Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Kerstmis is de tijd van vrede ook nog voor de duur van hede kijk wat er rondom ons gebeurt de aarde is met bloed besmeurt voor de vrede word er gestreden ook nu word er nog steeds geleden hele gezinnen die nog rond dwalen het staat reeds in vroegere annalen toen het kindeke werd geboren woonde het niet in een ivoren toren als we daar eens goed over nadenken misschien iets van onszelf wegschenken alleen dat is reeds een goede rede want Kerstmis is de tijd voor vrede.
De leer der goden is mythologie ondoorgrondelijk om te begrijpen als rudimentaire definitie bibberatie om hem stil te knijpen
Met Cupido als god van de liefde meerdere harten wat sneller deed slaan die ieder zonder geschil geriefde de pees van zijn boog voelde soms warm aan
Priapus als god van de vruchtbaarheid dronk overdadig van zijn ratavia zijn geliefde Astar was hem gelijk samen zorgden zij voor hun Ponoma
Godin der bloemen was vrouw Flora zonovergoten, altijd goed gezind hulde zich vaak in het licht der aura omgeven door de liefde van een kind
Tijdens tweedracht heerst de godin Eris tevreden bij over en weer gegooi bij onenigheid is er Nemesis brengt alles terug in de juiste plooi
Een mythe verteld een goden verhaal koutte tijdens een goddelijk traktaat op die bijeenkomst is er soms schandaal daar is te horen waaruit dat bestaat.
Mijn spiegelbeeld, laat mij zien wie ik ben of ik mezelf zo ken me niet anders voordoe en soms, dat geef ik toe is het spiegelbeeld dat ik zie iemand anders, maar 'k weet niet wie.
Een portret dat ik niet ken waar ik niet aan wen het is wel hetzelfde beeld dat voor en tegenspoed deelt maar in mijn geest is er een ander geweest iemand anders dan mijn spiegelbeeld.
Als de zon, s morgens, wat later opgaat en de aarde alsmaar wat schuinser staat is de herfst in het land aangekomen t is te zien aan de kleur van de bomen
Oplossen in prachtige kleurschakeringen hun plaats zolang mogelijk afdwingen kruinen, worden als stekelige pruiken hoe kan de natuur, toch zoiets fnuiken
Afgevallen bladeren vliegen door de wind achterna gezeten door een kind hen grijpen zal echter niet gaan een kind heeft daar nog niet bij stil gestaan.
De herfst is de mooiste tijd van 't jaar al is is er veel nog niet voor klaar geduldig doet het echter zijn werk daardoor komt het dat ik het niet merk.
Plotseling is die tijd voorbij gegleden 't gaat nog steeds als in een lang verleden veel is er over geschreven en verteld wat ik gezien heb staat hier vermeld.
Als het licht in donker overgaat en de pijn aan je voordeur staat de klok slaat al kwart over enen alle geluid in huis is verdwenen niemand die je 't kan vertellen het met je eigen ik moet stellen je lichaam nat, een klam gevoel gezeten aan tafel op die ene stoel klinkt ingekeerd, je smartekreet, die je hele gestel huiveren deed begon er helemaal van te zieden waarom moest dit mij geschieden heb ik een slecht woord gezegd iemand iets in de weg gelegd niets van dit al kan ik vinden 't helpt niet om mij op te winden of te schelden of met een vloek heb alleen dit kleine verzoek ga mijn deur voorbij vannacht verlost mij van die zware vracht laat mij los, jij smerige pijn dat ik even een mens kan zijn.
Ik ben nog maar drie Mijn ogen zijn opgezwollen Ik kan niet zien Ik zal wel dom zijn Ik zal wel slecht zijn
Wat anders...
Zou mijn papa zo boos hebben gemaakt? Ik zou willen wensen dat ik beter was Ik wens dat ik niet zo lelijk was Misschien zou mijn mama Me misschien nog willen knuffelen Ik kan niet spreken Ik kan niks fout doen Anders word ik opgesloten De hele dag
Als ik wakker word ben ik alleen Het huis is donker Mijn ouders zijn niet thuis Wanneer mijn mama wel komt Probeer ik lief te zijn
Misschien krijg ik vanavond dan maar 1 klap Maak geen geluid Ik hoorde net een geluid Mijn papa is terug van Charlie's bar
Ik hoor hem vloeken Het is mijn naam die hij roept Ik druk mezelf tegen de muur Ik probeer me te verstoppen Van zijn kwade ogen
Ik ben zo bang nu Ik begin met huilen Hij vindt me huilend En hij schreeuwt lelijke woorden Hij zegt dat het mijn fout is...
Dat hij lijdt op zijn werk Hij slaat en schopt me Ik bevrijd me eindelijk En ik ren naar de deur Hij heeft hem al op slot gedaan
Ik rol me op tot een bal Hij pakt me op en gooit me Tegen de harde muur aan Ik val op de grond
Met mijn botten bijna gebroken Maar mijn papa gaat door Nog meer slechte woorden Worden er gesproken Ik schreeuw HET SPIJT ME !!!
Zijn gezicht is verdraait In aanzienlijke haat Van het kwetsende en de pijn Opnieuw en opnieuw Ow God alstublieft heb medelijden
Plotseling stopt hij En loopt richting de deur Terwijl ik daar lig Onbewegelijk Gespreid over de vloer
