Op zoek naar het vierde akkoord, luidt de vertaling van Status Quo's nieuwe album In Search Of The Fourth Chord. Een zoektocht die op dit al weer 33e Quo-album begint met de song The Beginning Of The End.
Francis Rossi. FOTO EPA ,,En The End of the Beginning'', vult zanger-gitarist Francis Rossi (58) van Status Quo de songtekst aan. ,,Het wordt onze nieuwe single. Maar het is zeker geen voorspelling rond onze band.''
In ieder geval is ook dit openingsnummer een typisch Quo-product: vierkante harde boogy voor de echte headbangers. Toch wil Rossi zijn Quo niet louter als hardrockband omschrijven. ,,Natuurlijk brengen wij live vooral stevige rock. Maar we willen op onze albums ook onze andere invloeden laten horen, dat is nooit anders geweest. Helaas kennen veel mensen ons alleen van onze rocknummers.''
Ook op de nieuwe cd, die op 17 september verschijnt, staan enkele nummers die eerder naar blues en sing-a-song neigen dan naar hardrock. Zoals het bluesnummer Electric Arena en het door Rossi met een fragiele stem gezongen Tongue Tied.
Status Quo werd veertig jaar geleden bekend met het plaatje Pictures Of Matchstick Man. In 1970 brak de band met de zweverige psychedelische muziek. Quo belandde dat jaar via rocksingle Down The Dustpipe met twee voeten op aarde. De band brak al snel door als een van de meest succesvolle Britse rockgroepen ooit met 65 noteringen in de Britse hitlijsten. Het typische vrolijke Status Quo-geluid met een licht melancholische stemvoering van Rossi en de rauwe vocalen en slaggitaar van Rick Parfitt werd daarbij keer op keer gekopieerd. Dat leverde de band al snel de reputatie op van drie-akkoorden-maniakken die houthakkersmuziek maken. Vandaar de titel van de nieuwe cd. ,,Let's listen to the music and try to identify the chord'', kondigt een vrouwenstem het nummer Hold On op de nieuwe cd aan. Rossi wuift de vooroordelen weg. ,,Dat vierde akkoord zoeken? Ach, De platenmaatschappij verzint zo'n titel. Ik had liever een titel gezien van een van mijn favoriete nummers op de cd, Pennsylvania Blues of Electric Arena.''
Het nummer Gravy Train op de cd is een typisch staaltje van hard boogy. ,,Dat is een moeilijk nummer, hard werken'', zegt Rossi. ,,Het feit dat sommige van onze nummers simpel klinken, wil niet zeggen dat ze makkelijk te spelen zijn.'' Andere nummers doen sterk denken aan eerdere producties, zoals I Don't Wanna Hurt You Anymore. Dat lijkt zo afkomstig van de elpee Rockin' around the world uit 1977.
Of de nieuwe singel The Beginning Of The End een hit wordt, betwijfelt Rossi. ,,Wil je een hit, dan moet je vaak op MTV te zien zijn met veel tieten en billen. Dan wordt de clip belangrijker dan de muziek. Laat ons maar gewoon muziek maken''.