Reis van Brussel Naar Cairo.

Wij waren al vrij vroeg naar de luchthaven vertrokken omdat er ’s morgens file was in Strombeek door een ongeval en waren dus veel te vroeg . Bij de balie van de touroperator zat onze begeleider te wachten maar had nog geen dokumenten. Een babbeltje gemaakt, en hij leek ons op het eerste moment al heel sympathiek . In afwachting van de dokumenten zijn we nog een koffie gaan drinken, en druppelgewijs zijn de andere gasten aangekomen.

Voor ons stonden twee dames, waarvan de ene een kapsel had zoals alleen kween Fabiola er een heeft en dus had ze al direct haar naam. Enkele dagen later zou iemand anders haar ook die titel geven (of hoe gedachten kunnen samenlopen).

Wij hebben bij de check-in "exit"- plaatsen gevraagd en die waren nog vrij zodat we een beetje meer plaats voor de beentjes hadden.

Bij de security controle mocht het vrouwke haar schoentjes uitdoen omdat dat hek bleef piepen.  Bleek dan een vijs in de hiel te zijn. Na de nodige rookartikelen gekocht te hebben in de tax free (want dat mag) zijn we naar de gate gegaan om het boarden af te wachten. Dit gebeurde op tijd en dus konden we ook op tijd vertrekken.

Vlucht MS 726 Brussel 15.00 Cairo 20.30

De landing was op het voorziene uur. De plaatselijke agent had de stickers voor het visum bij zich en kleefde deze in ons paspoort zodat we vrij vlot door de politie konden.

Toen we dan aan de band stonden te wachten voor onze bagage scheen die er niet te zijn. Als we dit aan de begeleider wilden melden zagen we dat al de koffers van de groep samen stonden, metde onze erbij.

Enkel voor de schijn en om het werk in de Egyptische wereld te houden, kwam een douanier met gallons en eretekens de valiezen een voor een opheffen. Nu en dan keek hij eens op om te zien van wie de valies in kwestie was, zonder respons van de eigenaar, en dan mocht de kruier ze op de kar laden.

De kar werd naar de bus gereden en ondertussen stonden er al heel wat “helpers” met hun handje open voor de 'bakshies' in ontvangst te nemen. Als de bagage ingeladen was en iedereen in de bus zat kon het naar het hotel

Sofitel Sphinx in Gizah, 

Bij onze aankomst in het hotel werden de valiezen uit de bus samen gezet in de lobby en moesten wij ons kamernummer op een label schrijven zodat de bell boy ze naar de kamer kon brengen.

Wij hadden maar een beetje gegeten in het vliegtuig, een warme maaltijd stelt niet veel voor, en hadden graag nog iets achter de tanden gestopt. De sandwichbar in de lobby was nog niet gesloten maar eten was niet meer te krijgen. Enkel een fles water gekocht om mee te nemen naar de kamer om tandjes te poetsen en een droge mond weer nat te maken.

In afwachting van de “welkomstdrink” die er niet is gekomen, (waren wij dan niet welkom?) waren onze valiezen al voor de deur van onze kamer gezet. Wij hadden de valiezen zo gepakt dat er maar één diende opengemaakt te worden en alles nodig voor die eerste dagen bij de hand was.

Wij wilden niet met een rammelende maag in bed kruipen en zijn dan toch nog naar het restaurant afgezakt, maar dat was ook al gesloten, zei de ober. Na aandringen kregen we toch de kaart en hebben nog een sandwich gekregen met frietjes. Ik heb mijn eerste pint Sakara gedronken, niet slecht maar zeker niet waw, wel een halve liter (dus 2 pintjes). En dan naar de kamer en slapen.

http://www.sofitel.com/sofitel/fichehotel/gb/sof/1789/fiche_hotel.shtml/

19-02-2008 om 22:15 geschreven door reisduif