Nu deze reis bijna ten einde is ga ik u kort de mensen voorstellen waarover ik schrijf in mijn blog, een beetje zoals een zanger voor het laatste nummer zijn muzikanten voorsteltaan zijn publiek, u weet wel.......aan de drums.........aan de gitaar.........Bas........
Alex en Beatrice, Alex is dokter internist,ivan het gezegende jaar 1954 zoals ik.hij en Beatrice zijn beide gescheiden en hebben zich samen na hun scheiding op nieuw Caledonië gevestigd. Ik ontmoette alex en Beatrice voor het eerst in de chique sail club aan het strand van Nha Trang, ze waren aan het schaken met elkaar, ik vroeg of een van beide zin had een spel tegen mij te spelen, dat wilde ze niet. De volgende dag kwam ik ze tegen in een klein Zwitsers restaurant waar ik met de eigenaar bevriend ben, we hebben toen heel lang met elkaar gesproken. Alex vindt mij een echte gauchist, een soixanthuittard, een man van links, terwijl ik vind dat ik dat echt niet ben, eerder een sociale liberaal, iemand van het centrum. De volgende dag zijn we samen naar het strand gegaan, een partijtje schaak werd weer geweigerd. Sindsdien stuurt Alex me bijna dagelijks een mailtje, hij geeft me goede raad, excuseert zich dat hij niet met mij wil schaken omdat hij zeker is dat hij de partij zou verliezen. Beatrice is heel stil, ik had ze graag eens een middagje onder mijn hoede genomen om ze allerlei vuile schaaktrucs te leren, maar het mannelijk ego van van Alexander de Grote, die ik toch wel sympathiek vind, had zo N verlies nooit te boven gekomen.
tam, over tam heb ik al vertelt, ze is met een stoere Rus getrouwd, is zevenentwintig jaar, ze hebben een schattig zoontje van twee, toen ik met haar en haar man en de broer van haar man iets ging eten bij den Armeniër, dronken beide heren de Turkse variant van karnemelk bij hun eten. Tja, zeiden ze, we dronken te veel en toen mocht het niet meer van tam. Ze keken begeerlijk naar mijn dubbele wiskey . Tam was mijn steun en toeverlaat in Vietnam, ze deed mijn reservaties, gaf me goede raad, lachte tegen mij , ik zei tegen haar : jij zorgt zo goed voor mij hier in Vietnam als mijn dochter voor mij zorgt in België. No ploblem mistel Pieter ,you Good hart like you.Tam heeft enkele jaren Engels gegeven, ik wil niet weten hoe die nu Engels spreken.
25-02-2020, 15:41
Geschreven door Pieter Karreman Reageren (1)
elena is arts, kabbaliste, volgelinge van rebe nachman van bresow, ze is vooral mesjoche,
lena
Lena is een charmante oude dame , ze heeft een mooie ontwapende lach, we leerde elkaar kennen toen we geen van beide de straat konden oversteken vanwege het drukke verkeer. Lena spreekt enkel Russische, ze heeft een engelengeduld om met mij te spreken en alles eindeloos te herhalen. Lena is nu terug in st Petersburg, ze heeft me vanmiddag gebeld, ik ga haar via whatsap foto's sturen, .Lena is zo vrolijk, als je je depressief voelt en je bent een uurtje met Lena aan het strand gaat alles beter.
eva
eva is een vrouw van zeventig, ze verbleef in het zelfde hotel, ze verloor twee echtgenoten aan kanker, is erg assertief( misschien een beetje te assertief)) een typische Zweedse, is met de rugzak door India getrokken, hebben over literatuur, muziek, kunst gesproken. Als de muziek niet zo hard geweest was tijdens onze kroegentocht hadden we misschien een diepgaander gesprek kunnen hebben.
de dame met de witte jurk
het mooiste en het beste wat me op deze reis overkomen is, te mooi en te intiem om het te delen met iedereen, nooit heb ik iemand mijn naam zo weten uitspreken, het einde van een nachtmerrie, mijn muze, so unexpectedly
25-02-2020, 14:09
Geschreven door Pieter Karreman Reageren (0)
Nu deze reis bijna ten einde is ga ik u kort de mensen voorstellen waarover ik schrijf in mijn blog, een beetje zoals een zanger voor het laatste nummer zijn muzikanten voorsteltaan zijn publiek, u weet wel.......aan de drums.........aan de gitaar.........Bas........
Alex en Beatrice, Alex is dokter internist,ivan het gezegende jaar 1954 zoals ik.hij en Beatrice zijn beide gescheiden en hebben zich samen na hun scheiding op nieuw Caledonië gevestigd. Ik ontmoette alex en Beatrice voor het eerst in de chique sail club aan het strand van Nha Trang, ze waren aan het schaken met elkaar, ik vroeg of een van beide zin had een spel tegen mij te spelen, dat wilde ze niet. De volgende dag kwam ik ze tegen in een klein Zwitsers restaurant waar ik met de eigenaar bevriend ben, we hebben toen heel lang met elkaar gesproken. Alex vindt mij een echte gauchist, een soixanthuittard, een man van links, terwijl ik vind dat ik dat echt niet ben, eerder een sociale liberaal, iemand van het centrum. De volgende dag zijn we samen naar het strand gegaan, een partijtje schaak werd weer geweigerd. Sindsdien stuurt Alex me bijna dagelijks een mailtje, hij geeft me goede raad, excuseert zich dat hij niet met mij wil schaken omdat hij zeker is dat hij de partij zou verliezen. Beatrice is heel stil, ik had ze graag eens een middagje onder mijn hoede genomen om ze allerlei vuile schaaktrucs te leren, maar het mannelijk ego van van Alexander de Grote, die ik toch wel sympathiek vind, had zo N verlies nooit te boven gekomen.
tam, over tam heb ik al vertelt, ze is met een stoere Rus getrouwd, is zevenentwintig jaar, ze hebben een schattig zoontje van twee, toen ik met haar en haar man en de broer van haar man iets ging eten bij den Armeniër, dronken beide heren de Turkse variant van karnemelk bij hun eten. Tja, zeiden ze, we dronken te veel en toen mocht het niet meer van tam. Ze keken begeerlijk naar mijn dubbele wiskey . Tam was mijn steun en toeverlaat in Vietnam, ze deed mijn reservaties, gaf me goede raad, lachte tegen mij , ik zei tegen haar : jij zorgt zo goed voor mij hier in Vietnam als mijn dochter voor mij zorgt in België. No ploblem mistel Pieter ,you Good hart like you.Tam heeft enkele jaren Engels gegeven, ik wil niet weten hoe die nu Engels spreken.
25-02-2020, 12:53
Geschreven door Pieter Karreman Reageren (0)
Hello Pieter, how was your trip? We knew you were comming, we kept waiting For you, dont drink all our whiskey , how was Vietnam,,? Did you get laid? De Atlanta vrienden zitten allemaal rond de tafel in de bar, Bill van Australië, Max van Israël, Valerie van Frankrijk, Phillip van groot Brittannië,liana van Duitsland, en Kung Charles, de eigenaar van de Atlanta over wie ik nog een en ander moet vertellen in mijn blog.
zoals gewoonlijk spreekt iedereen door elkaar, lingua franca is Engels afgewisseld met flarden Frans en Duits, onderwerp van gesprek is het coronavirus. Valerie ,die een felle verdedigster is van dierenrechten en vegetarisch zegt: zis is ze beginning of ze end all because we eat annimaals. William"Bill" die geen Fransen kan uitstaan van wege die affaire met dat rood vlees( zie eerdere bijdrage in mijn blog) snauwt haar af:zolang jij je maar goed tussen je benen blijft wassen, zal het wel meevallen wat de verspreiding van dat virus betreft. Max, die al veel te veel wiskey gedronken heeft, en het gesprek totaal niet meer volgt zegt tegen mij:Pieter, tu sais que je faissait mon bar mitswa a Knokke le zoute, a l hotel Motke, tu connais ca? Liana roept:soll ich noch ein Bier bestellen,? Kung roept: and therefor I say, fuck Europe. Phillip vraagt voor de zesde maal: Pieter, did you get laid in Vietnam?
Zo kwam de verloren zoon weer thuis in Bangkok
25-02-2020, 06:24
Geschreven door Pieter Karreman Reageren (0)
