Ik weet het, shame on me, ik had al laaaaaang iets moeten schrijven. Maar ja, hoe gaat dat in het leven? Eén ding weet ik zeker: ik ben er weer klaar voor (mede dankzij Moma), een mens heeft al eens een duwtje in de rug nodig, natuurlijk. Terwijl ik dit schrijf had ik al lang in bed moeten liggen, maar belofte maakt schuld natuurlijk, en het helpt als 1 van je ouders zelf ook nog eens een blog schrijft (dan wordt er al eens gemakkelijker een oogje dicht geknepen, ziet u?) En trouwens, morgen is het toch maar woensdag...heb ik nog een hele namiddag om uit te rusten. Normaal zou ik dan wat klusjes moeten doen, maar vanaf nu niet meer, oh nee, want ik had het u nog niet verteld, maar: We hebben een poetsvrouw! En wat voor 1, ik herkende m'n eigen huis niet meer, nochtans hadden ze mij wel met een half oog dichtgeknepen verteld dat ze niet zo heel proper werkt.. Snapt u er nu iets van? Ik zou u graag haar naam vertellen, maar ja, u weet hoe dat gaat, anonimiteit enzo....Dus in overleg met Padre vinden we wel een bijnaam!! Suggesties zijn natuurlijk altijd welkom...
Als het allemaal al niet erg genoeg was, stink ik ook nog eens uren uit m'n mond, dankzij de overheerlijke ribbekes van de chinees...mmm! Ne mens moet er iets voor over hebben om lekker te kunnen eten, en z'n mede-bewoners ook...
Met warme groeten(of is dat geen Nederlands?), Annelies.
Goh! De tijd vliegt als je je amuseert zeker? Ik ben dan ook eventjes vergeten om te bloggen, mijn excuses hiervoor, maar in ruil voor mijn nalatigheid heb ik dan weer heel veel te vertellen! Zo was het zaaalig in Turkije, zonder meer, een zalige vakantie!! Met fantastische garcons en zalige barmannen (of was dat hetzelfde??) U zult er later ongetwijfeld het fijne van weten (zie blog padre). Maaaar de eerste september was er ook weer, ja, het ging snel, veel te snel, maar ik wacht al tot binnen 2 jaar, dan heb ik 3 maanden, zalig, en als alles meezit natuurlijk...(alhoewel, ik ben niet van plan om te blijven zitten)!!! Ja, het was weer hectisch die eerste ochtend, met dingen die we per ongeluk vergeten waren die 2 maanden, boeken die natuurlijk nog niet klaarlagen, en nog van dat lekkers, een hoop ellende voor niks. Want eerlijk toegegeven, die eerste september mogen ze van mij afschaffen, er wordt toch niks gedaan, kan je beter ineens de 2de beginnen, nietwaar? Maar ja, wie ben ik?
Who am I to tell them that they're wrong while it's me who has been standing there al day long.
Dit gezegd zijnde, tot de volgende, met meer Turkije nieuws en dergelijke...