Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Dat éne lichtje dat aanwezig is in mijn hart dat lichtje van hoop en vriendschap
Dat geef ik nu door aan jou opdat je het zou bewaren daar in je hart
En warmte moet het je geven omdat je het nooit koud zult hebben
En licht, ja véél licht opdat je nooit bang hoeft te zijn in het donker
Maar vooral veel liefde zodat je het kunt doorgeven aan degene die zo dierbaar voor je is
En dat die het ook weer doorgeeft
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens
Geef je het door?
"levensnevel"
"Bezit je niet wat je op prijs stelt, stel dan op prijs wat je bezit."
02-11-2005
Gedicht "Onze Computer."
Onze computer.
Wat zouden wij nog kunnen zonder pc hij vervangt, is onze moderne geluksfee hij is onze beste dagelijkse spreekbuis en we moeten er niet voor uit ons huis.
We kunnen eens bijpraten met onze buren en daar zo terug wat levenslust uit puren maar die buren zijn in de dag niet thuis en s avonds zitten ze achter hun kijkbuis.
Wat kunnen we dan zonder pc nog doen lang uitslapen tot even na de noen opgesloten binnen onze vier muren en steeds maar aftellen, die lange uren.
Het is de vooruitgang die het hem doet ook al is dat voor iedereen niet zo goed zo ons leven misschien anders runnen wat zouden we zonder pc nog kunnen.
Ken je nog die kleine dingen die je vroeger deden zingen waar je zo vrolijk om was maar misschien, en dat besef ik nu pas zijn die kleine dingen die je vroeger deden zingen nog aanwezig, in je hart.
Lichtgewicht, als een donzig veertje gedragen door het woelen van de wind het pennetje, bezeerd bij het neerkomen stilletjes, wenen als een gekwetst kind.
Een koos kusje dat dan wonderen doet tijdens het spel, op regenboog jacht eerst ontroostbaar, zolang duurt de pijn wondteken, met waarde van een smaragd.
Vlug vergeten, hoe jong de wond ook is als een beeldschrift van smart wanneer het als een striemende teken ongewenst, in iemands hart is aangebracht.
Ieders hart, edel, net een bergkristal onherstelbaar, als een versleten deken onzichtbaar, zonder dat je het wilde voor eeuwig getekend, met het litteken.
Als moeder word je niet geboren moeder word je bij het baren van een kind dat uit uw schoot de weg naar liefde vind en soms voor even zich eens wil laten horen.
Als moeder moet je nog veel leren en dat kan je door het leven te aanvaarden dat een kindjes bestaan steunt op andere waarden soms onzeker maar niemand kan er voor studeren.
Als moeder gaat het leven voort verder in de tijd want eens dat kleine kind op eigen kracht de weg naar liefde vindt nog wat onzeker zal zoeken naar zijn eigen levens poort
Als de avond valt na de langste dag een dag die er heel gewoon uitzag was het voor zij die heel goed zagen of de zon werd gesplitst in enkele lagen alzo werden gevangen door de wolken die te keer gingen als draaikolken om dit prachtig zonnelicht te vangen net boven het water bleven hangen het kan je alleen maar verrijken door naar dit schouwspel te gaan kijken.
Wat zou ik graag bij het kraaien van de haan mij eens goed uitrekken en voor één keer eens onvermoeid kunnen opstaan.
Wat zou ik graag na het eten en het maken van toilet gewoon kunnen doorgaan niet eerst moeten rusten en een plaatje ophangen met Belet.
Wat zou ik graag zonder te trillen en te beven als een vrije vogel kunnen vliegen zonder het voelen van de pijn nog eens een gewone dag mogen beleven.
Wat zou ik graag verlost zijn, als zo een patiënt die vreugden des levens, niet meer kent en als het op een dag eens wat beter gaat zeldzaam moment, evenwel, er steeds het beste van maak.
