Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Dat éne lichtje dat aanwezig is in mijn hart dat lichtje van hoop en vriendschap
Dat geef ik nu door aan jou opdat je het zou bewaren daar in je hart
En warmte moet het je geven omdat je het nooit koud zult hebben
En licht, ja véél licht opdat je nooit bang hoeft te zijn in het donker
Maar vooral veel liefde zodat je het kunt doorgeven aan degene die zo dierbaar voor je is
En dat die het ook weer doorgeeft
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens
Geef je het door?
"levensnevel"
"Bezit je niet wat je op prijs stelt, stel dan op prijs wat je bezit."
03-08-2005
Gedicht 'Eventualiteit.'
"EVENTUALITEIT."
Wat zou ik graag bij het kraaien van de haan mij eens goed uitrekken en voor één keer eens onvermoeid kunnen opstaan.
Wat zou ik graag na het eten en het maken van toilet gewoon kunnen doorgaan niet eerst moeten rusten en een plaatje ophangen met Belet.
Wat zou ik graag zonder te trillen en te beven als een vrije vogel kunnen vliegen zonder het voelen van de pijn nog eens een gewone dag mogen beleven.
Wat zou ik graag verlost zijn, als zo een patiënt die vreugden des levens, niet meer kent en als het op een dag eens wat beter gaat zeldzaam moment, evenwel, er steeds het beste van maak.
Ik zou zo graag bergen verzetten bergen van stenen en zand de stenen laat ik achter het zand sijpelt door mijn hand het voelt al vele zachter op de stenen moet je niet letten.
De stenen die kan je pletten tot er alleen gruis overblijft gruis dat met de wind opstijgt zo fijn dat het op 't water drijft niet meer weet waar het verblijft Ik zou zo graag bergen verzetten.
Mijn handen moet ik ervan betten liggen open van het vele werk voel mij daardoor wel wat loom gek, dat ik het nu pas merk maar morgen, na deze droom dan zal ik die bergen wel verzetten.
