Dag 6,woensdag 23 januari 2008

Afvaart naar Kom Ombo en bezoek aan de tempel

Kom Ombo (Gouden Heuvel)

De tempel van Kom Ombo is een zeer uitzonderlijke tempel. Deze oud-Egyptische tempel is eigenlijk een tempel die in de lengte uit twee delen bestaat. De dubbeltempel is gewijd aan enerzijds de valkengod Horus en anderzijds de krokodillengod Sobek. De rechterhelft was voorbehouden aan Haroëris en zijn familie (zijn vrouw Tasenetnofret en zijn zoon Panebtawi), terwijl de linkerhelft voor Sobek, zijn vrouw Hathor en zijn zoon Chonsoe. De scheiding was echter niet zo heel strikt, want op sommige delen vloeien de scènes in elkaar over.

De tempel bestaat zoals gezegd uit een gespleten architectuur waarvan elk deel voor een god was voorbehouden. De pyloon was eigenlijk ook al iets speciaals, want hij had een dubbel portaal. De 'pyloon' was verbonden met een buitenmuur. Opmerkelijk is dat er daarnaast nog een tweede muur was. Als men door één van de portalen ging kwam men uit op een centraal hof. Hierin stond een altaar voor de goden. Wat verder is er de schitterende pronaos met 15 zuilen met een hoogte van twaalf meter. Dan is er een zuilenzaal met twee rijen van 5 zuilen. Vervolgens moet je drie antechambres passeren voor je in het allerheiligste terechtkomt. Het allerheiligste bestond uit twee kapellen. Eén voor Sobek en één voor Haroëris--. Nog vermeldenswaardig zijn de reliëfen op de buitenste muur die afbeeldingen weergeven van de geneeskunde, met instrumenten die vandaag nog altijd gebruikt worden.

De mammisi of 'geboortehuis' werd opgericht door Ptolemaeus VIII Euergetes II. Hierin werd de geboorte gevierd van de twee goden: Haroeris en Sobek. De eroderende werking van het Nijlwater heeft ervoor gezorgd dat alleen toegangspoort nog is overgebleven.

Kapel voor Hathor

In de kapel voor Hathor die naast de tempel staat, zijn verschillende krokodillenmummies te zien. Het zijn enkele van de honderden mummies die ze gevonden hebben in de buurt van de tempel. Mogelijk werd er ook een krokodil gehouden in de nabijgelegen nilometer.

Geschiedenis van de tempel

Het begin van de bouwwerken valt te situeren in de 18e dynastie, maar de huidige tempel stamt uit de Ptolomaëische periode. De oprichting vond plaats onder Ptolomaeus VI Philometor, maar er werd voortdurend aan bijversierd en de tempel werd pas voltooid in de 2e en 3e eeuw n. Chr. Ze is daarna gebruikt als Koptische Kerk. Hierbij werden verschillende reliëfs opzettelijk beschadigd. De tempel heeft ook veel schade geleden van natuurrampen (overstromingen en aardbevingen). Desondanks is ze één van de best bewaarde tempels die veelvuldig door toeristen wordt bezocht.

Sorry, geen batterij in mijn Digi

Wij keren terug naar de boot en na het traditionele handdoekje en vandaag ook een pannekoekje waarna we onmiddelijk van wal steken, richting Aswan.

Het is heerlijk warm op het dek, weliswaar met een fris windje. Iedereen profiteert dan ook volop lvan de zon.  Enkele moedigen zonnen zelfs in bikini. Anderen duiken de Jacuzi in om daar op temperatuur te blijven.

Ik stond vooraan op de ramp en zag iemand op het Kapiteinsdek rondlopen. Ik vroeg of het toegelaten was de stuurcabine te bezoeken en er was geen bezwaar. Via de bar moesten we een trapje af, maar voor dat die gast achter de toog begrepen had wat ik wou, werd het een zot woordspel. Ik vroeg naar de bridge, zoals de term is en hij begreep me niet. Dus maar "captain of this ship " en dan was hij eindelijk mee en zei : ho ! de captains hut.

Wij het trapken af. De bridge was inderdaad ook de Hut want er stond een tafel, een eenpersoonsbed, 2 stoelen en voor de rest gekleurde lintjes, slierten en bloemen, een kitcherige bedoening.

De captain zat op een hoge stoel voor zijn stuurwiel, dat enkel fantasie is, want hij bestuurt de boot met een spulleke, nog kleiner als een joystick van playstation. Hij sprak heel weinig engels, geen frans, en met veel uitleg en vragen kreeg ik te horen dat hij captain Hassan is, 7 kinderen heeft, hij toont de foto van Ali, en dat hij al jaren tussen Luxor en Aswan en terug, en terug, en terug vaart.

mijn vrouw en daarna ik, mogen de plaats op zijn stoel innemen en de bootsirene laten loeien. Ondertussen blijft hij met zijn stickje de boot besturen. Als ik naar de Radar of andere besturing vraag heeft hij enkel een soort marinofoon in verbinding met Cairo en voor de rest tikt hij met een vinger aan zijn hoofd en herhaalt "radar here" dus hij vaart op het zicht en op blind 's nachts

De tweede stuurman heeft inmiddels verse thee gezet en ons deze aangereikt. Terwijl wij ons theetje slurpen, mijn vrouw uit beleefdheid want ze lust dat eigenlijk niet, vaart de Captain verder richting Aswan

Als we in Aswan aangekomen zijn, gaan we nog in de namiddag naar het reservaat van het 1ste katarakt. De motorboot neemt ons langs de boorden van het eiland Elefantine. Dit is ongeveer 1 km lang en 500 meter breed. Het eiland in de Nijl is het oudste bewoonde gebied van Aswan. De eerste nederzetting dateert van ongeveer 4000 voor Chr. Tegenwoordig heeft het eiland twee Nubische dorpen, waar af en toe nogal toeristische voorstellingen plaats vinden. Een natuurgids Arabi die Nederlands "sprak" ging mee in de boot en gaf uitleg over de fauna en flora (zeevogels en bomen) die wij op onze vaart tegenkwamen. De boot heeft op een moment, wij lagen in een inham, zijn motor stilgelegd, en dan pas kon je de stilte horen.)

Op de berg zagen we het mausoleum van Aga Khan.

Het was een prachtig tochtje en we zagen onder andere ijsvogels, Senegalese nachtegalen, verschillende soorten reigers, bvb de sutan reiger (= blauw) een zwarte ibis (= god Tot)

De laatste dagen (vooral ’s avonds) was het een komen en gaan bij Samuel. Vanavond is er Djellaba avond, en dus moest iedereen voor zijn outfit zorgen. De klanten van Samuel worden door hem geschminkt en de hoofddoek omgebonden. wij hebben dus ook onze opwachting gemaakt.

Het is de gewoonte dat er van de groep een foto wordt gemaakt, en als Amir ons hiervoor verzamelde op de dansvloer klonk uit de boxen onze nationale trots, de voice of Belgium, Mr Eddy Wally himself met zijn succesnummer, Cherie, en wij allemaal meekwelen, en meedansen.

Alsof het nog niet genoeg was kregen we ook nog "ik spring uit een vliegmachien" er bovenop. Tegen dat ook dat liedje uitgezongen was, had Amir eindelijk zijn troepen opgesteld en kon de foto gemaakt worden.

In het restaurant konden we vaststellen, dat de vlamingen de enige groep was die voltallig in djellaba stak en getooid was met hoofddoek of tulband.

Het waren allemaal Egyptische specialiteiten op het buffet, van soep, tot rijst, groenten, vlees, desserten, alles was typisch

Uiteraard kon het voltallig restaurant-en keukenpersoneel niet nalaten nu weer uit te halen met muziek zang en dans

En dan naar de bar waar een optreden verzorgd werd door een Nubische groep muzikanten en dansers. Als een soort "indiaan" (als die in Egypte al bestaan) ten tonele verscheen, hebben Amir en Jan mij geframed en kon ik met die kleurrijke man mee. Dat werd pas fun. Er is zo gelachen dat ze vergaten foto's te maken.

Na dit optreden is er nog getwist en gerockt in djellaba en dat is niet zo simpel. als ge dat niet een beetje oplicht stampt ge met uw voeten in de zoom en kunnen er tuimelpartijen van komen.

27-02-2008 om 23:40 geschreven door reisduif

Dag 5 dinsdag, 22 januari 2008

De tempel van Esna,

Esna was een handelsnederzetting. De tempel werd gebouwd door de Grieken en verder afgewerkt door de Romeinen. Amir legt ons uit dat deze tempel door het zand beschermd werd en op zijn oorspronkelijk niveau gebleven is terwijl de stad op het opgehoopte zand is gebouwd en dus enkel met trappen te bereiken is. Het gebouw dat we nu zien is een overblijfsel van de Grieks-Romeinse cultuur en is gebouwd in Ptolemaeïsche stijl, waarbij de tempel bestaat uit zuilen met bloemenmotieven aan de top. Er is helaas niet zoveel overgebleven van de tempel; het enige dat rest is de zuilenhal van de pronaos die door de Romeinen (van Claudius tot Decius) is gebouwd. De zuilenhal is goed bewaard gebleven. Het plafond is beschilderd met astronomische voorstellingen en met een kalender van de belangrijkste religieuze feesten. Het wordt ondersteund door 18 zuilen van 12 meter. Voor de ingang staan nog eens zes zuilen.

Hier trekt Amir onze aandacht op de verschillen in de stijl. De sobere lotuszuilen van de Egyptische koningen worden weelderiger en met meer franje gemaakt. Dit was de eerste invloed van de Griekse kunstenaars. Ook werden de personages met meer details voorgesteld. Vrouwen krijgen borsten, buikjes en bips. In vele van de taferelen kloppen de verhoudigen niet meer en zijn de armen te lang, de spieren niet meer met zoveel detail weergegeven en de gezichten kregen meer vrouwelijke en mannelijke trekken. Ook worden voor het eerst de voeten met tenen gebeiteld.

In het verleden werd de tempel gebruikt als opslagplaats voor katoen en als ruimte om te spinnen. Reliëfs uit die tijd beelden een tempel uit die half begraven was in het zand. Het voordeel dat de tempel gespaard werd als opslagplaats was ook een nadeel, want de reliëfs werden op die manier beschadigd. De tempel werd bezocht door de Napoleontische expeditie en in de 19e eeuw werden delen vernietigd, waardoor er weinig van overbleef.

Doorvaren naar Edfu, en bezoek aan de tempel.

Met een calèche gaat het naar de Tempel.

In Edfu is één van de mooiste en zonder twijfel best bewaarde tempel in Egypte. Hij werd opgericht door Ptolomaeus III in 237 v. Chr. en werd verder uitgebouwd door diens opvolgers. Uiteindelijk kwam de tempel klaar onder Ptolemaeus XII in 57 v.Chr.-. Er waren echter ook al vroegere constructies: een oude tempel van Ramses III en de naos van de tempel werd opgericht tijdens het bewind van Nectanebo II. De tempel werd opgegraven door Auguste Mariette.

De tempel zelf bestaat uit een indrukwekkende pyloon met basreliëfen van Horus en andere goden. Aan de voet staan twee prachtige beelden van de valkgod Horus, aan wie deze tempel gewijd is.

Amir vertelt ons de mythe van Isis en Osiris. (liefdesverhaal)
Op de eerste dag dat de aardgod Geb zich verenigde met de godin van de hemel, Noet, werd Osiris geboren. In het verhaal is er ook spraken van zijn broer Seth en zijn zussen Isis en Neftis.

Neftis en Seth waren gemeen, Isis en Osiris waren geliefd en zij huwden met mekaar. Seth was jaloers en beraamde een complot. Via een spelletje lokte hij Osiris in een doodskist en spijkerde deze dicht en liet ze op de Nijl afdrijven. De kist spoelde aan op de kust van Libanon onder een cederboom. De kist en de boom vergroeiden ineen. Isis had het verhaal gehoord en nam een schip naar Libanon tot aan de boom.

Om osiris te bevrijden moest ze eerst de zoon van de koning van Libanon genezen. Isis was tenslotte godin van de magie. Zo kon ze Osiris bevrijden en leefden ze in het geheim.  Maar door hun liefdadigheid werden ze terug beroemd.  Seth ging dit controleren en vermoordde zijn broer. Hij sneed het lichaam in 14 stukken (14 provincies) en verdeelde ze over de Nijl.

Isis ging ook de Nijl op en verzamelde alle stukken van haar man. op het eiland Philae vrijde ze met het dode lichaam, raakte zwanger en er werd een kind geboren :  Horus.

Horus werd door Isis opgevoed in een haat voor Seth. Ze jaagden hem op en bekampten hem tot hij stierf. Horus werd de god van de bescherming enn wraak genoemd.  Tot vandaag gelden deze regels nog altijd in Egypte (wraakneming).

Als men door de pyloon gaat, komt men in het voorhof. In de tempel zijn er twee zuilenzalen en het allerheiligste, waar een granieten altaar staat.

Rond het allerheiligste zijn nog verschillende magazijnen. Buiten de tempel staat een geboortekapel of Mammsi.

Overnachten(op de boot) in Edfu.

26-02-2008 om 20:33 geschreven door reisduif

dag 4, maandag 21 januari 2008.

De kolossen van Memnon,

Vallei der koninginnen

Dodentempel van Hatsjepsoet

Vallei der koningen

Tempel van Karnak

De sites die we vandaag gaan bezoeken bevinden zich op de westoever van de Nijl en onze boot op de oostzijde.  Wij nemen eerst een klein bootje en wandelen dan tot aan de bus.

Door kleine straatjes gaat het weg van de Nijl, door akkers met gras en suikerriet.

Na enkele minuten rijden zijn we al aan de eerste site aangekomen.  Memnon

De Kolossen van Memnon zijn twee enorme standbeelden van farao Amenhotep III op de linkeroever van de Nijl nabij Luxor.

De beelden zijn gemaakt van kwartsiet, zo'n 3400 jaar geleden, dat waarschijnlijk kwam van de groeve in Gizeh.

Oorspronkelijk stonden de twee standbeelden aan de poort van de tempel ter ere van de farao. Deze tempel was destijds een van de grootste met zijn 35 hectare.

In 27 v.Chr. was er een aardbeving in dit gebied, die een van de beelden ernstig beschadigde. Sindsdien begon dat beeld geluid te maken als de zon opkwam (door de stijgende temperatuur). Het geluid zou hebben geklonken als een gegil. Daaraan danken de kolossen hun naam. Dit gegil zou van Memnon zijn. Memnon was een Etiopische koning die in de Trojaanse oorlog zou zijn gedood door Achilles, maar door zijn moeder Eos, de onsterfelijkheid hebben gekregen. Aangezien Eos de godin van de dageraad was, past dat in het plaatje van het beeld dat begon met gillen met zonsopkomst. Maar dit werd opgelost door keizer Septimus Severus

Het verhaal van Amir : door een aardbeving kwam een grote scheur in het beeld. In de opkomende zon klonk het als een zingend kind rond de beelden. Bij een restauratie werd deze scheur dicht gedaan en daarna was het zingen gedaan.

De vallei der koninginnen

Egypte is de bakermat van de beschaving. De zon is als de mens: de mens wordt geboren als een jong, zwak wezen. In het midden van zijn leven is hij heel sterk en krachtig, tot het moment dat de schouders zakken en hij ook ouder wordt.
De zon gaat onder in de aarde en daarom moesten ook de doden worden begraven in de grond.
De God Ra (= de zon) is als de mens: De zon komt op, beweegt in de hemel tot ze onder gaat. Na afloop van de nacht komt de zon weer op. Dit betekent dat wanneer na de dood, de mens terugkomt hij ook als mens zal terugkomen. Het is een onzichtbare reis van de zon in de nacht. Dat is de vergelijking die men maakte met de dood. Het overlijden was dus maar een tijdelijke fase en alles draaide rond de voorbereiding van de dood.
Aangezien men had vastgesteld dat de pyramides werden leeggeroofd en de mummies van de koningen werden vernietigd, zocht men naar andere manieren om de doden te begraven.
De pyramiden waren dus te zichtbaar en men startte met het aanleggen van graven in het dal van de berg va. n West-Thebe. Alles gebeurde in het geheim. De arbeiders woonden in een dorp en waren de enigen die er mochten werken.  Ze werden geblinddoekt vervoerd naar het dal.

De vallei der koninginnen (Set Neferu ofwel zetel der schoonheid) is net als de Vallei der Koningen een begraafplaats van het Nieuwe koninkrijk uit het Oude Egypte. Deze vallei is echter iets zuidwestelijker gelegen en er liggen voornamelijk koninginnen en kinderen. Ook edelen uit het Nieuwe Rijk hadden hier een gedeelte voor hun eigen graven.

Bezocht : graf van Koninging Tyti (moeder van Ramses II)

graf van Amen(hir)khopshef : eerst geboren zoon van Ramses III en eerste in lijn om farao te worden.
Een waar hoogtepunt ! wat een kleuren : onvoorstelbaar.

Deir el-bahri  Dodentempel van Hatsjepsoet

De ouders van Hatsjepsoet waren Thoetmoses I en Ahmose, ze was een halfzuster van Thoetmoses II. Ze kregen samen een dochter, Neferoe, met wie de latere Thoetmoses III zou trouwen. Hatsjepsoet heeft naar schatting ongeveer 22 jaar geregeerd, dit is langer dan iedere andere vrouwelijke monarch in het Oude Egypte.

De koegodin Hathor betekent Huis van Hor(us) en is een Moedergodin in de Egyptische Mythologie, "moeder van de moeders" en "moeder van de goden" genoemd. Het woord 'huis' werd in de oude Egyptische cultuur overdrachtelijk gebruikt voor het moederlichaam, dat symbolisch als een vat werd beschouwd, in dit geval alomvattend.

Aangenomen wordt dat Hatsjepsoet een sterke invloed op Thoetmoses II had. Na diens dood was ze een tijd regentes voor de kleine Thoetmoses III; ze was door een raad als geschikt gekozen omdat ze een tante van hem was. In het begin van haar regentschap modelleerde ze zich naar de vrouwen van de farao's in de nabije historie.

Maar toen Thoetmoses III de gerechtigde leeftijd bereikte, begon ze zich te gedragen naar haar ideale model: Neferoesobek, een koningin en vervolgens heerser uit de 12e dynastie uit Egypte. Na zeven jaar regentschap ging ze nog verder dan Neferoesobek, ze kroonde zichzelf als officiële koning van Opper- en Neder-Egypte.

In deze periode ging ze een zeer androgyn (zich man-vrouw voordoen door gedrag, kleding)tonen, ze is op diverse plaatsen afgebeeld met mannelijk bovenlichaam en/of mannenkleding. In sommige teksten wordt ze afwisselend met "hij" en "zij" aangeduid, omdat er geen officiële benaming voor vrouwelijke farao bestond. Het idee dat een vrouw koning werd was in die tijd zeer ongebruikelijk, haar opvolger liet haar inscripties wegbeitelen zodat het leek alsof ze nooit had bestaan. In diverse Oud-Egyptische koningslijsten wordt ze niet genoemd. Hatsjepsoets positie was vrij stevig, vanwege de voorspoed in het land en talentvolle medewerkers.

Hatsjepsoet herstelde de internationale handelsbetrekkingen die verloren waren gegaan in de strijd tegen de Hykos. Ze bereidde zich voor en ondernam een reis naar de plek Poent.( Poent (Punt) of Land van Poent, ook met Ta Netjer (land van god) aangeduid, is een mysterieus land dat in diverse reisverslagen en religieuze teksten uit het Oude Egypte wordt vermeld.) Poent ligt ergens in het grote gebied van Oost-Afrika. Soedan, dat grenst aan Egypte en de Rode Zee is een mogelijkheid, maar vermoedelijk moet gezocht worden in de Hoorn van Afrika (Ethiopië, Eritrea, Djibouti en Somalië). Archeologische bewijzen zijn echter nog niet gevonden. De naam Puntland, deel van Somalië, is van de naam Poent afgeleid.

De expeditie bestond uit vijf boten, elke zeventig meter lang, met zeilen, elk schip behuisde 210 man en in elk boot zaten goederen om te ruilen. Een van die goederen was mirre, , het favoriete parfum van de farao.

De farao keerde terug met vijf boten met diverse waren waaronder 30 levende bomen en hun wortels, dit was de eerste keer dat beschreven is dat (vreemde) bomen werden vervoerd om te herplanten. Ze liet de bomen planten rondom haar dodentempel in Deir el-Bahri.

Hatsjepsoet overleed op middelbare leeftijd. Er zijn geen teksten bewaard gebleven waarin haar doodsoorzaak staat aangegeven, zowel moord als natuurlijke oorzaken worden genoemd Op 27 juni 2007 wordt bevestigd dat de Egyptische mummie die in 1903 bij Luxor is gevonden de legendarische koningin Hatsjepsoet is[1]. DNA-onderzoek van een tand heeft dat uitgewezen, zegt het hoofd van de Egyptische oudheidkundige dienst. De mummie was gedurende twee maanden uit de koningsvallei voor onderzoek naar het Egyptische Museum in Caïro gebracht. Maar er zijn ook egyptologen die het bewijs dat Hawass presenteerde veel te summier vinden en deze conclusie dan ook van de hand wijzen. (geschiedenis leven en dood en zoeken naar de mummie)

onderstaande foto's tonen de fraaie kleuren van de muurschilderingen in de tempel van Horus de god met de valkenkop, god van het mummifiëren

(uit wikipedia)

Vallei der Koningen

Van oudsher was deze vallei erg belangrijk in mythologisch opzicht. Er werd veel gebouwd, er zijn tempel(s) aangetroffen uit de Vroege tijd, het oude Rijk en het Middenrijk. Maar de echte bouwactiviteiten begonnen in het Nieuwe Rijk. Hier werden tombes voor de farao’s aangelegd. Het bekendste graf is dat van Toetanchamon, ontdekt door Howard Carter. Sommige graven werden al in de oudheid geplunderd en lagen in de rest van de geschiedenis open voor het publiek, zoals dat van Seti I, daar is ook veel graffiti gevonden.

Ten zuiden van de Vallei der Koningen bevinden zich het arbeidersdorpje Deir el-Medina waar de arbeiders woonden die de koningsgraven aanlegden in de Vallei der Koningen

Op de terugweg maken wij een stop in een shop waar Albast bewerkt wordt. We kochten er een scarabee (mestkever) in groene albast. Dit is een geluksbrenger, symbool van de wedergeboorte. Hij verdwijnt in zijn grot in de aarde zoals de zon ondergaat in de aarde. Bij de eerste zonnestralen komt hij weer boven.

 

Hierdoor zijn wij een hele tijd achter op het schema, maar niemand maakt er bezwaar tegen om na het middagmaal onmiddellijk weer te vertrekken voor het bezoek aan de tempel van Karnak.

De Tempel van Karnak

Dit is de grootste tempel in de hele wereld  Spijtig dat het zo koud was en regende... maar desondanks toch zeker de moeite waard.

De eerste constructies dateren van het Middenrijk, waar er sporen zijn teruggevonden van Amenenhat I en Senoeseret I. In de tempel is er bijna voortdurend bijgebouwd en bijna elke farao heeft zo wel zijn bijdrage tot het complex.

Amenhotep I herstelde de oude tempel en hij liet er talrijke kapellen en een toegangspoort bij bouwen. Thoetmoses I zorgde voor een uitbreiding van de tempel en liet verschillende obelisken plaatsen. Onder Thoetmoses II bouwde daar nog een pyloon bij. Hatsjepsoet was erg actief in haar bouwprogramma, mede als legitimatie voor haar macht. Ze maakte talrijke bijkapellen en plaatste twee obelisken. Ze liet ook heel wat verbouwingen uitvoeren. Thoetmoses III bouwde de tempel verder uit: ook hij liet obelisken uitkappen en nieuwe pylonen bouwen, maar zijn belangrijkste bijdrage was de bouw van de Akhemnu (Oud Egyptisch voor Huis van het licht) met de zogenaamde 'Botanische tuin'. Amenhotep III liet talrijke beelden overkomen en begon met de bouw van de zuilenzaal. Onder Echnaton verloor de tempel veel invloed en zijn opvolger Toetanchamon bouwde ook niet veel bij. Onder Ramses II en Seti I werd de hypostyle zaal of grote zuilenzaal afgewerkt. In het voorhof werden onder andere nog een colonnade van taharka en zijkapellen van Seti II en Ramses III gebouwd.

Het complex was aldus bijna volgebouwd, maar er bestond nog een zij-ingang die van noord naar zuid liep. Deze had vier pylonen. Deze waren gebouwd door Hatsjepsoet, Thoetmoses III, Amenhotep III en Horemheb. Onder de Ramessiden werd er vooral gerestaureerd en werden reliëfs geplaatst. De grote bouwwerken van de 18e dynastie waren afgelopen. Onder Sjosjenq I en Osorkon II werd er ook nog bijgebouwd en de vermelde zuil van Taharka. Het belang van Thebe en Karnak waren echter sterk achteruitgegaan. De verschrikkelijke aardbeving van 27 v. Chr. en het gebrek aan interesse van de Romeinen zorgden ervoor dat Karnak al snel een puinhoop werd.

In het tempelcomplex is veel gebouwd in de loop der tijden. De stijl die overheerst is die van het vroege Nieuwe Rijk. Er staat een hele scala aan bouwwerken en onderdelen in het tempelcomplex, globaal gezien kan men onderscheid maken tussen de west-oost as en de zuid-noord as. De west-oost as is de oudste route waar aan het einde de Achmenoe bevindt. De zuid-noord as is de route die naar de MoeTempel toe gaat.

Amir, onze gedreven gids, gaat, ondanks de regen, met vuur en passie door. Hij vraagt zelfs,dat, als we er genoeg van hebben (hij bedoelt zeker “de regen”, want zijn uitleg blijft boeien) wij kunnen terugkeren naar de boot.

(uit wikipedia)

En dat doen we ook, en met een lange hete douche is de koude van de middag vergeten.

Bij het avondeten heeft het personeel van de boot nog een verrassing voor mijn vrouwke, nl. met een dag vertraging wordt haar verjaardag gevierd. Een van de kelners kwam aan de tafel vragen wie kamer 310 had waarop zij antwoordde, dat is onze kamer. De ober toonde haar een briefje en vroeg of haar naam correct gespeld was. Een deel van de obers, het keukenpersoneel en de chef op kop kwamen al zingend het restaurant in. De chef kwam haar  aan tafel halen en zij moest mee een dansje doen met het personeel, en dan "happy birthday to you, ook in het Frans en dan in het Nederlands. Kwam de taart op de proppen en het kaarsje dat moest uitgeblazen worden. De taart hebben we dan verdeeld en opgesmikkeld.

Wij varen af naar Esna waar wij in de vroege uren door de sluis varen.

Ik was verscheidene malen wakker geworden, maar op het "moment de pointe", het doorvaren van de sluis, sliep ik natuurlijk.

24-02-2008 om 17:31 geschreven door reisduif

Dag 3 Zondag 20 januari 2008

Cairo, Citadel met de Moskee van Mohamed Ali

Moskee van Sultan Hassan,

Egypte Museum,

Mohammed Ali-moskee.

Mohammed Ali regeerde tijdens de eerste helft van de 19de eeuw over Egypte en gaf zijn naam aan de Moskee in de Citadel, het hoogste punt van Cairo. Hij is van overal in de stad te zien.  Het bouwwerk heeft een grote koepel en  vier halve koepels.  Deminaretten zijn 80 meter hoog. Hij is een kopie van de moskee van Istanbul die door de zelfde architect gebouwd werd.  Cairo telt maar liefst 500 moskeeën, maar deze behoort toch wel tot de aantrekkelijkste.

op de binnenkoer ontdekt u de grote fontein en vooral de klokketoren, een geschenk van de Franse Koning Louis Philippe in ruil voor de obelisk, de naald van Cleopatra die voor de tempel van Luxor stond, en nu te zien is op de Place de la Concorde.

klein detail : het uurwerk heeft nooit gewerkt, omdat bij het lossen van het bouwwerk in Cairo de toren tegen de grond smakte en nooit hersteld werd.

Binnen de moskee heeft Amir dan de geschiedenis van de Islam in Egypte uitgelegd alsook de verdere ontwikkeling van de moskee. bekijk vooral de grote kroonluchter, de fraaie afwerking van de koepel en het preekgestoelte (Mumbar).  De belangrijkste plaats in de moskee is de Mihrab (altaar naar Mekka gericht).
Haremlek is de plaats waar de vrouwen bidden (gescheiden van de mannen).

De Sultan Hassan Moskee staat naast de citadel en stamt uit de tweede helft van de 14de eeuw. Dit is een heel groot en bijzonder bouwwerk. De moskee heeft een lengte van maar liefst 150 meter.

Van de oorspronkelijk twee minaretten is er slechts eentje overeind gebleven. Het is van buiten een vrij sober ogend gebouw maar via de imposante poort Komt ge in een heel mooi bouwwerk. Hier is het binnenhof met de fontein en de omliggende gebedsruimtes.

Sultan Hassan werd vermoord  voor de moskee afgewerkt was. Zijn lichaam werd nooit teruggevonden en kon dus niet in het mausoleum opgebaard worden.

De stalagtieten op het plafond van de moskee worden gezien als de tranen van de Koran.  De Imam heeft voor ons de tekst uit de Koran die als een fries rond de gebedsruimte geschilderd staat voorgezongen. Het bezoek aan deze moskee liet een overweldigend gevoel na.

Egyptisch Museum

Het Museum der Egyptische oudheden , beter gekend als het Egyptisch Museum, is met een collectie van meer dan honderdduizend stukken 's werelds grootste Egyptologisch Museum.

Het Egyptisch Museum is opgericht in 1858, Het was eerst in een voormalig paleis ondergebracht maar is sinds 1900  in zijn huidig verblijf in het centrum van Cairo.  

Het museum herbergt een aantal van de grootste schatten uit de Egyptische oudheid. Zo is de gehele inboedel van het graf van farao Toetanchamon, in de instelling te vinden en er worden tal van mummies, waaronder dat van Ramses II, tentoongesteld.

Er is een onderverdeling te maken van kunst uit:

het Oude Rijk van Memphis, het Middenrijk en het Nieuwe Rijk.
In het museum staan echt prachtige dingen en is een bezoek meer dan waard. Het summum is natuurlijk het masker van Toetanchamon en zijn massief gouden doodskist, helemaal bewerkt met een gewicht van 110 kg zuiver goud. Deze sarcofaag was verborgen in nog 7 andere sarcofagen.  Het masker is schitterend, ook volledig in het goud en weegt zo ongeveer 11,4 kg. Alles wat men vond in het grag is tentoongesteld, gaande van juwelen tot karossen tot gereedschap, muziekinstrumenten ... kamers vol met schatten. Vele van deze stukken worden uitgeleend aan andere musea of tentoonstellingen.  In de kamer van Toetanchamon lagen dan foto's van de stukken die ontbraken.

Boekje gekocht met foto’s omdat geen foto’s mogen gemaakt worden in het museum

Vlucht naar Luxor MS 201 CAI 2000 LXR 2205

Transfert en inschepen op de cruiseboot Al-Nabilatan

Dit wordt onze eerste nacht aan boord van de cruiseboot. De cabine valt best mee maar er is heel weinig opbergplaats zodat meer dan de helft van de kleding in de valies moet blijven.

23-02-2008 om 18:36 geschreven door reisduif

Dag 2 Zaterdag 19 januari 2008

Een fantastische nacht geslapen en de volgende morgen paraat om ons te laten onderdompelen in de Egyptische Mythologie.

Eerst nog vlug enkele Euro’s uitgewisseld in LE en dan kon het naar de bus waar Nederlandstaligen en Franstaligen gescheiden worden en elk onze eigen gids krijgen. Wij hebben een roos gescoord met onze gids. Amir is als 8-jarige naar Nederland gekomen met zijn vader en heeft daar tot zijn humaniora gestudeerd. Hij is dan naar Egypte teruggekeerd en heeft Egyptologie gestudeerd aan de universiteit van Cairo. Hij is daarna naar Leiden nog gaan bijstuderen. Hij is inmiddels Belg getrouwd met een meisje van Affligem. Hij woont in Lier en al gauw bleek dat hij boeiend en met veel liefde over Egypte en de oudheid kon praten met heel veel kennis van zaken

Memphis, Sakkara en Gizeh

Memphis

Bij aankomst aan de Site gaat Amir kaartjes kopen voor de groep en dan kan het naar binnen om eerst nog een beetje uitleg te krijgen bij de beelden.  Memphis, (Egyptisch: Men-neffer) is een oud-Egyptische stad op de westelijke oever van de Nijl, ca. 20 km ten zuiden van het huidige Caïro. Memphis werd volgens een aanvaardbare traditie gesticht door farao Menes, die na de vereniging van Opper-Egypte en Neder-Egypte, hier een vesting en een tempel voor Ptah, de stadsgod van Memphis, bouwde.

Memphis is de Bijbelse plaats Nof en was gedurende het gehele Oude Rijk hoofdstad van Egypte (tijdens het Middenrijk en het Nieuwe Rijk was Thebe de hoofdstad). Memphis werd na de verwoesting van Thebe in 663 v.Chr. opnieuw de voornaamste stad van Egypte. Het werd later overvleugeld door Alexandrië, doch bleef belangrijk tot de verovering van Egypte door de Arabieren, die in 641 n. Chr. hun hoofdstad stichtten te Foestat (oud-Caïro), ten noorden van Memphis

Sakkara

(ook wel Saqqara, ) is een necropolis (dodenstad) uit het oude Egypte, dat ongeveer 30 kilometer ten zuiden van het huidige Cairo ligt. De necropolis is vooral bekend door de wereldberoemde trappenpiramide van Koning Djoser die daar staat. Het gebied heeft een oppervlakte van ongeveer 7 km bij 1,5 km.

Sakkara hoorde in de Egyptische oudheid bij de hoofdstad Memphis. Het werd aangelegd in de 1e dynastie, maar pas in de 2e dynastie werden er de eerste farao’s begraven, waaronder Hotepsechemoey en Nynetjer. De plaats van Sakkara als koninklijke necropolis werd in de 18e dynastie overgenomen door de Vallei der Koningen, maar Sakkara bleef tot in de Romeinse tijd in gebruik.

Gizeh

( al-Gizah, Engels: Giza) is een voorstad van de Egyptische stad Cairo. Gizeh is het meest bekend om de aldaar aanwezige Sfinx en piramiden die volgens de huidige meest gangbare theorieën zijn gebouwd als graftomben voor farao’s. De koningen  Cheops, (de grootste piramide) Chefren en Mycerinus liggen hier begraven.

Cairo by night

 

Deze facultatieve uitstap brengt ons met de bus naar de diverse hoeken van Cairo. Van de oude delen, naar de nieuwe, naar de groentemarkt en de soeks met theesalonnetjes. Fijn om ook die kant van het leven te zien. Een andere kant is zeker de dodenstad, de begraafplaats van Cairo, waar mensen uit het platteland komen en hun intrek nemen in de dodenhuisjes .  Onvoorstelbaar maar toch zo waar.

Een wandeling die zeker aan te bevelen is.

Op de weg naar het hotel was mijn vrouwke al met eens een jaartje ouder maar dat kon helaas niet gevierd worden (te moe en te moe)

21-02-2008 om 23:58 geschreven door reisduif

Reis van Brussel Naar Cairo.

Wij waren al vrij vroeg naar de luchthaven vertrokken omdat er ’s morgens file was in Strombeek door een ongeval en waren dus veel te vroeg . Bij de balie van de touroperator zat onze begeleider te wachten maar had nog geen dokumenten. Een babbeltje gemaakt, en hij leek ons op het eerste moment al heel sympathiek . In afwachting van de dokumenten zijn we nog een koffie gaan drinken, en druppelgewijs zijn de andere gasten aangekomen.

Voor ons stonden twee dames, waarvan de ene een kapsel had zoals alleen kween Fabiola er een heeft en dus had ze al direct haar naam. Enkele dagen later zou iemand anders haar ook die titel geven (of hoe gedachten kunnen samenlopen).

Wij hebben bij de check-in "exit"- plaatsen gevraagd en die waren nog vrij zodat we een beetje meer plaats voor de beentjes hadden.

Bij de security controle mocht het vrouwke haar schoentjes uitdoen omdat dat hek bleef piepen.  Bleek dan een vijs in de hiel te zijn. Na de nodige rookartikelen gekocht te hebben in de tax free (want dat mag) zijn we naar de gate gegaan om het boarden af te wachten. Dit gebeurde op tijd en dus konden we ook op tijd vertrekken.

Vlucht MS 726 Brussel 15.00 Cairo 20.30

De landing was op het voorziene uur. De plaatselijke agent had de stickers voor het visum bij zich en kleefde deze in ons paspoort zodat we vrij vlot door de politie konden.

Toen we dan aan de band stonden te wachten voor onze bagage scheen die er niet te zijn. Als we dit aan de begeleider wilden melden zagen we dat al de koffers van de groep samen stonden, metde onze erbij.

Enkel voor de schijn en om het werk in de Egyptische wereld te houden, kwam een douanier met gallons en eretekens de valiezen een voor een opheffen. Nu en dan keek hij eens op om te zien van wie de valies in kwestie was, zonder respons van de eigenaar, en dan mocht de kruier ze op de kar laden.

De kar werd naar de bus gereden en ondertussen stonden er al heel wat “helpers” met hun handje open voor de 'bakshies' in ontvangst te nemen. Als de bagage ingeladen was en iedereen in de bus zat kon het naar het hotel

Sofitel Sphinx in Gizah, 

Bij onze aankomst in het hotel werden de valiezen uit de bus samen gezet in de lobby en moesten wij ons kamernummer op een label schrijven zodat de bell boy ze naar de kamer kon brengen.

Wij hadden maar een beetje gegeten in het vliegtuig, een warme maaltijd stelt niet veel voor, en hadden graag nog iets achter de tanden gestopt. De sandwichbar in de lobby was nog niet gesloten maar eten was niet meer te krijgen. Enkel een fles water gekocht om mee te nemen naar de kamer om tandjes te poetsen en een droge mond weer nat te maken.

In afwachting van de “welkomstdrink” die er niet is gekomen, (waren wij dan niet welkom?) waren onze valiezen al voor de deur van onze kamer gezet. Wij hadden de valiezen zo gepakt dat er maar één diende opengemaakt te worden en alles nodig voor die eerste dagen bij de hand was.

Wij wilden niet met een rammelende maag in bed kruipen en zijn dan toch nog naar het restaurant afgezakt, maar dat was ook al gesloten, zei de ober. Na aandringen kregen we toch de kaart en hebben nog een sandwich gekregen met frietjes. Ik heb mijn eerste pint Sakara gedronken, niet slecht maar zeker niet waw, wel een halve liter (dus 2 pintjes). En dan naar de kamer en slapen.

http://www.sofitel.com/sofitel/fichehotel/gb/sof/1789/fiche_hotel.shtml/

19-02-2008 om 22:15 geschreven door reisduif