Ik ben Hugje
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgie) en mijn beroep is verleden tijd. .
Ik ben geboren op 18/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Gedachten en herinneringen tollen in mijn hoofd. Het zijn er vele na twintig jaar intens leven en genieten.Ik schrijf ze hier neer om ze niet te vergeten. Maar er is ook vandaag, en morgen, en overmorgen,live will go on...Ook dàt moet ik onthouden !
the king , the queen, the cat, the dragon and I...
.... en heel wat herinneringen aan wat voorbij is. Welkom bezoeker!
08-05-2006
pech
- ... lappe ! De wereld is voor een stuk afgesloten voor me. Mijn GSM heeft het deze morgen plots begeven. Knopjes werken niet meer, kan niet meer bellen, sms versturen of zelfs berichtjes die me gestuurd worden niet meer lezen. Dat zal de wraak van het lot zijn omdat ik hier een stukje schreef over de schadelijke gevolgen voor de gezondheid van GSM-masten (haha). Gelukkig is er nog mail, de vaste telefoon en mijn hond (die nooit antwoord geeft, maar waar ik toch tegen kan babbelen). Op zo'n momenten beseft een mens hoe belangrijk sommige toestellen in je leven zijn. Vroeger kon ik soms de wens uitspreken om op een verlaten eiland te gaan zitten. E lachte dan en gaf steevast als antwoord : " als je maar je GSM en PC kan meepakken zou je het daar misschien wel enkele dagen uithouden...". Wel ... de helft van die communicatiemiddelen is nu weg en ik voel me al ferm afgesloten van de wereld ... De verlaten eilanden zullen het zonder mij moeten stellen, zoveel is nu zeker ! Binnen enkele weken, als de verse centen er zijn kijk ik meteen uit voor een nieuw toestel. Zoveel is ook zeker ! -
- ( ... vallen, struikelen, zijn evenwicht verliezen... Overal gebeurde het, op elke reis, in elke stad maakte hij op de één of andere manier kennis met de grond. Altijd, in die ene hand de camera, in de andere een loodzware tas waar boeken, informatie, lege films, volle flessen water en nog meer van dat moois in zat. De oplossing leek voor de hand te liggen in het kopen van een rugtas. Maar die 'rug'tas werd gebruikt als 'hand'tas. En hij bleef vallen...
Thermissos lag als een adelaarsnest hoog in de bergen tegenaan de Turkse kust. Een steile klim op een vochtig paadje. De rotsige steenbrokken boden hier en daar een goed houvast. Op sommige plaatsen vormden boomwortels een ideaal struikel-obstakel. We klommen puffend omhoog, hij achter me aan, met in zijn ene hand de camcorder, aan de andere de 'rug'tas ... Plots een kreet. De tas viel tegen de grond en met de camcorder stevig geklemd trippelde hij verder, met beide armen molenwiekend in de hoop toch nog zijn evenwicht terug te vinden. De richting waarin hij koers zette was niet vooruit, niet achteruit, niet naar de rotsmassa links, maar naar rechts, regelrecht op weg naar de beboste, steile helling van de afgrond. Na de boomwortel als oorzaak van de vreemde trippelpartij was het de boom zelf die de vaart naar en in de afgrond stuitte... Terwijl hij mopperend de tas ging oprapen ben ik het bijna bestorven van het lachen. Hij keek me scheefweg wat boos aan ...
Nadien is de rugtas datgene geworden waar ze voor bestemd was ... een tas om op de rug te dragen ... ) - ( foto : sirince - turkije )
Hoe is het mogelijk dat sommige mensen altijd ontevreden zijn ? Uit schrik dat iemand anders meer aandacht zou krijgen ? Omdat ze de zon niet in het water kunnen zien schijnen voor een ander ? Uit vrees dat een ander het beter zou hebben ?
Dat voortdurende ontevreden zijn is toch enkel zelfbeklag? Zelfbeklag, angst en wantrouwen.
Een ander het licht in de ogen niet gunnen is dat licht uitdoven voor jezelf !
( ... 29 april 2006, feest in het Kursaal. Het 5-jarige bestaan van seniorennet. Een schitterende, perfecte organisatie.
Het deed deugd om te zien dat 50-plussers niet altijd de 'lost generation' zijn, maar ook actieve mensen die met hun tijd mee kunnen. Het deed geen deugd om terug te denken aan het feest op oudejaar 2004. Het Casino/Kursaal was pas vernieuwd. Hij zat op de trappen in de Delvaux-zaal. Moe, uitgeput, verzwakt en in een strijd waarvan hij wist dat hij die zou verliezen. We zijn naar huis gegaan, hij was dringend aan rust toe. Samen thuiskomen was er toen nog bij ... )
- ... de tuin is van tussen het onkruid zichtbaar aan het worden. Niet evident voor een vrouw om zakken afval te sleuren, keien om te harken, aarde aan te voeren ... Twee zaken beletten de vlotte gang van zaken. Erge rugpijn ( op te lossen met dagelijks Feldene te nemen ) en een bewoond lijsternest tussen de resten van de wingerd ( hier is het wachten tot de jongen het nest uitgevlogen zijn ). Boeiend om die lijsters gade te slaan en een aangename rustpauze tussen keien versleuren en afval opruimen. -
- uren getater over allochtonen en autochtonen op alle zenders. Verdedigend gebabbel van beide 'kanten'. Een nieuwe vloedgolf van haat tegen moslims en noord-afrikaanse jongeren. Hooi op de vork van bepaalde partijen. En een intensieve zoektocht naar een jonge criminele moslim ...
Blijkt de moordenaar van Joe een Pool te zijn ... Wat een verlies van energie en tijd.
Is dit om te lachen of om te huilen? Duidelijk bewijs toch in hoeverre de media in staat is om de publieke opinie een bepaalde richting in te duwen?
Wie schreef ook weer " het gevaar komt uit het Oosten " ? Het "oosten" is niet enkel bewoond door " kroesharige messentrekkers met donkere huid " ( sorry voor de uitdrukking ) zo blijkt nu . Misschien zal dit nu eens duidelijk worden ... -
- ( de kracht van de motor, het padangpadang-geluid en de trillingen op het stuur. De wind komt van rechts ... het westen, denk ik. Terug op de weg. Op weg naar ergens en naar nergens. Vanaf nu alleen... De 'point of no return' is bereikt. Er is geen weg terug. Die weg die nu voor me ligt is onzeker, ongekend. Hij zal lang zijn, maar ik heb al de tijd ... niks hoeft, niks moet. De weg die zich voor me zal ontplooien moet ik volgen. Waar die heen zal leiden moet ik ontdekken.
De motor helt tegen de wind gestuurd door mijn gevoel. Terug op weg ... na al die maanden. ) -
vervolg van het verhaal over de GSM-masten en looptelefoontjes in Humo in hun antwoordrubriek 'open venster'. Blijkbaar heeft de reportage zijn effect gehad. Even op de site gaan zoeken waar hier zendmasten staan ... Het zijn er maar 3 in de nabije omtrek en op veilige afstand. Hoop ik. Ik heb de stekker van de looptelefoon uitgetrokken en zal me een toestel met draad aanschaffen. One never knows...
Gisteren gezien op het nieuws : compleet rookverbod in Zaventem. Rokers zijn de nieuwe leprozen in onze maatschappij want ze schaden de volksgezondheid. Vanmorgen gelezen in Humo : GSM-masten zijn ontzettend schadelijk voor de volksgezondheid. Er is geen verbod tegen het oprichten ervan op daken van scholen, ziekenhuizen, crèches (!). Integendeel het wordt aangemoedigd !
Waar zijn we (zij, wij, jullie, gij, ik...) mee bezig? Struikvogelpolitiek ?
Er is onlangs een rapport vrijgegeven over de invloed die de ramp in Tjernobyl had op de volksgezondheid. Het blijkt een fabeltje dat het radio-actieve stof Belgie niet bereikte.
- (...Jij besefte dat heel goed. Je zei dat het de oorzaak was van het herbeginnen van je ziekte. Je had gelijk ... op veel vlakken had je gelijk. Toen de reportage op televisie uitgezonden werd heb ik dat luidop geroepen ook al kon je me niet meer horen ! ...) -
(... de mannen gingen eerst. Op verkenning vooraleer wij, vrouwen, de lage tunnel in kropen. Het leek de moeite waard. Ik draaide me even om voor we op onze knieën de smalle gang inkropen. Ze keken ons na, de ene met twijfels op het gelaat de andere met een glimlach. Het was er stikdonker, bedompt en er ging een muffe geur. Ik kroop voorop, camera in aanslag. De grafbewaker achterop, met een zaklamp die betere tijden gekend had. We verbeten onze angst, spraken elkaar moed in, probeerden niet te denken aan wat onder, naast en boven ons kon meekruipen. Een gemompel in het arabisch deed ons halt houden. Een figuur in djelabai schoof naast ons naar voren en knipte de zaklamp aan.
Wie tierden.
In het schrale licht zagen we een hoofd ... tanden ... nog een hoofd ... vormeloze donkere vodden ...tenen ... Stuk voor stuk, fragment per fragment, telkens de smalle, gelige straal van de zaklamp zich verplaatste ... Ik drukte de knop van de camera in, wist niet meer of die afgesteld was of niet en vluchtte op handen en knieën de tunnel uit. Gemummificeerde menselijke resten in de hoop op eeuwig leven van de ziel. Nu een zekere bron van inkomsten voor hun verre nazaten ... ) ( foto : de mummies in het graf van nefer-rompet )
- ... het is niet de duur van de tijd die je met iemand door brengt wat telt, het is de invulling van die tijd welke van belang is. Ook hier is kwaliteit meer waard dan kwantiteit ... -
Een supergoed boek dat een compleet overzicht geeft van Luxor, de valleien, graven en tempels is van White Stars Publishers. Auteur : Weeks Kent. Het was de eerste reisgids waarin we een quasi volledig overzicht vonden van de ' schatten van Luxor '. Bovendien hadden we het geluk dat ons gevraagd werd of er foto's ( graf van nefer-rompet ), door ons genomen, in mochten gepubliceerd worden, hetgeen dan ook gebeurde. We kregen de Engelse versie van de eerste uitgave cado. Ondertussen in het boek vertaald in verschillende talen, waaronder Nederlands. Op de site van White Stars Publishers zijn veel prachtige foto's van oud-egyptische kunst te bekijken. (link staat bij mijn favorieten).
- ...dat kleine manneke is een ontzettend lief kind. Hij sloeg die twee fijne armpjes om mijn hals, duwde zijn hoofdje in mijn nek en wreef met zijn handjes over mijn rug. Ontroering. Die kleine handjes ... Hij is zo afstandelijk, op zichzelf, spaarzaam met zoentjes. En toch...vanavond sloeg hij die armpjes om mijn hals... Het zou best kunnen dat hij op zijn opa lijkt ... -
Ik ben Hugje
- elke eerste stap is de moeilijkste ... -
