Van harte welkom op mijn reliblog. Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Wil. Ik ben 61 jaar oud. Ik ben getrouwd met Tom. Ik ben moeder van een dochter en een schoonzoon en oma van Joost en Tijmen.
voor mijn ouders mijn vader overleed op 1 april 2008 mijn moeder is gestorven op 24 oktober 2012
Die vragen krijg ik nog wel eens te horen. Dan antwoord ik: Ik ben hervormd geboren. Maar ja, wat geef ik daarmee eigenlijk aan? En dus vul k aan: rechtzinnig daarenboven dat is een vrijzinnige manier van geloven. Maar toen ik nog jong was, is mij al geleerd: Een goed woord voor hervormd is gereformeerd. dus behoor k ook tot de gereformeerde kerk. en doe gereformeerd gemeentewerk. En de kerk is al oud! Dat is zonder meer, dus ben ik eigenlijk ook oud-gereformeerd. Ik ben christelijk zo is me geleerd, dus ben ik ook christelijk gereformeerd. Ik kan ook zeggen, dat kan er ook mee door, dat ik tot een christengemeente behoor. Christus bevrijdde mij, tot liefde en hoop, dus vast en zeker, vrijgemaakt ben ik ook. Omdat men in mijn kerk ook aan dopen doet, past baptistengemeente me ook wel goed. In mijn kerk komt ook jaarlijks t pinksterfeest voor, dus is het dat ik ook tot de pinkstergemeente behoor. En omdat het steeds om het evangelie gaat, kan evangelische gemeente ook geen kwaad. Ik vaar op t bijbels apostolisch gezag, dat is de reden dat ik me ook apostolisch noemen mag. Tenslotte is het gewoon een klein publiek: de kerk is algemeen, dus k ben ook katholiek. Je weet nu tot welke kerk/gemeente ik hoor. Of komt mijn antwoord je wat verwarrend voor? Je hebt gelijk! Die namen! Wat een gedoe! Daarom wens ik je van ganser harte toe, dat op de vraag: waar hoor je bij? Van wie ben jij (bent u)? Je antwoord zij: Van Christus ben ik! Straks en...Nu
Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren. Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren. O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer. Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Jij, Gods kind, mag nu leven daar in dat mooie licht ons dit als troost gegeven in Gods aangezicht
Vol liefde werd jouw hand omvat op weg naar de eeuwigheid jij die zo tot de Schepper bad Heer, ik kom er aan, ik ben voorbereid
Heel zachtjes en liefdevol werd jij opgehaald en naar Gods huis gebracht voor ons te vroeg, maar er werd bepaald dat jij daar op die tijd werd verwacht
Jij hebt ons in dit aardse leven laten zien wie in jou woont het was veel wat jij mocht geven nu word jij, met Gods heerlijkheid bekroond
Dit is de Zuid-Oosterkerk in Haarlem Oost. In dit kerkje zijn wij getrouwd. De kerk stond op de nominatie om gesloopt te worden, maar gelukkig blijft de kerk behouden en krijgt onze kerk een maatschappelijke bestemming.
Licht dat ons aanstoot in de morgen, voortijdig licht waarin wij staan koud, een voor een, en ongeborgen, licht overdek mij, vuur mij aan. Dat ik niet uitval, dat wij allen zo zwaar en droevig als wij zijn niet uit elkaars genade vallen en doelloos en onvindbaar zijn.
Licht, van mijn stad de stedehouder, aanhoudend licht dat overwint. Vaderlijk licht, steevaste schouder, draag mij, ik ben jouw kijkend kind. Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen of ergens al de wereld daagt waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt.
Alles zal zwichten en verwaaien wat op het licht niet is geijkt. Taal zal alleen verwoesting zaaien en van ons doen geen daad beklijft. Veelstemmig licht, om aan te horen zolang ons hart nog slagen geeft. Liefste der mensen, eerstgeboren, licht, laatste woord van Hem die leeft
Een kleine foto impressie van zondag 23 november 2008. De dag dat o.a. de naam van mijn vader genoemd werd. Hij was één van onze zeventien gemeenteleden die ons dit jaar ontvielen.
Vrede zij met U zó kwam Hij binnen een diepe betekenis een simpele taal Vrede zij met U dat zijn van die zinnen die klinken heel anders dan: dag allemaal
Kind, wij dragen je op handen naar het water van de bron want jouw leven mag niet stranden niet vergaan in het waarom Door het water vroeg of later kom je dicht bij het geheim in de hoge hemel staat er dat je kind van 't Licht mag zijn Als jouw naam wordt uitgesproken over duister water heen is jouw eenzaamheid doorbroken ben je hier niet meer alleen Water, water, laat het stromen teken en herinnering van een eeuwig heimwee dromen van een altijd nieuw begin Opgenomen en verbonden met de Naam die vrede is gaat jouw leven niet ten onder en het wordt niet uitgewist
Vreemd, dat 100 euro zo veel lijkt als je naar de KERK gaat, maar zo weinig als je ermee gaat shoppen.
Vreemd, hoe lang het duurt God een uur te dienen, maar hoe snel 90 minuten voetbal omgaan.
Vreemd, hoe lang een paar uur in de KERK duurt, en hoe kort dat is, als je naar een film kijkt.
Vreemd, dat we vaak niet weten wat we bidden moeten, maar dat we onze vriend of vriendin altijd wel wat te vertellen hebben.
Vreemd, dat het zo spannend is als de voetbalwedstrijd in de verlenging gaat, en hoe we zuchtend op ons horloge kijken als de kerkdienst langer duurt dan anders.
Vreemd, hoe moeilijk het is om een hoofdstuk uit de HEILIGE BOEK te lezen, maar hoe makkelijk het is om 100 bladzijden van een bestseller te verslinden.
Vreemd, hoe mensen bij een concert dolgraag op de voorste rij willen zitten, en zich in de kerk om een plaats op de achterste rij verdringen.
Vreemd, dat we 2 tot 3 weken nodig hebben om een kerkelijke aangelegenheid in ons drukke schema in te passen, maar een andere aangelegenheid op het laatste moment ingepland kan worden.
Vreemd, hoe moeilijk het is voor de mensen om het Goede Nieuws te vertellen, maar hoe makkelijk het is om de laatste roddels te vertellen.
Vreemd dat zich de grappen over internet razendsnel verspreiden, maar als iemand begint nieuws te verzenden waarin God verheerlijkt wordt, denken mensen wel twee keer na of ze het door zullen sturen.
Vreemd, of niet? Lach je? Denk je na?
Verspreidt het goede nieuws en geef God de eer, want Hij is goed!
Vreemd, hoeveel op jouw adreslijst deze mail niet ontvangen omdat jij niet zeker bent of ze dit wel zullen waarderen?
Vreemd? Treurig!
Merkwaardig, dat wij geloven wat er in de krant staat, maar twijfelen aan wat er in de heilige geschriften staan.
Merkwaardig, dat iedereen in de hemel wil komen en dan toch aanneemt, dat men niet hoeft te geloven, te denken, te zeggen en te doen wat er in de BIJBEL staat. Is dat soms te beangstigend?
Merkwaardig, hoe iemand zeggen kan: 'Ik geloof in God.', maar desondanks de duivel volgt (die zelf trouwens ook in God 'gelooft').
Merkwaardig dat de grappen via mail zich als een lopend vuur verspreiden, maar als men begint over God, krabt men zich wel eventjes op het hoofd eer men het doorstuurt, Merkwaardig, hoe het obscene, vulgaire, gewelddadige, en occulte vrij de cyberspace passeren kan, maar een openlijke discussie over GOD in de scholen en werkplaatsen onderdrukt wordt.
Merkwaardig, nietwaar?
Raar, dat ik me meer bezorgd maak over wat de mensen over mij denken, dan wat God van mij denkt.
Natuurlijk kan je dit bericht zo wegklikken, alsof deze je niet geraakt heeft. Raar...... toch? Merkwaardig, dat ,als je dit bericht als mail verzendt, je deze niet aan veel van je adressenlijst zult sturen, omdat je weet wat ze geloven of wat ze van jou vinden.
Mooi, als je zo'n bericht mag ontvangen Mooi als je dit zo even tussen de drukte door kan lezen Mooi als je weer met 2 benen op de grond staat Blij wordt ik hier van, We gaan blij het leven door, omdat we geloven dat er een mooie toekomst voor ons ligt, in ZIJN handen.
Goede God, wilt u bij mij zijn nu mijn
einde nadert - juist nu, op die moeilijke grens van leven en dood. Tot nu
toe betrof het altijd anderen - en dan wist ik wel dat ik ook ooit aan de
beurt zou komen - maar het was toch ver weg. Nu bén ik aan de beurt. Dat maakt me
best onzeker ondanks mijn geloof in U.
Bovendien ben ik behoorlijk ziek. Graag wil ik u vragen of mijn pijn
dragelijk mag zijn - wees bij me, want ik heb u nodig, ontferm u over
mij. Wees ook bij de geliefden die ik nu moet loslaten. Wat is dat
zwaar; ze waren immers alles voor me, mijn vrouw, mijn kinderen en
kleinkinderen, maar ook vrienden en kennissen. Ze zijn nu al en zullen
zeker in die laatste uren dichtbij me zijn. Zij zwaaien me uit, maar ik
moet alleen verder over die grens. Weest u naast en bij me als een
vriend, als een borg en een gids naar onbekend land. God, ontvang me in uw
huis, laat me oogsten wat ik gezaaid heb. Niet omwille van mijzelf,
maar omwille van uw koninkrijk dat zal komen voor alle mensen op deze
wereld. In de naam van Christus, die ik heb leren kennen als mijn grote
voorbeeld naar u toe. Amen
Voor: Auke Spits Van: Jurjen
Beumer Haarlem, 8 januari 2008
Diep in onszelf dragen wij hoop; Als dat niet het geval is, is er geen hoop.
Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon.
Hoop in deze diepe en krachtige betekenis is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat, of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.
Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet omdat het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme; evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Het is de zekerheid dat iets zinvol is onafhankelijk van de afloop, onafhankelijk van het resultaat.
Behoed en bewaar Jij ons
.
.
.
