Humor is belangerijk, altijd. Als ik een jongen leuk vind, dan moet hij humor hebben, niet, hij is knap, maar heeft geen humor, ook goed? Nee, humor is van het grootste belang! Maar humor hebben, kan je niet leren. Er zijn in het leven 2 soorten mensen: zij die humor hebben, en zij die het niet hebben. Niks daartussenin... Er zijn er die pogingen doen, en die op hun pootjes terechtkomen, maar er zijn er ook die zichzelf alleen maar belachelijk maken. Ik heb ook moeite om te lachen met situatiehumor (man valt over banaan op de grond), ik vind het veel leuker om te luisteren naar iemand die met spitsvondigheden over de actualiteit afkomt..(denk aan Geert Hoste)
Bij ons thuis zijn er wel wat mensen met humor, en als er dan één iemand begint met een mop, dan wil ik er voor wedden dat we een hele avond moppen tappen, elk om te beurten een mop. Maar, eerlijk waar, Padre is niet te stoppen, het lijkt wel of hij een levende moppentapper is. Nog zoiets: er zijn mensen die een mop kunnen vertellen, en er zijn der andere die ook een mop kunnen vertellen, maar waarbij niemand moet lachen.
Het is niet makkelijk, maar als je je best doet, dan komt dat allemaal wel in orde.. Voor diegenen die willen oefenen, hier een mopje:
*2 mannen zijn op safari in Afrika, en lopen daar rond, op jacht naar wat moois. Tot 1 van de 2 gebeten wordt door een slang in zijn penis. De andere man belt helemaal in paniek naar een ziekenhuis en vraagt wat hij moet doen. De vrouw aan de telefoon antwoordt dat hij het gif er uit moet zuigen, ofdat de man anders binnen 5 minuten sterft. 'En?' vraagt de man, die ondertussen op de grond ligt. 'Je sterft binnen 5 minuten,' antwoordt de ander.
Ik zit nu (waarschijnlijk) in Turkije. En omdat ik al vaker met het gezin op vakantie ben geweest, wil ik u wel even het beeld schetsen van mijn gezin op vakantie... Om te beginnen: ik ben nog nooit met Rambo en madre op verlof geweest, dus ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik ken ze nu wel al even, en heb een gezonde portie mensenkennis, vandaar mijn schets. Ik zal beginnen bij de jongste: de op-weg-zijnde in madre's buik. Da's niet moeilijk, die zit waarschijnlijk al aan een porto in de bar, even uit de zon, omdat het daar te warm was, en omdat hij toch wat dorst had. Rambo is ook niet moeilijk, die ligt heel het zwembad bij één te gillen omdat hij niet in het water wil, maar continu geduwd wordt door zijn grote zus Lebbe. Lebbe dan, zit Rambotje de hele tijd in het water te duwen, om toch iemand te hebben met wie ze kan spelen. Stino is ofwel meiden aan het versieren (wat weinig waarschijnlijk is, maar de zon doet veel me ne mens!) of hij ligt met zijn kop onder water, en herhaalt dit fenomeen een hele dag. Madre en Padre is één pakket, omdat zij altijd samen zijn, en zij zitten met z'n 2 aan de Turkse bar iets te drinken (geen water, dat kan ik u zeggen). Niet omdat ze dorst hebben, maar omdat de ongeborene dorst heeft, en omdat deze nog niet zelf kan drinken, offert madre zich met alle plezier op. Padre doet mee om madre te steunen.. En tenslotte hebben we dan nog Annelies, ik zelf dus. Ik lig waarschijnlijk aan de rand van het zwembad (daar bruin je het best) met een cocktail in de hand en een goed boek. Met ondertussen tientallen knappe turken, die mij een massage aan het geven zijn, en mijn cocktails aanvoeren, en als het kan nog even met een waaier zwaaien!
U ziet, op zo'n vakantie vindt ieder zijn ding. Maaar op het einde van de dag zijn we allemaal weer samen om te eten, en gezellig bij te praten, tot ik en Stino naar de discotheek vertrekken natuurlijk..
Ja, ik weet het, ik ben enooorm verwend. Ik mag weer op reis, maar deze keer wel met mijn gezinnetje (helemaal volledig). Ik blijf weer 8 dagen weg...om te bakken en braden in de hete Turkse zon, en om wat Turken te verleiden. Het is mét All-inclusive, dus ik zal zo vet als een varken terugkomen van al dat eten. Maar door al de stress van het komende schooljaar zullen die kilotjes er wel snel terug af zijn! Althans, dat is te hopen! Maar omdat ik vind dat ik dit verlof jullie toch echt te veel op jullie honger heb laten zitten door weken niet te schrijven, zal ik nu voorgeprogrameerde berichten sturen. Ze zijn dan wel niet vers van de pers, maar hey, je kan niet alles hebben in het leven. Ik zou zeggen, probeer er toch van te genieten, en denk aan mij als u naar buiten kijkt naar dat miezerige weer.. Tot binnen 8 dagen!!
ANnelies (die nu waarschijnlijk op het vliegtuig zit)
Hebt u ook die documentaire gezien over 9/11? Vooral die van de non-believers vond ik één om kippenvel van te krijgen! Het was niet alleen heel boeiend in elkaar gestoken, maar het leek in mijn ogen allemaal niet ver van de waarheid. Dat er iets schortte met 9/11 wisten we allemaal al langer, maar dat het zo erg was? Wat ik vooral merkwaardig vond, was dat de eerste video van de non-believers (loose change 2) alleen maar vragen stelde, die wetenschappelijk klopte. De video van vandaag van de believers (in mijn ogen volgelingen van Bush) kraakten de non-believers enkel af, en maakten hierbij zich zelf belachelijk... In elk geval, mijn mening is toch eerder de complottheorie van loose change 2. Hoe kan het bijvoorbeeld dat een boeing 747 het penthouse invliegt en hierbij een piepklein (in vgl met een boeing 747) nalaat. Niet erg logisch, vindt u ook niet? Of dat de gebouwen van WTC 7 net een week voor de aanval verzekerd zijn, speciaal tegen terrorisme, of dat de burgemeester gewaarschuwd was net voor 9/11 om die dag geen vliegtuig te nemen? Sorry, toeval bestaat, en fantasie ook, maar het blijft Amerika waar alles mogelijk is. En Bush heeft al laten zien dat hij niet van de slimste is. Oké, nog in het midden gelaten of het nu waar is of niet. Maar stel nu dat het wel zo zou zijn, denkt u dan eens aan al die mensen die door hun eigen regering opgeofferd zijn voor de goede zaak! Niet eens voor de goede zaak, maar voor Bush en zijn regering. Want, moest het waar zijn, wat was dan de reden? Afghanistan invallen? Met welke reden? Om massavernietigingswapens weg te halen? De welke, vraag ik u dan. Want ze vonden er toch geen? Of hebben ze niet goed genoeg gezocht? Allemaal vragen waar we nooit een antwoord op zullen weten.
Frustrerend..
Annelies
Bij foto: *Reason for George to invade Iraq: *Now we're gonna invade Afgans, Afgharstan, Iraq
Bij ons thuis bestaat de regel dat elke week 1 van de kindjes kookt voor het gezin. En ik maakte een keer een overheerlijke ovenschotel klaar, en die was verukkelijk! Al zeg ik het zelf.. (en de rest van m'n gezinnetje) En nu en dan gebeurt het dan (zoals vanavond) dat Padre mij bij zich roept en me vraagt of ik m'n ovenschoteltje nog eens wil klaarmaken. Natuurlijk zeg ik dan niet nee! Nog geen minuut later zie je mij al huppelen naar de winkel. Ik wil u dan ook laten delen in mijn vreugde, en ik zal u dit receptje eens geven, zo kan u uw gezinnetje eens gelukkig maken. Maar al mijn geheimen ga ik natuurlijk niet prijsgeven...
Annelies-schotel
Nodig voor 4 personen:
*1 kg gehakt * 2 potten (naar gelang uw behoefte eraan) sperziebonen * 1 zak rösti (heeeel lekker, dit maakt/kraakt je gerecht!) * 300 gram geraspte kaas
Bereiding: Je bakt het gehakt tot het net niet meer rood ziet, en de rösti tot hij goudbruin ziet. Je giet ondertussen de boontjes goed af, er mag geen vocht meer overblijven. Als alles gebakken is, pak je een ovenschotel en leg je een deel van het gehakt hier in (liefhebbers kunnen eerst een laagje kaas leggen, dan hebt u wel meer kaas nodig), daarboven op leg je de boontjes, en dan vervolgens de rösti. Dan legt u er ongeveer 100 gram kaas op. Vervolgens doet u dit proces opnieuw, met op het einde de rest van uw kaas om het af te maken. Mensen die een vrij groot gezin hebben kunnen dit alles ook maar 1 keer doen, en dan ineens al het gehakt etc in de ovenschotel leggen.
Let op! Mensen die gauw last hebben van hun cholesterol moeten een beetje oppassen dat ze hun vlees en rôsti niet in veel boter bakken, anders kan het een beetje vettig worden. Voor de rest is dit een bangelijk gerechtje bij dit barslechte weer, en het is zowat het enige gerecht dat iedereen lust bij ons thuis (en dat wil wat zeggen!)
We leven nu al een tijdje in een een Joe (door Rambo uitgevonden woord, betekent: groot) huis met ons 6 (binnenkort met 7, maar dat wist u al), en naarmate je er langer in woont ontdek je toch een aantal voordelen, maar ook nadelen. Voordelen zijn niet moeilijk natuurlijk, het is groot, je hebt plaats zat, en iedereen kan er wel even op zichzelf zijn. Nog een voordeel, en ook niet te onderschatten is het aantal wc's in huis (4)!
Maar ik heb ook momenten wanneer ik beneden kom, dat het lijkt alsof er niemand thuis is, en dan kan ik roepen zo veel ik wil, ik vind toch niemand. Het is zelfs zo ver gekomen dat ik op Padre's blog moet gaan zien om te lezen waar iedereen zit, én wat ze aan het doen zijn... Maar of dit nu een nadeel is? Het blijft een constant avontuur natuurlijk. Soms roep ik Rambotje even bij mij, en zeg ik: 'Rambo, jong, we gaan den hoop is allemaal zoeken hé!' Waarna ik eerst Rambo zijn broek mag verversen, omdat hij van de spanning in zijn broek gedaan heeft.. Dat gedaan, kleden we ons om als echte parra commando's en sluipen het huis rond (later op de dag staan we vol rode strepen op onze buik, door al de trappen..), tot we de laatste man/vrouw gevonden hebben.. Meestal wordt het wel een beetje saai op den duur omdat Rambo en ik zowat de enige zijn die zich voortdurend verplaatsen in de dag, de rest houdt zich nogal wat eenzijdig (buro, computer) Alleen Madre vind je bijna nooit. Nee, ze is zich niet gaan verstoppen, nee. Maar als ze niet aant kuisen is, dan speelt ze Sudoku (een spel voor intellectuelen, niks voor mij dus), u zou denken, dan zit ze toch gewoon aan tafel? Ah nee, speciaal voor ons verplaatst ze zich elke keer (soms zit ze zelfs onder tafel Sudoku te spelen!), zodat wij maar blijven zoeken!!
Zo verveelt geen mens zich in de grote vakantie, nietwaar? En s'avonds zijn Rambo en ik zo moe van al het sluipen, dat wij heel vroeg in ons bedje liggen, zodat de rest van de bende rustig tv kan kijken.
Laatst kreeg ik de vraag van Cyberoma wat een 'nerd'(spreek uit als neurt, niet nert) is, ze had dit ergens gelezen in een krant, en vroeg zich af wat dit nu juist betekende... Als puber moet je dit dan maar weten, want je bent toch niet van gisteren en je gebruikt die taal, dacht ze. En dit klopt, ik wist inderdaad wat een nerd was, want ik gebruik dat woord voortdurend, zo vaak dat ik zelfs niet helemaal meer weet wat het precies betekent. Ik gebruik het voor alles, als ik iemand met een brilletje zie, denk ik al aan een nerd, maar ik zeg het soms ook gewoon om te plagen. Of, zoals sommigen, gebruik ik het ook wel eens als stopwoord. Volgens die bewuste krant zou het deze beschrijving zijn: 'Iemand die meestal heel goede punten haalt op school, en waar anderen jaloers op zijn.' Nog een reden om nooit een krant te geloven! Een nerd heeft soms zelfs helemaal niks met punten op school te maken. Iemand die goeie punten haalt, is een strever, en daar ben je niet jaloers op, want die hebben geen leven, en meestal ook geen vrienden. Fout dus, maar wat is het dan wel? Ik kan u alleen zeggen wat ik denk, en ik denk dat het iemand is, die voortdurend studeert (maar daarom nog geen goede punten haalt!), seutig gekleed is, geen contact zoekt, en meestal lid is van de schaakclub.
Als u zichzelf herkent in mijn beschrijving, geen nood, er is misschien nog hoop voor u...
Hopelijk is dit nu voor eens en voor altijd opgeklaard.
Omdat Padre een boekbespreking houdt, dacht ik dat ik toch ook even mijn mening mocht zeggen over iets wat ik heeeel goed vind... Zoals die-hard lezers van beide blogs misschien al doorhadden: ik heb een cd gekocht/gekregen (daar zijn we nog niet helemaal uit) van Christina Aguilera- Back to Basics. En ik wil deze even vermelden, ten eerste: omdat het een prachtige cd is, met Christina, die een dijk van een stem heeft, en ten tweede: zeker bij jullie! Waarom? Omdat haar cd niet toevallig Back to basics heet, hij is echt in de stijl van de jaren '50, '60. En dit is ronduit prachtig. Oké, als ik dan toch een minpunt moet toegeven: soms is het een beetje hetzelfde, en het is helemaal anders dan haar vorige cd (waar ik ook een enorme fan van ben), maar ik ben zeker dat u er even hard van kunt genieten als ik!! Een aanrader voor opnieuw op te dansen, of om als achtergrond muziek op te zetten, hij kan voor alles dienen, bij mij zal hij in elk geval de hele dag opstaan (owee, diegenen die bij mij wonen, haha!)...
Toen ik hard aan het werken was (huhum), hoorde ik ineens klein Rambotje naar zijn mama roepen.. Daar spendeer je verder geen aandacht aan omdat dat de helft van de dag zo is.. Maar nadat het een tijd wat stiller was in huis, begonnen we ons toch een ongerust te maken, u weet: stilte is nooit een goed teken, want dan zijn ze iets aant 'flikken'. Alleen wisten we toen nog niet wat... Tot we ineens een penetrante stront geur in onze neus kregen, en even later Rambo zagen binnenkomen, zonder broek, wisten we hoe laat het was! De arme jongen moest dringend kaka doen, en vond zijn mama niet, dus was alleen op stap gegaan, dit zonder succes, of moet ik zeggen, zeer succesvol?! Alleen was het mikken iets minder...(de gorte details laat ik zo, u zou geen honger meer hebben) Zo had Rambo zijn teken weer achtergelaten in huis (krijg sterk vermoeden dat Rambo iets van een hondje wegheeft, die laten ook vanalles achter om hun territorium af te bakenen.) Om een lang verhaal kort te maken: Madre heeft alles netjes opgekuist (Bravo, ik zou het niet kunnen) en Rambo is daarna gewoon verder gaan spelen...
Of zoals Padre eerder zei: 'Holy shit' Is het nu: 'Rambo shit!'
Wanneer het verlof is, en je niet met vakantie bent (lees: wanneer je ouders moeten werken), is het moeilijk om jezelf een hele tijd (nuttig?) bezig te houden. Zeker voor kleine Rambookes en Lebbekes, die met zichzelf geen blijf weten. En dan verlaat Lebbeke Rambo nog door naar een 'Wie' te gaan, een vriendinnetje in de buurt... Arme jongen! Hoe moet je zo'n kind dan wel gelukkig maken? Naar de speeltuin gaan met zo'n ******weer? Nee, dat gaat niet... Na allerlei voorstellen te hebben gedaan, gaande van: Teletubbies kijken (als u niet weet wat de Teletubbies zijn, prijs uzelf dan gelukkig, en ga er niet achter vragen, als u het wel weet, ik weet hoe u zich voelt!), tot: boeken lezen, ed...
Niets was goed genoeg om Rambo bezig te houden. Tot Madre zei: 'Als we van de Colruyt komen, dan ga ik met je spelen.'
Het spelen was al niet meer nodig, het woord 'Colruyt' was gevallen.. Vanaf die moment was het alleen nog maar: 'Wanneer vertrekken we? Gaan we nu eindelijk door?' Ach, een kinderhart is snel gelukkig zeker?
Aangekomen bij de eerder genoemde winkel, wilde Rambo algauw in het karretje zitten, en natuurlijk voortgeduwd worden door heel de winkel. Ik hoef u niet te vertellen dat de Colruyt daarna geplunderd was. Wonderbaar, maar niet door Rambo! Door zijn bestuurders!!
Er staat namelijk soms een potje met koekjes en snoepjes open, om te 'proeven'. En ik denk dat Madre en Padre daar wel een paar keer voorbij zijn gegaan, met gevolg dat een man van de winkel een nieuw pak moest open doen, zodat de rest van de bezoekers ook eens kon 'proeven'.
En met zo'n groot huishouden is het al meerdere malen voorgevallen dat we amper met 1 kar toekomen, ik kan u verzekeren dat wij dan beziens hebben als we de winkel uitgaan. Het gaat zelfs zo ver dat mensen denken dat we zelf een winkel bezitten, en ons komen bevoorraden bij Colruyt. Maar niets is minder waar...
Dus wanneer u ooit eens in de Colruyt zou komen, en u ziet mensen sjouwen met een kar, en een heleboel kinderen, denk dan aan ons, en lach even in uw binneste, en bedenk dan hoe dat huis er van binnenuitziet met zoveel bengels!!
Wanneer de maskers vallen is de waarheid dicht nabij. Achter het masker komt een gezicht, iets wat nieuw was voor mij.
En ik schrik, want de waarheid, dat ben jij.
Excuses komen boven, en het vertrouwen in jou, is verdwenen bij mij. Jouw leugens en bedrog, kwamen hard aan, want jij betekende alles voor mij.
Annelies
U hoeft niet te denken dat er iets fundamenteel mis is met mij, want dat is het niet, ik heb alleen wat kleine problemen met mensen die me teleurstellen af en toe, maar geen nood, morgen zal ik er wederom vrolijk zijn. IK hoop dat u er begrip voor hebt...?!
Zondag had ik me voorgesteld in de hangmat door te brengen tussen de stevige stammen van de bomen dicht boven de aarde en van de hemel ver genoeg verwijderd om me een mens op zijn plaats te voelen.
Maar het regende.
Remco Campert
=> Ik kan het niet blijven benadrukken, je moet ook eens langsgaan bij: http://blog.seniorennet.be/samengesteldevader
Ik mag het u EINDELIJK zeggen... Mijn nieuwe mama is in verwachting!!! Jaja, wij geloofden onze oren eerst ook niet, maar het is zover, er komt nog een boeleke bij bij ons thuis. Wanneer het geboren is, zullen we thuis met 7 zijn. Prachtig, nietwaar? Het wordt dan waarschijnlijk nog drukker (als dit al kon), maar dat vind ik nou juist zo zalig... Als wij dan nog eens buitengaan is het massatoerisme, wij zullen dan ook genoodzaakt zijn om ons een lijn-bus over te pakken, aangezien er in onze auto geen plaats meer is. Gelukkig hebben we een groot huis... met veeeel kamers!
Ik kan mijn geluk niet op (net zoals de rest van dat kleurrijke gezinnentje van mij)... Speciaal voor 'mama' heb ik dan ook hier haar (toepasselijk) lievelingsliedje, voor mama, omdat we u nu met z'n 6 graag kunnen zien...!!
Ik zie hoe je moeders ogen stralen De liefde heeft haar aangeraakt Ik zoek een zin die kan vertalen Wat jij in mij hebt losgemaakt
Slaap maar En weet dat je welkom bent We leven naar het moment Dat jij hier bij ons zal zijn Zorg maar dat je groter groeit Voor ons heb je al een naam Je wieg staat al bij het raam Dus neem de tijd
Ik heb een signaal van jou gekregen En luister hoe je hartje klopt Ik voel je zo nu en dan bewegen Wanneer je naar het leven schopt
Slaap maar En weet dat je welkom bent We leven naar het moment Dat jij hier bij ons zal zijn Zorg maar dat je groter groeit Voor ons heb je al een naam Je wieg staat al bij het raam Dus neem de tijd
Slaap nu maar En wacht op een goed moment Je weet dat je welkom bent Dus neem de tijd
Ik heb gisteren met het hele gezin -net zoals duizenden anderen- naar de finales sprint 200m en hoogspringen gezien, en was met stomheid geslagen! Wat die 2 -Tia Hellebaut en Kim Gevaert- gepresteerd hebben vind ik reusachtig!! Vooral Tia dan, zij heeft gisteren zo maar even 2 records gebroken, en dan nog goud gehaald ook! Het was gewoon ontroerend om te zien hoe de 2 Vlaamse meisjes in elkaars armen vlogen van geluk.... Als je zoiets ziet, wil je gewoon zelf aan atletiek beginnen... Nu hopen dat er ook nog iets te rapen bij de 4*100m, of de andere disciplines waar wij present zijn. Ik wens ze alvast enoorm veel succes, en zal zeker zien!!
Zo veel dagen heb ik liggen klagen Terwijl het geluk naast me lag, ik moest het alleen grijpen. Nu is het gedaan, het hoeft niet meer te rijpen. Ik ben klaar om er nu mee om te gaan.
Deuren gaan nu open een lach op mijn gezicht, zo ga ik tegenwoordig lopen, met m'n hoofd naar boven gericht.
Het leven was wat somber maar nu is dit voorbij, ik wachtte op een wonder. En dat m'n beste, ben jij!
Morgen zal ik er misschien voor 5 dagen, misschien voor langer, niet meer zijn. Ik ga namelijk op een handelsmissie naar Luxemburg samen met enkele groothertogen en hertoginnen.. Onze missie zal zijn om naaktzwemmers (zeker oudere mensen) in zwembaden tegen te gaan. Waar we werkelijk voor gaan (maar dit mag de staat niet weten, want dan krijgen we geen subsidies meer) is voor eens goed te gaan eten.... Een mens mag iets hebben, nietwaar?? Ondertussen zullen wij ons ook nog laten bedienen door Portugezen, en zwembaden controleren door er undercover te zwemmen, zo zullen we onze missie dan toch kracht bijzetten. Misschien is de missie afgelopen in 5 dagen, als we afgelost worden door Flup (ik mag hem flup noemen,) en Matil (idem), of anders moeten we daar langer bljven. Het zal wel niet, in Luxemburg spreken ze Frans, dus hij zal zijn werk in Vlaanderen wel even cancellen om naar Luxemburg te gaan. Tot zover deze dienstmededeling, naaktzwemmers: weze gewaarschuwd!
Annelies xxxx
P.S: Zonder zever nu, tot binnen 5 dagen schatjes...
Aaaah! Terwijl ik hier zit te bloggen, is het aan het onweren... Ik wou eerst schrijven dat ik totaal geen inspiratie had vandaag, en het daarbij laten, maar ik zal u vandaag eens een diepere kijk op mijn leven gunnen. Ik heb namelijk een ongelofelijke genoegdoening van een stevig onweer.. Soms wanneer het s'nachts onweert, kruip ik uit mijn bed, en zet ik mij, gewoon op mijn reigel van m'n raam, en geniet ik van dat onweer. Ik kan er uren naar kijken en luisteren, zeker als het dan nog es goed regent daarbij. Ik word daar echt rustig van...een goede kalmeerpil.. Nu zijn padre en Ellen net te voet naar de winkel, maar op zo'n moment mag je niet lachen natuurlijk...wacht even, ga het raam dicht doen, want het regent binnen, dat is iets minder.. Mensen worden dan wel sneller onrustig, en bang, dat begrijp ik niet...de kans dat iemand dood gaat van een onweer is 1 op een miljoen. Dus in Vlaanderen zouden er 6 mensen door sterven, statistich gezien, je moet de pech maar hebben... Ik zal maar al zwijgen, want ik zou zoiets weer voor hebben, en dat willen we niet zeker?! Toch iets spectaculairs om aan je einde te komen, het is weer eens wat anders dan: 'Mijn pa is in de oorlog gestorven, of mijn ma is doodgegaan tijdens een hold-up' Nee, geef mij dan maar deze kop in de krant: 'Annelies is gestorven aan blikseminslag' Dat kunnen er maar 10 zeggen hier bij ons....
Annelies...
P.S: Ik ga nu verder genieten, u ook?? Aja, pas op trouwens, u kan 1 van de 6 zijn! Haha
