Dag 9 Zaterdag 26 januari 2008

Van Edfu naar Esna doorvaart van de sluis.

Het is een mooie zonnige dag, die we in de voormiddag op het dek doorbrengen. 

De sluis gaan we vlot door in minder dan 20 minuten Geen uren wachten zoals voorzien was. Sommige boten liggen tot 18 uur voor de sluis te wachten.

Maar hoe later het wordt hoe grijzer, dat belooft ! want, bij onze aankomst in Luxor staat er eerst nog een koetsentocht door de stad, Het platteland en de soeks op het programma. Ik laat de beelden voor zich spreken.

Onze koetsier was Machmut en zijn paard heette Hasan.

De koetsentocht was zeer confronterend.  Hoe die mensen leven, daar kunnen wij als westerlingen moeilijk bij : vuil, smerig, krotwoningen, aarde wegen en mensen en nog eens mensen Kinderen die wuiven en achter de koets lopen en die blijven glimlachen. Die zich zouden laten verpletteren voor een snoepje.  Eentje kreeg van mij een snoepje en kwam dan langs de andere kant bij Pol ook nog eentje vragen.  De koetsier joeg haar weg.

Pol mocht boven bij de koetsier zitten en ik achterin voelde mij als een koningin maar schaamde mij bijna dood bij het zien van al die armoede.

Ik voelde mij echt slecht en verstopte mijn handen (met ringen) onder mijn sjaal. 

Pol voelde zich als een paus maar had het toch ook moeilijk.

Onderweg haalde de koetsier een stuk suikerriet dat hij pelde met zijn tanden en er 2 stukken afbrak voor Pol en mij. Uit beleefdheid heb ik er mijn tanden ingezet. Het smaakt heel zoet en dan gauw weggegooid.  Bijna alle kinderen op het platteland kauwden suikerriet. Achteraf zei Amir dat we ons niet schuldig hoefden te voelen want dat indien de toeristen wegblijven,  Egypte heel slechte tijden tegemoet zou gaan maar toch ...  Een jongetje van een jaar of 10 zei tegen een van de koppels  "small people" en klein voelde ik mij inderdaad. 

Gelukkig volgde nadien nog een bezoek aan de tempel van Luxor. Eens wat anders, een verlichte tempel. Deze tempel stond voor de eerste dag op het programma , maar door omstandigheden ging het niet door. De koestiers brengen ons naar de ingang van de Tempel, en Amir weet altijd wel een weg om aan de ticketjes te komen zonder te moeten aanschuiven.

Hij vertelt, dat deze tempel een beetje als een park wordt gezien en dat de Egyptenaren hierheen komen om te ontspannen. Hij zegt ook dat Egyptenaren cultuurbarbaren zijn,  omdat er in het onderwijs geen aandacht gaat naar de oude cultuur, de bakermat van alle beschavingen.

De Luxortempel is één van de belangrijkste tempels uit het oude Egypte en staat in Luxor of het vroegere Thebe. De tempel was opgedragen aan de triade van Thebe: Amon, Moet en Chonsoe.. De tempel is ongeveer 242 meter lang en is daarmee één van de grootste van Egypte.

De tempel is opgericht door Amenhotep III die de tempel bouwde op vroegere restanten van een tempel die door Hatsjepsoet was gebouwd. Onder Toetanchamon en Horemheb werd de zuilengang verder voltooid. Ook onder Ramses II breidde de tempel zich uit. Door Nectanebo I werd de dromos (Een Dromos is een term in de Oud-Egyptische beeldhouwkunst. Het bestaat uit een rij sfinxen die de bezoeker begroeten op de weg naar de tempel. De sfinxen beelden dieren uit die in verband staan met de god Amon: een ram.) naar Karnak versierd met Sfinxen. Alexander de Grote verbouwde de kapel voor de heilige boot en onder de Romeinse Keizers werd de tempel gebruikt voor de keizerscultus.

Later werd in het voorhof een Moskee gebouwd. Deze is nog steeds in gebruik.

In de tempel bedankte Amir ons en hoopte hij dat we zijn land, zijn volk en zijn kultuur zouden aanprijzen aan familie en vrienden.  Wij dachten dat we hem niet meer zouden zien en dat onze verrassing voor hem en Jan in 't water zou vallen. Dus nodigden wij hem uit om zeker een stukje taart te komen eten voor Guido zijn verjaardag.

In de boot vonden ze onze sleutel niet terug, nochtans was ik 100% zeker dat ik hem had afgegeven.

De Housekeeper opende onze deur en gelukkig was er niets gestolen, maar we voelden ons toch niet erg gerust.

Vandaag is Guido jarig, en dus dat moet uitgebreid gevierd in het restaurant.

Wij hebben met de maître afgesproken dat wij, aansluitend op de viering van Guido, Jan en Amir in de bloemetjes gaan zetten.

Tijdens het middagmaal hebben wij al eens gebrainstormd, en omdat Amir onszelf vergast heeft op een potje Eddy Wally, de avond van de Djellaba verkleedpartij, gaan wij dat maar terugdoen. Cherie hebben we lichtjes aangepast en op Ik spring uit een vliegmachien hebben wij onze eigen tekst gezet.

Zij waren echt verrast en Amir toch ook wel een beetje ontroerd.  Het was een mooie afsluiter voor de wondermooie cruise.

Nadien onze foto's en DVD gaan kopen en dan naar de bar voor de buikdanseres (die niet echt veel voorstelde) en natuurlijk was Pol weer de pineut om ook eens met zijn buik te gaan waggelen.

(nog geen foto’s beschikbaar – hopelijk worden die nog doorgemaild)

Er is ook een derwish die minutenlang een pirouette draait

Wij nemen afscheid van de mensen die naar Brussel terugkeren, of die naar Caïro gaan. Zij zullen morgenvroeg, als wij met het konvooi naar Hurghada vertrekken al van de boot zijn. En dan naar bed want morgen om 8 uur moeten wij al op de bus zitten. De jarige en zijnn vrouw gaan ook met ons mee die richting uit.

Onze sleutel was nog altijd niet terecht en dus hebben wij onze valiezen voor de deur gezet zodat men niet in de kamer zou kunnen.  Resultaat : bijna niet geslapen omdat ik van het kleinste geluid direct wakkerschrok.

(dit verslag is van de hand van  't vrouwtje)

06-03-2008 om 00:20 geschreven door reisduif