Verslag van de wedstrijd door Hans Rombouts (papa van Stijn) .
In navolging van onze politici zoeken ook wij verder toenadering tot onze ‘Waalse vrienden’. Na de verplaatsing naar Seraing ontvangen we nu de ‘Koninklijke Sprimont Comblain Sport’ op de Schomme. Het scoutingswerk van de technische staf leerde ons dat Sprimont vorige week zijn wedstrijd winnend afsloot en dat met maar liefst 22-0… Onze verdediging moest dit seizoen nog maar 1 tegendoelpunt slikken, vandaag zou dus een serieuze test worden.
Trainer Ronny kan weerom over zijn volledige kern beschikken: geen kwetsuren, geen schorsingen. Om stipt 10h aftrap onder het zonnetje en op een nog altijd schitterende grasmat. Onze jongens staan meteen scherp en we zien een gelijk opgaande beginfase. Na 10 minuten staat het nog steeds 0-0 en onze tegenstrevers lijken vandaag dan toch niet zo trefzeker als we gevreesd hadden. Michiel ziet 2 schoten voorlangs gaan en ook een voorzet-schot in het zijnet kan hem niet echt verontrusten. Aan de overzijde heeft de bezoekende doelman een goede redding in huis op een afstandschot en houdt zo zijn netten schoon.
Bij een snelle Waalse uitbraak wordt hun sterke kapitein en spits diep gestuurd en hij werkt nu wel mooi en onhoudbaar af (0-1). Niet lang getreurd echter. Bjarne wordt op links aangespeeld, kapt naar binnen en trapt de bal – ondanks een niet aflatende verdediger – met een mooie curve binnen in de verste hoek (1-1). Dit doelpunt geeft onze jongens duidelijk vertrouwen. Wassim speelt door het centrum mooi Quinten aan die perfect controleert en op die manier in 1 beweging zijn verdediger uitspeelt en klaarlegt voor zijn rechter om dan beheerst naast de doelman binnen te schuiven (2-1). Michiel duikt nog enkele malen gepast in de voeten en zo kunnen we met een voorsprong de rust in.
Bij het begin van de 2de helft probeert Sprimont wat druk te ontwikkelen doch onze verdediging met Mo, Jonas, Milan en Ian staat weer pal en geeft nauwelijks kansen weg. Michiel moet enkele (te) verre ballen oprapen maar moet verder geen mirakels meer verrichten. Bij een uitrap wint diepe spits Quinten het duel met zijn verdediger en kan met een mooi schot over de doelman scoren (3-1). Daarna slagen we er beter in om de bal in eigen rangen te houden en zijn er enkele mooie combinaties hetgeen tegen een stugge en hard opzittende tegenstander niet vanzelfsprekend is. Onze voorsprong komt niet meer in gevaar en zo kan trainer Ronny weeral een overwinning bijschrijven op zijn ondertussen indrukwekkende palmares. Een hard bevochte zege deze keer met veel inzet en bekroond met 3 doelpunten van schitterende makelij.
Ook naast ons zet trainer Danny met een duidelijke 8-2 zijn zegereeks verder.
Eindelijk terug wedstrijden, wat duurt het toch zo lang " voor mij mogen ze het hele jaar voetballen" dat is de gedachte gang van een jonge sporter die in dit geval gek is van voetbal. Maar zo 'n jong lichaam heeft natuurlijk veel behoefte aan rust, vermits hun lichaam nog in volle ontwikkeling is. Maar goed, ze zijn er dan toch aan begonnen en dan nog met een uitzege, beter kan je niet beginnen. Er werd heel de wedstrijd een duidelijk veldoverwicht getoond, ondanks dat de tegenstrever redelijk veel trek en duw werk hanteerde. Maar uiteindelijk resulteerde het toch in een overwinning, spijtig genoeg kwam Quinten niet tot scoren maar gaf wel een assist, zo was er toch ook zijn aandeel in de zege.
Al bij al tevreden over m'n eerste seizoen op een hoger niveau, de eerste maanden was het moeilijk betreffende het snellere ritme, het drukzetten op de tegenspeler en vooral de kortere balbehandeling. Maar na enkele maanden zat het ritme er goed in en voelde ik me al goed in m'n sas. Hierna volgen enkele gegevens:
Geen competie dus maar een oefenpotje en niet zo maar één, dit tegen een selectie van de "VACLA" met name een selectie van het gewest Ruppel en Klein Brabant (11 en 12 jarigen). De start werd gekenmerkt door het veel stevigere voetbal van onze oudere oponenten, wat wij moesten opvangen in techniek maar hier blunderde we even in verdediging. Door een tekorte terugspeelbal werden we koud gepakt en stond het al vlug 1-0 voor de Vacla, maar "geen man over boord" bij een van onze aanvallen spatte de bal op de lat en dit was een goed voorteken, we deden goed mee. Trainer Ronny greep in en ik werd van rechts voor, naar de spits gedropt en enkele minuten later kreeg ik van Stijn een prima voorzet die ik met m'n mindere voet (de linker) keihard tegen de netten joeg. Orde op zaken!!! Ondertussen had onze doelman (Michiel) al meerdere knappe redingen gebracht, maar uitblijven kon het niet. Opnieuw een stevige, en goede save maar de bal vloog in de voeten van de tegenpartij pats, boem 2-1. Nu werd het echt fysiek knokken waarbij we uiteindelijk konden gelijk maken met een draw als resultaat. De laatste 10 minuten was het meer achterna hollen dan voetballen, maar door de volle inzet van het team hebben we tegen een oudere en fysieke sterkere tegenstander een knap maar LASTIG resultaat behaald. Dit vond ik nu "KEI TOF"
De kaap van de Antwerpse muur moest worden omzeild en dat was niet eenvoudig. Eerst de verplaatsing naar GBA die van ons thuis een pak voor de broek hadden gehad dus dat was niet simpel. Na een dom tegendoelpunt door de wind en een valse bots moesten we alle zeilen bijzetten om er iets van te maken, maar na de rust liep alles beter. Toch konden we de zege niet behalen en werd het een harde partij waarbij ik fel geviseerd werd door m'n tegen doelpunten
En dan den "Antwerp" de oudste club van het land ook ginder een zege dus dat werd weer knokken tot op het bot. Zo geschiede en fel maar fair betwiste wedstrijd, dit was toch iets anders dan het brutte geweld van vorige week. Ook hier kon ik m'n steentje bijdragen en scoren en alzo de ploeg in de goeie richting duwen. Dit was volgens velen een van de mooiste een qua spanning de beste wedstrijd van het lopende seizoen die we met een nipte zege konden afsluiten.
Na 5 afgelastingen en een week met griep terug het voetbalveld op, dit tegen de ploeg waar we in de heenronde onze eerste nederlaag opliepen. Met dit gegeven "zéér veel goesting" zouden we er flink tegenaan moeten om de zege thuis te houden. Bij de aftrap -5°C was het veld herschapen in een betonplaat, dus niet bevorderlijk voor de wedstrijd, maar geen gezaag 't is voor beide teams gelijk en blij dat ik weer op een voetbalveld stond om me uit te leven. Na een aarzelende start (je weet wel voetbalritme) begon het toch te lopen, met enkele goede voorzetten als gevolg. Door het bevroren veld werden de kansen niet benut en leek het een moeilijke wedstrijd te worden, plots bij een gekluw voor doel ging er dan toch een binnen en we waren vertrokken. De tegenpartij geraakte zelfs niet veel op onze eigen helft, maar bij één van die schaarse momenten werd de stand terug gelijk met een own goal. Dit was het sein om nog iets feller te spelen en werd de zege met vlotte 6-2 cijfers veilig gesteld nadat ik toch weer m'n goaltje had meegepikt.
Bij een leuk potje voetbal met vrienden onder elkaar gebeurde het, weer stekende pijn in de lies en dit na enkele weken pijnloos te zijn. Het is me al meerdere maal gezegd, als het geen wedstrijd is moet je ontspannender spelen en er niet zo invliegen. Maar dat zal de aard van het beestje zijn zeker, eens op het veld is er maar een doel "winnen" met de nodige risico's. Het resulteert weer in rust en een bezoek aan de kiné, maar deze stelde vast dat de oorzaak wel eens aan de voeten zou kunnen liggen. In ieder geval gaan we dit trachten op te lossen met een voetcorrectie door steunzolen. We hopen dat dit inderdaad het euvel is en ik in de toekomst minder gevoelig zal zijn voor deze overbelasting door het verkeerd lopen. Bij deze snelle oplossing zal ik niet teveel moeten missen zodat ik mijn ploeggenoten terug kan ondersteunen.
Na een leuke en goede midweekse oefenpot tegen KV Mechelen, trokken we naar Lierse. Knappe accomodatie maar ons terrein was een voetbalveld onwaardig, van gras was hier nog weinig te bespeuren, en de scheids wist blijkbaar niet dat het fluitje gebruikt mocht worden. Nu over ons, het liep langs geen meter, we kwamen wel op voorsprong maar voor mezelf was het zoals ze zeggen "hij raakt geen leer" dit buiten enkele voorzetten. Zodat we aan de rust met een 1-1 stand moesten tevreden zijn. Net na de rust beterde het iets en trof ik 2x de lat, m.a.w. nu zat het nog niet mee ook, en pats boem het doelpunt viel onverwacht aan de overzijde. De trainer greep in en ik verhuisde van op links naar het centrum, en dit loonde. Na veel loop werk kwam er een bal van de linkerkant en kon ik hem binnen knikken "jawel met het hoofd" de ban was gebroken en enige tijd later prikte ik er nog eentje bij, de zege was binnen. Ondanks de overwinning mochten wij over deze wedstrijd niet tevreden zijn als ze nu maar beginnen met hun pettaten te planten. Dit was voorlopig het slechtste veld waar we op gespeeld hebben.
Het verschil van trainings intensiteit, gaf na enkele weken de verschijnselen van overbelasting van de adductoren met een verplichte rust als gevolg. Maar ook volgens de kiné zou het gedeeltelijke groeipijnen kunnen zijn maar hier werden geen risico's genomen. Gelukkig is deze periode voorlopig achter de rug en was ik tegen Germinal-Beerschot terug van de partij. Deze wedstrijd was een doel, want een ploeg met zulke achtergrond daar wil je natuurlijk tegen spelen. Groot is de naam, maar voetballend kwamen ze toch tekort en dit was eigenlijk zeer overwacht, zodat wij nog een ruime overwinning boekten en ik m'n steentje toch heb bijgedragen met een mooie assist voor de 1ste treffer.
Eindelijk mijn aller eerste wedstrijd in Nationale, de busreis was geen meevaller (misselijk) maar het was om te voetballen en daar moet je iets voor over hebben. Van bij de aftrap werd de tegenstrever onder druk gezet zoals de trainer had gevraagd en werden er enkele knappe combinaties in het spel gebracht. Voor mijzelf vlotte het scoren niet naar wens doch kon ik uitpakken met veel inzet enkele knappe assist en een behoorlijk samenspel, uiteindelijk kon ik er toch ééntje binnen prikken. Voor een goede wedstrijd te hebben, viel de tegenpartij iets te licht uit zodat we ze volledig overdonderden waardoor de eindstand uitdraaide op een 0- 8. Het positieve is dat ik mits hard werken toch wel op dit niveau kan meedraaien.
De eerste 2 weken van training bij m'n nieuwe ploeg zitten er op, en bij ondervinding ervaar ik dat het zeer vermoeiend en intensief is. Ja, heel wat anders dan in gewestelijke bij Heindonk, dit zal wel de nodige tijd vragen om het verhoogde ritme op te doen. De sfeer zit er goed in en de kennismaking met de nieuwe medespelers verloopt ook prima, er wordt wel veel disipline gevraagd in de vorm van houding en kledij dit als uitstraling van de ploeg naar de omgeving. Mijn hoop is tot hiertoe uitgekomen, ik kreeg namelijk het nummer "10" dit heb ik met zéér veel dank aanvaard en zal trachten de verwachtingen waar te maken. Tot zo ver de eerste ervaring !!!!
Met veel plezier denk ik terug aan de tijd bij VK Heindonk, maar zoals bij vele dingen is er een tijd van komen en gaan. Vermits het langer wachten om de overstap te maken wel eens voor problemen zou kunnen zorgen betreffende het aanpassen naar het sneller ritme, was nu de tijd gekomen. Hierbij dank ik de medespelers van mijn ploeg voor hun goede vriendschap en toffe tijd en veel waardering aangaande de trainers en de begeleiding, die mij de basis technieken van dit knap spelletje hebben bijgebracht.
Mooier kan het niet zijn, met een 200 tal doelpunten voor en een 100tal tegen is het jaar zeer positief verlopen. Ondanks het zeer interessante rotatie systeem dat onze trainer er op na hield, is het me toch gelukt van er een 80tal in te stampen en daarbij, nog veel belangrijker, een hele resem assists. Ook door dit systeem ben ik een stukje steviger geworden in verdediging wat m'n frele lichaamsbouw in de toekomst ten goede komt. Dit is reeds aan den lijve ondervonden door de wedstrijden, als gastspeler, bij Rupel-Boom waar het er toch een pak steviger en sneller aan to gaat Qdh
