reisduif

De tempel van Kom Ombo is een zeer uitzonderlijke tempel. Deze oud-Egyptische tempel is eigenlijk een tempel die in de lengte uit twee delen bestaat. De dubbeltempel is gewijd aan enerzijds de valkengod Horus en anderzijds de krokodillengod Sobek. De rechterhelft was voorbehouden aan Haroëris en zijn familie (zijn vrouw Tasenetnofret en zijn zoon Panebtawi), terwijl de linkerhelft voor Sobek, zijn vrouw Hathor en zijn zoon Chonsoe. De scheiding was echter niet zo heel strikt, want op sommige delen vloeien de scènes in elkaar over.

De tempel bestaat zoals gezegd uit een gespleten architectuur waarvan elk deel voor een god was voorbehouden. De pyloon was eigenlijk ook al iets speciaals, want hij had een dubbel portaal. De 'pyloon' was verbonden met een buitenmuur. Opmerkelijk is dat er daarnaast nog een tweede muur was. Als men door één van de portalen ging kwam men uit op een centraal hof. Hierin stond een altaar voor de goden. Wat verder is er de schitterende pronaos met 15 zuilen met een hoogte van twaalf meter. Dan is er een zuilenzaal met twee rijen van 5 zuilen. Vervolgens moet je drie antechambres passeren voor je in het allerheiligste terechtkomt. Het allerheiligste bestond uit twee kapellen. Eén voor Sobek en één voor Haroëris--. Nog vermeldenswaardig zijn de reliëfen op de buitenste muur die afbeeldingen weergeven van de geneeskunde, met instrumenten die vandaag nog altijd gebruikt worden.

De mammisi of 'geboortehuis' werd opgericht door Ptolemaeus VIII Euergetes II. Hierin werd de geboorte gevierd van de twee goden: Haroeris en Sobek. De eroderende werking van het Nijlwater heeft ervoor gezorgd dat alleen toegangspoort nog is overgebleven.

In de kapel voor Hathor die naast de tempel staat, zijn verschillende krokodillenmummies te zien. Het zijn enkele van de honderden mummies die ze gevonden hebben in de buurt van de tempel. Mogelijk werd er ook een krokodil gehouden in de nabijgelegen nilometer.

Het begin van de bouwwerken valt te situeren in de 18e dynastie, maar de huidige tempel stamt uit de Ptolomaëische periode. De oprichting vond plaats onder Ptolomaeus VI Philometor, maar er werd voortdurend aan bijversierd en de tempel werd pas voltooid in de 2e en 3e eeuw n. Chr. Ze is daarna gebruikt als Koptische Kerk. Hierbij werden verschillende reliëfs opzettelijk beschadigd. De tempel heeft ook veel schade geleden van natuurrampen (overstromingen en aardbevingen). Desondanks is ze één van de best bewaarde tempels die veelvuldig door toeristen wordt bezocht.

Wij keren terug naar de boot en na het traditionele handdoekje en vandaag ook een pannekoekje waarna we onmiddelijk van wal steken, richting Aswan.

Het is heerlijk warm op het dek, weliswaar met een fris windje. Iedereen profiteert dan ook volop lvan de zon. Enkele moedigen zonnen zelfs in bikini. Anderen duiken de Jacuzi in om daar op temperatuur te blijven.

Ik stond vooraan op de ramp en zag iemand op het Kapiteinsdek rondlopen. Ik vroeg of het toegelaten was de stuurcabine te bezoeken en er was geen bezwaar. Via de bar moesten we een trapje af, maar voor dat die gast achter de toog begrepen had wat ik wou, werd het een zot woordspel. Ik vroeg naar de bridge, zoals de term is en hij begreep me niet. Dus maar "captain of this ship " en dan was hij eindelijk mee en zei : ho ! de captains hut.

Wij het trapken af. De bridge was inderdaad ook de Hut want er stond een tafel, een eenpersoonsbed, 2 stoelen en voor de rest gekleurde lintjes, slierten en bloemen, een kitcherige bedoening.

De captain zat op een hoge stoel voor zijn stuurwiel, dat enkel fantasie is, want hij bestuurt de boot met een spulleke, nog kleiner als een joystick van playstation. Hij sprak heel weinig engels, geen frans, en met veel uitleg en vragen kreeg ik te horen dat hij captain Hassan is, 7 kinderen heeft, hij toont de foto van Ali, en dat hij al jaren tussen Luxor en Aswan en terug, en terug, en terug vaart.

mijn vrouw en daarna ik, mogen de plaats op zijn stoel innemen en de bootsirene laten loeien. Ondertussen blijft hij met zijn stickje de boot besturen. Als ik naar de Radar of andere besturing vraag heeft hij enkel een soort marinofoon in verbinding met Cairo en voor de rest tikt hij met een vinger aan zijn hoofd en herhaalt "radar here" dus hij vaart op het zicht en op blind 's nachts

De tweede stuurman heeft inmiddels verse thee gezet en ons deze aangereikt. Terwijl wij ons theetje slurpen, mijn vrouw uit beleefdheid want ze lust dat eigenlijk niet, vaart de Captain verder richting Aswan

Als we in Aswan aangekomen zijn, gaan we nog in de namiddag naar het reservaat van het 1ste katarakt. De motorboot neemt ons langs de boorden van het eiland Elefantine. Dit is ongeveer 1 km lang en 500 meter breed. Het eiland in de Nijl is het oudste bewoonde gebied van Aswan. De eerste nederzetting dateert van ongeveer 4000 voor Chr. Tegenwoordig heeft het eiland twee Nubische dorpen, waar af en toe nogal toeristische voorstellingen plaats vinden. Een natuurgids Arabi die Nederlands "sprak" ging mee in de boot en gaf uitleg over de fauna en flora (zeevogels en bomen) die wij op onze vaart tegenkwamen. De boot heeft op een moment, wij lagen in een inham, zijn motor stilgelegd, en dan pas kon je de stilte horen.)

Het was een prachtig tochtje en we zagen onder andere ijsvogels, Senegalese nachtegalen, verschillende soorten reigers, bvb de sutan reiger (= blauw) een zwarte ibis (= god Tot)

De laatste dagen (vooral s avonds) was het een komen en gaan bij Samuel. Vanavond is er Djellaba avond, en dus moest iedereen voor zijn outfit zorgen. De klanten van Samuel worden door hem geschminkt en de hoofddoek omgebonden. wij hebben dus ook onze opwachting gemaakt.

Het is de gewoonte dat er van de groep een foto wordt gemaakt, en als Amir ons hiervoor verzamelde op de dansvloer klonk uit de boxen onze nationale trots, de voice of Belgium, Mr Eddy Wally himself met zijn succesnummer, Cherie, en wij allemaal meekwelen, en meedansen.

Alsof het nog niet genoeg was kregen we ook nog "ik spring uit een vliegmachien" er bovenop. Tegen dat ook dat liedje uitgezongen was, had Amir eindelijk zijn troepen opgesteld en kon de foto gemaakt worden.

In het restaurant konden we vaststellen, dat de vlamingen de enige groep was die voltallig in djellaba stak en getooid was met hoofddoek of tulband.

Het waren allemaal Egyptische specialiteiten op het buffet, van soep, tot rijst, groenten, vlees, desserten, alles was typisch

Uiteraard kon het voltallig restaurant-en keukenpersoneel niet nalaten nu weer uit te halen met muziek zang en dans

En dan naar de bar waar een optreden verzorgd werd door een Nubische groep muzikanten en dansers. Als een soort "indiaan" (als die in Egypte al bestaan) ten tonele verscheen, hebben Amir en Jan mij geframed en kon ik met die kleurrijke man mee. Dat werd pas fun. Er is zo gelachen dat ze vergaten foto's te maken.

Na dit optreden is er nog getwist en gerockt in djellaba en dat is niet zo simpel. als ge dat niet een beetje oplicht stampt ge met uw voeten in de zoom en kunnen er tuimelpartijen van komen.

Het was tof en eens terug in de kajuit, kon het afschminken beginnen. Met water en zeep was dat getekend baardje vlug weg. Dan konden we ons bed opzoeken, dromen van de voorbije dag, en denken aan de dag van morgen.