam Pierre Van Hoof de plaats van Jean Van Tongelen in en werd dat nieuwe duo kampioen van België in 1967 - 68 in 1969 werden ze 2de en in 1970 en 71 werden ze 3de.
bij deze hoop ik Jean Van Tongelen, die spijtig genoeg overleden is in 2003, terug op zijn plaats te hebben gezet in de analen van de motorsport.
(alle data hierboven komen uit het boek " Leon Liekens de ongekroonde wereldkampioen" )
op de foto: Jean Van Tongelen in het zijspan van Joris Van Hoof in 1954 te Beveren-leie, want voor hij bij Liekens als bakkenist aan de slag ging had Jean al zijn ervaring opgedaan bij Joris van Hoof.
Chris Horsfield reed niet alleen met BSA maar ook met Greeves en AJS "two stroke" waarmee we hem hier zien in het rennerspark. (ik vermoed dat het een Challenger MX1 is, maar ben het niet zeker gezien het buizenframe, verbeter me als het niet juist is)
het is inderdaad geen Greeves maar een AJS 2 takt machine "two stroke" zoals de Engelsen dat noemen, (dank aan Albert leeten voor de correctie)
en onze kleine vriend is ook weer van de partij, ik weet al ongeveer wie het is, meer kan ik niet zeggen.
Louis Geboers, hier stijlvol met de BSA Goldstar, voelde zich pas in zijn element als hij op een zandomloop kon rijden.
Louis zat echter met een klein probleempje, hij was nml een brildrager en een aangepaste "stofbril" voor brildragers had je in deze tijd nog niet.
dus reed hij meestal met zijn gewone bril, wat niet echt aan te bevelen was op stofferige of modderige omlopen.
hedentendage is daar een oplossing voor nml de speciale "PRO-VUE" bril, alle inlichtingen over deze bril kun je vinden op de site van Motorcrossadviseur Jan Müller.
neem eens een kijkje op zijn site ( trek er maar een paar uur voor uit want er staat enorm veel op)
In het jaar 1956 was het Jan Clynk die voor Nederland de eerste Grand Prix zege binnenhaalde.
Het was in Schijndel en de hele Europese top was aanwezig.
Rietman en Clynk reden in de training goede tijden, maar in een van de laatste trainings ronden kon Jan zijn BSA tegen een boom zetten, de BSA was helemaal vastgelopen.
Ook de FN van Hennie Rietman was zodanig kapot gelopen dat hij niet op tijd gerepareerd kon worden.
De voltallige Engelse fabrieks BSA rijders zorgden er voor dat bij Jan Clynk een reserve blok ingebouwd werd, en het resultaat was er dan ook naar.
Jan Clynk ging direct van start naar de eerste plaats en stond die niet meer af.
Hennie Rietman kreeg de reserve BSA van Sten Lundin en reed daarmee naar een mooie achtste plaats.
Ja zo ging dat vroeger, daar hoef je tegenwoordig niet meer mee aan te komen.
Men had nog iets voor elkaar over, helaas kan dat tegenwoordig niet met meer met al die fabrieks/team belangen.
Foto van de start in Schijndel, Jan Clynk nr 21 nam direct de kop.
tekst en foto: Peter Rietman
PS: er staan ook Belgische rijders op de foto, wie kent ze ? met het nr 5 meen ik zou Jos van Pee te herkennen met Matchless. nr 9 is ook een Belg
Lucy Poelmans schreef: Nr 5 is niet Van Pee maar René Baeten op FN en nr 9 is Janneke Rombouts op BSA
de jonge Pierre Karsmakers met de CZ poserend voor de foto.
met CZ werd hij in 1967 en 69 Nederlands kampioen en in 1972 werd hij terug kampioen van Nederland maar dan met Husqvarna, en dat telkens in 500 cc klasse.
iets helemaal anders nu nml.opsporing verzocht alle crossliefhebbers kennen natuurlijk Pierre Karsmakers maar kennen ze ook nog de Nederlander Herman Versteeg uit Veenendaal, die begin de jaren 6o regelmatig in België reed (BLB) en spijtig genoeg in 1966 om het leven kwam tijdens een wedstrijd in het Nederlandse Oss.
mochten er mensen zijn die nog gereden hebben met Herman Versteeg en die nog foto's of info over hem hebben dan zouden ze daar een paar mensen een groot plezier mee doen.
