In de stadsarchieven wordt voor de eerste maal over "brandbestrijding" gesproken in 1499. De stadskas spreekt van een uitgave van 12 shilling voor de aankoop van een emmer en een vat die Mr. Pieter Coene en Mevr. Katelijne van Houte verloren hebben tijdens blussingswerken. Dit bevestigd het vermoeden dat de oudste manier van brandbestrijding in Vlaamse gemeenten verwezelijkt werden door buren die elkaar hielpen met ladders en emmers. De immense groei van de industrie in de stad gedurende de 16^e eeuw heeft een populatiegroei en daarmee een groei van het aantal huizen teweeg gebracht. Deze huizen waren meestal gebouwd met klei en hout met een strooien dak. Dit groeiend stadsleven heeft het stadsbestuur ertoe gedwongen om een effectievere manier te zoeken om branden te bestrijden. De eerste maatregel was een brandpreventie-regel: "Ieder huis moest beschikken over een emmer, een ladder, een vat om de regen op te vangen en een lantaarn." Deze bezittingen werden gemarkeerd met de naam van de bezitters. Iedereen die werkte met vuur, zoals een bakker, een smid, een brouwer, drankgelegenheden, enz... moesten beschikken over een extra haak, ladder en emmer. Hooiopslag op zolder moest op een manier gebeuren, zodanig dat het niet door het plafond kwam. Schoorstenen moesten frequent gereinigd worden en het geluid van de avondbel stopte alle werk, omdat het verboden was te werken bij kaarslicht.In 1553 worden de eerste brandweermannen vernoemd. Dit waren mensen die het naleven van de reglementen door de stadsbewoners controleerden. Ze hadden de bevoegdheid om orders uit te delen en ze hadden de leiding wanneer het ergens brandde. In 1562 waren er reeds 4 betaalde brandweermannen. Brandalarm 's nachts werd gegeven door de stadswachten, die de stad bewaakten vanuit de toren van het stadhuis. Ze deden dit door de "brandbel" te luiden. De Franse overheersing van Vlaanderen gedurende de 17^e eeuw bezorgde Roeselare een financiële put die een halt toeriep aan verdere groei van brandpreventie. In de 18^e eeuw werden de Fransen verdreven door de Oostenrijkers, die nu de stad verplichtten om nieuwe brandpreventieregels in acht te nemen. In 1713 verboden zij het gebruik van hooi en klei voor het bouwen van daken. Alle nieuwe daken en herstellingen aan hooien daken werden nu vervangen door houten planken. In 1842 bevond de toemallige brandweerkazerne zich in de Verwerijstraat. Het gebouw werd gehuurd door het stadsbestuur om de voertuigen en ander materieel te stokkeren. In 1903 verhuisde alles naar een volledig nieuw gebouw, naar het ontwerp van Hilaire Denys. Deze kazerne bevond zich op het Polenplein in het centrum van Roeselare, dit gebouw huisvest nu het Nationaal Wielermuseum.

Ons korps was een volledig vrijwilligerskorps tót september 1973, in deze maand werden 10 voltijdse brandweermannen aangesteld op onze kazerne te bemannen. De laatste jaren is dit getal opgelopen tot ongeveer 25. Vandaag bestaat de Roeselaarse brandweer uit ongeveer 100 mensen, ingedeeld in 6 groepen...