Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Dat éne lichtje dat aanwezig is in mijn hart dat lichtje van hoop en vriendschap
Dat geef ik nu door aan jou opdat je het zou bewaren daar in je hart
En warmte moet het je geven omdat je het nooit koud zult hebben
En licht, ja véél licht opdat je nooit bang hoeft te zijn in het donker
Maar vooral veel liefde zodat je het kunt doorgeven aan degene die zo dierbaar voor je is
En dat die het ook weer doorgeeft
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens
Geef je het door?
"levensnevel"
"Bezit je niet wat je op prijs stelt, stel dan op prijs wat je bezit."
11-11-2005
Gedicht "Ik, een Mens"
IK, EEN MENS.
Als het licht in donker overgaat en de pijn aan je voordeur staat de klok slaat al kwart over enen alle geluid in huis is verdwenen niemand die je 't kan vertellen het met je eigen ik moet stellen je lichaam nat, een klam gevoel gezeten aan tafel op die ene stoel klinkt ingekeerd, je smartekreet, die je hele gestel huiveren deed begon er helemaal van te zieden waarom moest dit mij geschieden heb ik een slecht woord gezegd iemand iets in de weg gelegd niets van dit al kan ik vinden 't helpt niet om mij op te winden of te schelden of met een vloek heb alleen dit kleine verzoek ga mijn deur voorbij vannacht verlost mij van die zware vracht laat mij los, jij smerige pijn dat ik even een mens kan zijn.
Ik ben nog maar drie Mijn ogen zijn opgezwollen Ik kan niet zien Ik zal wel dom zijn Ik zal wel slecht zijn
Wat anders...
Zou mijn papa zo boos hebben gemaakt? Ik zou willen wensen dat ik beter was Ik wens dat ik niet zo lelijk was Misschien zou mijn mama Me misschien nog willen knuffelen Ik kan niet spreken Ik kan niks fout doen Anders word ik opgesloten De hele dag
Als ik wakker word ben ik alleen Het huis is donker Mijn ouders zijn niet thuis Wanneer mijn mama wel komt Probeer ik lief te zijn
Misschien krijg ik vanavond dan maar 1 klap Maak geen geluid Ik hoorde net een geluid Mijn papa is terug van Charlie's bar
Ik hoor hem vloeken Het is mijn naam die hij roept Ik druk mezelf tegen de muur Ik probeer me te verstoppen Van zijn kwade ogen
Ik ben zo bang nu Ik begin met huilen Hij vindt me huilend En hij schreeuwt lelijke woorden Hij zegt dat het mijn fout is...
Dat hij lijdt op zijn werk Hij slaat en schopt me Ik bevrijd me eindelijk En ik ren naar de deur Hij heeft hem al op slot gedaan
Ik rol me op tot een bal Hij pakt me op en gooit me Tegen de harde muur aan Ik val op de grond
Met mijn botten bijna gebroken Maar mijn papa gaat door Nog meer slechte woorden Worden er gesproken Ik schreeuw HET SPIJT ME !!!
Zijn gezicht is verdraait In aanzienlijke haat Van het kwetsende en de pijn Opnieuw en opnieuw Ow God alstublieft heb medelijden
Plotseling stopt hij En loopt richting de deur Terwijl ik daar lig Onbewegelijk Gespreid over de vloer
Wat zouden wij nog kunnen zonder pc hij vervangt, is onze moderne geluksfee hij is onze beste dagelijkse spreekbuis en we moeten er niet voor uit ons huis.
We kunnen eens bijpraten met onze buren en daar zo terug wat levenslust uit puren maar die buren zijn in de dag niet thuis en s avonds zitten ze achter hun kijkbuis.
Wat kunnen we dan zonder pc nog doen lang uitslapen tot even na de noen opgesloten binnen onze vier muren en steeds maar aftellen, die lange uren.
Het is de vooruitgang die het hem doet ook al is dat voor iedereen niet zo goed zo ons leven misschien anders runnen wat zouden we zonder pc nog kunnen.
Ken je nog die kleine dingen die je vroeger deden zingen waar je zo vrolijk om was maar misschien, en dat besef ik nu pas zijn die kleine dingen die je vroeger deden zingen nog aanwezig, in je hart.
Lichtgewicht, als een donzig veertje gedragen door het woelen van de wind het pennetje, bezeerd bij het neerkomen stilletjes, wenen als een gekwetst kind.
Een koos kusje dat dan wonderen doet tijdens het spel, op regenboog jacht eerst ontroostbaar, zolang duurt de pijn wondteken, met waarde van een smaragd.
Vlug vergeten, hoe jong de wond ook is als een beeldschrift van smart wanneer het als een striemende teken ongewenst, in iemands hart is aangebracht.
Ieders hart, edel, net een bergkristal onherstelbaar, als een versleten deken onzichtbaar, zonder dat je het wilde voor eeuwig getekend, met het litteken.
Als moeder word je niet geboren moeder word je bij het baren van een kind dat uit uw schoot de weg naar liefde vind en soms voor even zich eens wil laten horen.
Als moeder moet je nog veel leren en dat kan je door het leven te aanvaarden dat een kindjes bestaan steunt op andere waarden soms onzeker maar niemand kan er voor studeren.
Als moeder gaat het leven voort verder in de tijd want eens dat kleine kind op eigen kracht de weg naar liefde vindt nog wat onzeker zal zoeken naar zijn eigen levens poort
Als de avond valt na de langste dag een dag die er heel gewoon uitzag was het voor zij die heel goed zagen of de zon werd gesplitst in enkele lagen alzo werden gevangen door de wolken die te keer gingen als draaikolken om dit prachtig zonnelicht te vangen net boven het water bleven hangen het kan je alleen maar verrijken door naar dit schouwspel te gaan kijken.
