P(rogressief) A(lternatief) T(olerant) en vrij van mening, spreken en schrijven ... zelfs om van mening te mogen veranderen.
13-01-2015
Je suis Pat.
Actie, reactie, vrije meningsuiting, belediging, persvrijheid, provocaties, vrijheid van godsdienst, fundamentalisme, links, rechts, respect, haat, democratie, dictatuur, gastvrij, xenofoob, autochtonen, allochtonen, verdraagzaamheid, racisme, vredelievend, agressie, slachtoffers, daders, vrede, oorlog, beschaving, terreur... VRIJHEID STOPT WAAR DIE VAN EEN ANDER WORDT BEDREIGD!!
Voor alle duidelijkheid: IK VEROORDEEL MET KLEM DE AANSLAG IN PARIJS OF EENDER WELKE TERREUR WAAR OOK TER WERELD, MAAR IK BEN NIET CHARLIE OF AHMED!!
Mijn (misschien nogal naïeve) overtuiging is dat er met een klein beetje gezond verstand, menselijke warmte en respect heel wat ellende in de wereld kan voorkomen worden.
Kan men onder het mom van de vrije meningsuiting en persvrijheid blijven verdedigen dat men hele bevolkingsgroepen - ongeacht hun godsdienst, ras, cultuur, geaardheid, beperkingen of wat dan ook - kan blijven beledigen? Is het niet iets te gemakkelijk om een 'cartoon' een humoristische vorm van kritiek te noemen en dat humor (sarcasme) altijd, overal en over alles moet kunnen?
Dienen alle 'heilige huisjes' dan echt alléén maar om afgebroken en belachelijk gemaakt te worden?
Waarom moeten sommigen steeds weer provoceren en haat verkondigen?
Zijn wij dan zoveel beter met onze maatschappij, waar racisme en homohaat uitdrukkelijk aanwezig zijn?
Vindt u het ook niet een beetje arrogant, dat er in het zogenaamde 'vrije Westen' nauwelijks rekening wordt gehouden met de gevoelens van andere culturen, godsdiensten en/of andersdenkenden?...
Zijn vrijheid en mensenrechten alleen maar loze woorden, die enkel gelden voor ons eigen egocentrisch denken?
Zouden wij niet beter met z'n allen nederig een 'mea culpa' slaan, in plaats van overtuigd ons eigen gelijk uit te schreeuwen?!
Kritiek = JA!
Beledigingen = NEEN!
Verdediging = JA!
Terreur = NEEN!
NEEN, IK BEN NIET CHARLIE OF AHMED!!
Het is zo moeilijk om uit te leggen waarom ik niet Charlie ben. om uit te leggen dat persvrijheid en vrije meningsuiting ook met fatsoen kan. Het is pijnlijk om vast te stellen dat die andere extremen misbruik maken van het massaal protest tegen extremisme en terreur. Het is onbegrijpelijk dat veel mensen beledigen van anderen (ongeacht hun ras, geloof, geaardheid of beperking) bijna als een burgerplicht blijven zien. Het is walgelijk vast te stellen dat er een aantal wereldleiders, die zelf lak hebben aan de vrije mening, in Parijs meeliepen. Het is ongehoord dat bepaalde leiders 'hun volk' oproepen om te emigreren uit Europa.
Ongelooflijk dat een vertegenwoordiging afwezig was van hét land van de vrijheid . Het is beangstigend hoe bepaalde strekkingen misbruik maken van de situatie om racisme en xenofobie alleen maar aan te wakkeren. Och... misschien word ik ooit nog meer Charlie dan me lief is... want hoe dan ook is en blijft de pen een sterk wapen.
