Als ik nu op mijn tippen zou staan,
zou ik het  kunnen raken.
Met de toppen van m'n vingers,
heel even maar.

Maar niet te hard,
en niet te zacht,
gewoon, eventjes maar.

Maar als ik het zou grijpen,
is het weg.
Hoger
En verder, verder weg,
van mij.

Dus ben ik voorzichtig,
heel voorzichtig,
en laat ik m'n handen zachtjes zakken.

En wanneer ik m'n handen open
zic ik dat het lukte,
ik had in m'n handen
lucht gevangen.