Ik had jullie gezegd dat ik het kamp zou overlopen, dus, ziehier.. Dag 1 van een fantastisch kamp: Het vertrek naar Amalfi.
We vertrokken zoals jullie misschien al wisten om half 4 s'morgens, erg vroeg dus. We namen het vliegtuig in Charleroi, en na 2 uur vliegen kwamen we aan in Napels. Napels is trouwens één van de steden die ik hierna nooit meer wil zien, tenzij om er een trein te nemen, zo vuil en griezelig! Daar zijn we dan gelukkig niet zo lang gebleven, en hebben we daar dan maar de bus genomen naar Amalfi, een klein dorpje aan de zee, in het zuiden van Italië. Een echte aanrader trouwens, echt leuk, wel toeristisch, maar soit, dat is (bijna) overal. Normaal moesten we in Amalfi zelf nog 3 Km stappen (mét rugzak van 14.1 kilo!) naar onze camping, maar daar stak een vrolijke Amerikaan een stokje voor. Christoffer was zijn naam, en hij had een poesje met de naam Smokey (maar dit geheel terzijde). Hij wist een veel betere camping (die van hem..), die maar een beetje verder was, en waar we met de bus naar toe konden gaan, deze was dan nog eens stukken goedkôper dan de andere camping, dus de leiding vond het een goed idee, en we namen zijn camping. Hij had ons terloops ook wel eens vermeld dat er een paar trapjes waren naar boven, maar daar hadden we ons voor de rest niet echt zorgen in gemaakt, tot we voor de lange trappenzee stonden... En natuurlijk niet naar beneden, maar super steil naar boven natuurlijk. Iemand die nog moed had voor de rest van het kamp, was die bij deze verloren. Jongens, jongens, zo steil. En onze kuiten waren natuurlijk nog niet zo in conditie als nu, dus we hebben afgezien, echt waar... Op de camping was dan wel een verbluffend mooi uitzicht, waar we dan ook enorm van genoten hebben. Voor de culineaire liefhebbers, we hadden 4 vuurtjes mee, waar met met ons 16 in gekookt hebben een heel kamp, maar op deze 'camping' was een kookvuur, en daar hebben we de eerste avond kaasfondue gegeten.
U ziet, die eerste dag was niet zo spectaculair, maar enorm vermoeiend, een hele dag reizen kruipt niet in je kleren. Maar toen wisten we natuurlijk niet wat ons nog allemaal te wachten stond....
