Stil word ik van verdriet

ongeloof en verbazing om zoveel haat

oog om oog, tand om tand

we verlangen allemaal naar vrede

maar voeden oorlog en ellende

onverdraagzaamheid en vooroordelen

paranoia, wantrouwen, racistisch xenofoob

en alweer dat eigen-gelijk, zonder enige nuances

veralgemening, massahysterie, fanatisme wederzijds

als bidden niet meer helpt en debatteren onmogelijk wordt

is er geen hoop op een menswaardig vredig bestaan

alleen nog tranen van verdriet om verloren liefdes

maar ik weiger te aanvaarden en zal blijven vechten

zonder wapens uiteraard, maar met woord en pen

dat is dan mijn persoonlijk 'bidden' en hoop

mijn kleine bijdrage tegen oorlog en geweld,

want stil wordt ik anders van verdriet.